واضح آرشیو وب فارسی:قدس: نفس عميق
ماه مبارك رمضان اين روزها ميهمان تمام خانه هاست. انگار يك عالمه فرشته از آسمان پايين آمده اند تا نور بپاشند به پنجره ها، سفره ها، باغچه ها و دلهاي ما.
جمعي از نوجوانان خوب كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان مشهد، بوي خدا را جاري كرده اند در تار و پود كاغذهاي سفيد.
صداي «ربنا»
سكوت همه جا را فرا گرفته و بوي آش و شله زرد فضاي خانه را پر كرده بود. مادربزرگ تسبيحش را لابه لاي انگشتانش مي چرخاند و دست به دعا برآورده. بابا مشغول وضو گرفتن بود. مامان با صداي لرزان براي مسافران افطار دعا مي كرد. سكوت شكست و صداي «ربنا» از راديو به گوش رسيد. همه دستها همزمان به سمت بالا دراز شدند. بغض مامان تركيد و با صداي گريه، پرنده اي لب پنجره به پرواز درآمد.
طليعه زاهديان
دو ركعت نماز
چمدانم را بسته ام. به ماه تو آمده ام. صدايم كن كه تمام وجودم پرنده اي بشود، براي پرگشودن به سوي تو. مسافرم، مسافري خسته از آب، خسته از شب، خسته از نور. تشنه سحرم. لب از همه چيز مي بندم جز ذكر تو، در هر ركوع و هر سجده. براي اوج مسافرم. آمده ام تا چمدان خالي ام را از سوغاتيهاي ماه تو پر كنم. توشه اي همراه ندارم. چمدانم را از ا... اكبر بانگ اذان شهر تو پركرده ام. نغمه پرواز مي خوانم، با بالهايم اوج مي گيرم به سمت قد قامت صبح. چمدانم را بسته ام تا به سوي تو پر كشم.
مژگان افشار
بوي خدا
چشمان خسته ام را به آسمان شب دوخته ام تا نظري، نگاهي، عبوري. به ستاره هاي شاد مي نگرم و به شادي آنها. افسوس... به ماه درخشان خيره مي شوم تا اين فاصله را كه عمري است عادت كرده ام، كمتر كنم و در آن لحظه است كه بوي خدا مي آيد و وجودم پر از راز و نياز مي شود.
آمنه حسن زاده
كهكشان بلند
اينجايم؛ رو به روي خلوت تنهايي ام. با تمام بغضهاي به دل مانده، با چشماني پر از حسرت و آه به آسمان پرستاره ات نگاه مي كنم. با تمام زيباييهايت حس مي كنم وجودت را. غريبانه صدا مي زنم تو را. اما با تمام نزديكي به تو چشمانم را پشت رؤياهايم پنهان كرده ام تا هيچ كس جز تو وجود تو را حس نكند. كهكشان بلند و روشن آرزوهايم را به سويت مي فرستم. صدا را بشنو!
فاطمه فيض
نيايش
نيايش يعني: پنجره دل را باز كردن به سوي آفتاب حق
يعني: زير سايه درختان سر به فلك كشيده باغ حق آرميدن
يعني: از باغ حق نرگس چيدن
يعني: صداي پاي خدا را در كوچه پس كوچه هاي زندگي ديدن.
مدتهاست كه ديگر چشمي براي ديدن و گوشي براي شنيدن نيست.
خدا صدايمان مي كند. بايد به ميهماني سپيد خدا شتافت؛ به مهماني ديدن و شنيدن.
*غزال طوسي
سه شنبه 19 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 155]