زوج هاي نابارور در انتظار چتر حمايتي

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: زوج هاي نابارور در انتظار چتر حمايتي
در اعتقادات ديني ما به دنيا آوردن فرزند امري ستودني است و بدون شك يكي از اهداف در امر ازدواج، داشتن فرزند و در آغوش كشيدن آن است.

در اين ميان، ناباروري بعضي از زوج ها داشتن فرزند را براي آن ها به آرزويي دست نيافتني تبديل مي كند به طوري كه تمام زندگي آن ها را تحت الشعاع قرار مي دهد.

براساس آمار سازمان جهاني بهداشت، 510 ميليون زوج در جهان نابارورند و با توجه به اين كه بسياري از خانواده ها نمي توانند در مورد اين مسئله شكيبايي داشته باشند بايد ناباروري به عنوان يك بيماري قابل پي گيري در اولويت نظام سلامت قرار گيرد.

به گفته كارشناسان از هر 7 زوج ايراني يك زوج دچار ناباروري است و به طور كلي حدود 1/5 ميليون زوج در كشور نابارورند. اين امر يك چالش فرهنگي و اجتماعي محسوب مي شود و سلامت رواني جامعه را به خطر مي اندازد.

خراسان شمالي از جمله استان هايي است كه بيماران نابارور ناچارند به علت نبود مركز تخصصي براي درمان خود به ساير استان ها مراجعه كنند.

خانمي كه از ناباروري رنج مي برد مي گويد: به علت نبود مركز درماني 5 سال است كه براي معالجه نازايي به استان هاي ديگر مراجعه كرده ام و با صرف هزينه هاي بسيار هنوز بچه دار نشده ام.

اميني مي افزايد: هزينه هاي بالاي درمان از يك سو و در به دري از سوي ديگر موجب شده تا از ادامه درمان صرف نظر كنيم.

وي اظهار مي دارد: پزشكان متخصص براي درمان هاي ابتدايي اقدام مي كنند و متأسفانه هنگامي كه به كارهاي تخصصي تر و اقدامات اساسي تر نياز باشد، بيمار را به استان ديگري ارجاع مي دهند.

يك بيمار ديگر هم مي گويد: بعضي اقلام دارويي براي درمان ناباروري در استان موجود نيست و بايد آن ها را از مشهد تهيه كنيم كه مستلزم صرف هزينه بالاتر و زمان بيشتري است.

ولي پور مي افزايد: متأسفانه سازمان هاي بيمه گر از زوج هاي نابارور حمايت مالي نمي كنند در حالي كه اين افراد به خاطر داشتن مشكلات روحي، رواني به حمايت هاي بيشتري نياز دارند.

بيمار ديگري كه 10 سال است آرزوي بچه دار شدن دارد، مي گويد: با وجود صرف هزينه هاي بسيار بالا هنوز بچه دار نشده ايم و تحمل اين وضعيت برايم سخت است.

وحداني ادامه مي دهد: اگر چه استان توانايي راه اندازي مركز درمان ناباروري را ندارد، مي توان با صرف هزينه كمتر، زوج هاي نابارور را گرد هم آورد و با دادن مشاوره و راهنمايي، به آن ها اميدواري و دلگرمي بخشيد.

وي اظهار مي دارد: متأسفانه درمان نازايي بيشتر در افراد مرفه ديده مي شود و كساني كه وضعيت مالي خوبي ندارند از هيچ حمايت مالي برخوردار نيستند.

يك زن 30 ساله نيز كه تحت درمان نازايي است بيان مي كند: به علت نبود امكانات در استان ناچارم براي معالجه، هر ماه 2 تا 3 بار به مشهد مراجعه كنم كه اين وضعيت با داشتن شرايط روحي بد، بسيار مشكل است.

موحدي مي افزايد: برگزاري كلاس هاي مشاوره براي زوج هاي نابارور، بالا بردن امكانات در استان و حمايت سازمان هاي بيمه گر گره گشا خواهد بود.

يك دكتراي روان شناسي در مورد عوارضي كه ناباروري در ميان زوج ها به وجود مي آورد مي گويد: در بعضي موارد ناباروري قدرت تحمل در برابر مشكلات ديگر زندگي را كاهش مي دهد و زن و مرد احساس مي كنند كه دليلي براي ادامه با يكديگر بودن، ندارند.

دكتر جلايي مي افزايد: احساس حقارت، منزوي شدن و نارضايتي از يكديگر در بعضي همسران نابارور ديده مي شود و ممكن است فردي كه عامل ناباروري است، احساس كند شايستگي لازم را براي ادامه زندگي مشترك ندارد.

در برخي موارد فرد نابارور به شكل افراطي همسر خود را كنترل مي كند يا با پناه بردن به اشتغال، فعاليت هاي اجتماعي و غرق شدن در زندگي روزمره از زندگي خانوادگي فاصله مي گيرد.

زنان براي رشد و تكامل شخصيتي به مادر شدن نياز دارند از اين رو نبود فرزند در زندگي آن ها تأثير منفي مي گذارد.

آن ها نبايد عشق ورزيدن را به فرزند در خود سركوب كنند بلكه بايد اين مهر را از راه هاي مختلف به ديگران ببخشند.

وي مي گويد: افرادي كه به علت ناباروري هرگز بچه دار نمي شوند بايد فرزند خوانده اي انتخاب و در بزرگ كردن وي تلاش كنند تا خلاء ناشي از نبود فرزند در زندگي شان پر شود. همچنين فعاليت هايي داشته باشند تا بتوانند به انسان هاي ديگر مهر بورزند و خلاقانه زندگي كنند.

دكتر قرباني مدير كل بهزيستي هم با اشاره به وجود شيرخوارگاه استان اظهار مي دارد: زوج هاي نابارور مي توانند با داشتن مجوز از دادستاني استان به بهزيستي مراجعه كنند و در صورت احراز شرايط مورد نظر از داشتن فرزند خوانده بهره مند شوند.

مدير گروه زنان و مامايي دانشگاه علوم پزشكي نيز بيان مي كند: تعداد بسيار كمي از زوج ها، ناباروري مطلق دارند و در اين موارد خاص بايد در مورد گزينه هايي مانند قبول فرزند، استفاده از گامت هاي اهدايي يا حمل جنين در رحم زن ديگر مورد مشاوره قرار گيرند.

دكتر طوبي فرزامند معتقد است: با وجود افزايش آگاهي از درمان هاي موجود فقط 43 درصد از زوج هاي نازا براي درمان مراجعه مي كنند و 24 درصد خواستار درمان اختصاصي مي شوند و كمتر از 2 درصد براي درمان با فناوري كمك باروري مراجعه مي كنند.

وي بيان مي كند: 25 تا 40 درصد علل ناباروري مربوط به مرد، 10 درصد مربوط به زن و مرد، 40 تا 55 درصد مربوط به زن و 10 درصد نامشخص است.

مسئول گروه سلامت خانواده دانشگاه علوم پزشكي هم مي گويد: از نظر پزشكي، اصطلاح ناباروري زماني به كار مي رود كه بعد از يك سال زندگي مشترك و بدون استفاده از روش هاي پيش گيري از بارداري، حاملگي ايجاد نشود.

دكتر پورآدينه مي افزايد: در حدود 30 درصد موارد، مرد عامل ناباروري و در 40 درصد موارد زن عامل ناباروري است و در بقيه موارد هر 2 زوج در ناباروري دخيل اند و گاهي نيز عامل ناباروري مشخص نمي شود.

نابارور بودن به معناي ناكامل بودن يا نقص فرد نيست و نبايد در روابط زوج ها تأثير بگذارد.

سالانه 100 هزار زوج نابارور به جمعيت زوج هاي نابارور اضافه مي شود و از اين تعداد تنها 20 تا 30 درصد مي توانند تحت درمان قرار گيرند و بقيه به دليل مشكلات اقتصادي از درمان محروم مي شوند يا تحت درمان هاي غير پيوسته قرار مي گيرند.

در حال حاضر درمان ناباروري در كشور مانند جراحي پلاستيك و زيبايي يك عمل لوكس محسوب مي شود و به همين علت تحت پوشش سازمان هاي بيمه گر قرار نمي گيرد.

وي با بيان اين كه مركزي براي درمان ناباروري در استان وجود ندارد مي گويد: حدود 50 مركز خصوصي و دولتي در كشور در زمينه ناباروري خدمات ارائه مي دهد و ميزان اثربخشي درمان در هر مركز به وضوح مشخص نيست.

پورآدينه تصريح مي كند: 60 درصد از زوج هاي نابارور با روش هاي ساده درماني مانند مشاوره، مصرف دارو يا جراحي ساده قابل درمان مي باشند اما 30 تا 40 درصد از آن ها بايد تحت پوشش روش هاي درماني پيشرفته قرار گيرند.

وي ادامه مي دهد: درمان ناباروري به آزمايش هاي ناباروري براي تشخيص علت نياز دارد و دوره هاي آزمون و خطا ممكن است چند ماه به طول انجامد و در بعضي موارد نيز ممكن است اعمال جراحي انجام شود.وي به عوامل مؤثر بر ناباروري زنان و مردان اشاره مي كند و مي گويد: سابقه عفونت، ضربه، بلوغ زودرس يا ديررس، تماس با مواد سمي در حين كار (راديو اكتيو، مس، جيوه، سرب) و آلودگي هوا از جمله عوامل مؤثر در ناباروري است.

مسئول گروه سلامت خانواده دانشگاه علوم پزشكي استان مصرف دخانيات و الكل، بيماري هاي ناتوان كننده مزمن مانند ديابت كنترل نشده و تيروئيد و سندرم هاي مادرزادي را از عوامل ديگر ناباروري ذكر و بيان مي كند: اختلالات كروموزومي و ژنتيكي، اختلالات هورموني جنسي، تحريك سيستم ايمني و اختلالات ايمونولوژيكي، سابقه مصرف بعضي داروها، ابتلا به بعضي بيماري هاي ويروسي در دوران نوجواني و بلوغ، تغذيه نامناسب و چاقي و لاغري بيش از حد و افزايش سن ازدواج در ناباروري تأثير به سزايي دارند.

وي درخصوص تأثير افزايش سن ازدواج در ناباروري مي گويد: افزايش سن ازدواج در سال هاي اخير يكي از عوامل مهم بروز ناباروري در كشور است متوسط سن ازدواج از 24 سالگي به حدود 28 سالگي تغيير يافته و با توجه به اين كه تقاضا براي فرزنددار شدن نيز 3 تا 5 سال پس از ازدواج به تأخير مي افتد، سن باروري در كشور به حدود 32 سالگي افزايش يافته و در نتيجه افزايش سن باروري 10 سال به تأخير افتاده است.

بنابراين ناباروري بيماري رو به رشدي محسوب مي شود و بايد به طور جدي براي آن برنامه ريزي شود.دكتر پورآدينه در مورد روش هاي درمان ناباروري اظهار مي دارد: جراحي، درمان هاي دارويي و فناوري كمك باروري از جمله روش هاي درمان ناباروري است.وي با بيان اين كه وزارت بهداشت، در راستاي خدمات رساني به مردم و رفع موانع و مشكلات ناباروري فعاليت هاي مختلفي انجام مي دهد مي گويد: بهبود كيفيت ارائه خدمات در مراكز ناباروري و استانداردسازي آن ها، جلب مشاركت سازمان هاي خصوصي، دولتي و مردمي و رفع مشكلات مالي زوج ها با كمك سازمان هاي بيمه گر و وزارت رفاه از جمله اين فعاليت هاست.ايجاد امكانات و شرايط وسعت يابي جمعيت هدف به خدمات مختلف اين بيماري از طريق تدوين سيستم ارجاع در نظام ارائه خدمت و تلاش در حل مسائل حقوقي، قانوني در اهداي جنين و روش هاي جديد كمك باروري توسط كميته اخلاق و قانون از اقدامات ديگر وزارت بهداشت است.
شنبه 6 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]