تبليغات؛ ويترين فروش سينماي ايران

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: تبليغات؛ ويترين فروش سينماي ايران
نشناختن اهميت تبليغات درست و ابزار تبليغاتي موثر، بي‌توجهي به عوامل جذاب براي مخاطبان و نظام‌مند نبودن تبليغات سينمايي موجب شده سينماي ايران در زمينه تبليغات فيلم‌ها دچار معضلات اساسي باشد.

وقتي به رقم لازم براي پخش 10 تيزر نگاه مي‌شود، به خوبي قابل درك است كه صرف 30‌ميليون تومان هزينه فقط براي بخشي از تبليغات فيلم تنها در صورت بازگشت چند برابر بودجه صرف شده مي‌تواند قابل توجيه باشد. اما صدا و سيما در حالي تعرفه بالا براي پخش تيزرها دارد كه با شروع كار شبكه‌هاي مختلف فارسي‌زبان در خارج از كشور، امكان پخش تيزرها از تلويزيون با تعرفه‌هاي بسيار پايين‌تر به دست مي‌آيد. تهيه‌كنندگان در اين زمينه متفق‌القولند كه تبليغات در شبكه‌هاي خصوصي در مقابل شبكه‌هاي تلويزيون داخلي ارزان‌تر است. اين شرايط در مقطعي تهيه‌كنندگان را تحريك كرد تا تبليغ فليمشان از اين شبكه‌ها پخش شود. اما اين امكان با ممنوعيت پخش تيزر فيلم‌هاي ايراني از بين رفت. به نظر مي‌رسد موضوع پخش تيزر تلويزيوني مي‌تواند در جلسات مديران سينمايي با مسوولان صدا و سيما براي رسيدن به تعرفه‌اي معقول رونقي جدي به سينما بدهد و بخش عمده مشكلات تبليغات سينمايي را برطرف كند.
تبليغات به شيوه‌هاي نوين نياز دارد
با فراگير شدن كاربرد فناوري‌هاي پيشرفته ارتباطي، استفاده از ابزارهايي چون بالن تبليغاتي، اينترنت، پيامك و نرم‌افزارهاي چندرسانه‌اي به تدريج جايگزين روش‌هاي سنتي مي‌شود و تاثيرگذاري خود را نيز به رخ مي‌كشد.
پس از تيزرهاي تلويزيوني بيلبوردهاي شهري از ديگر ابزار تبليغي است كه براي فيلم‌هاي سينمايي ايراني نسبتا زياد به كار رفته و يكي از وزنه‌هاي پيش‌برنده اين عرصه محسوب مي‌شود. اما سينماگران در دستيابي به اين امكان تبليغاتي مشكلاتي دارند. بيلبوردها براي به دست آوردن امكان نصب در سطح شهر به طور معمول بايد از وزارت ارشاد مجوز دريافت مي‌كردند. اين روند ادامه داشت تا آنجا كه به دليل تبليغ شهري بودن بيلبورد، شوراي شهر نيز خود را موظف دانست بر بيلبوردها نظارت كند و به اين شكل، با دوگانه شدن نگاه‌ها مشكلاتي چون پايين آوردن بيلبوردها به وجود آمد. از جمله نمونه‌هاي اخير اين مشكل مي‌توان به «تيغ‌زن» عليرضا داودنژاد اشاره كرد. اين كارگردان براي معرفي فيلمش كه به حق طبق آنچه روي بيلبورد آمده بود، شبيه هيچ فيلم ديگري نبود، شگرد تبليغي متفاوتي به كار گرفت. بيلبوردهاي اين فيلم در مناطق مختلف شهر با تصوير محو يك زن كه پايين آن جمله «چه كسي مي‌تواند يك ... را دوست نداشته باشد» نوشته شده بود.هر چند نمي‌توان منكر مبهم بودن اين تبليغ شد، اما حداقل در برهوت نوآوري تبليغات فيلم‌هاي سنمايي داراي نوآوري بود. هنوز يك هفته از نصب آن بيلبوردها نمي‌گذشت كه بيلبورد ديگري با اضافه كردن عنوان «تيغ‌زن» به جاي «...» و جمله «اين فيلم شبيه هيچ فيلم ديگري نيست» جايگزين بيلبوردهاي قبلي شد. اما نصب اين بيلبوردها تقريبا همزمان با جمع‌آوري آنها شد.
اما معضل بزرگ تبليغات فيلم در سينماي ايران، نبود برنامه‌ريزي است. كمتر فيلمي را مي‌توان يافت كه يك‌ماه قبل از اكران آن تيزرهايش پخش شود و بيلبوردها در سطح شهر قرار بگيرد. شايد سرمايه‌گذاران تصور كنند صرف هزينه براي تبليغات الزامي نيست، اما همواره ويترين خوب جذابيت‌هايي براي مخاطبان داشته و روشن است كه اين ويترين بايد به درستي طراحي شود.
تلويزيون، بهترين رسانه براي تبليغ سينما
مصطفي شايسته درباره شيوه‌هاي مختلف تبليغ در سينما مهر گفت: شيوه‌هاي تبليغي مختلفي براي معرفي فيلم وجود دارد، اما تلويزيون رسانه‌اي پرمخاطب و تاثيرگذار است. تيزرها را مخاطب تهراني و شهرستاني مي‌بيند و درباره فيلم و زمان نمايش آن اطلاعات به دست مي‌آورد. شيوه‌هاي تبليغي ديگر محدوديت‌هايي دارند كه تيزر ندارد. وي در ادامه افزود: بعد از تيزر، تبليغات شهري يكي از موثرترين شيوه‌ها در جذب مخاطب است. اما با توجه به مساحت شهر تهران تعداد بيلبوردها محدود است و طبعا تمام شهروندان از اين طريق متوجه اكران يك فيلم نمي‌شوند. استفاده از اين بيلبوردها هزينه زياد دارد كه مانع مي‌شود، تهيه‌كننده‌ها به اين شيوه تكيه كنند.شايسته در پايان مطبوعات و پوشش مطبوعاتي را هم يكي از شيوه‌هاي تبليغي دانست كه البته روي مخاطب خاص تاثير بيشتري دارد. وي افزود: نقد مثبت و حمايت جامعه منتقدان و نويسندگان از يك فيلم و موجي كه آنها در نشريات ايجاد مي‌كنند هم مي‌تواند به فروش يك فيلم كمك كند.
نداشتن دانش نزد تهيه‌كنندگان
علي معلم درباره تبليغات فيلم‌هاي سينمايي در ايران گفت: تفاوت تبليغات فيلم‌هاي سينمايي در ايران و غرب به بودجه‌اي بازمي‌گردد كه در ايران براي اين كار هزينه مي‌شود. معمولا اين بودجه در ايران يك‌دهم بودجه تبليغات در غرب است و تا مدت‌ها بسياري از انواع تبليغي در ايران ناشناخته بود.
معلم مشكل موجود در سينماي ايران را بالاتر از نوع تبليغات دانست و افزود: بحث ما در زمينه توزيع فيلم‌هاي سينمايي بالاتر از نحوه تبليغات است. در ايران فيلم‌هايي ساخته مي‌شود كه مخاطبي براي آنها پيش‌بيني نشده و مدت زمان فيلم، نوع اكران، نحوه برخورد و سنخيت با ديگر فيلم‌ها در زمان اكران مواردي است كه در سينما هنگام توليد آثار مورد توجه قرار نمي‌گيرد.
پنجشنبه 25 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]