واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: خبرگزاري فارس: دبير سرويس اجتماعي سياست روز گفت: طرحهاي صوريگرا و جزءنگر مانند پيشنويس آئيننامه كار حرفهاي روزنامهنگاري سرسازش و مجالستي با روحيه نقاد و حقيقتگرا و رئاليست روزنامهنگاري ندارد و بهتر است روزنامهنگاران براي روزنامهنگاران تعيين تكليف كنند. سجاد نوروزي در گفتوگو با خبرنگار اجتماعي فارس گفت: طرح موصوف به «آئيننامه كار حرفهاي روزنامهنگاران» از دو منظر قابل بررسي است. اول از منظر تئوريك و پرسش از اين امر كه پشتوانه تئوريك و چارچوب نظري اين طرح چيست و دوم ضعفهايي كه در بدنه روزنامهنگاري كشور رخ عيان كرده و باعث ميشود نهاد دولت ترغيب به دخالت در حوزه عمومي شود. وي اظهار داشت: اين طرح يك نگاه صوريگرا و جزءنگر به مقوله روزنامهنگاري دارد و آن را در يك محدوده بوروكراتيك صرف، مورد ارزيابي قرار داده است. همين امر است كه باعث ميشود، سختگيريهاي اين طرح برجسته شود، چرا كه قاطعانه ميتوان گفت اين طرح درك صحيحي از اين امر كه روزنامهنگار كيست، ندارد. نوروزي اضافه كرد: طراحان اين طرح، روزنامهنگاري را همچون پيشه كارمندي در ابعاد و اقتضائات بوروكراتيك محصور كردهاند و توجه ندارند كه روزنامهنگاري از آنجا كه امري ذهني، عملگرا و باطني است، سر سازشي با صوريگرايي و فرماليسم بوروكراتيك ندارد با اين وصف، به نظر ميآيد اين سختگيري معلول همين نگاه بوروكراتيك به پديده روزنامهنگاري است. وي ادامه داد: اين طرح پشتوانه تئوريك ندارد. سئوال اين است كه اصولاً چارچوب نظري براي تدوين اين طرح كدام است، كدام تئوري جامعهشناختي و علوم ارتباطات در تدوين اين طرح لحاظ شده است، واضح است كه در تدوين طرح يك نگاه عملگرا، جزءنگري صوري ملاك است. در اين نگاه عملگرا روزنامهنگاري را با مقياسهاي عملي دست نيافتني ميسنجند، نه با يك تئوري مدون كه قابليتها و وظايف اين پيشه را مدنظر گيرد و براي استواري اجتماعي آن راهكار ارائه دهد. نوروزي تصريح كرد: از سوي ديگر، اصولاً روزنامهنگاري يك امر كاملاً اجتماعي و مدني است. ارتقاي حرفهاي روزنامهنگاري هنگامي صورت ميگيرد كه ارتقاي اجتماعي و منزلت روزنامهنگاري در جامعه مشخص شود، از اين حيث اين جامعه است كه جايگاه روزنامهنگار را مشخص ميكند و نه دولت. دبير سرويس اجتماعي روزنامه سياست روز خاطرنشان كرد: ضعف نهادهاي صنفي روزنامهنگاري ايران باعث شده است كه برخي از نهادها خود را مكلف به اين بدانند كه بايد در تنظيم روابط دروني مجموعههاي مطبوعاتي و رسانهاي دخالت كنند. حال آنكه ارتقاي حرفهاي روزنامهنگاري بسته به غير دولتي بودن است نه آنكه نگاه دولت زده بر آن حاكم شود. وي ادامه داد: بزرگواراني كه اين طرح را تدوين كردهاند، تنها با تئوريها، سبك و فرم روزنامهنگاري آشنايي دارند، نه با محتواي تئوريك آن. روزنامهنگار بسته به دغدغهها و سوءگيريهاي تئوريك خود از شيوههاي ژورناليسم به عنوان فرم بهره ميگيرد، اما محتواي آن را خود مشخص ميكند. اساتيد عزيز ما اما تنها به همان «فرم» ميانديشند، بنابراين طبيعي است كه از لحاظ نگاه معطوف به عمل ژورناليستي، اندكي ضعف در اين خصوص وجود دارد. نوروزي اظهار داشت: اصولاً تدوين اين آئيننامه و اجراي آن، خطرش براي روزنامهنگاري ايراني همطراز با خطر حزبي شدن، سياست زده بودن و بياعتنايي به مصالح ملي است. دولتي شدن روزنامهنگاري اثرش را در روزنامههاي كثير الانتشار به خوبي نشان ميدهد، پرزرق و برق، اما خنثي و بلااثر. وي در پاسخ به اين سئوال كه بعضي از اساتيد روزنامهنگاري به علت اينكه اساتيدشان اين طرح را تهيه كردهاند، حاضر نيستند راجع به آن صحبت كنند، افزود: اين امر يكي از خصايص سنتي ما ايرانيان است. اين استدلال كه چون اساتيد اين طرح را تأييد كردهاند ما راجع به آن اظهارنظر نميكنيم، نشانگر يك «همبستگي صنفي» است نه يك روحيه حقيقتگرايي علمي. نوروزي گفت: اين استدلال تأسفآور است و يك مصلحتسنجي است كه حقيقت را قرباني ميكند. همين امر است كه نشان ميدهد طرحهاي صوريگرا و جزءنگر سرسازش و مجالستي با روحيه نقاد و حقيقتگرا و رئاليست روزنامهنگاري ندارد. بهتر است روزنامهنگاران براي روزنامهنگاران تعيين تكليف كنند. انتهاي پيام/ز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 258]