روزهاي بعد از زنبور عسل

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: روزهاي بعد از زنبور عسل
بهمن فروتن

فكر مي كنيد بايد از يك فاجعه سخن گفت اگر روزي برسد كه زنبور عسل ديگر وجود نداشته باشد؟ رابطه انسان با زنبور عسل رابطه واقعاً قابل تعمقي است. وقتي صحبت از زنبور مي شود براي ما اول از همه نيش دردناك اين حشره تداعي مي شود اما با اضافه كردن واژه عسل، موجودي شكل مي گيرد كه با حشره يي به نام زنبور كاملاً متفاوت است. به مواد غذايي با منشاء حيواني اگر فكر كنيم، تفاوت زيادي بين عسل و مثلاً گوشت مرغ يا تخم مرغ، شير يا گوشت گوسفند و گاو مي بينيم. براي خود من وقتي عسل همراه با صبحانه مي آيد به خصوص اگر با شانه مومي اش باشد به شكل عجيبي قبل از اينكه يك ماده غذايي باشد ساختاري احترام برانگيز است. پشت دو عدد تخم مرغ نيمرو به چيزي بيشتر از طبيعت و غذا نمي شود پرداخت اما در فراسوي عسل به خيلي چيزها از جمله تفكر، غريزه، كار، پشتكار، بهداشت و موجود كوچكي كه نيش هم مي زند، برمي خوريم. وقتي به حفره هاي شش ضلعي منظمي از موم كه عسلين است، برمي خورم، نمي توانم اين باور را قبول داشته باشم كه ساختاري غريزي دارد. نه، اين شش ضلعي هاي منظم ساختنش تفكر مي خواهد؛ غريزه به تنهايي زاويه هايش اين نظم را ندارند.

با شعباني مديرمسوول و سردبير دنياي ورزش شوخي مي كردم و مي گفتم خوب با يك سرمقاله از زير كار درمي روي، بنويس، بيشتر بنويس كه با نوشته هاي شماها ورزش پيش مي رود و متحول مي شود.

عجيب است از سويي و از سوي ديگر چندان عجيب هم نيست. من شباهت زيادي بين خبرنگار و زنبور عسل مي بينيم؛ تفكري كه گاه نيش هم مي زند اما سازنده است و نظم دارد. فرزاد حبيب اللهي، مهدي اميرپور، محسن معتمدكيا و آرش حقيقي جابه جا شدند. اين فرزندان خوب فوتبال، زنبورهاي عسل جامعه ورزش ما هستند و هر جا كه باشند برايشان آرزوي موفقيت دارم. من مطالب زيادي از اين زحمتكشان فوتبال خوانده ام كه گاه پرمعني، گاه زيبا و گاه هم تهي از هر نوع تفكري بوده است. خالي، براي پر كردن ستوني از ستون هاي روزنامه ها. در مجموع ولي نوشته هايي كه از اين مردان رسانه يي خوانده ام نشانه هايي از شكل گرفتن نگرشي متفكرانه در فوتبال كشور ما با خود داشته است. فوتبال مقوله محافظه كارانه است و در سطح بين المللي مي رود كه فرهنگي صرفاً معادل داد و ستد داشته باشد و به همين دليل چه خوب است كه ورزش اين خبرنگارها را در صنوف خود دارد. به نظر من بايد به آنها باليد، فرقي نمي كند در كدام كندو اين زنبورهاي عسل مشغول به كارند. مهم اين است كه محصول آنها شيرين باشد و مهم تر اينكه اميد است هيچ گاه اين آزادي از هيچ زنبور عسلي سلب نشود كه در كندويش بسته شود. زنبور عسل بدون كندو شايد مگسي بيش نباشد.

در پي پيامكي كوتاه طي نامه يي به كفاشيان، علي كريمي كناره گيري خود را از بازي ملي اعلام كرد. مگر پاهاي علي كريمي كثيف شده اند كه ديگر كندوي تيم ملي را دوست ندارد. عجيب است او در دو بازي گذشته چهار گل مي زند و همه هم با سر.

ورزشكارها هم در همه جوامع بشري حكم زنبورهاي عسل را دارند كه زندگي را براي مردمان اين جوامع شيرين مي كنند. علي كريمي بايد فكر كند چگونه علي كريمي شده است. خودش به تنهايي يا به كمك ديگران؛ به كمك ديگراني در كوچه ها، زمين هاي خاكي، در سالن ها، باشگاه ها و تيم ملي. اگر ديگران براي موفقيت علي كريمي هميشه در صحنه حضور داشته اند، پس علي كريمي هم هميشه براي موفقيت ديگران بايد در همين صحنه ها حضور داشته باشد، در عزا و عروسي هيچ فرقي نمي كند. وقتش نبود كه علي كريمي به تيم ملي دعوت شود. او خودش بهتر مي داند به دليل دوري ممتد از ميدان هاي مسابقه هنوز جسارت بازي و آمادگي جسماني لازم را براي ديدارهاي بين المللي ندارد. در اين ميدان ها كنترل بيشتري روي دويدن بازيكن ها وجود دارد و كلاً با ميدان هاي داخلي متفاوت است. يك زنبورعسل هيچ وقت از كندويش قهر نمي كند، علي كريمي مي توانست متواضعانه اظهار دارد كه من هنوز آمادگي مسابقات ملي را ندارم ولي به زودي همه توانم را به كار خواهم گرفت تا در خدمت اين تيم باشم. آنهايي هم كه تيم ملي را مي چرخانند شمر و يزيد نيستند و با دعوتي كه از تو به عمل آوردند به مراتب اقدام بيشتري از بايرني ها برايت قائل شدند. اميدوارم كمي فكر كني؛ صاحب اصلي تيم ملي مردم ايرانند؛ تو يك نفر را در ميان همه اين مردم پيدا نخواهي كرد كه بگويد من زنبور عسل را دوست ندارم و يك نفر را هم پيدا نخواهي كرد كه بگويد من از علي كريمي بدم مي آيد. تو هم با خودت و هم با اين مردم لج كردي و هيچ كس بهتر از خود تو نمي داند لجبازي شيوه حرفه يي گري واقعي نيست.

سر ميز صبحانه نشسته بوديم. مادرم يكباره از من پرسيد اگر زنبورعسل ديگر نباشد چه مي شود؟ سوال ترسناكي بود. خودتان كمي فكر كنيد. دنياي بدون زنبورعسل چگونه دنيايي است؟ خواستم كمي از زهر اين سوال بگيرم و گفتم خب موم مصنوعي توليد مي كنيم و مي دهيم به كارخانه هاي پلاستيك سازي تا شبكه هاي شش ضلعي منظمي بسازند بعد شكر را آب مي كنيم و اسانس عسل به آن مي زنيم و چند تا ويتامين هم اضافه مي كنيم و مي ريزيم داخل شبكه هايي كه از پلاستيك سازي مي آيند، مي شود عين همين عسلي كه الان مي خوريم. اه، مادرم چهره ا ش در هم رفت، اين عسل را خودت بخور.

به فكر فرو رفتم؛ چقدر خوب است ما ياد بگيريم براي داشته هايمان ارزش قائل شويم. ارزش قائل شدن فقط براي آن چيزهايي كه از دست مي روند معني اش عقب افتادگي فرهنگي است. دنياي بدون زنبور عسل؟ شنيدم مادرم در آشپزخانه مي گفت خدا آن روز را نياورد.
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 146]