پسرم دست تو کیفم میکنه : روانشناسی کودک

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: سلام
پسر من 5 سالشه اولا" که همش این اواخر دنبال پوله به هر کی می رسه می گه بهم پول بده!!!!!! گاهی هم یواشکی از تو کیفم یا جیب پدرش پول برمیداره یا میره خونه مامانم اینها گوشه کنارها پول باشه میذاره تو جیبش. جدیدا" بدترشده و چیزهایی مثل دستبند طلا و انگشتر و هر چی که به نظرش قشنگ و جالب بیاد رو برمیداره و میبره یه جا قایم می کنه امروز کلی گشتم تا حلقم رو پیدا کردم بهش گفتم تو برداشتی؟ خیلی مطمئن میگه نه تازه عصبانی هم میشه و میگه مامان باور کن من برنداشتم. بعد رفتم زیر تختش باکلی پول قایم کرده بود احساس میکنم داره به مرحله بدی میرسه اولش میگفتیم دعواش نکنیم و به روش نیاریم ولی الان واقعا" موندم چه کارش کنم.......
لطفا" به من جواب بدید.

سلام خانمي من هم يك پسر 5 ساله دارم كه خيلي شيطونه چند وقت پيش كه برده بودمش پيش مشاور، مشاورش علايم بچه هاي بيش فعال رو توضيح ميداد ميگفت اين بچه ها گرايش به دزدي پيدا مي كنند از همين سنين پايين به نظر من حتما با يك مشاور خوب مشورت كن.

سلام خانمي من هم يك پسر 5 ساله دارم كه خيلي شيطونه چند وقت پيش كه برده بودمش پيش مشاور، مشاورش علايم بچه هاي بيش فعال رو توضيح ميداد ميگفت اين بچه ها گرايش به دزدي پيدا مي كنند از همين سنين پايين به نظر من حتما با يك مشاور خوب مشورت كن.

سلام
ولی پسر من هیچکدوم از علائم بیش فعالی رو نداره .مثلا" خیلی خوب به حرف گوش می ده ، اصلا" بیقرار نیست، خیلی خوب می تونه 2-1ساعت یه جا بشینه و نقاشی کنه و... نمی دونم از بقیه دوستان هم درخواست همفکری دارم.

شده براش محدودیت مالی قائل بشی؟
اینکه یه مدت طولانی چیزی رو بخواد و براش نگیری؟
یا اینکه برای گرفتن پول با همسرت مشاجره کنی
یا اینکه دو تاتون خساست داشته باشید و نیازهاش رو برطرف نکنید؟
اصلآ بهش پول تو جیبی میدی؟
اینکه بگی مامان بیا این 2000 تومان برای خودت
برو هر چی میخوای بگیر؟
اینها نکات خیلی ریزی هستن
ولی برای بچهها خییییلی بزرگ هستن
اینکه با دوستاشون باشن و پول تو جیبی نداشته باشن
نمیگم شما اینجوری با بچه رفتار میکنی
دارم میپرسم که بدونم اینجوری بوده یا نه

به نظرم اولین کاری که میکنی دم دستش چیزی که قابل برداشتن از طرف اون باشه رو بردار کیفت رو قایم کن سعی کن تو خونه زیاد پول نگه نداری حتی میتونی به مامانت هم توصیه کنی که همین کارو بکنه
و بعد بشین باهاش صحبت کن و ازش از چیزهایی که خیلی دلش میخواد داشته باشه حرف بزن از زیر زبونش بکش که پول که جمع میکنی میخواد باهاش چیکار کنه . مستقیم نپرس از سیاست ریز مادرانه باید استفاده کنی .
تا حالا متوجه شدی که این پولها رو که بر میداری باهاشون چی کار میکنه؟
چی میخره؟
یامثلا طلا و دستبند رو بر میداره فکر میکنی باهاشون چی کار میکنه ؟
اگه علت پول برداشتنش رو بتونی کشف کنی میتون که براش راه حل پیدا کنی

با احترام برای نظرات دوستان، بهتره از مشاور کودک راهنمائی بگیرین، چون هر رفتار اشتباهی می تونه قضیه رو بغرنج کنه!

(SHIVA(mamane rojan نوشته است:
شده براش محدودیت مالی قائل بشی؟
اینکه یه مدت طولانی چیزی رو بخواد و براش نگیری؟
یا اینکه برای گرفتن پول با همسرت مشاجره کنی
یا اینکه دو تاتون خساست داشته باشید و نیازهاش رو برطرف نکنید؟
اصلآ بهش پول تو جیبی میدی؟
اینکه بگی مامان بیا این 2000 تومان برای خودت
برو هر چی میخوای بگیر؟
اینها نکات خیلی ریزی هستن
ولی برای بچهها خییییلی بزرگ هستن
اینکه با دوستاشون باشن و پول تو جیبی نداشته باشن
نمیگم شما اینجوری با بچه رفتار میکنی
دارم میپرسم که بدونم اینجوری بوده یا نه
سلام ممنون از جوابتون
من و پدرش هر چی که می خواد در حد معقول براش می خریم چیزی به شکل روتین پول تو جیبی بهش نمی دم ولی هر از گاهی هم پول بهش می دم که برو باهاش هر چی می خوای بخر اصلا" این جزو یکی از کارهای روزانش شده که اگه بریم بیرون باید یه چیزی بخره البته همیشه براش نمی خرم و مقاومت می کنم تا عادت خرید کردن از سرش بیفته تعجبم هم از همینه بعدش هم الان مشکل فقط پول نیست هر چیزی به نظرش خوشگل باشه و دوست داشته باشه رو قایم می کنه تا یعنی مال خودش باشه حتی مثلا" حلقه من

Salika نوشته است:
به نظرم اولین کاری که میکنی دم دستش چیزی که قابل برداشتن از طرف اون باشه رو بردار کیفت رو قایم کن سعی کن تو خونه زیاد پول نگه نداری حتی میتونی به مامانت هم توصیه کنی که همین کارو بکنه
و بعد بشین باهاش صحبت کن و ازش از چیزهایی که خیلی دلش میخواد داشته باشه حرف بزن از زیر زبونش بکش که پول که جمع میکنی میخواد باهاش چیکار کنه . مستقیم نپرس از سیاست ریز مادرانه باید استفاده کنی .
تا حالا متوجه شدی که این پولها رو که بر میداری باهاشون چی کار میکنه؟
چی میخره؟
یامثلا طلا و دستبند رو بر میداره فکر میکنی باهاشون چی کار میکنه ؟
اگه علت پول برداشتنش رو بتونی کشف کنی میتون که براش راه حل پیدا کنی

سلام میگه باهاشون سی دی میخوام بخرم. وسائل دیگه رو هم چون دوست داره و توجهش رو جلب میکنه قایم میکنه البته کلا" از جمع کردن و درست کردن کلکسیون خوشش میاد مثلا" همش چاپ و اینها جمع میکنه. دیروز هم توی مهدکودک یه چراغ قوه کوچولو مال دوستش رو آورده بود خونه

امیدوارم این متن کمکتون کنه
==================
آشنایی با احساسات و مشکلات کودکان همان قدر که به حساسیت و دقت نظر نیازمند است، لذت و شادی نیز به همراه دارد.کودکان،دنیایی پاک و بی آلایش دارند و آینه ی شفاف وجود خودند.
مهم ترین گامی که در مسیر تربیت فرزند باید برداریم این است که از وضعیت جسمانی و روانی کودک آگاه باشیم و دلایل بروزاحساسات و رفتار های او را بدانیم.اگر پدر و مادربا عشق و علاقه به دنیای پاک و شیرین کودک بنگرند و با احساسی خوشایند به جزئیات رفتار او دقت کنند، خواهند توانست بستری مناسببرای رشد او فراهم آورند. این دقت سبب می شودپیش از آنکه یک اختلال یا ناهنجاری در وجود او به تثبیت برسد به موقع شناسایی و برطرف شود.آنچه پیش روی شماست مجموعه ای از توصیه های کاربردی برای رویارویی با بعضی رفتارهایی است که معمولا کودکان در سنین پایین از خود نشان می دهند
آن شب مهمانی که برگشتیم دیدم در دست دخترم که خوابش برده بود- یک کیسه ی پلاستیکی مشکی است!وقتی آنرا باز کردم دیدم کلید خانه ی میزبان،عروسک بچه آنها و همین طور تلفن همراه آنهارا برداشته است.یک بار هم که از مدرسه برگشت مداد زیبایی در کیفش بود که از وسایل همکلاسی اش برداشته بود! یعنی باور کنم که او دزدی کرده است؟ چطور ممکن است؟
چرا کودکم وسایل دیگران را بر می دارد؟
آسیب های این کار برای کودکم چیست؟
آیا همه کودکان این کار را انجام می دهند؟
چه طور می توانم جلوی این کار را بگیرم؟
آیا ممکن است دزدی کردن برایش عادت شود؟
آنچه باید بدانیم

عجله نکنید!بچه ی شما دزد نیست!با این تصور که او دزد است به موضوع نگاه نکنید. برداشتن وسایل دیگران بدون اجازه مانند بسیاری از رفتار های دیگر کودک تا حدودی طبیعی است.
اصولا مفهومی به نام «دزدی برای کودکان تا سنین خاصی شناخته شده نیست! بنابراین اگر کودک سه ساله ای وسیله ای را بدون اجازه برداشته و نگه داشته است نمی توان کار او را دزدی نامید.
رشد این مفهوم در ذهن کودکان به آهستگی و پس از شکل گیری حس مالکیت در آنها اتفاق می افتد. در اوایل کودکی او هنوز نمی داند استفاده از وسایل توسط افراد مختلف و مالکیت هر کدام از آنها و در یک کلام حریم خصوصی اشخاص به چه معناست؟ بنابراین نباید به کودکان خود اتهام بزنیم وآنها را تنبیه کنیم، چرا که ممکن است سخت گیری و تنبیه نابه جا عاملی برای به انحراف کشاندن آنها باشد.تا قبل از پنج سالگی، گاهی کودک، چیزی را که مال خودش نیست و از آن خوشش آمده بر میدارد بدون این که بداند این کار درست نیست.البته در بعضی از کودکان برداشتن مخفیانه ی وسایل مادر امری رایج است و علت عمده آن روابط نا مطلوب مادربا فرزند است.معمولا در این گونه موارد،کودک واکنش پرخاشگرانه ای نسبت به مادر دارد امادزدی هایی که درمدرسه اتفاق می افتد احتمالا به علت تاثیرپذیری از گروه همسالان است. کودکان دبستانی گاهی اوقات نمی توانند رفتار خود را کنترل کنندو چنین کاری را انجام می دهند با این که می دانند کار درستی نیست! بزرگ تر شدن کودک و آشنا شدن او با مفاهیم عمیق تر همچون: مالکیت،اجازه گرفتن،رعایت حقوق دیگران،حفظ حریم خصوصی افرادو...آنها را آگاه تر می سازدو از این به بعد است که اگر او آگاهانه و مغرضانه اقدام به چنین کاری بکند باید آن را جدی گرفت و حتما انگیزه ها و ریشه های آن را پیدا کرد. پیش از هر گونه برخورد با کودکی که دزدی می کند باید دلایل روانشناختی کار او را شناسایی و بررسی کرد.
در خانواده های زیر چنین رفتارهایی در کودکان بیشتر به چشم می خورد:
خانواده هایی با رفتارهای طرد کننده و غیر صمیمی
خانواده هایی که طلاق در آن ها رخ داده است.
خانواده های تک سرپرست
خانواده هایی که از مشکلات اقتصادی رنج می برند
چه عواملی باعث می شود که کودک دست به دزدی بزند؟
برخی عوامل که کودک بر اساس آنها مبادرت به چنین کاری می کند عبارتند از:
نیاز به ابراز وجود و جلب توجه
انتقام گرفتن
کسب قدرت
فقر
نشان دادن خشم ونفرت
اعتراض به وضعیتی که در آن قرار دارد و یا مشکلی که از آن رنج می برد.
آنچه نباید انجام داد
هرگز به او برچسب «دزد» نزنید و او را به این صفت نخوانید.
با آگاه شدن از این کار او احساساتی نشوید و از سر احساسات آنی واکنش نشان ندهید.
اورابازجویی و سوال پیچ نکنید!ممکن است خود او هم نداند چرا این کار را کرده است!
مچ گیری نکنید و برایش دام نگذارید تا در حین«دزدی»او را غافلگیرکنید،این کار عواقب بسیار بدی دارد.
آبرویش را نزد دیگران نبرید و شخصیت او را تخریب نکنید. به بهانه ی راهنمایی گرفتن از دیگران عمل او را برای دیگران بازگو نکنید.
ازتنبیه های فوری و شدید خوداری کنید.
نصیحت نکنید.
به شخصیت او بی احترامی و اهانت نکنید.
جروبحث را ترک کنید! چون بی اثر است.
در حضور او از شیوه های ماهرانه ی دزدی و احتمالا از هوش بالای بعضی از دزدان با شگفتی تعریف نکنید.
چه باید کرد؟
نیازهایش را بشناسیدفرصت مناسبی را به شناسایی نیاز های او اختصاص دهید مثلا به جای آنکه بگویید: مگر تو چه کم و کسری داری که این کار را می کنی؟ می توانیید بگویید : دوست دارم در یک فرصت مناسب با هم بنشینیم و مسایل مختلفمان را مرور و بررسیکنیم ، تو چه زمانی را پیشنهاد می کنی؟
به او مسئولیت بدهید و تشویق کنید تا در فعالیت های اجتماعی شرکت کند.مثلا به جای آن که بگویید:آدمی که دزدی می کند جایی در بین دیگران ندارد وهیچ کس او را نمی پذیرد. می توانید بگویید: فکر می کنم تو مسئولیت پذیر هستی و می توانی بخشی از برنامه های مدرسه یا مسجد محله را به عهده بگیری ، ما هم به تو کمک می کنیم.
با او منطقی برخورد کنید. مثلا به جای آن بگویید: چشمم بگوییدچشمم روشن! از چه کسی این کارهای زشت را یاد گرفته ای؟ می توانید بگویید: این دفترچه که توی کیف توست مال دوستت است.باید به او برگردانی! و هنگام ادای این جمله لحنی جدی و قاطع اما بدون سرزنش داشته باشید. اگر برای حفظ آبرویش در نزد شما به انکار موضوع پرداخت قبول نکنید ولی او را دروغگو نخوانید بلکه با همان قاطعیت، جمله ی خود را تکرار کنید و اگر لازم شد دفترچه را در بیاورید و باز هم با تاکید بگویید: این دفترچه را بایدبه دوستت برگردانی چون مال اوست.
راه حل را برایش شفاف کنید تا از بن بستی که در آن گرفتار شده نجات پیدا کند. طوری با او صحبت نکنید که مجبور به دروغ گفتن شود. مثلا به جای آنکه بگویید : چرا این کار را کردی؟ هان؟ زود بگو چرا پول های دختر خاله ات رابرداشتی؟ می توانید بگویید: پول های دختر خاله ات را هر چه زودتر به او برگردان. او را تشویق کنید تا ضمن عذر خواهی از اشتباهش پول را برگرداند و اگر برای حفظ آبروی خود توضیحی داد مانع سخن گفتنش نشوید . به او بگویید هر وقت که پول لازم دارد باید موضوع را با شما در میان بگذارد نه این که پول های دیگران را بردارد.
مثلا به جای آن بگویید : همین را می خواستی که آبروی مرا ببری؟ می توانید بگویید: فکر می کردم هر مساله یا نیازی داشته باشی به خودم می گویی اما حالا دلم گرفته، احساس نا امیدی می کنم.
آگاهی خود را از کاری که انجام داده به گونه ای نشان بدهید که هم اعتمادش به شما از میان نرود و هم پاسخ های دروغ نگوید. مثلا به جای آن که بگویید: خودم دیدم که داشتی یواشکی کیف برادرت را نگاه می کردی.
می توانید بگویید: پسرم! تو بدون اجازه به کیف برادرت دست زدی! قبلا گفته بودم برای استفاده از وسایل دیگران باید از خودشان اجازه بگیریم، از این کارت خیلی ناراحتم
منبع : مشکلات رفتاری کودکان ، موسسه خدمات مشاوره ای جوانان و پژوهش های اجتماعی آستان قدس رضوی

عزیزم اول از همه یه مشاور خوب بزرگترین کمکه براتون تا ما دوستان که اطلاعاتمون شاید مفید باشه ولی علمی نیست.
در خصوص پول توجیبی من تو یه مطلب که روانشناس نوشته بود خوندم تا قبل از اینکه بره مدرسه نباید به بچه اصلا پول تو جیبی بدی. ولی برای اینکه انتخاب کردن رو از کودکی یاد بگیره و در بزرگسالی تو انتخاب مشکل نداشته باشه ببریدش مغازه و مثلا اگه می خواید بلوز بخرید 4 تا بلوز با قیمت و صلاحیت پوشش بگید بیارن بعد بهش بگید از اون 4 تا کدومشو دوست داره تا خودش انتخاب کنه به جای اینکه خودتون تنهایی بخیرد و بیارید خونه یا اینکه ببرید بگید هر چی دلش میخواد برداره که شاید مناسب هم نباشه.
یا در مورد خوراکی هر خوراکی که مناسبه براش چند تا مورد بهش پیشنهاد کنید مثلا کیک میخوای یا کلوچه یا بیسکویت- آب میوه می خوای یا شیر کاکائو و... بعد می تونید از هرنوع خوراکی تعداد زیادی بخرید و تو خونه نگه داری هر وقت خوراکی خواست بهش بدین به جای اینکه بهش پول بدین و بگین برو هر چی میخوای بخر.
بعد که رفت مدرسه به خاطر اینکه توی جامعه قرار داره و احتیاج به استقلال بیشترداره بهتره همراه با یه خوراکی که از خونه بهش میدی یه مقدار پول به اندازه 1 یا 2 تا خوراکی بهش بدی تا خودش با اون بره بخره . چون از بچگی حق انتخاب داشته و عادت کرده به خوراکی های مناسب اگه عامل دیگه ای مثل دوستاش توش دخیل نباشن با اون پول بهترین خوراکی که مناسبه رو انتخاب می کنه.
یه مقدار که بزرگ تر شد مثلا پنجم ابتدایی یا راهنمایی احتیاج به پول بیشتری داره پس علاوه بر خوراکی باید پیش خودت حساب کنی تو هفته چقدر خرج داره یا روزانه چقدر خرج داره( مثلا 6 روز خوراکی میخواد + یه پاکن و یه دفتر+ و ....) مثلا میشه 5000 تومان تو هفته شما 6000 تومن بده و اگه تونست 1000 تومن اضافی رو پس انداز کنه برای تشویق هر از چند گاهی یه کم پول اضافه بهش بده تا پس انداز کردن رو یاد بگیره.
بعد هم که نو جوان و جوان شد مثلا دبیرستان بایستی علاوه بر خرج مدرسه بایستی برای خرید وسایل دیگه ( مثلا برای تولد دوستش البته با اطلاع شما + سینما رفتن + سی دی خریدن + گاهی اوقات یه تیکه لباس خریدن و ... البته همه با اطلاع شما ) مبلغی بهش داده بشه . و نکته دیگر اینکه چون این سن حساسه قیمتهای بازار باید مد نظر باشه که کمتر یا خیلی بشتر از اون نباشه طوری نباشه که نسبت به دوستاش خیلی کمتر یا بیشتر پول توجیبی بگیره تا سرخورده شه یا حتی تو راه ناصحیح ازش استفاده بشه. سعی کنید قبل از اینکه نسبت به مبلغ پول توجیبی اعتراض کنه و درخواست کنه مبلغ مورد نظر تون رو بهش بدین.
دوست عزیز به کمک مشاور موضوع رو حل کن و باهاش صحبت کن طوری که بهت اعتماد کنه و هر چیزی خواست به تو بگه مثلا اگه سی دی میخواد اگه دست وسایل بقیه نزنه براش می خری و...

باهاش حرف بزن توجیهش کن که آدم های بد این کارو انجام میدن و دزدی محسوب میشه و مجازات داره
بچه ها همیشه دوست دارن آدم خوبه باشن
با به هر روشی شده باهاش حرف بزنی دعوا فایده نداره

لاله جون کجا رفتی ؟؟؟ بیا ببینیم تونستی کاری بکنی یا نه؟؟ پست هامون بدردت خورد یا نه ؟

بچه ها نمی دونن دزدی یعنی چی؟ اونا فقط به خاطر رفع نیازشون اینکارو می کنن، ما اسمشو می ذاریم .... که به نظرم اصلاً نباید به بچه همیچین صفتی رو نسبت داد، مشاوره ی کودک بگیرین تو رو خدا

لاله جون سلام ...بد ترین کاری که میتونی بکنی همینه که نگرانی شماروتبدیل به یک مادر مستاصل کنه چی برای بچه هابهترازاینکه نقطه ضعف پدرومادرشون روبدست بیارن ...اگراون کوچولوی بی گناه که هیچکس حق نداره اسم دزد رو روش بگذاره متوجه بشه اینجوری میتونه توجه شماروبیشتر بخودش جلب کنه کارهردوتون ساخته است....پس اول قبول کن که اون فرشته ترازاینه که عمدا اینکارروانجام بده وباید بامهربونی و زمان گذاشتن بیشتر برایش به زبان خودش بهش آموزش بدی ... باتهدید کردن هرگزکاری ازپیش نمیبری...درهیچ شرایطی ...مهمونی و دوره و....نباید ازبچه غافل بشی ولی نه اینکه مستقیم اینکار روبکنی بیشتر کنارش بشین یا مثل مامانهای خیلی خیلی بچه دوست تومهمونی ها هم اول حواس وتوجهت به کوچولوت باشه....مدیرانجمن متن خیلی خوبی گذاشتند ...واقعا آفرین به این مدیرخوب...بیشتر باهش بیرون برو...درمورد کاری که میکنه درحضوردیگران حتی همسرت صحبت نکن...همیشه سرفرصت وقتی خوابیده یاحضور نداره باهم درموردش حرف بزنین...من فکرمیکنم که برای موفق شدن درامرتربیت بچه ها همیشه باید حرف شماوهمسرت درمورد یک موضوع یکی باشه ...والدین حتی اگرباهم مخالف باشند باید درمورد یک موضوع ، درحضور بچه ها باهم یکی باشند..بی تفاوتی وبزرگ نکردن موضوع حتی اگرظاهری باشه براش مسلم میکنه که این راه معقولی برای رسیدن به چیزی که میخواد نیست...قبل ازرسیدن به سن آمادگی باید همه چی درست بشه ومطمئن باش که حتما هم میشه عزیزم...

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 396]