تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):مؤمن ابتدا به سلام مى كند و منافق منتظر سلام ديگران است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826661139




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

من از بن بست خلاقیت نمی‌ترسم


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > چهره‌ها  - ژوزه ساراماگو برای نوشتن خود را نیازمند هیچ‌گونه نقشه از پیش‌تعیین‌شده‌ای نمی‌داند. به گزارش خبرآنلاین، ژوزه ساراماگو نویسنده پرتغالی (زاده 16 نوامبر 1922) سال 1998 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. از او کتاب‌های «کوری»، «مرد تکثیرشده»، «بینایی» و «بلم سنگی» به فارسی ترجمه شده‌اند. ساراماگو که 18 ژوئیه 2010 درگذشت در گفت‌وگو با مجله معتبر «پاریس ریویو» در شماره زمستان سال 1998 عادات نوشتن خود را چنین توصیف می‌کند: وقتی مشغول کاری هستم که نیازمند تداوم است، مثلا نوشتن یک رمان، هر روز می‌نویسم. البته در خانه در معرض هرگونه حواس‌پرتی هستم، شاید هم مجبور به سفر باشم اما جز اینها بسیار منظم هستم. قانون‌مدار هستم. خودم را مجبور نمی‌کنم روزی فلان ساعت کار کنم، اما لازم است روزی مقداری مشخص بنویسم، که این مقدار مشخص اغلب روزی دو صفحه است. امروز صبح دو صفحه از رمانی را نوشتم، و فردا هم باید دو صفحه دیگر بنویسم. شاید فکر کنید روزی دو صفحه زیاد نیست، اما من کارهای دیگری هم دارم، نوشتن چیزهای دیگر، پاسخ به نامه و علاوه بر این روزی دو صفحه می‌شود سالی حدود هشتصد صفحه. در نهایت من آدم بسیار نرمالی هستم. عادات غریب ندارم. داستان‌پردازی نمی‌کنم. از همه مهم‌تر من از نوشتن داستان عاشقانه نمی‌سازم. درمورد اضطراب عظیم هنگام خلق کردن حرفی نمی‌زنم. از صفحه سفید، بن‌بست خلاقیت و تمام چیزهایی که درمورد نویسندگان می‌شنویم، نمی‌ترسم. من هیچکدام از این مشکلات را ندارم، اما مثل هر آدم دیگری که به کار دیگری مشغول است مشکلاتی دارم. گاهی مسائل آن جور که می‌خواهم نمی‌شود، باید آنها را آنطور که هستند بپذیرم. بله، مستقیم روی کامپیوتر می‌نویسم. آخرین کتابی که با ماشین تحریر نوشتم «تاریخ محاصره لیسبون» بود. حقیقت این است که اصلا عادت کردن به صفحه کلید کامپیوتر برایم دشوار نبود. برعکس آنچه می‌گویند کامپیوتر سبک آدم را تحریف می‌کند، به نظرم کامپیوتر هیچ چیز را تحریف نمی‌کند، و اگر مثل من به عنوان ماشین تحریر از آن استفاده کنید که چه بهتر. کاری که با کامپیوتر انجام می‌دهم دقیقا کاری است که اگر ماشین تحریر داشتم با آن انجام می‌دادم، تنها تفاوت این است که کار با کامپیوتر تمیزتر، راحت‌تر و سریع‌تر است. همه چیز بهتر است. کامپیوتر هیچ تاثیری بر نوشتن من نگذاشته است. مثل این می‌ماند که بگویی تغییر از نوشتن با دست به نوشتن با ماشین تحریر سبک را عوض می‌کند. به نظر من این اصلا درست نیست. اگر کسی سبک خودش را داشته باشد، دیگر کار با کامپیوتر چگونه می‌تواند آن را تغییر دهد؟ با این حال من رابطه‌ای محکم و البته طبیعی با کاغذ دارم، با کاغذ پرینت شده. همیشه هر صفحه‌ای که به آخر می‌رسد را پرینت می‌کنم. اگر صفحه پرینت شده نباشد حس می‌کنم... مدرک ملموسی ندارم. وقتی به انتهای کاری می‌رسم تمام آن را دوباره می‌خوانم. بطور معمول در آن لحظه تغییراتی می‌دهم، تغییراتی کوچک مربوط به جزئیاتی خاص یا سبک، یا تغییری برای دقیق‌تر ساختن متن، اما هیچ وقت تغییر اساسی نمی‌دهم. حدود 90 درصد اثر من در متن اولیه است و همانطور باقی می‌ماند. من کاری که اغلب نویسندگان انجام می‌دهند را انجام نمی‌دهم، یعنی خلاصه بیست صفحه‌ای بنویسم، بعد آن را هشتاد صفحه کنم و بعد رمانی دویست و پنجاه صفحه‌ای از آن دربیاورم. من این کار را نمی‌کنم. کتاب‌های من به شکل کتاب شروع می‌شوند و رشد می‌کنند. همین حالا صد و سی و دو صفحه از رمانی جدید را نوشته‌ام و قصد هم ندارم آن را صد و هشتاد صفحه کنم: همین است که هست. شاید در آنچه نوشتم تغییراتی بدهم، اما نه از آن تغییراتی که موقع نوشتن نسخه اول و سپس تبدیل آن به نسخه دوم اعمال می‌شود. حال این تغییرات محتوایی باشد یا کمی. تغییرات من اصلاح ساده هستند، همین. ایده مشخصی درمورد اینکه کجا می‌خواهم بروم و اینکه چطور باید به مقصدم برسم دارم. اما هیچ وقت نقشه خشک و سختی هم نیست. در نهایت می‌خواهم آنچه دوست دارم را بگویم، اما انعطاف‌پذیر هم هستم. اغلب برای رساندن منظورم از این تشبیه استفاده می‌کنم: می‌دانم می خواهم از لیسبون به پورتو بروم، اما نمی‌دانم سفرم به شکل مسیر مستقیم است یا نه. شاید در این سفر حتی از کاستلو برانکو هم عبور کنم که این خیلی مضحک است چون کاستلو برانکو در نزدیکی مرز اسپانیا است، درحالیکه لیسبون و پورتو هر دو نزدیک ساحل اقیانوس اطلس قرار دارند. می خواهم ‌بگویم مسیر سفر من همیشه سینوسی است، چون باید همراه با توسعه و بسط روایت باشد، که روایت هم اینجا و آنجا نیازمند چیزی است که شاید قبلا نیازی به آن نبوده است. روایت باید به نیازهای لحظات دقت کند، یعنی اینکه هیچ چیز از پیش‌تعیین‌شده نیست. اگر داستانی از پیش‌تعیین‌شده باشد، یعنی تمام جزئیات آن چنین باشد درنتیجه آن داستان محکوم به شکست است. چنین کتابی پیش از وجودش محکوم به وجود بوده. کتاب به وجود «می‌آید». اگر قرار بود کتاب را پیش از به وجود آمدنش مجبور به «به وجود آمدن» کنم، آن وقت مرتکب به عملی می‌شدم که با ذات توسعه داستان کاملا در تضاد است. هرگز شیوه دیگری برای نوشتن نداشته‌ام. به نظرم این شیوه نوشتن به من اجازه داده است آثاری خلق کنم که ساختاری استوار دارند، البته نظر دیگران را نمی‌دانم. در کتاب‌های من هر لحظه که می‌گذرد با آنچه قبلا رخ داده منطبق است. مثل کسی که ساختمانی را می‌سازد، او باید همه چیز را طوری روی هم سوار کند که کلیت آن فرو نریزد. پس در کتاب هم هر چیز باید منطق خودش را بیابد، نه اینکه نقشه از‌ پیش‌تعیین‌شده‌ای آن را بطلبد. ترجمه: حسین عیدی‌زاده 54141




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 360]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن