فرزند طلاق ، تنها شاهد جنايت خونبار

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: فرزند طلاق ، تنها شاهد جنايت خونبار
مرد بندرنشين ، همسر پيشين خود را جلوى چشم پسر خردسالش از پا درآورد و بلافاصله خودكشى كرد.

عقربه هاى ساعت 13 ظهر پنجم مهر 1387 را نشان مى‌داد كه زنگ تلفن همراه بازپرس كشيك جنايى بندرعباس به صدا در‌آمد و خبر رسيد يك مرد و همسر پيشينش درخانه‌اى در گلشهر شمالى كشته شده اند.

سپس بازپرس «جاويد اماني» و كارآگاهان جنايى به قربانگاه رفتند و در حياط خلوت خانه با جنازه هاى خونين مرد 34 ساله به نام «محمد مهدي» و همسر پيشينش «سيما» 30 ساله رو‌به‌رو شدند. شواهد از جنايت كينه جويانه حكايت داشت و جنازه ها پس از نمونه بردارى‌هاى لازم به پزشكى قانونى فرستاده شد.

در آن ميان پدر «محمد مهدي» با چشم گريان اظهار كرد: شش ماه پيش پسرم ، سيما را طلاق داد و سرپرستى پسر شش ساله‌اش «ابوالفضل» را به عهده گرفت.سيما هم به خانه پدرش در كرمان رفت اما «محمد مهدي» پشيمان شد و به خاطر ابوالفضل كوچولو تصميم گرفت با زن سابقش آشتى كند.به همين خاطر چندين بار با سيما تماس گرفت اما عروس سابقم ديگر حاضر نبود با محمد مهدى زندگى كند. مرد سالخورده ادامه داد: چند روز پيش بود از پشت در ، صداى محمد مهدى را شنيدم كه تلفنى با سيما حرف مى‌زد و التماس مى‌كرد به خاطر پسرش به بندرعباس برگردد تا با هم اشتباهات گذشته را جبران كنند اما اين زن باز هم قبول كرد.

وى اضافه كرد : به هر صورت ، سيما براى ديدن نوه‌ام به خانه ما آمد و به گرمى پذيرايى شد اما صبح روز بعد كه با فرياد ابوالفضل از خواب پريدم فهميدم روزگارم سياه شده است.نوه‌ام جيغ مى‌زد و كمك مى‌خواست و تا پا به حياط خلوت گذاشتم با جنازه‌هاى خونين محمد مهدى و سيما روبه‌رو شدم.

با حرف‌هاى اين مرد، كليد معما به دست آمد و بازپرس «اماني» به بازجويى از تنها شاهد جنايت پرداخت.

ابوالفضل كوچولو كه همچنان شوكه بود بريده بريده گفت: بابام به مامانم التماس مى‌كرد كه به خاطر من براى هميشه پيش ما بماند اما قبول نكرد.بابا محمد هم كه خيلى عصبانى شده بود با چاقو به مامان زد و بعد هم به شكم خودش كوبيد. به دنبال اظهارات تكان دهنده پسربچه ، پزشكى قانونى تائيد كرد محمد مهدى پس از زدن چهار ضربه چاقو به همسر پيشينش ، خودزنى كرد و در دم جان باخت. بدين ترتيب پرونده اين زندگى تلخ براى هميشه بسته شد و ابوالفضل كوچولو ماند و يك كابوس تكان دهنده.او آيا اين صحنه‌هاى دلخراش را فراموش خواهد كرد؟!

خشونت‌هاى خانگى و مصداق‌هاى آن از جمله همسر آزاري، همسركشى ، كودك آزارى و ... پديده‌ شومى است كه طى ساليان اخير در برخى خانواده‌هاى ايرانى ريشه دوانده و به نظر مى‌رسد چنانچه هر چه زودتر تدبيرهاى اصولى و اساسى به كار گرفته نشود بايد شاهد روز افزون آن بود.

به گزارش ايسكانيوز ، خشونت بويژه عليه زنان ، تنها ويژه ايران نيست و در بسيارى از كشورهاى جهان مشهود است.آمارهاى سازمان بهداشت جهانى بيانگر اين است كه 16 تا 25 درصد زنان جهان از همسر خود آزار جسمى ديده‌اند.بنابراين پر واضح است كه شناسايى و حل معضلى با اين پيچيدگي، جنبه‌هاى متفاوتى دارد.

آسيب شناسان اجتماعى در تقسيم بندى خشونت عليه زنان در ايران ، به سه نوع خانوادگى ، عمومى و شغلى معتقدند.

علاوه بر اين وجود خانواده‌هاى سنتى با باورهاى غلط و مردسالارانه كه هر كارى ، حتى خشونت را از سوى مرد ، لازمه غيرتمندى و نهايت مردانگى قلمداد مى‌كنند به نوعى زمينه ساز ترويج خشونت عليه زنان و عامل تحميل بسيارى از فشارهاى روحى و روانى بر آنان است.

پديده خشونت عليه زنان در ايران ، البته از جنبه‌هاى ديگرى مانند آزار جسمى ،‌ رواني، اجتماعى ، اقتصادى و جنسى ، حايز اهميت و قابل تعمق است. يافته‌هاى طرح ملى بررسى خشونت عليه زنان كه در 28 استان كشور انجام شده از وجود متغيرهاى گوناگونى چون ناسزاگويى ، تحقير ، منت تامين معاش ، بهانه‌گيرى و محدوديت در معاشرت از سوى مردان حكايت دارد.

براساس اين پژوهش ، خشونت عليه زنان در موردهاى پيشرفته‌تر منجر به جلوگيرى از استقلال فكرى ، اجبار به برخى كارها، زندانى كردن،‌اخراج از خانه ، كتك زدن و ....مى شود اما بخش تاسف بارتر ، آسيب جانى ، سقط جنين و همسركشى است.

از سوى ديگر بررسى‌ها بيانگر اين است كه برخى اقدام‌ها در كاهش ميزان خشونت موثر بوده‌اند.متغيرهايى چون تحصيلات زوج، گرايش به همسر ، بهره گيرى از مشاوره ، مساعد بودن بهداشت روانى خانواده‌ها ، تفاهم، تعادل وضعيت اقتصادى و تقويت باورهاى دينى از اين جمله‌اند. با نگاهى گذرا به آنچه گذشت، به نظر مى‌رسد زمان معكوس براى تبديل خشونت عليه زن از يك خصيصه فرهنگى پيش پا‌افتاده به معضل اجتماعى آغاز شده است.از همين رو اطلاع‌رسانى ، آگاهى عمومى و تحذير و تقبيح درباره باورهاى غلطى مانند برترى مرد بر زن ، معاشرت زن با ديگران ، تبعيت محض ازدواج و دخالت خانواده زوج را نبايد به تاخير انداخت.همچنين همسويى و تمركز برنامه‌هاى فرهنگى و اجتماعى سازمان‌هاى ذى‌ربط در اين باره و يكپارچه‌سازى الگوهاى پيشگيرى از خشونت عليه زنان در جامعه نيز از مسائلى است كه بايد در امحاى خشونت عليه زنان مورد توجه جدى‌تر قرار گيرد.
جمعه 19 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]