مربيان ايراني و يك دنيا فاصله با الگوهاي خارجي

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مربيان ايراني و يك دنيا فاصله با الگوهاي خارجي
خبرگزاري مهر - گروه ورزشي: ورزش و بويژه فوتبال از مدت‌ها قبل به زندگي انسان‌ها رخنه كرده و از طريق امواج، بي هيچ ممانعتي راه به خانه‌ها پيدا مي كند و فرهنگ مربي و بازيكن را نيز به بييندگان، خودآگاه و ناخودآگاه، تزريق مي كند.

به گزارش خبرنگار مهر، فوتبال ورزشي است كه بيشترين بيننده را در سطح جهان به خود اختصاص داده و به عنوان مثال اگر رونالدو در رقابت‌هاي جام جهاني 2002 ، موي سر خود را به شكل مثلث پيرايش مي كند، به ناگاه بخش عظيمي از كودكان، همان مي كنند كه رونالدو با سر خود كرده كه در نهايت اين بازيكن مجبور مي شود از تمام مادران عذرخواهي كند.

دوربين‌ها در فوتبال امروز، بازيكنان و مربيان را دم به دم شكار مي كنند. "نمايش ترومن" جامه عمل به تن كرده، آنجا كه "جيم كري" در نقش "ترومن بوربانك"، با انبوهي از دوربين‌هايي روبه‌رو مي شود كه لحظه لحظه زندگي او را ثبت كرده‌اند و هر مربي و بازيكني بايد بداند و آگاه باشد كه چشم‌هاي شيشه‌اي ، آنها را زير نظر دارند و تصاويرشان را به خانه‌ها ارسال مي كنند.

مربيان فوتبال، پيش و پس از هر بازي صحبت مي كنند و با واژگان، نقش تعيين كننده‌اي در وضعيت فكري و روحي افراد يك جامعه ايفا مي كنند. گلن هادل يك بار گفت افراد معلول به اين خاطر دچار معلوليت شده اند كه در زندگي گذشته خود مرتكب گناه شده اند و... ديري نپاييد كه سران فوتبال جزيره او را به دليل اهانت بزرگ به اين قشر از جامعه محروم كردند. بله، ديگران مي دانند يك مربي مي تواند از چه نفوذي در ميان هواداران و بينندگان برخوردار باشد و بنابراين فرصت سخن گفتن را تنها به كساني مي دهند كه شايستگي آن را داشته باشند.

رقابت و جنگ لفظي سرآلكس فرگوسن و آرسن ونگر، مربيان تيم‌هاي منچستريونايتد و آرسنال، برهيچكس پوشيده نيست. اين دو بي ترديد از بهترين‌هاي جهان (شايد بهترين‌ها) هستند و همواره يكديگر را مورد هجوم واژگان خود قرار داده و مي دهند اما خطوط قرمز را رد نمي كنند. خوب است بدانيد فرگوسن سال گذشته انتخاب نخست ونگر به عنوان برترين مربي فصل بوده كه اين نشان مي دهد بزرگي اين مربيان، تنها از طريق امواج مشاهد نمي شود بلكه اين دو، به واقع افكار بزرگي دارند و چنين صادقانه به آراي يكديگر احترام مي گذارند.

در فوتبال ما وضع چگونه است؟ مربي و بازيكن، به چه ميزان براي حريف خود حرمت قائل است؟ ادبيات ورزشي مربيان ما چقدر به همتايان خارجي خود نزديك است؟ بعضي از مربيان ما بارها و بارها همتايان خود را به سخره مي گيرند غافل از اينكه سخنان آنها به خودشان بازمي گردد. زماني كه يك مربي از بي‌تاكتيكي تيم حريف سخن مي گويد و در نهايت بازي برده را با تساوي عوض مي كند نمي داند در پس واژگان او چه گاف بزرگي نهفته است؛ آنجا كه او در تقابل با يك مربي بدون تاكتيك، بازي برده را با مساوي يا باخت عوض كرده است. حال بايد پرسيد چه كسي بي تاكتيك بوده است؟ او يا حريفش؟

مربيان ايراني خار را در چشم رقيب خود مي بينند اما از شاخه درختي كه در چشمان خودشان فرو رفته غافل هستند. در حالي كه مي توان پس از هر بازي فقط در مورد تيم خود سخن گفت و نه حريف، هنوز معلوم نيست چرا بعضي از مربيان ما عاشق سخن پراكني در مورد حريف هستند و در اين راه بي هيچ مماشاتي، از به زبان آوردن تحقيرآميزترين الفاظ ابايي ندارند.

...و مردم، كوچك و بزرگ، پير و جوان، خرد و كلان، هر روز و هر هفته بايد پاي گيرنده‌هاي خود بنشينند و هر آنچه از دهان مربيان به فضا رها مي شود و از دريچه تلويزيون به خانه‌هاي آنها سر ريز مي شود را خواسته و ناخواسته، بپذيرند غافل از اينكه اين ادبيات چه تاثيري بر زندگي امروز و فرداي آنها خواهد گذاشت.
سه شنبه 16 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]