واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دست مریزاد !
«ما اسرائیلی ها اغلب مردمان غمگینی هستیم. لبنان اكنون در جشن و شادی به سر می برد ولی ما در غم و ماتم نشسته ایم.»این عبارات را شیمون پرز نخست وزیر اسبق اسرائیل در سال 82 زمانی ادا كرد كه رژیم صهیونیستی به مبادله 400 اسیر لبنانی و فلسطینی با جنازه چند نظامی به هلاكت رسیده خود تن داد. 3 سال پس از آن واقعه در حالی كه جهان- از شرق تا غرب و از مسلمانان تا كفار- دست حزب الله را به عنوان پیروز جنگ با رژیم صهیونیستی بالا برده اند، تداعی تحلیل پرز در ذهن ها عین واقعیت خواهد بود.این روزها به همان اندازه كه در اردوگاه كفر و استكبار، خشم و ماتم موج می زند، در اردوگاه مسلمین، موج شادی و حس افتخار و اعتماد به نفس به راه افتاده است.این روزها به همان اندازه كه در اردوگاه كفر و استكبار، خشم و ماتم موج می زند، در اردوگاه مسلمین، موج شادی و حس افتخار و اعتماد به نفس به راه افتاده است. به واقع، سیدحسن نصرالله و جنبش مقاومت پیروز او در برابر صهیونیست های تا بن دندان مسلح، سوزسینه مسلمین را در پس 58 سال تحقیر و شكست فرو نشاند و روحیه و شخصیت مردمان ناامید در خاورمیانه اسلامی و عربی را دگرگون كرد. حالا دیگر «مصطفی الفقی» مشاور پیشین حسنی مبارك و رئیس كمیسیون روابط خارجی مجلس خلق مصر هم بیخ گوش مبارك كلماتی كلیدی بر زبان می راند و می گوید «حزب الله ثابت كرد كه قادر و تواناست و ما هم می توانیم از عهده اسرائیل برآییم». برای اسرائیل، كابوس از این واقعی تر و خوفناك تر؟!برداشت دشمن و دوست از این گزارش روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» چه باید باشد كه تصریح می كند «جنگ لبنان، آغاز فروپاشی اسرائیل است... در همین روزهای اخیر والدین حداقل 50 نوزاد در كرانه باختری و نوارغزه، نام كودكان خود را نصرالله گذاشته اند... یكی از محبوب ترین سی دی هایی كه در خیابان های شهرهای فلسطینی به فروش می رسد، «عقاب لبنان خوش آمدی» نام دارد كه حاوی 14 سرود و بخش هایی از سخنرانی های نصرالله در طول دوران درگیری است. این سرودها، برخی حكام عرب را سرزنش می كنند.»
آقای بوش حق دارد اسباب خنده مردم دنیا را فراهم كند و بگوید اسرائیل پیروز شد. بالاخره هرچه باشد، او و وزیرخارجه اش بودند كه رژیم صهیونیستی را برای حمله به لبنان تحریك و تشجیع كردند و بعد از آن هم علناً مانع از تن دادن رژیم صهیونیستی به آتش بس در هفته های دوم و سوم جنگ شدند؛ امری كه سرانجام و از سر اجبار واقع شد. با این همه آیا توقع بود كه دولت آمریكا به عنوان طراح حمله به لبنان، برای چندمین بار طی یكسال جرئت داشته باشد كه اعلام كند شكست خورده؟ به تعبیر هفته نامه نیویوركر «دولت آمریكا در برنامه ریزی تهاجم به لبنان با اسرائیل همكاری نزدیك داشت و بوش و دیك چنی معاون وی متقاعد شده بودند یك عملیات موفقیت آمیز و بمباران حزب الله از سوی اسرائیل می تواند ضمن كاهش نگرانی های اسرائیل، الگویی پیشگیرانه برای آمریكا جهت نابودی تأسیسات اتمی ایران باشد... نظام های حاكم بر عربستان، مصر و اردن هم از ابتدای جنگ گمان می كردند اسرائیل برنده است و به گفته برخی منابع اطلاعاتی در پنتاگون در جنگ از اسرائیل حمایت می كردند.»بی دلیل نبود كه رژیم صهیونیستی با وحشی گری تمام در طول 33 روز مجموعاً بمب هایی بر سر ملت لبنان ریخت كه حجم تخریب آن به میزان 5 بمب اتمی برآورد شده است. حزب الله لبنان نه فقط با اسرائیل كه رسماً با آمریكا و ناتو (رژیم هایی نظیر انگلیس) در حال جنگ بود و هر یك روز مقاومت بیشتر، شوكت و قدرت و اقتدار حاصل از ارعاب آنها را بیشتر به چالش می كشید. اما سرانجام چه شد؟ اینك به گزارش جروزالم پست، عمیر پرتز وزیرجنگ رژیم صهیونیستی با تشكیل كمیته تحقیق به ریاست عمنون لیپكین شاهاك رئیس ستاد مشترك اسبق ارتش اسرائیل، دستور بررسی علت شكست در جنگ را صادر كرده و همین یك فقره، از انگشت فرو بردن در چشم بوش بدتر است. همزمان روزنامه اسرائیلی یدیعوت آحارونوت و روزنامه انگلیسی ایندیپندنت از نشست محرمانه شیمون پرز معاون نخست وزیر اسرائیل با رامسفلد وزیر دفاع آمریكا و دیدار فرستاده ویژه بلر با مقام های اسرائیل خبر می دهند؛ شاید هم لازم باشد اسرائیل، آمریكا و انگلیس كمیته حقیقت یاب مشتركی تشكیل دهند تا معلوم شود این ضربه سهمگین و ویرانگر را از كجا و چرا خورده اند.
فهم شكست اسرائیل البته بهره هوشی بالایی نمی خواست. همان روز كه سران رژیم صهیونیستی از اهداف اعلام شده دست شستند و به استقبال آتش بس- به بهانه قطعنامه شورای امنیت- شتافتند، به شكست خود اعتراف می كردند. یا حتی یكی دو هفته قبل از آن، یعنی زمانی كه ده ها تحلیل گر و روزنامه غربی با الفاظ و عباراتی نظیر آنچه «یوسی آلفر مدیر مركز تحقیقات استراتژیك دانشگاه تل آویو» به روزنامه سوئیسی زونتاگ سایتونگ گفت، هشدار می دادند «جنگ برخلاف آنچه بر مردم اسرائیل وانمود شده بود كه به سرعت و با پیروزی تمام می شود، پیش نمی رود. قرار بود نیروی هوایی ما، حزب الله را فلج كند و ضمنا با ایجاد ویرانی های عظیم، مردم لبنان را وادار به تسلیم و فشار به حزب الله كند اما واقعیت به گونه دیگری رقم خورد. امروز دیگر هیچ كس از نابودی یا حتی خلع سلاح حزب الله صحبتی نمی كند. حزب الله به هر صورت پیروز جنگ خواهد بود و حتی تا چند دقیقه به پایان جنگ هم خواهد توانست هزاران موشك به اسرائیل شلیك نماید ولی باید پیروزی آنها را غیرقابل قبول ساخت و حامیانش را بازنده معرفی كرد(!) این نه فقط برای ما بلكه برای غرب و كشورهای میانه رو عرب كه ابتدا خیلی صریح از ما در این جنگ حمایت كردند، یك فاجعه است.»نویسنده:محمد ایمانی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 329]