خداحافظي با شكوه «اولي» و داستان مردان بي خداحافظي ما

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: خداحافظي با شكوه «اولي» و داستان مردان بي خداحافظي ما
امير صدري: دقيقه 70 بازي بود كه داور سوت زد، بازي متوقف شد، تمام چراغ هاي استاديوم خاموش شد، فقط يك نورافكن روي مرد بزرگ، روي دروازه بان متمركز شد، مردي كه يك استاديوم براي خداحافظي اش آمده بودند و يك استاديوم پر از تماشاگر سرپا ايستاد تا با اين دروازه بان بزرگ خداحافظي كند؛ خداحافظي اوليور كان، با هر متر و معياري باشكوه بود، براي دروازه باني كه بيش از يك دهه در سطح اول فوتبال باشگاهي و ملي جهان حضوري مقتدرانه داشت. بازي دوستانه تيم هاي ملي آلمان و بايرن مونيخ بهانه اي بود براي خداحافظي اوليوركان با بايرن مونيخ، استاديوم آليانس آرنا و كلاً فوتبال، خداحافظي بسيار پرشكوه. تمام تماشاگراني كه به استاديوم آمده بودند از دقيقه اول بازي اوليوركان را تشويق مي كردند. اكثر آنها پارچه نوشته ها و دست نوشته هايي با مضمون «اولي، دوستت داريم»، «اولي متشكريم» و «پادشاه اولي» در دست داشتند و همه آنها از لحظه اي كه جريان بازي قطع شد تا اوليور كان دور افتخارش را در استاديوم بزند تا چند دقيقه پس از آنكه او به رختكن رفت با صداي بلند فرياد زدند: «اولي... اولي» و دوربين هاي تلويزيوني هم تصاوير چندتايي از آنها را شكار كردند كه در اين خداحافظي دراماتيك عنان اختيار از دست داده بودند و خيلي راحت اشك مي ريختند.

شبكه تلويزيوني ZDF آلمان هم كه به صورت مستقيم اين مسابقه را پخش مي كرد در اين خداحافظي سنگ تمام گذاشت. دنبال كردن اوليوركان در تمامي ثانيه هاي بازي، سپس دور افتخارش و بعد حتي در رختكن و ثبت حالات و صحبت هاي او سپس نشان دادن گزيده اي از عملكرد او در اين سال ها مراسم خداحافظي را باشكوه تر كرد، نقطه اوج ماجرا هم البته با صداي گرم پل پاتسي كه ترانه زمان خداحافظي را خواند حالت تاثيرگذارتري يافت.
اوليور كان اينگونه در شبي به يادماندني (و فراموش نشدني براي خودش) با فوتبال خداحافظي كرد اما تماشاي مراسم خداحافظي او حسرتي را موجب شد كه ربطي به او نداشت؛ حسرتي كهن و اين جايي با حسرتي در مورد قدر نگذاشتن به مردان اين جايي.
برگزاري يك بازي خداحافظي باشكوه شايد حداقل كاري است كه باشگاه ها، تيم هاي ملي، همبازيان و طرفداران ستاره ها مي توانند براي روز پايان دوران حرفه اي يك ستاره انجام دهند، اما در ايران بسياري از بازيكنان و حتي شماري از ستاره ها و فوق ستاره ها هم از چنين پاداش حداقلي محروم مي شوند. گاه و بي گاه بازيكناني پيدا مي شوند كه يك بازي خداحافظي براي آنها انديشيده مي شود كه معمولاً اين بازي ها هم خيلي باشكوه و منظم برگزار نمي شوند اما اكثريت بازيكنان نامدار اين سامان از همين حد هم محروم مانده اند، علي دايي و خدادادعزيزي در اين سال ها جزء نامدارترين بازيكنان اين سال هاي فوتبال ايران بودند كه اين امكان به آنها داده نشد (يا شايد هم خودشان نخواستند) كه بازي خداحافظي باشكوهي را تجربه كنند و البته چنين فرصتي از تماشاگران و طرفداران اين بازيكنان هم گرفته شد.
جمعه 15 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]