آداب و سنن آن حضرت در نماز3

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: امام صادق عليه السّلام ضمن حديثى فرمود: چون وقت نماز داخل مى‏شد، رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله به بلال مى‏فرمود: بالاى ديوار برو و با صداى بلند اذان بگو.
امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله روزى براى نماز از خانه بيرون‏آمد در حالى که حسين عليه السّلام را به دوش خود گرفته و به مسجد آورد و در کنار خودايستاند و مردم نيز پشت سر آن حضرت براى نماز جماعت صف کشيدند ـ وحسين عليه السّلام دير به سخن آمده بود به طورى که مى‏ترسيدند زبان باز نکند ـ چون‏رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله تکبير نماز گفت حسين عليه السّلام با آن حضرت تکبير گفت. رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله‏وقتى تکبير فرزندش را شنيد دوباره تکبير گفت. حسين عليه السّلام نيز تکبير گفت، تا آنکه‏رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هفت بار تکبير گفت و حسين عليه السّلام نيز تکبير گفت. به اين سبب هفت بارتکبير گفتن در آغاز نماز سنّت گرديد (5).290 على عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله موقع گفتن تکبيرة الاحرام و همچنين‏هنگام گفتن تکبير براى رکوع و نيز هنگامى که سر از رکوع برمى‏داشت، دست‏ها را تابرابر گوشها بلند مى‏کرد.
امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در نماز«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم»را آشکار مى‏کرد و صدايش را به آن بلند مى‏نمود.
امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وقتى با مردم نماز مى‏خواند«بسم اللّه الرّحمن الرّحيم»را آشکار مى‏کرد.
على عليه السّلام فرمود: هرگاه به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در نماز حالت«خميازه»دست مى‏داد، دست راستش را جلو دهان مى‏گرفت.
على عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله گاهى در حال نماز دست خود را به‏محاسن شريف مى‏کشيد؛به آن حضرت عرض کرديم: يا رسول اللّه، شما را مى‏بينيم‏که گاهى در نماز به محاسن خود دست مى‏کشيد؟!فرمود: اين وقتى است که غمم‏زياد مى‏شود و دلم مى‏گيرد.
ابو سعيد خدرى گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در نماز قبل از اشتغال به قرائت«أعوذ باللّه من الشيطان الرجيم»مى‏گفت.
شيخ صدوق رحمه اللّه گويد: نماز رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله از همه مردم کامل‏تر ومختصرتر بود، وقتى داخل نماز مى‏شد پس از گفتن«اللّه اکبر»بلافاصله مى‏گفت: «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» (6).
امام باقر عليه السّلام فرمود: دو نفر از اصحاب رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در کيفيت‏قرائت نماز آن حضرت اختلاف کردند، براى روشن شدن آن به ابىّ بن کعب نامه‏نوشتند که رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله چند بار در نماز مکث مى‏کرد؟او پاسخ داد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در حال قرائت دو جا مکث مى‏کرد: يکى پس از فراغت ازفاتحة الکتاب، و ديگرى پس از پايان يافتن سوره.
مؤلف: صدوق اين حديث را به طور مفصل روايت کرده و در آن آمده که‏مکث اول پس از تکبيرة الاحرام، و مکث دوم پس از فراغ از قرائت و قبل از رفتن به‏رکوع بوده است.
سمره و ابىّ بن کعب روايت کرده‏اند که مکث اول رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله پس‏از تکبيرة الاحرام و دومى بعد از پايان يافتن سوره حمد بوده است.
امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در نماز«صبح»سوره‏هايى مانند«عمّ يتسائلون»و«هل اتيک حديث الغاشية»[و«هل اتى على الانسان»]و«لا اقسم‏بيوم القيامة»و مانند آن را مى‏خواند. و در نماز«ظهر»مانند سوره‏هاى«سبّح اسم‏ربّک»و«و الشمس و ضحيها»و«هل اتيک حديث الغاشية»و مانند آن را قرائت‏مى‏کرد. و در نماز«مغرب»سوره‏هاى کوتاهترى چون«قل هو اللّه احد»و«اذا جاءنصر اللّه و الفتح»و«اذا زلزلت»را مى‏خواند. و در نماز«عشاء»آنچه در نماز«ظهر»و در نماز«عصر»آنچه در نماز«مغرب»مى‏خواند، قرائت مى‏فرمود.
امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در رکعت آخر نماز شب سوره«هل أتى على الانسان»را قرائت مى‏کرد.
روايت شده که رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در سه رکعت آخر نماز شب (شفع ووتر) نه سوره را مى‏خواند: در رکعت اول سوره«الهيکم التکاثر»و«انا انزلناه»و«اذازلزلت»، و در رکعت دوم: «الحمد (7)»و«و العصر»و«اذا جاء نصر اللّه»، و در يک‏رکعت وتر«قل يا ايها الکافرون»و«تبّت»و«قل هو اللّه احد».
امام صادق عليه السّلام فرمود: قنوت در تمام نمازها، در رکعت دوم پيش ازرفتن به رکوع و پس از قرائت، سنّت لازمى است.
براء بن عازب گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله هيچ نماز واجبى را بدون«قنوت»انجام نمى‏داد.
هفتاد و چند تن از شيعيان از امام حسن عسکرى عليه السّلام ـ در يک حديث‏طولانى ـ روايت کرده‏اند که آن حضرت فرمود: خداى عزّ و جلّ به جدّم‏رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وحى کرد که تو و على و حجتهاى ديگرم از نسل على را تا روزقيامت به ده خصلت مخصوص کردم، که از جمله آنهاست: قنوت خواندن دررکعت دوم از هر نماز.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله براى رکوع به قدرى خم مى‏شد که اگر مقدارى آب برپشت او ريخته مى‏شد ثابت مى‏ماند و از هيچ طرف فرو نمى‏ريخت.
هشام بن حکم گويد: به امام کاظم عليه السّلام عرض کردم: به چه علت دررکوع«سبحان ربّى العظيم و بحمده»و در سجده«سبحان ربّى الاعلى و بحمده»گفته‏مى‏شود؟فرمود: اى هشام، هنگامى که رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را به معراج بردند و در آنجانماز گزارد و متذکر عظمت و بزرگى حق تعالى ـ که در آن شب ديده بود ـ شد، بدنش‏ به لرزه افتاد و بى‏اختيار به حالت رکوع در آمد و در آن حال گفت: «سبحان ربّى‏العظيم و بحمده». و چون از رکوع برخاست، به سوى حق تعالى در مقام و جايگاهى‏بالاتر از حالت قبلى متوجه شد[از ترس و عظمت حق‏]به سجده افتاد و گفت: «سبحان ربّى الاعلى و بحمده» . چون اين ذکر را هفت بار تکرار کرد حالت خوف وترس از او زايل شد. به اين جهت«سنّت»بر آن قرار گرفت.
عبايه گويد: امير المؤمنين عليه السّلام به محمّد بن أبى بکر نوشت: مراقب رکوع‏و سجودت باش، زيرا رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله که نمازش را کامل‏تر از همه انجام مى‏داد وبهتر از ديگران مراعات مى‏کرد، چون به رکوع مى‏رفت سه بار مى‏گفت: «سبحان ربّى‏العظيم و بحمده». و چون به سجده مى‏رفت، مى‏گفت: «سبحان ربّى الاعلى وبحمده».
على عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله چون به سجده مى‏رفت، دو زانوى‏خود را قبل از دست‏ها به طرف زمين پيش مى‏برد.
مؤلف: در اخبار زيادى از اهل بيت عليهم السّلام ذکر شده که مستحب است هنگام‏سجده رفتن دست‏ها را پيش از زانوها بر زمين بگذارند. و شايد مراد از«استقبال»زانوها به طرف زمين، در اين حديث، پيش بردن آن در موقع خم شدن باشد نه آن که‏آنها را قبل از دستها بر زمين گذارد (به اين صورت که رسول خدا چون مى‏خواست‏به سجده برود، اول با زانو به طرف زمين خم مى‏شد ولى دست‏هاى خود را پيش اززانوان بر زمين مى‏نهاد) .

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 496]