واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: [b]... خورشيد را مگر می توان از تابيدن باز داشت؟ و ابر را از باريدن؟ و سايه سار را از لطافت؟ و اقيانوس را از خروش؟ و ژرفای آن را از صدفهاي پرگوهر؟ و چكاد را از بزرگی و عظمت؟ و ستاره های درخشان را از نشان دادن راه نجات؟ و كشتی را از برگرفتن انسان های سرگشته و حيرت زده در طوفان ها و رساندن به ساحل امن و آرامش؟ و چراغ های فروزان را از تاباندن فروغ هدايت؟ و درختان طيّب و ريشه دار را از ميوه های شيرين و حيات بخش؟ و چشمه سارهای جوشان و گوارا را از سيراب ساختن تشنه لبان؟ و رودهای خروشان را از آبياری مزرعه ها و مرغزارها؟ و آبشارهای ريزان را از ريزش مايه حيات؟ ... . و دسته گل محمّدی را از بوی خوش؟ [/color]
... و انسان های كامل را مگر می توان از جلوه گری در عرصه رشد و تكامل و ميدان داری هدايت و تعالی بازداشت؟ و اوليای حق را از دست گيری خلايق؟ و سالكان طريقت را از نشان دادن راه سلوك؟ و واصلان حقيقت را ازوصل و شهود؟ و پيشوايان نور را از پيشوايی نوريان؟ و امامان ايمان را ازامامت مومنان؟!
... و علی بن ابيطالب، اميرمومنان، پيشوای متقين، درّ يگانه دوران، تنها نسخه درمان دردهای مزمن و ريشه دار بشريت را مگر می توان از جاذبه معنوی و كشش الهی اش بازداشت؟
... و گذشت نسل ها و قرن ها مگر می تواند چهره تابناك و نورانی او را از ذهن ها و دل ها پنهان سازد؟ ... و عربده مستان قدرت و *****، مگر قادر است كه صدای ملكوتی او را در پس اعصار و قرون خاموش نمايد؟ ... و كور چشمی خفاشان و شب پره ها مگر مجال آن را می يابد كه بينايان و حق جويان ر ا از حركت به سوی اين قطب حقيقی عارفان مجاهد و مجاهدان عارف بازدارد؟
آری! خورشيد، خورشيد است، حتی اگر روزها و ماه ها در پس ابرها پنهان باشد، و علی(ع)، علی است حتّی اگر كاستی ها و سستی ها، بين ما و او قرن ها فاصله انداخته باشد! او تجلی تام جمال و جلال خداست. او آيه تمام نمای هستی است. او بر چكادِ انديشه و ايمان قرار دارد. او زمان و زمين را در نورديده و به امامت خود، مومنان پاكباخته و راستين هميشه تاريخ را به افتخاری بی بديل رسانده است... او پيشوای ايمان است و پيشوای آنچه ايمان حقيقی بر مي انگيزد: پيشوای عدل، تقوا، آزادی، آزادگی، عبوديّت، صدق، اخلاص، مجاهدت، صفا، عطوفت و شجاعت. پيشوای علم و آگاهی، پيشوای كار و تلاش، پيشوای خشوع و خضوع در برابر حقّ و پيشوای خدمت به خلق در راه حق. پيشوای نرمی و رفق با محرومان و ستمديدگان و پيشوای استقامت و استواری در برابر سركشان و مستكبران. پيشوای تسليم در برابر خدا و پيشوای سازش ناپذيری در برابر شيطان. و با اين همه، او بنده ای است از بندگان محمّد(ص)! و محمّد(ص)، بنده خداست!
... و اينك پس از قرن ها مظلوميت علی(ع) و محروميت ما از علی(ع)، شعاعی از نور او بر پيكر خسته و خمودِ امّت ما تابيدن گرفته است! پس از دوران های طولانی از انزوای مكتب و مرام علی(ع)، «مردی» از تبار علی(ع)، روزنه ای از كانون نورانيت او به سوی امت اسلام گشود و با روح ِالهی خود، كاری روح اللّهی كرد. فاصله ذهنی و معنوی ما با علی(ع)، بسي بيشتر از فاصله زمانی و تاريخی، ما را از راه علی بن ابيطالب(ع) دور ساخته بود، و آن «مرد» ، سدّ اين راه را شكست و از سر راه برداشت. اينك شعاعی تابيده است، و خَلَف آن «مرد» ما را به علی(ع) فراخوانده است: به ياد علی، نام علی، راه علی، مكتب علی، اخلاق و معنويت علی، به عدالت و سازش ناپذيری علی، ... و به همه آنچه از «علی» می توان گرفت، در حّد بضاعت و ظرفيت، به قدر معرفت و مجاهدت!
... و مگر جز اين مي توان از «ولی» انتظار داشت؟ و مگر اولياء، بر آن نيستند كه انسان ها را به ولی كل برسانند؟ و مگر نه اين است كه ولايت دانايان امّت، برای آن است كه مردمان را به دژ مستحكم ولايت راه نمايند و راه برند؟ ...
... و چه غافل اند و جاهل، كسانی كه نَفَس پاك اولياء را به نَفْس خبيث خود قياس می كنند! كسانی كه بر اين گمان اند كه ولی، خود را می خواهد و مردمانر ا به سوی خود می خوانَد! كسانی كه چشم دل را به دست دنياطلب خود بسته اند و كار پاكان را قياس از خود می گيرند! ... بگذاريم و بگذريم و شيرينی و ياد علی و ولی را با تلخی اين قصه پرغصه در نياميزيم!
اكنون نسيمی وزيده است. نفحه ای از نفحات الهی در ما دميده شده است. بايد آن را قدر بدانيم و آنچه می توانيم با گام های كوتاه و بلند، فاصله خود را باعلی(ع) هر چه كمتر سازيم، ذهن بسته و دل تاريك خود را با كليد نوراني علی(ع) باز و روشن نمائيم. در رفتار و گفتارمان از او سرمشق بگيريم و او را ـ كه دست پرورده اسوه اهل ايمان است ـ اسوه و الگوی خود قرار دهيم.
و اين فرصت، برای جوانان و نوجوانان پاك دل و پاكسرشت، بيش از ما از راه ماندگان، فراهم است. بويژه جوانان اهل دانش و بينش و اهل سير وسلوك، كه در پی راه يافتن به مسير و مسلكِ امام اميرالمومنين علي بن ابيطالب ـ عليه صلوات الله و صلوات المصلّين ـ و درصدد رسيدن به بينش و منش آن پيشوای بزرگ می باشند.
آنچه پيش رو داريد، چهل مرواريد تابناك از اقيانوس معارف علوی است كه می تواند چهل گام، ما را به راه علی(ع) نزديك سازد. چهل درس آموختنی، كه در زندگی فردی و اجتماعی ما سرنوشت ساز است. چهل تابلوي گويا و شفاف كه سعادت آخرت و دنيای ما را رقم می زند... زلال، مختصر و ساده و در عين حال ژرف، استوار و جامع ، برگرفته از متن فرمايش های امام علی(ع) و با استفاده از كلام وحی و رهنمودهای خاندان نبوّت... طرح واره ای است كه جامعيّت و كمال كلام و راه علی(ع) را می نماياند و مسير و مسلك آن پيشوا را در عرصه های مختلف نشان می دهد و فراگرفتن و گام نهادن در آن، محروميت ما را از علی(ع) اندكی می زدايد.
و چنين مقدر بود كه آغاز اين كار، 18 ذی الحجه 1420 هجری قمری باشد و انجام آن، 17 ربيع الاول 1421.
با اين تفال به خير، اميد است كه توفيق حركت در راه محمّد(ص) و علی(ع) را داشته باشيم و با تمسك به ولايت، به آنچه اين دو پدر امت خواسته اند دست يابيم. ان شاءاللّه.
با درود بر آن دو نورِ الهی و سلام بر پويندگان راه آنان.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 316]