واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - باروسو سیاستمدار پر تجربه ای است که می تواند الفبای دیپلماسی را برای بسیاری از دیپلماتهای تازه کار اروپایی دیکته کند. خوزه مانوئل باروسو، یک پرتغالی است که هم اینک ریاست کمیسیون اروپایی را بر عهده دارد ولی شایعاتی که در برخی مطبوعات و رسانه های آلمانی رواج یافته حاکی از این است که این دیپلمات کهنه کار اندک اندک به زمان بستن چمدانها و خالی کردن صندلی ریاست نزدیک می شود. کمیسیون اروپایی، یا همان کمیسیون اروپا که یک ارگان فراملی محسوب می شود، در واقع نهادی است عهده دار اداره روزانه اتحادیه اروپا که هم اکنون تحت نظر خوزه مانوئل باروسو اداره می شود. فراملی بودن کمیسیون اروپا به این معنا است که اعضای این کمیسیون به عنوان نمایندگانی مستقل و متعلق به نهاد اروپایی از کشورهای مختلف انتخاب شده و در حوزه های گوناگون فعالیت می کنند . کمیسیونر های اروپایی از سوی شورای اروپا انتخاب شده و در یک دوره 4 ساله کمیسیون به فعالیت می پردازند. این تعداد از کمیسیونرها با رای پارلمان اروپا از سوی رئیس کمیسیون آغاز به کار می کنند . در حال حاضر شرایط اتحادیه اروپا بگونه ای است که خوزه مانوئل باروسو امید چندانی به تداوم فعالیت خود در کمیسیون اروپا ندارد و تاکنون در میان رهبران اروپایی تنها نیکلا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه حمایت خود را از انتخاب باروسو برای دور دوم ریاست کمیسیون اروپا اعلام کرده است. سارکوزی دلیل این حمایت خود را تلاشهای این سیاستمدار پرتغالی برای رفع بحران مالی اروپا ابراز داشته است. باروسو اکنون به سیاستمدار پر تجربه ای بدل شده که می تواند الفبای دیپلماسی را برای بسیاری از دیپلماتهای تازه کار اروپایی دیکته کند. این دیپلمات 53 ساله از زمانی که سکان هدایت کمیسیون اروپا در بروکسل را به عهده گرفته تاکنون اقدامات شایان توجهی انجام داده که از جمله آن می توان به تلاش برای تصویب خروج پیمان لیسبون از حالت سکون در میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا اشاره کرد که در نوع خود گامی مهم در جهت رسیدن اهداف اتحادیه اروپا محسوب می شود. باروسو پیشتر در کسوت نخست وزیر پرتغال با تحت کنترل درآوردن بودجه لجام گسیخته این کشور، خود را به عنوان شخصی که سرسختانه در پی تغییر و تحولات است، به اثبات رسانیده است. هر چند این اقدام باروسو، دشمنان فراوانی را در پرتغال برای وی باقی گذارده، اما این که آیا داشته های او برای ایجاد اصلاحات در اروپا کافی است یا خیر؟ موضوعی است که برای قضاوت درباره آن باید به انتظار آینده نشست. باروسو به قیمت ریاستش روی یک موضوع پرمخاطره شرط بندی کرده است و آن موضوع بی شک ، ایجاد تحول در اقتصاد کشورهای اروپایی است. مهمترین و مشهورترین هدف دستور جلسه لیسبون که در مارس 2000 (زمانی که تقریبا اروپا از دستیابی به بت بازار آزاد امریکایی ناامید شده بود) مطرح شد ، بر تبدیل اروپا به رقابتی ترین اقتصاد جهان تا سال 2010 میلادی تاکید می کرد. هدف دیگر این دستور- که گرچه به اندازه هدف اول شهرت نیافت اما به لحاظ اهمیت با آن برابری می کند - دفاع از تعهد اروپا در برابر محیط زیست و رفاه اجتماعی بود. چندان حیرت انگیز نبود که این برنامه بزودی با معضلی که باروسو آن را «شکاف لفاظی تا عمل» نامید، مواجه شد. شماری از صاحبنظران اروپایی معتقدند که تداوم حضور باروسو در کمیسیون اروپا در راستای اهمیت اجرایی شدن پیمان لیسبون از اهمیت بسزایی برخوردار است. از سوی دیگر روزنامه های پرتغالی زبان و همچنین سایر نشریات همسو با باروسو از هم اینک فعالیتهای تبلیغاتی خود را برای بقای این سیاستمدار با تجربه آغاز کرده اند . با این همه مخالفان باروسو حرف هایی دارند که در جای خود شنیدنی است و مهمترین آنها این است که شاید وی با تغییر برخی کمیسیونرها یا اجرای برخی آئین نامه ها می توانست کارنامه درخشان تری از خود به نمایش بگذارد. رادیو دولتی آلمان ششم مارس 2009/ ترجمه: شقایق لامع زاده
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 371]