محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826677921
بیترمز
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بیترمزبیترمزبسیجی؛ « یک بار مصرف»، «کانال پر کن»، «عاشق خاکریز اول» هم میگفتند و همه، حکایت شجاعت و مظلومیت نیروهای مردمی است؛ این که به کام خطر می‌رفتند و در میان آتش منزل می‌کردند، اهل هجرت و جهاد بودند و در این معرکه هیچ حد نمی‌شناختند و به اهداف از پیش تعیین شده عملیاتی نیز قانع نبودند و به هیچ‌چیز جز عشق و ارتباط و انس با حضرتش نمی‌اندیشیدند و کسی ایشان را به اسم نمی‌شناخت.غذای پرچممعمولاً شام بچه‌ها در جبهه خوراک سبک و ساده‌ای بود مثل نان و پنیر و خیار و گوجه که به خاطر شباهت رنگ آن‌ها به سه رنگ پرچم ایران (سبز و سفید و قرمز) معروف به غذای پرچم بود.پشتیبانی مرکزاهل و عیال و خانواده در پشت جبهه و شهر؛ وقتی کسی مرخصی می‌رفت و راهی منزل بود و از او سوال می‌کردند که: کجا می‌روی، فکر نمی‌کنی کار جبهه و جنگ لنگ بماند؟ او در پاسخ می‌گفت: جایی نمی‌روم، می‌خواهم بروم پشتیبانی مرکز را قوی کنم؛ کنایه از این که باید هوای برو بچه‌ها را هم داشت؛ یک طرف قضیه آن‌ها هستند که اگر مایل نباشند راه بیایند ما این‌جا کاری از پیش نمی‌بریم.پشه کلاه‌آهنیپشه‌های پا بلند و به اصطلاح نیش مته‌ای که از روی پوشش هم می‌توانستند نیش بزنند و نیششان فوق‌العاده کاری بود؛ بعضی از آن‌ها که آلوده بودند، وقتی نیش می‌زدند، بچه‌ها تب می‌کردند. نسبت کلاه آهنی که گویی از روی کلاه کاسکت هم می‌توانستند نیش بزنند یا این که مثل سرباز همیشه مجهز و آماده مقابله بودند.پل صراطپل‌های چوبی، فلزی و سیمانی در مناطق عملیاتی؛ تعبیری بود متأثر از پل صراط قیامت، همان که در اخبار آمده از مو باریک‌تر و از شمشیر برنده‌تر است؛ مثل «هر که از پل بگذرد خندان بود» نیز در فرهنگ عمومی و اجتماعی جامعه اشاره به همین پل دارد که می‌گویند معمولاً هر کس دارای عمل صالح است، از این پل به سهولت می‌گذرد و در غیر این صورت به قعر جهنم و اسفل السافلین سقوط می‌کند. فاصله رزمندگان با مرگ و شهادت، که گاه کم‌تر از به هم زدن پلکی بود، از یک طرف و وجود پل‌هایی که عبور و مرور بر آن‌ها بی‌شباهت به بندبازی نبود با رودخانه‌هایی که مثل اژدها زیر پای بعضی از پل‌ها دهان گشوده بودند و می‌غریدند، از طرف دیگر و اعتماد به نفس و توکل و تقوایی که جان مایه مقاومت بود. همه و همه مصداق چنین تعبیری است.پیمان کارکسی که با وجود حضور مداوم در جبهه و خط مقدم، شهید نمی‌شد و هر بار به سلامت به خانه باز می‌گشت و همیشه «حلوا خور» بود و «سینه‌زن»؛ یعنی مرتب حلوای شهادت و مرغ عزای دوستان شهیدش را می‌خورد و در عزای آن‌ها سینه می‌زد و خودش به اصطلاح بادمجان بم بود و هیچ‌چیزش نمی‌شد! کسی که گویی همه کار تحویل اوست، قرارداد دارد و باید تا آخر بایستد و کار را تمام کند.ترکش اواخواهریترکش فوق‌العاده ریز و ناچیز که بدن را گویی ناز می‌داد و اصابت آن اسباب خجالت بود!ترکش حسین‌جانیترکش بزرگ که کم‌تر از توپ مستقیم نبود؛ به هر جای شخص که می‌خورد تکه بزرگش گوشش بود! ترکشی که شهادت بر اثر اصابت آن چون و چرا نداشت و چون شهادت در اذهان عامه، بیش از همه در امام حسین(ع) ظهور دارد و ترکشی را که منجر به شهادت می‌شد از آن تلقی حسین جانی می‌شد. با این احتساب، یعنی ترکش شهید کننده.تغارکلاه کاسکت؛ همان که بر سر بسیاری از بچه‌ها بزرگ و بی‌قواره بود؛ کلاه‌های یک اندازه‌ای که برای سر سربازان هم سن و سال ساخته شده، نه کسانی که کلی بارفیکس زده بودند تا قد بکشند، یا در شناسنامه‌شان دست برده، لباس بزرگ‌ترها را پوشیده بودند تا اعزام شوند. بچه‌هایی که جیب پیراهن‌شان زیر کمربند و فانوسقه‌شان قرار می‌گرفت و سرشانه‌هایشان دقیقاً روی آرنج و مرفقشان می‌افتاد، بسیجی‌های لاغر و کوچکی که بعضاً دو نفرشان به‌خوبی در یک پیراهن و شلوار جا می‌شدند.تک اسلامیبدون اجازه و از روی اضطرار و گاه برای مزاح از سهمیه چادر و سنگر دیگر دوستان خوراکی یا پوشاکی و... برداشتن.تمبرهندیتیر قناصه؛ تفنگی که با آن می‌شد وسط پیشانی را نشانه‌گیری کرد و «خال هندی» روی آن گذاشت.تیر اجلخمپاره 60 که مثل تیر اجل، وقت و بی‌وقت نمی‌شناخت و یک مرتبه از راه می‌رسید و همه چیز را با خودش می‌برد؛ تا آن حد که حتی حسرت آخ گفتن را بر دل می‌گذاشت و مهلت واکنش نشان دادن را از شخص می‌گرفت؛ بی‌صدا و بی‌اطلاع سربزنگاه می‌آمد و دست رزمنده‌ای را می‌گرفت و در دست صاحب اصلی‌اش می‌گذاشت؛? آب زیرکاه.جای تیرآثار سجده‌های طولانی بر پیشانی شخص؛ کسی که از فرط عبادت پیشانی‌اش پینه بسته بود؛ به چنین رزمنده‌ای میگفتند: جای تیر را خوب مشخص کرده‌ای! کنایه از این که بین عبادت و شهادت رابطه‌ای وجود دارد. این اصطلاح وقتی شایع شد که دشمن با سلاح سیمینوف مجهز به دوربین نیروها را هدف قرار می‌داد و چون رو در روی هم بودند قدر مسلم اولین موضع و محل در معرض دید، سر بود تیرها درست به پیشانی شخص اصابت می‌کرد، از این رو جای تیر میگفتند.چادر انفجاریچادری که اغلب ساکنان آن پیوسته به ذکر و دعا و نماز اشتغال داشتند؛ کنایه از این که دیر یا زود چادر روی هوا می‌رود. چادرهایی که رزمندگان مستقر در آن بنیه معرفتی و عرفانی و اخلاص فراوانی داشتند؛ کسانی که نماز شب و ادعیه‌شان ترک نمی‌شد و زمینه قبول شهادت در آن‌ها بیشتر از بقیه بود. بچه‌ها وقتی سراغ دوستان خود در آن چادر می‌رفتند بعد از آن که پذیرایی می‌شدند از روی مزاح رو به هم کرده میگفتند: باید زودتر برویم، این از آن چادرهای خطری است؛ کنایه از این که این‌جا را دشمن به خاطر وجود بچه‌های مخلص، بیشتر می‌زند، زودتر برویم که ما هم به آتش آن‌ها نسوزیم!چتر جمع کنبسیجی؛ نوجوان کم سن و سال بسیجی که در سال‌های اول جنگ، دنبال چتر گلوله‌های منور پرتاب شده از سوی دشمن خود را به آب و آتش می‌زد و اگر می‌توانست آن را به خانه می‌برد و به اطرافیان نشان می‌داد و حس کنجکاوی دیگران را بیش از پیش برمی‌انگیخت.چرت خمپارهدر فاصله شنیدن صدای سوت گلوله توپ یا خمپاره، تا زمان انفجار آن، به اندازه پنج ثانیه فرصت بود نیرو دست و پایش را جمع کند تا ترکش‌های گلوله به او اصابت نکند؛ گفته می‌شود این عبارت را بیشتر در مورد خمپاره‌های منور به کار می‌بردند که بچه‌ها به محض روشن شدن آسمان در حالی که ستونی به طرف دشمن می‌رفتند روی زمین دراز می‌کشیدند و گاه در همین فاصله‌ها از خستگی خوابشان می‌برد.چلو مرگشام شب عملیات؛ شام آخر؛ غذای وداع با یاران.چهل تکهکسی که جای سالم در بدن نداشت؛ در هر موضعی، زخمی و نشانه‌ای از شجاعتی، مقاومتی و مظلومیتی؛ از هر عملیاتی و هجومی، مهر و امضایی و از هر پدافندی اسم و آدرسی! درست مثل توپ چهل تکه(تیکه) و سفره‌های چهل تکه پارچه‌ای قدیم که به هم آورده بودند و شده بود صورتی و هیئتی. هرچه بود وصله‌پینه بود؛ دست‌کاری شده؛ گویی هیچ‌چیز سر جای خودش نبود؛ از پا گرفته به دست، قرض‌الحسنه! داده بودند و از دست گرفته به جای‌دیگر، قطعاتی یدکی که هیچ کدام به هم نمی‌خورد و رنگ و فرم و قالب هم نبود!حزب‌اللهیکسی که به اجرای امور مستحب تقید داشت و به ندرت مکروهی از او سر می‌زد؛ دائم الوضو؛ مواظب دعا و نماز به موقع؛ در خواب و خوراک اهل اندازه نگه داشتن.خال هندیجای تیر سلاح سیمینوف (تفنگ قناصه) بر پیشانی؛ تشبیه محل اصابت این تیر به خال هندی که نوعاً موقع عروس شدن بر پیشانی هند و مسلکان نقش می‌کنند؛ حکایت از به فال نیک گرفتن و زیبا تلقی کردن این نوع شهادت است.خر شیطان شدنقضا شدن نماز صبح؛ گول شیطان را خوردن و خوابیدن تا طلوع آفتاب؛ با فرض این‌که هنوز وقت هست و دیر نمی‌شود.خروس بی‌محلنماز شب خوان بی‌ملاحظه؛ کسی که با صدای بلند در جمع دوستان مشغول خواب و استراحت خود راز و نیاز می‌کرد تا با سر و صدایش و احیاناً روشن شدن فانوس، بقیه هم برای اقامه نماز برخیزند.خوشا به حال ماهیخوشا به حال ماهی که در آب است؛ کنایه از آن که من تشنه‌ام؛ ? یا حسین.دختر همسایهپیرمرد بسیجی سخت‌گیر و نامهربان.در بهشت بسته شدنتمام شدن مرحله‌ای از جنگ و به پایان رسیدن عملیات؛ بعد از هر عملیات و این اواخر بعد از آتش‌‌بس و قبول قطع‌نامه، بچه‌ها مرتب به خود با حسرت نهیب می‌زدند که: دیدی در بهشت بسته شد و نتوانستیم از فرصت استفاده کنیم و به جمع شهدا به‌پیوندیم؟در وقت اضافه خود را جا کردندر عملیات مرصاد شهید شدن؛ نسبتی بود برای شهدای عملیات مرصاد؛ کسانی که در طول سالیان دفاع جبهه بودند؛ اما در عملیات مرصاد فوز عظیم شهادت نصیب‌شان شده بود؛ کنایه از این که اگر در وقت اصلی بازی جنگ! نتوانسته بودند بازی را ببرند در وقت اضافه- عملیات مرصاد- به زور هم که شده، خودشان را در صف و جمع شهدا جا کردند و به آن‌ها پیوستند.سید مهدی فهیمیمنبع: گزیده فرهنگ‌نامه جبهه انقلاب‌اسلامی ایران در جنگ تحمیلی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 304]
-
گوناگون
پربازدیدترینها