صفحه آخر - ساكن سرزمين كودكي و نوجواني

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: صفحه آخر - ساكن سرزمين كودكي و نوجواني
صفحه آخر - ساكن سرزمين كودكي و نوجواني

روز شنبه خانم مهشيد نونهالي يادداشتي پيرامون نوبل ادبي امسال و برنده شدن لوكلزيو نوشته بودند كه در همين صفحه اما به صورت ناقص منتشر شد. با پوزش از ايشان و شما خوانندگان محترم، متن كامل اين يادداشت را در زير مي‌خوانيد.

مهشيد نونهالي: «شب فرو مي‌افتد و به‌ همراه آن خاطره مردمان خوش‌نشين رو مي‌نمايد، مردمان صحرا و مردمان دريا. و همين خاطره است كه در درون نوجوان ‌هنگام ورود به زندگي وسواس مي‌انگيزد، خاطره‌اي كه همانا روح نوجواني است. دختر جوان، بي‌آنكه به‌درستي بداند، خاطره رمبو و كرواك را در خود حمل مي‌كند، و روياي جك لندن يا چهره ژان ژنه را، زندگي مول فلاندرز را و نگاه سرگشته ناجا را در كوچه‌هاي پاريس. حقيقت اينكه، وقتي همه راه‌ها به مرزهاي واحدي ختم مي‌شود، وقتي آسمان چنين دوردست است، وقتي درختان ديگر چشمي ندارند و رودخانه‌هاي پرشكوه پوشيده از صفحات سيمان خاكستري‌اند، وقتي جانوران ديگر سخن نمي‌گويند و انسان‌ها خود نشانه‌هاشان را گم كرده‌اند، ورود به زندگي بزرگسالان چه دشوار است.»
لوكلزيو
لوكلزيو دغدغه زندگي دارد و گويي از اينكه در دنياست شگفت‌زده است و به همه‌چيز نگاه مي‌كند بي‌آنكه به گذر زمان بينديشد و مي‌نويسد. و در طول زندگي 68 ساله‌اش، 61 سال است كه مدام مي‌‌نويسد، از هفت‌سالگي. منشأ نقش‌مايه‌هاي آثار لوكلزيو نيز همان دوره ممتاز كودكي است. به‌نوعي، در نظر لوكلزيو، زيستن در مقام نويسنده، تاحدي زيستن مانند نوجواني است كه نمي‌خواهد سالخورده شود. آنگاه كه، پس از دريافت چندين جايزه ادبي در گذر سال‌ها، مجله ادبي لير در 1994 او را بزرگ‌ترين نويسنده زنده زبان فرانسه خواند، هنوز هم مضمون كودكي يكي از مضمون‌هاي اصلي آثار او بوده است. و البته زبان ‌هم يكي ديگر از دغدغه‌هاي لوكلزيو است. او كه از پدري انگليسي‌زبان و از مادري فرانسوي‌زبان متولد شده، به هر دو زبان پرورش‌يافته اما خود معتقد است كه با زبان فرانسوي به فرهنگ‌هاي كهن پيوسته است. «براي من كه اهل جزيره‌ام، كسي از ساحل دريا كه به گذر كشتي‌ها مي‌نگرد، كسي كه چنان بر بارانداز پا مي‌كشد كه گويي انساني در طول خياباني پردرخت راه مي‌رود، كسي كه نه مي‌تواند اهل محله‌اي باشد و نه شهري، اما اهل همه محله‌ها و شهرهاست، زبان فرانسه تنها كشور است و تنها رشته‌اي كه در ميان آن زندگي مي‌كنم.» لوكلزيو، اين ساكن سرزمين كودكي و نوجواني و پوينده سرزمين‌هاي دور و آرزومند فرار و معتقد به شنيدن صداهاي ديگر، سرانجام پس از ساليان دراز جايزه نوبل را براي ادبيات فرانسه به‌ارمغان برد تا شايد جان تازه‌اي باشد براي آنكه اين كشور بار ديگر حضوري فعال در عرصه ادبيات جهان بيابد.
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]