واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - عبدالله آل بوغبیش دقیقا پس از آنکه اقتصاد سرمایه داری، دولت مردان و به عبارتی سیاسیون جهان را وارد به دخالت کرد و سیاست مداران بیش از هر زمان دیگری در عرصه اقتصاد وارد شدند و در این عرصه به درست یا غلط ردپایی از خود گذاشتند، نوبت به دین رسید تا در حوزه آن وارد شوند و با نظرات سیاسی خود، تئوری هایی دینی ارایه دهند؛ هرچند که فقط کارشناسان دین، دین را می فهمند و سیاستمداران جهانی هر قدر هم مدعی شوند که دامان دین را نیالوده اند، با این حال، آمیخته شدن این دو حوزه به هم بی تردید نتایج چندان مفیدی به دنبال نخواهد داشت. در آخرین نوع از این دخالت ها که تحت نام کنفرانس گفت وگوی ادیان در نیویورک آمریکا برگزار شد، شیمون پرز رئیس رژیم اسراییل از این کنفرانس به بهترین نحو بهره برداری کرد و از دین، به نفع سیاست های رژیم خود نهایت استفاده را برده و دامن آن را آلود و از آب گل آلود ماهی گرفت. شیمون پرز در این کنفرانس که به ابتکار عمل ملک عبدالله پادشاه عربستان برگزار شده بود، رو به وی کرد و طرح صلحش را ستود. ملک عبدالله در سال 2002 زمانی که ولی عهد عربستان سعودی بود، طرح صلحی را ارایه داد که براساس آن، اسراییل در مقابل به رسمیت شناخته شدن از سوی کشورهای عربی، به مرزهای سال 1967 عقب نشینی خواهد کرد. این طرح در نشست سران اتحادیه عرب که آن زمان در بیروت برگزار شد و رهبر فقید فلسطینیان یاسر عرفات در آن حضور داشت، به تصویب رسید. از آن زمان تاکنون شش سال می گذرد و اسراییل طرح یاد شده را نپذیرفته است. اما اکنون و در سالگرد چهارمین سال درگذشت یاسر عرفات، شیمون پرز اسراییلی از موافقت این رژیم با طرح یاد شده سخن راند و این طرح عربستانی را ستود. همچنانکه می بینید، دامن دین باز هم به سیاست آلوده شد و نتوانستیم بی سخن راندن از سیاست، در حوزه دین بمانیم. پیش از این هم، نشستی دینی تحت عنوان گفت وگوی پیروان ادیان جهانی در مادرید اسپانیا برگزار شد و در زمینه گفت وگوی ادیان و تعامل و تعاطی پیروان ادیان بدون هیچ اهانتی به همدیگر رایزنی شد. اما آن نشست به دنبال اختلاف نظر میان شرکت کنندگان، آن هم به دلایل سیاسی درباره مسئله فلسطین و درگیری لفظی میان برخی شرکت کنندگان مسلمان و یهودی، به تشنج کشیده شد و برخی آن را نشستی بی نتیجه توصیف کردند. به نظر می رسد در این نشست اخیر که جورج بوش رئیس جمهور آمریکا، ملک عبدالله پادشاه عربستان و شیمون پرز رئیس جمهور رژیم اسراییل به عنوان شخصیت های برجسته آن حضور یافتند، تنها نتیجه ای که حاصل شد، آماده سازی اذهان و افکار برای نوعی عادی سازی روابط میان برخی طرف های عربی و اسراییل و آماده ساختن شرایط برای پذیرش این مسئله از سوی افکار عمومی عرب و مسلمان بود. خاصه اینکه شیمون پرز از این کنفرانس به عنوان تریبونی برای بیان مواضع رژیم خود و سخن گفتن از "صلح" بهره برداری کرد. اگر بحران مالی اخیر آمریکا و قدرت های اقتصادی بزرگ، سیاستمداران را ناچار به دخالت کرد و آنان برای نجات اقتصاد وارد عمل شدند، اما در مقابل و در حوزه دین، این سیاستمدارن بودند که برای یافتن راه حلی سیاسی به دین روی آوردند و برای نجات خود به حوزه دین وارد شدند. شاید این موضع صحیح باشد که کنفرانس یاد شده، به نوعی بهره برداری کاملا سیاسی از دین بود و در این میان، دین تنها ابزاری بود تا مواضع دو طرف به ظاهر متخاصم را به هم نزدیک سازد، خاصه اینکه شیمون پرز و تزیپی لیونی در جریان همین کنفرانس اعلام کردند که پیش از این با پادشاه عربستان در ارتباط مستقیم بوده اند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 468]