از بیماری‌های خودایمنی زنان چه می دانید؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: هیچ می‌دانستید بدن شما می‌تواند علیه خودش وارد عمل شود و به خودش آسیب برساند؟ این پدیده‌ای است که گاهی در بعضی افراد رخ می‌دهد و بیماری‌هایی را ایجاد می‌کند که به نام <بیماری‌های خودایمنی> معروف هستند. بیش از ۸۰ نوع بیماری مختلف وجود دارد که در آن دستگاه ایمنی بدن، به هم ریخته و خارج از کنترل عمل می‌کند. سلول‌هایی که برای حفاظت از ما در برابر باکتری‌ها،‌ ویروس‌ها و سایر عوامل مهاجم خارجی خلق شده‌اند، سلول‌های خودی را با عوامل بیگانه اشتباه گرفته و به آنها حمله می‌کنند.این روند موجب التهاب می‌شود و به جای آنکه باکتری‌ها و ویروس‌ها از بین بروند، بافت سالم بدن نابود می‌شود. این حمله می‌تواند در هر قسمتی از بدن اتفاق بیفتد؛ مثلا در بیماری ام.‌اس سیستم ایمنی به اعصاب حمله می‌کند، در آرتریت روماتوئید مفاصل را مورد حمله قرار می‌‌دهد و در بیماری لوپوس بافت همبند درگیر می‌شود. بنابراین پوست، قلب، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و مفاصل ممکن است از این بیماری آسیب ببینند.
گفته می شود در ایالا‌ت متحده حدود ۵۰ میلیون نفر که ۷۵ درصد آنها را خانم‌ها تشکیل می‌دهند،‌ از نوعی بیماری خودایمنی رنج می‌برند. علایم این بیماری‌ها اغلب در سنین بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی نمایان می‌شود. بسیاری از این بیماری‌ها به شکل خفیف ظاهر می‌شوند اما در بعضی از افراد بیماری به سمت ناتوانی پیش می‌رود و عواقبی چون ضعف بیش از حد عضلات، خستگی مفرط و گاهی مرگ را به دنبال دارد. با این وجود تحقیقات جدید نشان می‌دهند که تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری‌ها علایم را کنترل کرده و حتی می‌تواند بیماری را مهار کند. اما مشکل اینجاست که بیشتر افراد قبل از تشخیص بیماریشان سال‌ها این علایم را به همراه دارند و متوجه نمی‌شوند. مری شامون، نویسنده کتاب <زندگی خوب با بیماری‌ خودایمنی> می‌گوید: <گاهی افراد با شکایت از خستگی به پزشک مراجعه می‌کنند و دکتر به آنها می‌گوید شاید خستگی‌تان به دلیل کار زیاد است. شاید چون بچه‌های کوچکی دارید زیاد خسته می‌شوید یا شاید فقط استرس باشد. بدتراز آن اینکه ۴۵ درصد از افرادی که نهایتا بیماری خودایمنی آنها تشخیص داده می‌شود قبلا این برچسب را دریافت کرده‌اند: نگرانی بیش از حد و بیمار گونه.
● جدی بگیرید
همان‌طور که گفتیم بیماری‌های‌ خود‌ایمنی قسمت‌های مختلفی از بدن را درگیر می‌کنند و بنابراین می‌توانند در افراد مختلف خود را به گونه‌های متفاوتی نشان دهند. همین امر تشخیص این بیماری‌ها را تا حدودی دشوار می‌سازد. ممکن است یک علامت کاملا مشخص وجود داشته باشد و یا مجموعه‌ای از علایم با شدت کمتر ظاهر شوند. مثلا تاری دید، سردرد و مشکلات حافظه می‌توانند نشانه‌های لوپوس یا ام‌.اس باشند. گاهی همه علایم ظاهر نمی‌شوند یا گاه‌گاه، می‌آیند و می‌روند. دکتر لزلی‌کال، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت ‌‌لوییس می‌گوید: <سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی باید سالم‌ترین سال‌های زندگی باشد .
کاهش وزن بی‌دلیل، تورم مفاصل یا خشکی آنها، جوش‌ها یا ضایعاتی که از پوست بیرون می‌ریزند، لیزخوردن و از دست دادن تعادل، افتادن اشیا از دست‌ یا هر تغییری در سلامت که بیش از چند روز پایدار بماند باید به پزشک اطلاع داده شود.اگر علایمی پیشرونده دارید، از اینکه چه زمانی و چند وقت یک بار ظاهر می‌شوند و چه شدتی دارند، یادداشت بردارید. زمانی که تصاویر ام.‌آر.آی،‌ آزمایش‌ خون و سایر آزمایش‌‌ها،‌ احتمال وجود بیماری مشابه را رد می‌کنند، باز هم رسیدن به یک تشخیص دقیق کار مشکلی است.
با این وجود کار‌هایی هستند که با انجام آنها می‌توانید به پزشک در رسیدن به تشخیص کمک کنید. به یک پزشک عمومی مراجعه کنید و سعی کنید مشکلات و علایم خود را درست و کامل توضیح دهید. دکتر کال می‌گوید: <گاهی فقط به دلیل ساده‌ای مثل گوش ندادن پزشک به حرف‌های بیمار، اختلالات خود ایمنی نادیده گرفته می‌شوند.> بیماران معمولا با جملات مبهمی مثل <احساس خستگی می‌کنم> حرف می‌زنند، در حالی‌که دکتر کال می‌گوید: <این خستگی را با زمان و مقدار بیان کنید.> مثلا بگویید: ۶ < ماه پیش من می‌توانستم روزی ۲ کیلو‌متر بدوم اما حالا فقط می‌توانم به سختی خودم را از رختخواب بیرون بکشم.> حتما به سبک زندگی و میزان استرستان در این اواخر توجه کنید چرا که شاید تغییر آنها باعث مشکلات‌تان شده است. اگر یکی از اعضای خانواده‌تان یک بیماری خود ایمنی دارد، حتما این مطلب را به دکتر بگویید. در ضمن گاهی ممکن است مراجعه به متخصصان دیگر رشته‌ها، شما را از رسیدن به تشخیص دور کند. مثلا شخصی که آرتریت روماتوئید دارد و از درد مفاصل شاکی است باید به یک روماتولوژیست مراجعه کند، مراجعه به نورولوژیست ممکن است سبب شک به ام.‌اس شود.
● غول‌های خودایمنی
بیماری‌های زیر،‌ شایع‌ترین بیماری‌های خودایمنی هستند.
▪ ام.‌اس:
این بیماری به غلاف پوشاننده رشته‌های عصبی بدن آسیب می‌زند و علایم آن
ـ ضعف عضلانی
ـ دشواری در راه رفتن
ـ احساس کرختی یا سوزن‌ سوزن شدن بدن
ـ تاری دید
ـ خستگی
ـ فراموشی
▪ لوپوس:
این بیماری به بافت همبند آسیب می‌رساند. این آسیب می‌تواند در هر یک از اعضای مختلف بدن مانند قلب، مغز، کلیه‌ها، ریه‌ یا پوست دیده شود. علایم لوپوس عبارتنداز:
ـ تب
ـ درد مفاصل
ـ خستگی
ـ حساسیت به نور
ـ قرمزی پوست گونه‌ها و بینی که شبیه پروانه‌ای با بال‌های باز است و به <علامت پروانه‌ای> مشهور است. اغلب مبتلایان به این بیماری خانم هستند و تنها در ایالات متحده ۱/۵ میلیون نفر به بیماری لوپوس مبتلا‌ هستند.
▪ ‌آرتریت روماتوئید:
در این بیماری کیسه مایعی که دور مفاصل بدن را به طور طبیعی گرفته‌ است، تحلیل می‌رود و سبب علایمی چون
ـ حساسیت
ـ تورم در مفاصل‌
ـ تب
ـ خستگی
ـ کسالت
▪ نشانگان شوگرن:
در این بیماری غدد اشکی و بزاقی درگیر می‌شوند و علایمی چون
ـ خشکی چشم و دهان،‌ پوست و ناحیه تناسلی
ـ خستگی
ـ درد مفاصل
▪ ‌بیماری گریوز:
این اختلال سبب تولید بیش از حد، هورمون غده تیروئید می‌شود و علایم آن
ـ کاهش وزن
ـ عصبی بودن
ـ بیرون زدگی چشم‌ها
▪ بیماری هاشیموتو:
در این بیماری که تنها در ایالات متحده ۱۴ میلیون نفر به آن مبتلا هستند، غده تیروئید تقریبا هیچ هورمونی ترشح نمی‌کند و علایم آن عبارتند از:
ـ بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)
ـ افزایش وزن
ـ خستگی
ـ کم شدن تحمل نسبت به سرما.
● زندگی با یک بیماری خودایمنی
دکتر رابرت لاهیتا، استاد دانشکده پزشکی نیویورک و نویسنده کتاب‌ <زنان و بیماری خودایمنی> می‌گوید: <اکثر کسانی که بیماری خود ایمنی دارند‌، به دلیل بیماری ناتوان نخواهند شد و از آن فوت نخواهند کرد. در حقیقت، آنها زندگی نسبتا طولا‌نی خواهند داشت و ما این امر را مدیون پیشرفت‌های جدیدی هستیم که ما را با این بیماری‌ها و داروهای درمانگر آنها آشنا کرده است. پژوهش‌های دانشمندان این خبر خوب را تایید می‌کند. مثلا پزشکان مایوکلینیک در مینه‌سوتا با بررسی ۱۶۲ بیمار مبتلا به ام.‌اس و پیگیری آنها به مدت ده سال دریافتند که در ۷۰ درصد آنها در طی این۱۰ سال، بیماری بدتر نشده و تنها اندکی از این افراد از بدتر شدن علایم بیماری شکایت داشتند. علاوه بر این، دکتر لاهیتا ابراز امیدواری می‌کند که علم پزشکی بتواند در عرض ۵ تا ۱۰ سال آینده برای برخی از بیماری‌های خودایمنی درمان کامل پیدا کند.
● خبرهای داغ از بیماری‌های خودایمنی
پرتقال بخورید! یک پژوهش در اروپا نشان داده است که مصرف روزانه ۹۵ میلی‌گرم ویتامین c احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید را سه برابر کسانی که روزی تنها ۶۵ میلی‌گرم از این ویتامین مصرف می‌کنند، کاهش می‌دهد. توصیه دیگران این است که ویتامین d کافی دریافت کنید. پزشکان دانشگاه‌ها روارد در گزارشی اعلام کرده‌اند زنانی که روزانه بیشترین مقدار ویتامین d را دریافت می‌کنند،‌ ۲۳ درصد کمتر از بقیه به ام.‌اس مبتلا می‌شوند. این ویتامین در غذاها و مکمل‌های غذایی موجود است و برای دریافت مقدار کافی از آن برای پیشگیری از ام.‌اس، تنها یک قرص مولتی‌ویتامین در روز کفایت می‌کند. نکته دیگر اینکه سیگار نکشید. بر مبنای چند مطالعه انجام شده، کسانی که هرگز اهل دود نبوده‌اند، کمتر در معرض خطر ابتلا به ام.‌اس قرار دارند. پژوهش دیگری هم نشان می‌دهد که سیگار کشیدن علایم بیماری آرتریت روماتوئید را بدتر می‌کند.تحقیقات نشان داده است، اسید‌های چرب امگا ۳، التهاب را که یکی از اصلی‌ترین مشکلات در بیماری‌های خودایمنی است، کاهش می‌دهد. در یک تحقیق مشخص شد، زنانی که در هفته ۲ وعده ماهی مصرف می‌کردند، ۴۳ درصد کمتر از کسانی که یک وعده در هفته ماهی می‌خوردند، در خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید بودند. و توصیه آخر اینکه به کودکتان شیر مادر بدهید! یک پژوهش از دانشگاه‌ هاروارد حاکی از این است که اگر خانمی در طول عمرش بین ۴ تا ۱۱ ماه به کودک خود شیر داده باشد، ۱۰ درصد کمتر در معرض خطر بیماری آرتریت روماتوئید است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 323]