بيماري لاعلاج، زمينه ساز افسردگي شديد

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: شرايط روحي بيماران لاعلاج يا صعب العلاج و نحوه صحيح برخورد بااين بيماران از مسايلي است كه به رغم پيشرفت علم و اطلاع رساني فراوان،هنوز هم اغلب مردم اطلاعات درست و زيادي از آن ندارند.اين در حالي است كه به اعتقاد پزشكان و روان شناسان، داشتن آگاهي هاي لازم و ضروري علمي، شرايط روحي پراضطراب و دلهره آور افرادي را كه دچار بيماري هاي مزمن هستند، كاهش مي دهد. آنچه كه افراد در تعامل با مبتلايان به بيماري هاي مزمن و صعب العلاج بايد بدانند، اطلاعات كافي پزشكي از نحوه بيماري، علت بيماري، شكل درمان، اميد به درمان، شناخت روحيات بيمار، آگاهي علمي از حالات رواني حاكم بر اين گونه بيماران و خانواده آنان و آشنايي با مختصات و ويژگي هاي فرهنگي و مذهبي جامعه اي است كه بيمار در آن زندگي مي كند. به اعتقاد كارشناسان مهم ترين نكته اي كه در برخورد با بيماران لاعلاج و يا صعب العلاج بايد به آن توجه داشت، نوع نگرششان به مرگ است.اين كه فرد بيمار، مرگ را پايان زندگي بداند و يا نقل مكان از جهاني به جهان ديگر، نيازمند دو شيوه متفاوت از روان درماني است. يك جامعه شناس خانواده معتقد است: گاهي مشكلات روحي ناشي از بيماري، فرد بيمار را تا آستانه (پايان زندگي) سوق مي دهد و هر بيمار به فراخور مجموعه اي از ويژگي هاي فردي، خانوادگي، مذهبي، فرهنگي و غيره به چنين وضعيتي واكنش نشان مي دهد. وي افزود: در حالي كه برخي از بيماران در چنين وضعيت روحي، همه غم ها را در درون خود مي ريزند و دم برنمي آورند، برخي زبان به ناله، شكوه و نفرين و دعا مي گشايند و برخي ديگر هم كنترل عصبي خود را از دست داده،گاه پرخاشگري مي كنند و گاه افسرده و غمگين خود را به انزوامي كشانند. مهم ترين كمك به اين گونه بيماران در چنين شرايط روحي و رواني،يافتن راه حلي است كه فرد بيمار و خانواده اش بتوانند بر اساس آن خودشان را با شرايط جديد وفق دهند يا به عبارتي سازگار كنند. براي ايجاد يك چنين سازگاري، بايد شرايط جديدي ايجاد كرد كه ميان فرد،بيماري و خانواده او رابطه اي برقرار شود كه در آن احساس آرامش و امنيت كنند و برقراري اين ارتباط بايد به گونه اي تعليم داده شود تا دوباره تعادل جسمي، رواني ، رفتاري و شخصيتي فرد بيمار و اطرافيانش به آنان بازگردد.به گزارش ايرنا اين كارشناس گفت:در چنين شرايطي، آموزش ها به طور كلي بر دو جنبه فعال كردن توانايي هاي دروني فرد بيمار و استفاده از نيروهاي خارج از فرد، مانند اطرافيان ، ابزار ، داروها و امكانات درماني تكيه دارد. يك جامعه شناس ديگر نيز گفت:در جامعه ما كه يك جامعه مذهبي است، اگر بتوان به ابعاد سازگاري كه داراي بعد (خود) و (محيط) است، بعد متافيزيكي را نيز اضافه كرد،بر ضريب توفيق براي ايجاد سازگاري تازه افزوده مي شود. از سوي ديگر،افراد بايد بدانند براي نحوه سازگاري با شرايط تازه، بويژه در مورد بيماريهاي مزمن، ميان گروهها و اقشار مختلف اجتماعي، هم براساس نوع بيماري و هم بر اساس تيپولوژي انسان ها،راه حلهاي مختلفي وجود دارد. مهم ترين وظيفه اطرافيان بيماران مزمن، كمك به درمان بيمار، تامين آرامش خاطر و كاستن از اضطراب ها و فشارهاي رواني است كه اين بيماران از آنها رنج مي برند. اين جامعه شناس افزود:بيمار وقتي تصور كند كه از يك بيماري جان سالم به در نخواهد برد،دچار ترس، پريشاني و اضطراب مي شود، به گونه اي كه نمي خواهد تغييرات شديد در سلامتي و اختلالات جسمي خود را بروز دهد و حتي باور كند، زيرا قبول و باور كردن بيماري لاعلاج از منظر او به معناي قبول پايان زندگي است. احساس امنيت يكي از نيازهاي مهم دروني هر فردي است، بنا بر اين بيمار براي رسيدن به اين امنيت ، ميل دارد اطلاعات مربوط به بيماري خود را حفظ كند و ديگران را از نوع بيماري خود آگاه نسازد. وي افزود: در زماني كه فرد نمي خواهد ديگران را از كم و كيف بيماري خود آگاه كند،ارتباطش با خانواده و نزديكان هم ممكن است كم شود و اين امر مي تواند مقدمه اي براي شروع (افسردگي) باشد. البته همه اين بيماران، بيماري خود را به يك شكل كتمان نمي كنند و نحوه برخورد هريك ازآنان با بيماري ، فرق مي كند. مطالعات نشان مي دهد كه پزشكان و مردم عادي در مقابل تهديدات بيماري هاي جدي،هيچ تفاوتي با هم ندارند و نيروهاي هيجاني را مانعي بر سر راه شناخت واقعي بيماري خود، قرار مي دهند. براي درمان بيماران مبتلا به بيماريهاي مهلك، دانستن اين نكته براي پزشك معالج و اطرافيان بيمار بسيار مهم است،كه او از بيماري خود چه مي داند؟از پيشرفت و شدت بيماري تا چه حد آگاه است و بالاخره از آينده خود و بيماريش چه انتظاري دارد؟ بهبود، بدتر شدن يا حفظ وضعيت موجود؟ هر گاه به طورمثال ، بيماري مي گويد كه (من سرطان ندارم ) يا ( بيماري كليه من قابل علاج و درمان است ) ، در واقع به ما اين اطلاعات را مي دهد كه او از نوع بيماريش و حتي مخاطرات آن آگاه است و از روبرو شدن با واقعيت مي خواهد فرار كند،يا به عبارتي از بيماري خود بسيار هراسناك است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]