تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818794186
چالش جدید در رابطه ایران و آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - مهدی سنایی ضمن انتقاد از دخالتهای کشورهای اروپایی و آمریکا در مسائل داخلی ایران تأکید بر عدم قطع ارتباط با این کشورها دارد. مهدی سنایی از جمله اعضای هیئت علمی روابط بین‌الملل دانشگاه تهران است که ضمن انتقاد از دخالتهای کشورهای اروپایی و آمریکا در مسائل داخلی ایران تأکید بر عدم قطع ارتباط با این کشورها دارد. او عدم دعوت ایران به جشن استقلال آمریکا - که قبل از انتخابات دعوت صورت گرفته بود - را دلیلی بر عدم تمایل روابط آمریکا با ایران ندانسته و می‌گوید: این روابط به دلیل اظهارنظرهای اوباما دچار خلل و وقفه شده است اما دچار خدشه اساسی نشده است اما فکر نمی‌کنم روند قبلی با مشکل مواجه شود. این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی یادآور می‌شود که آمریکا هم در عراق و هم در افغانستان نیازمند همکاری با ایران است. وی علت عدم حضور ایران در اجلاس جی 8 را موضع‌گیری‌های اخیر اوباما و آمریکا و عصبانیت ایران از آنها عنوان کرد و گفت: اما ایران موضع منفی‌ای برای شرکت در این گفتوگوها برای حل مشکلات افغانستان ندارد. او بر گسترش روابط ایران با دیگر کشورها و بسنده نکردن به ارتباط تنها با روسیه و چین اصرار می‌کند و می‌گوید تکیه بر یک جهت خاص و عدم ارتباط گسترده برای کشور مضر است و هر کشوری به این سمت برود ریسک خود را بالا برده است. متن گفت و گوی خبر را با وی در پی می‌خوانید: موضع‌گیری سیاسی خارجی ایران را از سوی مسئولان ذی‌ربط چگونه ارزیابی می‌کنید و در این شرایط نوع ارتباط ایران با کشورهای اروپایی و آمریکا و موضع‌گیری‌اش باید چگونه باشد؟ طبعاً هر کشوری برای کسب منافع بیشتر در چارچوب منافع ملی خود، تلاش می‌کند تا روابط خود را با کشورهای دیگر گسترش دهد و از چارچوب‌های بین‌المللی هم برای تأمین اهداف خود بهره‌برداری کند اما این مسئله منوط به این است که اصول قواعد اصلی در سیاست خارجی یک کشور حفظ شود و نقض نشود. جمهوری اسلامی ایران نیز طی این سال‌ها مخالف گسترش روابط نبوده بلکه تلاش داشته آن را گسترش دهد البته نمی‌گویم در همه عرصه‌ها موفق عمل کرده است اما با کشورهای اروپایی و گفت و گوهای احتمالی‌اش با آمریکا در فراز و فرود بوده است و این مهم است که سیاست خارجی یک کشور بدون تأثیرپذیری و بدون دخالت در اختلافات و بعضاً مشکلات داخلی از برآیند همه آنها به نفع منافع ملی کشور در حوزه سیاست خارجی استفاده کنند. در شرایط حاضر نیز سیاست خارجی ما باید دو هدف را دنبال کند اول آنکه بر سر آن اصول اصلی بایستد و به‌خصوص به بیگانگان اجازه دخالت در امور داخلی کشور را ندهد، زیرا متأسفانه از نیمه قرن 19 اروپاییان و از قرن بیستم آمریکا به دخالت در امور دیگر کشورها و رفتار استعماری نسبت به دیگر کشورها عادت کرده‌اند و خودشان را نسبت به اتفاقاتی که در کشورهای دیگر رخ می‌دهد مسئول می‌دانند؛ بنابراین سیاست خارجی ما ضمن عدم اجازه دخالت بیگانگان و دیگر کشورها، عزت در سیاست خارجی را باید حفظ کند. هدف دوم نیز آن است که نباید با حوادث و این مسائل احساسی برخورد کند و تلاش داشته باشد که عکس‌العمل‌هایی که انجام می‌دهد مناسب کنش‌ها و عمل‌های دیگران باشد و دستاوردهایی که در توسعه روابط در برخی کشورها و تحکیم روند گفت و گو با برخی کشورها داشته را دچار خدشه اساسی نکند. البته کار در حوزه سیاست خارجی دشوار است زیرا بعضاً التهاباتی که در حوزه داخلی به وجود می‌آید باید تلاش شود که منعکس نشود و همچنین موضع‌گیری و قدم برداشتن در مسائلی که منافع ملی در آن دخیل است بسیار کار حساس، دشوار و سختی است. قرار بود در جشن استقلال آمریکا وزیر خارجه و یا دیپلمات‌های ایرانی دعوت شوند که پس از انتخابات این دعوت از سوی آمریکا پس گرفته شد و همچنین ایران در اجلاس جی8 که درباره مسائل افغانستان بود شرکت نکرد در حالی که در این دو مراسم احتمال مذاکره ایران و آمریکا وجود داشت اما این امر محقق نشد، ارزیابی شما از نوع روابط ایران و آمریکا و اینکه به کجا خواهد رسید، چیست؟ به نظرم علت حضور ایران در این دو مراسم متفاوت است. علت عدم حضور ایران در اجلاس جی8 آن است که آمریکا و ناتو و اروپاییان اشتباهاتی مرتکب شدند و در افغانستان مشکلاتی را پدید آوردند که جمهوری اسلامی ایران دلیل نمی‌داند خود را شریک آن مشکلات کند و باید توجیه و اعتماد کافی داشته باشد که در یک روند وارد همکاری با آمریکا شود که تاکنون نتایج آن بحران و مشکل بوده است. همه می‌دانند که حضور آمریکا در افغانستان نتیجه‌ای نداشته و شاید بتوان گفت در این سال‌ها طالبان همچنان رشد کرده و بیش از 60 درصد خاک افغانستان را تحت سیطره و مدیریت خود دارد. اما در مورد این بحث تمایلی برای ایجاد گفت‌وگو بین آمریکا و ایران بود ولی در این حوادث با توجه به اینکه آمریکا آن اصل عدم دخالت در امور داخلی را نقض کرده است کمی این تمایل دچار خلل شد. البته فکر نمی‌کنم دچار خدشه اساسی شده باشد و گفت‌وگو‌های احتمالی همچنان دنبال خواهد شد. در واقع معتقدید که ایران و آمریکا همچنان تمایل دارند که روابط دیپلماتیک بین این دو کشور برقرار شود؟ فکر نمی‌کنم روند قبلی با مشکل اساسی مواجه شده باشد اما طبعاً به دلیل مسائل اخیر دچار وقفه و مشکلاتی شده است. در شرایط فعلی چه میزان ضرورت دارد که ایران در یکسری مسائل منطقه‌ای مانند افغانستان خود را شریک در موضوعات قرار دهد و حضور خود را به اثبات برساند؟ آمریکا هم در عراق و افغانستان نیازمند به همکاری ایران به صورت قطعی است و روشن است که بدون مشارکت ایران مشکلات عراق و افغانستان قابل حل و فصل نیست آن هم به دلیل حضور و نفوذ ایران در این دو کشور و اهر‌مهای فراوانی که در دست ایران است. طبیعتاً ایران موضع منفی کلی برای شرکت در گفتوگوها در مورد افغانستان نداشته است بلکه کمی احتیاط کرده است اما این مسائل درست مواجه شد به زمانی که ایران از موضع‌گیری‌های اتحادیه اروپایی به خصوص انگلیس در مورد مسائل ایران عصبانی است، لذا فضای مناسب برای شرکت در این مذاکرات نبود والا بعید می‌دانم ایران موضع منفی کلی در این زمینه داشته باشد و طبیعتاً اروپا و آمریکا برای حل مشکل افغانستان در هر صورت همچنان نیازمند حضور ایران هستند. باتوجه به اینکه ایران در حال حاضر روابط بهتری با دو کشور چین و روسیه دارد - در حالی که ضرباتی هم از سوی این کشورها خورده و کاملاً قابل اعتماد نیستند - فکر می‌کنید کاهش سطح روابط ایران تنها به این دو کشور کافی است؟ کاهش روابط ما با دیگر کشورها چه تبعاتی را به همراه خواهد داشت؟ طبیعتاً روابط ایران با روسیه بسیار برای ایران به دلایل مختلف مهم است و در ضرورت و اهمیت گسترش روابط با این کشور هیچ بحثی نیست اما این روابط نباید به معنی نداشتن روابط با کشورهای دیگر باشد بلکه باید توازنی بین این روابط برقرار کرد و ایران می‌تواند همزمان روابط خود را با جهان عرب و اروپا گسترش دهد زیرا تکیه بر یک جهت خاص - حال هر جهتی که باشد - برای کشور مضر است هم از ابعاد امنیتی و هم سیاسی و اقتصادی. هر کشوری بتواند تنوع و چند جانبگی در حوزه سیاست خارجی خود ایجاد کند توفیق و کامیابی بزرگی برای آن محسوب می‌شود. از سوی دیگر نیز الزاماً ما اقبال کشورها نسبت به تصمیمات در سیاست خارجی‌مان را نباید در چارچوب منافع ملی خودمان ببینم، زیرا اقبال و عدم اقبال بسیاری از کشورها نسبت به تصمیمات ما به دلیل آن است که آن را در تضاد منافع خودشان می‌گذارند لذا کشورهای عربی و روسیه ممکن است قضاوتشان نسبت به تصمیمات ما، آن باشد که آنها را در سنجه منافع ملی‌خودشان می‌گذارد و لزومی هم ندارد که منافع ملی کشور ما تطبیق داشته باشد. این ما هستیم که باید تلاش کنیم از وابستگی به سمت و یا کشور خاص جدا شویم زیرا هر کشوری که به این سمت برود ریسک خود را بالا برده و سطح توانمندی مدیریت خود را کاهش داده است بنابراین باید این تنوع را حفظ کرد اما اینکه یک بعدی اولویت داشته باشد با هم متفاوت است زیرا در دوره‌ای روابط با روسیه و چین در اولویت بود و در دوره‌ای اروپا و در دوره‌ای جهان عرب که این موارد دستور کار عمل برای دوره خاص است و باید آن تنوع کلی را حفظ کرد. بحث احتمال فراخوانی سفرای اروپایی از ایران در اعتراض به روند داخلی کشور مطرح است، اگر چنین اتفاقی بیفتد چه تبعاتی برای ایران خواهد داشت؟ طرفین اروپا و ایران مایل به کاهش و یا قطع روابط با یکدیگر نیستند. ایران در حال پاسخ اظهار نظرهای مداخله جویانه است و اروپا هم در واقع با موضع‌گیری‌های خود خواست احزاب و مردم کشورهایش را پاسخ می‌دهد؛ بنابراین بعید می‌دانم انگیزه‌ای برای ایجاد تأخیر اساسی در روابط ایران با اروپا وجود داشته باشد، البته می‌تواند توافقاتی که در گذشته صورت گرفته را با تأخیر مواجه کند و ظرفیت ایران را برای گفت‌وگو تحت‌تأثیر قرار دهد اما این موارد قابل بازسازی است. پس به نظر شما اروپا تمایل به قطع روابط با ایران ندارد؟ قطعاً همین‌طور است. آقای احمدی‌نژاد عنوان کرده‌اند که در این دوره از ریاست‌جمهوری خود موضع‌گیری جدیدی در مقابل کشورهای اروپایی و آمریکایی خواهد داشت. این موضع‌گیری جدید باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد تا ما دچار مشکلات نشویم. آقای احمدی‌نژاد از گذشته هم سیاست خارجی‌اش نسبت به غرب و آمریکا یک سیاست خارجی تهاجمی بوده است. لذا به نظر می‌رسد موضع‌گیری جدید هم در تداوم همان روش گذشته و در راستای عکس‌العمل به اظهارات اوباما درباره ایران خواهد بود؛ زیرا اوباما هفته اول پس از انتخابات ایران از اظهارنظر خودداری کرد اما تحت فشار احزاب در آمریکا نهایتاً وادار به اظهار تأسف و نگرانی شد هر چند که در هر نوبت تأکید کرد که من قصد مداخله در امور ایران را ندارم و این یک امر داخلی است. شاید اوباما تلاش می‌کرد که بنا ندارد در امور ایران مداخله نکند و هم آنکه پاسخ و خواست احزاب را در کشور خود بدهد اما با توجه به اینکه دخالت‌ها و اظهار نظرات غلظت پیدا کرد این عکس‌العمل احمدی‌نژاد پاسخ به آن باشد. در حال حاضر آیا خطراتی حوزه سیاست خارجی ایران را تهدید می‌کند؟ سیاست خارجی ایران از ظرفیت بالایی برخوردار است که می‌تواند بیشتر از زمان حال به کار گرفته شود. از جمله مواردی که می‌تواند این ظرفیت را افزایش دهد هماهنگی بین دستگاه‌های فعال در حوزه سیاست خارجی، انعطاف‌پذیری و عکس‌العمل بموقع در مسائل منطقه‌ای و جهانی و بهره‌گیری بیشتر از نگاه تخصصی و فنی برقراری پیوند بین اقتصاد و به‌خصوص انرژی در حوزه سیاست خارجی و اتخاذ راهبردهای میان‌مدت در عرصه سیاست خارجی برای حضور ایران در معادلات منطقه‌ای و جهانی که نبود آنها نقص و تأمین آنها می‌تواند ظرفیت سیاست خارجی ما را افزایش دهد و دستگاه دیپلماسی را در تأمین منافع ملی کمک کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1128]
-
گوناگون
پربازدیدترینها