واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش خبرنگار خبرگزاري جمهوري اسلامي ، دكتر آرمان زرگران يكشنبه در همايش تاريخ پزشكي ايران در شيراز بابيان اينكه درحقيقت عكس اين قضيه صادق است،افزود: مستشرقين ريشه انتقال علم پزشكي از ايران به يونان باستان را درست تبيين نكرده اند و به غلط بيان شده است كه يونان باستان مهد علوم پزشكي بوده است وي ادامه داد: در زمان هخامنشيان و حتي قبل از آن، ايران باستان مهد علوم پزشكي بوده است. وي اضافه كرد:متاسفانه نقش ايران باستان در توليد علوم پزشكي خوب ديده نشده است و دليل اين كار هم اين است كه اغلب مستشرقين كه تاريخ ما را نگاشته اند، مستشرقين غربي بوده اند كه بي طرفانه اين كار را انجام نداده اند. مدير دفتر مطالعات تاريخ پزشكي ايران اضافه كرد: علم پزشكي از ايران باستان به يونان رفته است و از يونان به مسلمانان بازگشته و مسلمانان اين علم را مجددا در ايران احيا كرده اند و اين روند تا كنون ادامه داشته است. وي گفت: ايرانيان باستان، بهداشت و پيشگيري از بيماري ها را به وسيله روش هاي خاص خود در صدر وظايف خود مي دانستند وميكوشيدند كه باآيين ويژه كفن و دفن مردگان خويش، از گسترش بيماري ها كه به وسيله اجساد و انسان ها و جانوران به موجودات زنده ديگر انتقال مييابند و تندرستي آنان را درمعرض خطر قرار ميدهند، جلوگيري كنند. زرگران اضافه كرد: براي عملي كردن اين روش؛ ايرانيان در دستگاه حكومتي ، دستهها و اقوام مقررات و فرمان هاي درست پزشكي و بهداشتي داشتند مثلا يكي از پر اهميتترين اين فرمان ها، دور كردن جسدهاي انسان ها و حيوانات از خانه و محيط زيست، شهر و قصبه و اجتماعات و مناطق كشاورزي و محيط پرورش جانوران بود. وي ادامه داد:با توجه به قوانين پزشكي و بهزيستي، انسانهايي كه سخت بيمار بودند و نياز به معالجه داشتند، ميبايست هر چه زودتر از انسانهاي سالم دور گردند و به بيمارستان ها و يا مراكز ديگر درماني انتقال داده شوند. وي بيان كرد: در بيمارستان ها و مراكز درماني، اين گونه بيماران فقط با پزشكان معالج خويش ، پرستاران و ديگر موظفين و مراقبين و مسوولين درماني در تماس بودند و ملاقات با اينگونه بيماران ، تحت ضوابط پزشكي خاص و خيلي دقيق بوده است. زرگران گفت: كساني كه به بيماري هاي صعب العلاج مبتلا نبودند و ميتوانستند در خانههايشان بمانند و تحت درمان قرار بگيرند، ناگزير بودند براي جلوگيري از خطر انتقال ناخوشي آنها، در اتاق هاي مجزا تحت مراقبت و درمان قرار گيرند. اين پژوهشگر تاريخ پزشكي اظهار داشت: ظروف مخصوصي كه براي اينگونه بيماران در نظر گرفته ميشد، نميبايست و نميتوانست مورد استفاده ديگران قرار گيرد، اين روش و فرمان در مورد زخميها در ميان هخامنشيان و پيش از آنها و نيز بعدها به اجرا در ميآمد و موجب جدايي كامل بيماران از انسان هاي سالم بود. وي گفت: به رغم وجود اطلاعات و روش هاي درماني ابتدايي و ساده در پزشكي ، مساله انتقال بيماري ها به وسيله هوا، آب، باد، مواد غذايي، پوشاك، انسان ها و جانوران از شهر به شهر، ناحيه به ناحيه، ده به ده، خانه به خانه، انسان به انسان، و بالاخره از كشور به كشور براي نياكان ما كاملا آشنا بود.ك/2 677 /679
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 296]