ورزش دو و میدانی

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: ورزش دو و میدانی
تاریخچه دوومیدانی
دوومیدانی یک ورزش طبیعی است زیرا با رفتار و حرکات طبیعی انسان مطابقت دارد. بنابراین میتوان گفت دوومیدانی از زمان پیدایش بشر وجود داشته است و اولین اسلحه انسان در برخورد با محیط و خطرهای آن به حساب میآمد.بشر اولیه برای دفاع از خود محتاج به فرار کردن بود تا اینکه در محلی خود را مخفی کرده به زندگی خود ادامه دهد. لیکن اشخاصی که ضعیف بوده و قدرت دویدن نداشتند بدون شک طعمه حیوانات قرار میگرفتند.بدین جهت پدرها بچههای خود را تشویق به دویدن کرده و به آنها طرز فرار از مقابل حیوانات را میآموختند چرا که دویدن، حد فاصل بین زندگی و مرگ برای آنها بود. انسانهای اولیه ضمن دویدن و فرار، برای عبور از موانع طبیعی از جهیدن و پریدن استفاده میکردند و اگر لازم میشد که بین آنها و حیوانات مبارزهای صورت گیرد از پرتاب سنگ یا دیگر اشیا کمک میگرفتند این کار معمولاً زمانی انجام میگرفت که انسان از فرار کردن خسته و کوفته میشد. در تنگنای مرگ و زندگی، انسان مجبور بود از قدرت بازو و پنجه و عضلات خود هم حداکثر استفاده را نماید. به این ترتیب انسان اولیه پی برد که اگر تندتر بدود، بیشتر بپرد و محکمتر پرتاب کند، بهتر خواهد توانست با مشکلات و خطرات پیرامون خود مبارزه کند. از بین ملتهای دنیای باستان فقط یونان بود که با عشق و علاقه، مردان غیور و با شهامت خود را به بهترین شکل، تشویق میکرد. در یونان باستان به مردانی که بهتر دویده و شیای را بیشتر پرتاب کرده و از مرتفعترین محل میپریدند به چشم عظمت نگاه میکردند و برای آنها احترام و افتخار زیادی قائل بودند. اما نکته مجهول برای همه دانشمندان علم ورزش این است که به چه علت قهرمانان پرتاب دیسک در مرتبه اول قرار میگرفتند و ورزشکاران دیگر در درجه دوم اهمیت قرار داشتند. در اساطیر یونان باستان، به موجودی پرشور و شر به نام «مرکور» بر میخوریم. این موجود افسانهای، جوانی است بلند بالا و سرشار از شادمانی و حرکت و حرارت. او در دو طرف کلاه و مچ پای خود بالهایی کوچک دارد و با همین بالها و گامهای تیز و چابک، سفرهای بسیار پرماجرایی را در کوهها و جنگلها و سرزمینهای مختلف انجام میدهد. وجود چنین اسطورهای حکایت از علاقه و توجه مردم به تیزپایی، چابکی و دویدن دارد. در دوران امپراطوری روم باستان، لژیونرها (سربازان عضو ارتش) با پرداختن به انواع دوها و پرتابها، خود را برای مسابقات شمشیرزنی و نبردهای تن به تن آماده میکردند. در مصر باستان نیز، نوعی ورزش «دومیدانی» شامل دویدنهای انفرادی و جمعی اجرا میشد. در ایرلند ورزش میدانی به نام «تیلتین» (tailtean) رایج است که پیشینهای چندهزار ساله دارد.المپیک باستانالمپیک باستان اولین اجرای سازمان یافته و قانوندار دوومیدانی بود. این بازیها از سال 776 قبل از میلاد آغاز شد و 12 قرن ادامه داشت. دوومیدانی در المپیک باستان در رأس دیگر ورزشها قرار داشت. مسابقه دو با شرکت دوندگان چابک به مسافت یک اِستاد (182 متر) انجام میشد. واژه استادیوم از این کلمه گرفته شد. در این دوره حتی دویدن با یک پا هم وجود داشته و از آنجا که بشر اسلحهای به نام نیزه اختراع کرده بود و در جنگ از آن استفاده فراوانی میکرد، پرتاب نیزه هم به عنوان ورزش شناخته شد. در المپیادها دو نوع مسابقه با نیزه وجود داشت: یکی پرتاب نیزه و دیگری نبرد با نیزه توأم با شمشیربازی.«کوروبوس» احتمالاً اولین قهرمان رسمی دو در نخستین المپیک باستانی بوده است. بنا به مدارک تاریخی، پرش طول در چهارمین دوره به مواد مسابقه اضافه شد و کرونوس از کشور اسپارتا نخستین رکورددار این ماده بود که حدود 7 متر پرید. در دورههای بعدی رشتههای دیگر مانند پرتاب وزنه و پرتاب دیسک به فهرست مسابقات دوومیدانی اضافه شد. یونانیها، برای پرتاب دیسک از یک صفحه مدور فلزی استفاده میکردند که آن را هاترس (HATTERES) مینامیدند.بازیهای المپیک در قرن چهارم میلادی به دستور امپراطور روم تئودوزیوس اول تعطیل شد و همزمان مسابقات دوومیدانی هم از رونق افتاد. از آن زمان تا زنده شدن دوباره المپیک شکلهایی از انواع دوها و پرشها و پرتابها در اقوام و ملل دنیا دیده شده که بیشتر به خاطر آماده شدن جنگجویان و سربازان بوده است. در قرن دوازدهم میلادی، مسابقات میدانی و مخصوصاً دو در انگلستان رواج یافت. این رواج در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم شدت یافت و به ورزش اول جامعه تبدیل شد. علت این شکوفایی علاقه هنری هشتم پادشاه انگلستان بود که خود مهارت فراوانی در پرتاب چکش داشت. در قرن 17 و 18 میلادی، در انگلستان نوعی شرطبندی مرسوم شد که در آن دوندگان با هم شرط میبستند و انبوه مردم به تماشا میایستادند. در سالهای 1820 تا 1860 دوومیدانی به دانشگاهها و مدارس انگلستان راه یافته بود و دانشجویان علاقه فراوانی به این ورزش پیدا کرده بودند.در سال 1849 ارتش انگلستان یک مسابقه بزرگ برای اهمیت دادن به دو و جلب توجه نظامیان به آن ترتیب داد و علاوه بر این، دوهای سرعت و استقامت را جزء دروس رسمی دانشکده افسری قرار داد. در سال 1866 اولین باشگاه دوندگان با نام «کلوپ اتلتیک آماتور» در لندن تاسیس شد و بعد از آن باشگاهها و کلوپهای دیگری به وجود آمدند. بعد از انگلستان، دومین کشوری که دوومیدانی در آن رونق بسیار یافت آمریکا بود. اولین باشگاه دوومیدانی آمریکا «کلوپ اتلتیک نیویورک» بود که در سال 1868 تاسیس شد. در اولین دوره المپیک نوین در سال 1896 دوومیدانی در ردیف مهمترین رشته های ورزشی بازیها قرار داشت.در هفدهم ژوییه 1912 کنگرهای در سوئد با حضور نمایندگان سازمانهای دوومیدانی کشورهای بلژیک، اتریش، کانادا، شیلی، دانمارک، مصر، فنلاند، آلمان، انگلستان، یونان، مجارستان، نروژ، شوروی، آمریکا، سوئد و استرالیا برپا شد و برای ایجاد یک سازمان بینالمللی دومیدانی مشورت کردند. این سازمان، سرانجام در ماه اوت سال 1913 با نام «فدراسیون بینالمللی دوومیدانی» تأسیس شد. فعالیتهای این سازمان باعث شد که این ورزش در سراسر دنیا گسترش یابد. در حال حاضر تقریباً هیچ کشوری نیست که عضو فدراسیون دوومیدانی نباشد و از قوانین آن پیروی نکند.دوومیدانی در ایران ورزش دو و میدانی در ایران، به ویژه در دوران باستان و روزگاران قدیم به اندازه سوارکاری، چوگان بازی، تیراندازی، کشتی و شمشیربازی رایج نبوده است. اما بیتردید جنگاوران و سربازان ایرانی در هر دوره از تاریخ، برای آمادهسازی و تقویت جسم خود از این ورزش هم غافل نبودهاند. شاطرها را شاید بتوان نخستین افرادی به شمار آورد که ورزش و تمرین اصلی آنها از دوران کودکی دویدن بوده است.در دوره صفویه و پس از آن چنین رسم بود که مردانی چابک و تیزرو در پیشاپیش اسب بزرگان میدویدند و راه را برای عبور آنها باز میکردند. این دوندگان را شاطر مینامیدند. شاطرها، دویدن و تندرفتن را از کودکی تمرین میکرند و چون در این کار مهارت مییافتند، در یک آزمون مانند مسابقه دو نیز شرکت میکردند تا اگر قبول شوند، حکم شاطر دوانی یا استادی بگیرند. در دربار پادشاهان صفوی و بعد از آن، همواره تعدادی شاطر آماده به خدمت بودند و رئیس شاطرها را شاطر باشی میگفتند. شاطرها در اوقات فراغت به تمرین دو می پرداختند و از آنجا که افرادی تیز پا و تندرو بودند، برای رسانیدن پیامها نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. اما، از عهد مشروطیت به بعد و به دلیل رواج کالسکه و اتومبیل ردایرانف کار و بار شاطرها هم به تدریج از رونق افتاد و این پیشه از میان رفت.پیدایش ورزش «دو و میدانی» در ایران، به صورت نوین حدود سال 1300 هجری شمسی است. در این سال، میرمهدی ورزنده(معلم ورزش) دوومیدانی را در ایران معرفی کرد و به شاگردان مدارس آموزش داد. در سال 1303 در میدان مشق تهران، مسابقهای به نام المپیک ایران ترتیب داده شد که در آن ورزشکاران سفارتخانههای خارجی و ورزشکاران ایرانی شرکت کردند. مهمترین رشته این رویداد ورزشی «دو و میدانی» بود. در آن سالها وزارت معارف ایران هه ساله جشنوارهای ورزشی برای دانشآموزان ترتیب میداد که بیشتر بر پایه دوومیدانی، شمشیربازی و حرکات ژیمناستیک بود. احمد ایزدپناه -که او را پدر دو و میدانی ایران می خوانند- از سال 1303 به بعد، به کمک شمسالدین شایسته و شعاع معتمد شیرازی در مسجد سپهسالار آن زمان تشکیلاتی به راه انداختند که هدف آن برگزاری مسابقات دو و میدانی بین ورزشکاران محلات و مدارس تهران بود. در سال 1311، کانون ورزش ایران به همت این کانون در کالج تهران برگزار شد. در آن سالها (13 - 12 - 11 - 1310) بیشتر مسابقات دو و میدانی با وسایل معمولی و ابتدایی انجام میشد و دسته بیل و ریسمان و سنگ ترازو برای پرش با نیزه و پرش ارتفاع و پرتاب وزنه به کار میرفت.در سال 1313 هجری شمسی از سوی وزارت معارف یک اردوی ورزشی در باغ منظریه تهران ترتیب یافت که اولین سمینار دوومیدانی هم در آنجا تشکیل شد تا این رشته از ورزش را درایران پاریهریزی کند و گسترش دهد. به این ترتیب رشتههای مختلف دوومیدانی به تدریج در شهرهای بزرگ و کوچک ایران رواج یافت.اولین حضور بین المللی ایران در بازیهای آسیایی 1951 دهلی نو بود که علی باغبانباشی در آن سال موفق شد در 5 هزارمتر مدال طلا و در 3 هزارمتربامانع مدال نقره به دست آورد. باغبانباشی هفت سال بعد در بازیهای آسیایی 1958 که دومین حضور ایران در این بازیها بود که موفق شد در رشته های 10 هزارمتر و 5 هزارمتر دو مدال برنز به دست آورد. از قهرمانان بزرگ تاریخ دو و میدانی ایران میتوان به باغبانباشی، خلیل رضوی، تمیور غیاثی، احمد میرحسینی، جلال کشمیری، فرامرز آصف، سلمان حسام، رضا انتظاری، حمید سجادی، جعفر باباخانی، سجاد مرادی، عباس صمیمی و احسان حدادی اشاره کرد. احسان حدادی تنها ورزشکار ایران بوده است که به مدال طلای جهانی در دو و میدانی دست یافته است. حدادی در مسابقات جهانی جوانان در سال 1383 به مدال طلای پرتاب دیسک دست یافت. تاریخچه دوومیدانی در جهانركوردهای جهانی در سال 1914 اولین لیست ركوردهای جهانی دوومیدانی انتشار یافت . در سال 1987 ركوردهای جهانی برای جوانان ، همچنین اولین صورت اسامی دارندگان ركوردهای جهانی داخل سالن انتشار یافت . نامهای بیاد ماندنی تاریخ دوومیدانی جهان در طی سالها مسابقات دوومیدانی ، چهره های برجسته ای در این ورزش ظهور كرده اند . كه بدلیل كسب نتایج استثنائی و فوق العاده و یا تكرار پیروزیها نامشان بر سر زبانها افتاده است . پاوو نرمی فنلاندی بین سالهای 1920 تا 1928 9 مدال طلای المپیك در دوهای استقامت بدست آورد . امیل زاتوپك چكسلواكی كه به ” لكو مو تیو بشری “ معروف شد . دیگر دونده استقامتی بود كه نامش بلند آوازه شد . آبب بیكیلیا دونده اتیوپی در سال 1960 همه را غافلگیر كرد و مدال طلای رشته ماراتن را برد . او این پیروزی را در المپیك بعد نیز تكرار كرد . پاری دو براین برای پرتاب وزنه روشی نو ابداع كرد و بارها ركورد جهانی را بهبود بخشید . باب ماتیاس در 17 سالگی در رشته دشوار دهگانه مدال طلای المپیك را از آن خود كرد و جوانترین قهرمان المپیك شناخته شد .جس اونز قهرمان دوهای سرعت و پرش طول با كسب پیروزیهای متعدد المپیك 1936 بارها هیتلر رهبر نازی ها را به خشم آورد .ژوزف اشمیت لهستانی كه بارها ركورد پرش سه گام جهان را بهبود بخشید و ویژگیهای اجرائیش مكتب لهستان را در این رشته به جهانیان معرفی كرد .ردلف هاربیك آلمانی محصول سیستم تمرینات اینتروال و مربی ابداع كننده آن والدمار گرشلر.آل اورتر قهرمان 4 دوره المپیك . اورتر تا 50 سالگی به تمرینات خود و حضور در میادین رقابتهای دوومیدانی ادامه داد و توانست دیسك را بیش از 60 متر پرتاب كند .كارل لوئیز سلطان دوهای سرعت و پرش طول .میكیو اودا اولین آسیائی و اولین ژاپنی كه برنده مدال طلای المپیك شد.محمد ال كوفی متولد الجزیره اولین آفریقائی كه به مدال طلای المپیك در پرش سه گام دست یافت .چارلز داماس اولین كسی كه در سن 19 سالگی بیش از 7 فیت ( 13/2 متر ) پرید . او در مسابقه انتخابی تیم ملی آمریكا برای اعزام به المپیك ملبورن از فراز مانع 15/2 متر گذشت . در مسابقات المپیك نیز با 12/2 متر مدال طلا گرفت .مایكل جانسون اولین كسی كه در هر دو رشته 200 و 400 متر مدال طلای المپیك دریافت كرد (1996 آتلانتا ) او در این سال 2 بار ركورد 200 متر جهان را بهبود بخشید و آنرا به عدد افسانه ای 32/19 ثانیه رسانید .باب بیمون كه به ركورد استثنائی 90/8 متر در پرش طول دست یافت .سرگی بوبكا قهرمان افسانه ای پرش با نیزه كسی كه در كلیه دوهای برگزاری مسابقات قهرمانی جهان به مقام اول این رشته دست یافته و بیش از 20 بار ركوردهای پرش با نیزه ( داخل سالن و هوای آزاد ) را بهبود بخشیده و اولین كسی كه مرز 6 متر را شكست ....... و بسیاری از قهرمانان دیگر كه اقدام به كاری برجسته نموده و نامشان در صفحات زرین ورزش دوومیدانی به ثبت رسیده است . رشته دوومیدانی ، محور اصلی بازیهای المپیک محسوب می شود که از اولین دوره بازیها جز جدایی ناپذیر آن بوده است و در حال حاضر رونق بازیهای المپیک تا حد زیادی مدیون ورزشکاران مرد و زن دوومیدانی است.تعداد رشته های دوومیدانی در بازیهای المپیک 24 رشته برای مردان و 22 رشته برای زنان است.البته لازم به یادآوری است که زنان ، سال 1928 شانس شرکت در بازیهای المپیک را در رشته دوومیدانی نداشتند.فدراسیون بین المللی دوومیدانی در سال 1912 تاسیس شد که در حال حاضر یکی از قوی ترین و فعالترین فدراسیونهای زیر پوشش کمیته بین المللی المپیک است و دارای 209 عضو می باشد. فدراسیون دوومیدانی جمهوری اسلامی ایران یکی از این اعضاست که در سال 1936 رسما به عضویت قدراسیون بین المللی دوومیدانی درآمده است.درباره دو و میدانی دوها1- دوهای سرعت، شامل 100 متر، 200 متر، 400 متر2- دوهای نیمه استقامت، شامل 800 متر، 1500 متر3- دوهای استقامت، شامل 5000 متر، 10000 متر4- دوهای امدادی، شامل 4X100 متر، 4X400 متر5- دوهای با مانع، شامل 110 متر، 400 متر، 3000 متر6- دو مارتن به مسافت 42195 مترماراتن دروغ بزرگ تاریخدر بازیهای المپیک نوین، این ماده از ورزش به یاد یک سرباز یونانی، به نام «فیدی پیدس» برگزار میشود که به نوشته مورخان یونانی جان خود را در راه شاد کردن هموطنانش فدا کرد. به نوشته مورخان یونانی در سال 490 قبل از میلاد، جنگی بزرگ میان ایرانیان و یونانیان در «دشت ماراتن» به وقوع پیوست که در آن، سربازان یونانی توانستند با تعداد بسیار کمتر از ایرانیان، جنگ ماراتن را فتح کنند. در این حال، فیدی پیدس، سرباز یونانی، چون می دانست که اهالی آتن به شدت نگران سرنوشت خود هستند، فاصله 42 کیلومتری میان دشت ماراتن و آتن را یک نفس دوید و پس از دادن مژده پیروزی به هموطنانش، از نفس افتاد و مرد.بیتردید چنین ماجرایی یک دروغ محض است که مورخان یونانی نوشتهاند تا خود را بزرگ و ایرانیان را کوچک جلوه دهند. این در حالی است که بسیاری از تاریخنویسان بیطرف، واقعه ماراتن را به دلایل بسیار رد کرده و اصولاً قبول ندارند که در دشت ماراتن چنان جنگ بزرگی بین ایران و یونان در گرفته باشد.راهپیماییراهپیمایی یکی دیگر از مسابقات دوومیدانی است که شامل دو ماده به مسافتهای 20 و 50 کیلومتر انجام میشود. شرکت کنندگان به هیچ وجه حق دویدن یا پریدن ندارند و طبق مقررات باید چنان گام بردارند که قبل از جدا شدن پای عقب از زمین، پای دیگر بر روی زمین قرار گیرد.پرشها1- پرش ارتفاع: از روی مانع افقی و عموماً با دورخیز صورت میگیرد.2- پرش طول: شخص پرنده با سرعت زیاد پیش میآید و پس از کوبیدن پا بر روی تخته پرش و پریدن به هوا، در چاله پرش فرود میآید. 3- پرش سه گام: شخص پرنده دورخیز میکند و به سرعت جلو میآید و به هنگام رسیدن به تخته پرش، با یک پا از زمین میجهد و در دو گام با یک پا فرود میآید و در گام سوم با هر دو پا به چاله پرش فرود میآید. 4- پرش بانیزه: که به کمک نیزهای بلند از روی مانع افقی انجام میشود پرنده در این پرش با نیزه به طرف مانع میدود، هنگام رسیدن به مانع، نوک نیزه را در گودال مخصوصی که زیر مانع قرار دارد جای میدهد و با فشار پا بر زمین، بدن خود را به سوی بالا میکشد. پس از قرار گرفتن نیزه به طور عمود بر زمین نیزه باید رها شود و پرنده از روی مانع عبور کند.پرتابها1- پرتاب وزنه: پرتاب کننده در وسط دایره ای به قطر 213 سانتی متر که به وسیله باند آهنی یا چوبی محصور است می ایستد، یک گوی آهنی به وزن 257/7 کیلوگرم برای مردان و نصف آن برای زنان را با یک دست در بالای شانه میگیرد و بیآنکه پا را از دایره پرتاب بیرون بگذارد، وزنه را با تمام قدرت پرتاب میکند. 2- پرتاب نیزه: پرتاب کننده باید یک نیزه به وزن 800 گرم (برای زنان 600 گرم) و به طول 7/2 متر (برای زنان 3/2 متر) را با یک دست بگیرد و در فاصلهای از پشت خط شروع- که یک تخته باریک است- قرار گیرد و پس از دورخیز کردن و دویدن، نیزه را از پشت خط شروع پرتاب کند. 3- پرتاب چکش: چکش، گلوله ای سنگین و فلزی است به وزن 7/25 کیلوگرم با یک قلاب و مفتول بلند و دستگیرهای در انتها. پرتابگر چکش را با دو دست می گیرد و در داخل دایره پرتاب به قطر 420 سانتیمتر میایستد. در شروع کار، پرتابگر چکش را به دور سر خود از بالای سر میچرخاند و پس از آنکه نیروی جانب مرکز به حد کافی رسید، آن را رها میکند. 4- پرتاب دیسک: دیسک صفحه ای است مانند بشقاب و دایره ای شکل به قطر 21/9 سانتی متر که 2 کیلوگرم وزن دارد و از چوب محکم و یک لبه فلزی ساخته شده است. پرتاب از داخل محوطه دایره ای به شعاع 2/5 متر صورت میگیرد. پرتاب کننده در مرکز دایره میایستد و در حالی که دیسک را در کف دست خود گرفته است، چند بار به دور خود میچرخد و پس از آنکه به حد کافی نیروی جانب مرکز ایجاد کرد، دیسک را به سمت جلو رها میکند.توان بخشی و آسیب های ورزش دو میدانی آسیب ورزشی در « دو » عبارت است از شرایطی که بازیکن را مجبور به کاهش طی مسافت موردنظر در هفته می نماید . عوامل مؤثر در افزایش خطر آسیب در ورزش « دو » به دو گروه تقسیم می شوند : ۱- مشکلات آناتومی ۲- خطاهای آموزشی که شایع ترین آنها شامل تغییر زمین ورزش « دو » به نوع سخت تر ، افزایش ناگهانی مسافت تا بیشتر از ۱۰٪ در هفته ، افزایش ناگهانی شدت دویدن - دو سربالایی - « دو » در جاده های ناهموار ، استراحت ناکافی ، آسیب قبلی ، شایع ترین محل آسیب در ورزش دو ، زانو است . ساق پا ، مچ پا جزو آسیب پذیرترین نواحی در ورزش دو می باشند . نواحی هیپ ، لگن و کمر حدود ۲۰٪ کل آسیب ها را تشکیل می دهد . گرفتن شرح حال دقیق کمک به تشخیص آسیب و مکانیسم آن می نماید . بنابراین توجه به نکات زیر مورد نظر می باشد . 1. زمان شناسی آسیب : شروع حاد یا تدریجی درد ، طول مدت درد و زمان شروع آن 2. ماهیت درد : مداوم یا متناوب ، عوامل تشدید کننده و تسکین دهنده آن ، وجود التهاب همراه درد 3. ملاحظات سنی : مثلاً در ورزشکار جوان با درد استخوان ران به شکستگی استرسی استخوان ران یا التهاب کششی آپوفیز آن و در ورزشکار مسن تر به شکستگی یا تنگی مهره های ستون فقران فکر می کنیم . 4. ویژگی های دو : مسافت ، سرعت ، انجام یا عدم انجام تمرین های کشش عضلانی قبل و بعد از دویدن ، نوع عضلات تحت کشش ، وجود افزایش ناگهانی در مدت ، شدت و تعداد تمرین ها ، داشتن تمرین فردی یا جمعی5. تجهیزات ورزشی : نوع کفش دونده ، مدت استفاده از آن و استفاده از لوازم طبی یا ارتوپدی 6. زمین ورزش : سطح سخت ، ناهموار ، سربالایی ، سطح هموار دایره ای و ریل متحرک . انتخاب نامناسب ترین نوع زمین عدم تعادلی در سطح پا و مچ ایجاد می نماید و به زنجیره بیومکانیک اندام های فوقانی منتقل می گردد . 7. بررسی سلامت سیستم های مختلف بدن : و دیگر عواملی که سلامت کلی ورزشکار را به شدت تحت تأثیر قرار میدهد . 8. تاریخچه آسیب : تعداد آسیب های قبلی ، محل آسیب و نوع درمان انجام شده . 9. توانایی تسلط : تحمل استراحت مطلق یا نسبی ، تحمل کنارگذاشتن ورزش « دو » برای مدت نامعلوم و ... برخی از ورزشکاران اختلالات روحی قابل ملاحظه ای را در پاسخ به آسیب تجربه می کنند که نیازمند حمایت روانی - احساسی می باشند . « برای انجام توان بخشی موفق مشاوره با روانپزشک یا روانشناس ورزشی بسیار ضروری است . » معاینه فیزیکی : معاینه کمر ، هیپ ، زانو و مچ پا باید به طور معمول در همه دوندگان آسیب دیده توسط پزشک انجام شود و یک دونده در سه وضعیت استراحت راه رفتن ، دویدن با سرعت های متفاوت با کفش و وسایل ارتوپدی و بدون آن مورد بررسی قرار گیرد . به انجام معاینه عصبی و برررسی آسیب اعصاب پوستی توصیه شده است . توان بخشی شامل ۵ مرحله می باشد : 1. تشخیص دقیق : با هدف تشخیص و چگونگی آسیب عضله و تاندون : اجزاء آن عبارتند از : مرحله آسیب بافت - مرحله بروز - مرحله آسیب بافت مرحله بروز علائم بالینی - مرحله پرشدگی بافتی - مرحله نقص عملکرد بیومکانیک -مرحله تطابق عملکردی2. درمان حاد : تلاش جهت کاهش اثرات التهاب حاد و کنترل درد و زمان کلیدی برای مشاوره با یک روانشناس 3. توان بخشی اولیه : کنترل قابلیت کشش و بهبودی رشد کلاژن و نظم آن 4. اصلاح عدم تعادل ها : با فروکش کردن درد ، تقریباً قدرت همگرایی کامل عضله به دست آمده ، برنامه توانایی واگرایی عضله هم آغاز می شود . 5. بازگشت به عملکرد طبیعی ارزیابی آسیب های اختصاصی ورزش دو بر اساس مراحل توان بخشی کشیدگی عضله پشت ران : آسیب در سرعت های بالای دونده رخ داده . شایع ترین محل آسیب ، قسمت فوقانی محل اتصال وتری ، عضلانی است . علائم بالینی : درد ناحیه فوقانی ران ، ضعف عضلات پشت ران ، کبودی و احساس توده در قسمت خلفی ران و نشستن به سختی . مرحله نقص عملکرد بیومکانیک : کاهش باز شدن زانو ، ضعیف تر شدن نسبت نیروی عضلانی پشت ران به چهار سر ، افزایش خمیدگی هیپ . مرحله تطابق عملکردی : کاهش طول قدم ها .عوامل افزایش کشیدگی : انعطاف پذیری نامناسب و گرم کردن ناکافی عضله ، عدم تعادل نیروی عضله پشت ران و چهار سر ، آسیب قبلی . درمان اولیه : شامل اصول Price ، محافظت Protection ، استراحت rest ، یخ Ice ، فشار Compressnoi ، بالا نگه داشتن عضو Elevation و استفاده از عصا در آسیب های شدید . توان بخشی اولیه : پس از فروکش کردن درد ، توصیه به ورزش ایزومتریک می شود . تنها هنگامی که دامنه کامل حرکت ، حداقل ۹۰٪ قدرت پای سالم و برابری نسبت نیروی عضلانی چهارسر به پشت ران به دست آمد ، می تواند دویدن را آغاز کند . سندرم درد مفصل کشککی - رانی :شایع ترین شکایت زانو در دوندگان است . ورزشکار از درد اطراف کشکک زانو و احساس صدای خش خش حین پایین آمدن از پله و تورم مفصلی شکایت دارد . درمان اولیه : شامل اصول Price و مصرف داروی ضدالتهابی ، اصلاح مشکلات آناتومی ، بانداژ به همراه ورزش تقویت عضلانی زانو ، استفاده از محافظ ثابت کننده کشکک .اولیه : تقویت عضلات و استوس مایل داخلی سندرم تحریک نوار خاصره ای - درشت نی : با خم و راست شدن زانو ، نوار خاصره ای - درشت نی به سمت عقب و جلو بر روی برجستگی خارجی استخوان ران حرکت می کند . در این سندرم احساس دردناک بر روی برجستگی خارجی ران وجود دارد و با دویدن تشدید می شود .عوامل مستعدکننده : دویدن بر روی سطح های شیب دار ، عدم تناسب طول اندام تحتانی ، انحراف استخوان درشت نی به طرف خارج . حداکثر چرخش به داخل پا ، انقباض نوار خاصره ای - درشت نی .درمان اولیه : شامل اصول Price و مصرف داروهای ضدالتهابی ، تزریق موضعی ترکیبی از بی حس کننده و کورتیکورستروئید مؤثر است . توان بخشی اولیه : بر کشش عضلات خم کننده هیپ و عضله سرینی بزرگ و کشنده فاسیالاتا تأکید شده . التهاب فاسیای کف پایی : شامل پارگی های بسیار کوچک در فاسیای کف پا و ساختمان همراه آن در محل اتصال به استخوان پاشنه ، در اثر کشش ، می باشد . علائم بالینی به صورت درد موضعی در امتداد فاسیا و ناتوانی در دویدن و اولین قدم دردناک در صبح می باشد . بصورت جبرانی ، ورزشکار با قسمت جلوی پا ، با گام های نامرتب سعی در انحراف پا به داخل دارد . عوامل مستعد کننده : خم کردن مچ پا به طرف بالا ، گرفتگی عضله پشت ساق ، چرخس به داخل شدید ساق پا . درمان اولیه : شامل اصول Price و مصرف داروهای ضدالتهابی ، تزریق استروئید در محل اتصال فاسیا به استخوان پاشنه ، استفاده از محافظ قوس پا ، بانداژ و پدهای پاشنه مؤثر است . التهاب تاندون آشیل : شایع ترین آسیب مچ پا ، تاندونیت یا التهاب حاد تاندون آشیل و تندنیوزیس یا تخریب بافتی تاندون و ضخیم شدن تاندون آشیل می باشد . آسیب های خفیف مکرر منجر به پارگی های کوچک تاندون در ناحیه فوقانی محل اتصال تاندون به استخوان پاشنه می شود . در همین ناحیه دچار درد شده که با خم کردن مچ پا به طرف بالا تشدید می یابد . درمان اولیه : اصول Price ، مصرف داروهای ضدالتهابی « تزریق داخل تاندون هرگز انجام نمی شود » بالا بردن پاشنه که در صورت تداوم سبب کوتاهی طناب پاشنه می شود ، کاهش در فعالیت های همراه تحمل وزن ، در موارد مزمن استفاده از اولتراسوند . این بیماران کاندید خوب برای انجام ورزش های مرتبط با آب هستند . با کاهش درد به تدریج ورزشهای تقویت واگرایی و همگرایی عضلات کف پا شروع شود . شکستگی های استرسی : به شکستگی کامل یا ناقص استخوان در اثر عدم توانایی قسمتی از آن در برابر فشارهای مکانیکی مکرر و غیرشدید می گویند . شایع ترین محل شکستگی : استخوان درشت نی ، نازک نی ، استخوان کف پایی و ران . که با فعالیت تشدید و با استراحت بهبود می یابد . در گرافی ساده به سختی تشخیص داده می شوند و در موارد شک زیاد به این نوع شکستگی اسکن استخوان توصیه می شود . عوامل مستعد کننده : عدم تناسب طول اندام تحتانی ، چرخش به داخل بیش از حد پا ، دویدن بر روی سطح سخت . درمان اولیه : باقی نگه داشتن سطح فعالیت ورزشکار به میزانی که ایجاد علامت بالینی نکند . اجتناب از دویدن بر روی سطح سخت به دلیل تأمین فرصت کافی جهت ترمیم آن ( ۳ هفته برای استخوان نازک نی ، ۴۸ هفته برای درشت نی و ماه ها باری گردن استخوان ران ) . قبلاً ورزشکاران دچار شکستگی استرسی از انجام ورزش های هوازی ( شنا ، دوچرخه سواری ) منع می شدند . در سال های اخیر ورزش دو در آب امکان پذیر شده است و این تکنیک به علت توان بخشی بالا ، امکان بازگشت زودتر به حال قبل از آسیب را فراهم می نماید .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 598]