واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - نمایشنامه «صداهای درهم» درباره والدینی است،که پسرسر به زیر و آرامشان ( کارل) دست به جنایت می زند و دختری را به قتل میرساند. علیرضا نراقی: 1- جویس کرول اوتس یکی از نویسندههای صاحب نام جهان است که بسیاری معتقدند؛ جایزه نوبل نام این نویسنده را در لیست خود کم دارد. این نویسنده تا به حال بیش از 50 رمان و30 مجموعه داستان منتشر کرده و در کنار اینها به نگارش نمایشنامههای خاصی هم دست زده است. به تازگی نمایشنامه «صداهای درهم» او به زبان فارسی ترجمه و منتشر شدهاست.نشر نیلا پیش از این نیز نمایشنامه دیگری از این نویسنده را در سری «کتاب کوچک»با عنوان «وقتی دختر کوچکی بودم و مادرم مرا نمیخواست» به چاپ رسانده بود. «وقتشه با من زندگی کنی»، «سیاهاب» و «جانورها» نیز دیگر آثار داستانی این نویسنده هستند که به زبان فرسی ترجمه و منتشر شدهاند. نمایشنامه جدید این نویسنده هم ویژگیهای روایی و شخصیت پردازی خاصی دارد . 2- واقعیت و آنچه در ذهن میگذرد وابستگی ریشه داری به نسبتی دارد که ما به لحاظ وابستگی عاطفی و یا عادات شناختی با آدمها و حتی اشیاء اطراف خود داریم. در واقع ما با آن واقعیت ذهنی یا واقعیت پذیرفته شده خود زندگی می کنیم؛ باور داریم که یکدیگر را میشناسیم و بر اساس این شناخت روابط خود را بنا و نیازهای خودمان را از روابط برآورده میکنیم. به چیزها و افراد اطرافمان وابسته میشویم و به ارتباط مان امید میبندیم و پیشبینیاش میکنیم. اما ممکن است یک روز این باور،این اطمینان و تمام آن مسیری که طی شده زیر سؤال برود ودر یابیم کسی که پیشبینی پذیر بوده و مطمئن، حالا چیز دیگری شده. دریافت و هضم این تغییر و تشخیص واقعیتِ دریافت تازه یا عادات گذشته و انتخاب هر یک از آنها با توجه به پیچیدگی آن نسبت عاطفی دشوارتر و دور از دسترس میشود. نمایشنامه «صداهای درهم» درباره والدینی است،که پسرسر به زیر و آرامشان ( کارل) دست به جنایت می زند و دختری 14 ساله را به قتل میرساند. این پسر که سر به زیر بوده و رفتارش برای والدینش قابل پیشبینی، حالا دست به عملی میزند که با آن تلقی از اساس متفاوت است. 3- ساختار فوق العاده نمایشنامه از طریق سؤال پیش میرود. ابتدا سؤالاتی کلی که بیشتر فرهنگی و اجتماعی هستند، به وسیله صدایی بیرونی از امیلی و فرانک (مادر و پدر دختر) پرسیده می شوند. خود این تمهید ساختار ویژه ای به درام میدهد.اساساً وقتی بار حرکتی یک نمایشنامه بر سؤال بنا میشود هم به قدرت دیالوگها به لحاظ پیشروی داستان کمک میکند و هم با توجه به نوع سؤالات میتواند به شیوهای سقراطی موضوع را عمق ببخشد و پیچیدگیهایش را بیشتر نمایش دهد. سؤالاتی که در صداهای درهم مطرح میشود، دقیقاً دارای همین خصیصه هستند، ضمن اینکه با نوع روندشان همانطور که گفته شد، آمیخته به موضوعات اساسی و کلیاند، وضعیت فردی پدر و مادر و مسئله شناختشان از فرزندشان را به موقعیت کلان و زمینههای مؤثر اجتماعی و بنیادهای فرهنگی و فلسفی ربط میدهند. از سوی دیگر جنس سؤالات باعث میشود که نوع مواجهه تودهها با مسائل کلان فاش شود. فاصله تئوریها تا اعمال و نظام اجتماعی نشان داده شود.این تمهید کمک میکند که مخاطب متوجه افقهای دور فکر و زندگی روزمره شود. نمایشنامه با توضیح صحنه خود تأکید زیادی نسبت به معمولی بودن آدمهایش دارد و از این نظر عمومیت موضوع خود را به رخ بکشد. درام به طور مشخص جامعه آمریکایی و مصائب یک اجتماع چند فرهنگی را نشان میدهد،که چگونه آدمها را دچار اعوجاجات هویتی و چندگانگی میکند. 4- نمایشنامههای اوتس (آنچه از دو اثر ترجمه شده او میتوان دریافت) به دنبال تجربهگری و ورود به پیچیدگیهای روایی در ساحت زبان گفت و گو و یا تک گویی است. راهی که اوتس برای عینی کردن خاص درام و خصوصیات زمانی آن در «صداهای درهم» رفته نوعی حرکت مداوم در میان ایدهها و تصویرگری آنهاست. در واقع اوتس تلاش کرده تا اثری خلق کند که اتفاقاً انحصارات شخصیت پردازی در ادبیات روایی یا حتی خود ادبیات دراماتیک در نوع مرسومش را نداشته باشد، بلکه مطلقاً متکی بر یک عمومیت باشد و به یک تیپ نمایشی بسنده شود. طبیعی است که چنینی رویکردی در داستان کمتر امکان پذیر است چراکه مدام داستان و رمان به سمت تخصیص یافتن و شکل دادن شخصیت می روند. 5- اوتس نویسندهای است که در بین نویسندگان محبوب و پر خوان ترجمه شده در ایران کمتر خوانده شده؛ لذا ترجمه و معرفی آثار بیشتری از این نویسنده پر کار میتواند خواننده ادبیات و درام را به ساحاتی جذاب و تجربه نشده،دعوت کند. 52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]