روان شناسی بچه های مجازی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: امروزه جدید ترین اماکن جذاب و پرزرق و برق را می توان در یک اتاق کوچک، یک جا فراهم کرد! مدل های مجازی آن ها، تنها با داشتن یک رایانه ی شخصی، قابل دسترسی ست

[تصویر: afbddc171faf7304a57170524c2a6291.jpg]

[تصویر: afbddc171faf7304a57170524c2a6291.jpg]

امروزه جدید ترین اماکن جذاب و پرزرق و برق را می توان در یک اتاق کوچک، یک جا فراهم کرد! مدل های مجازی آن ها، تنها با داشتن یک رایانه ی شخصی، قابل دسترسی ست. اگر به عمق عملکرد آن ها پی ببریم و وارد دنیای جدید شویم، متوجه خواهیم شد که کودکان و نوجوانان، بی دلیل جذب این محیط نمی شوند. البته کودکان به دلیل تکامل نیافتن کامل حس استقلال طلبی و اجتماعی شدن، کم تر به این عرصه نیاز پیدا می کنند اما با پیشرفت تکنولوژی و در دسترس بودن آن برای همه، حتی کودکان نیز با وجود عدم نیاز واقعی، جذب آن می شوند. به راستی چه چیزی آنان را این گونه جذب می کند؟
با هم، قدمی در دنیای مجازی برمی داریم. وارد اتاق می شویم، دکمه ی روشن شدن رایانه را می فشاریم، با چند فرمان کوتاه، به محیطی به نام «اینترنت» وارد می شویم.
در آن جا فروشگاه هایی وجود دارد که بدون مراجعه ی حضوری به آن ها، می توانید سفارش کالای مورد نظرتان را بدهید، کتابخانه هایی وجود دارد که همه نوع کتابی اعم از داخلی و خارجی در آن ها یافت می شود. این امکان را دارید که به مطالعه ی بخش هایی از کتاب مورد نظرتان بپردازید و حتی می توانید برخی از کتاب های الکترونیکی را به صورت رایگان داشته باشید.
از کنار آموزشگاهی عبور می کنید که همه نوع آموزشی در آن داده می شود؛ از درست کردن گل چینی گرفته تا ستاره شناسی. پارک هایی وجود دارد که در آن ، مردم از سراسر دنیا آمده اند و بدون تعارف و نگرانی، با یکدیگر گپ می زنند؛ از تجربه های تلخ و شیرین گرفته تا پیشنهاد همکاری های تجاری و... البته تا انتهای خیابان مجازی، جایی بسیار زیبا و دیدنی وجود دارد که دیدن آن را به شما توصیه می کنیم.
روان شناسان و والدین، پس از حضور چنین سرزمین جذاب اما عجیبی، به این چالش افتادند که آسیب های احتمالی آن را نیز تشخیص دهند. آنان پس از مطالعه ی دقیق و همه جانبه ی این پدیده، دلایل تعلق خاطر نوجوانان را این گونه توصیف کردند:
۱) کسب و کشف هویت:
نوجوانان در سن نوجوانی به دنبال شناخت خود و ارائه ی تصویر مشخصی از پنداره ی خود می باشند. «اینترنت» به آنان این امکان را می دهد که به دنبال گروه هایی بگردند که در کنارشان احساس تعلق را به دست آورند. در «اینترنت» طیف گسترده ای از گروه ها، علائق، مذاهب، مکاتب و شخصیت های گوناگون وجوددارد که می توان با آن ها آشنا و هم سو شد.
۲) جدایی از خانواده و والدین:
نوجوان می خواهد مستقل باشد، کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و با غرور خود، به هیچ کس اجازه ی دخالت در امورش را نمی دهد. این امر، فوق العاده هیجان انگیز است و فضای مجازی و بی قید و شرط، برای نوجوان، این امکان را فراهم می سازد که افراد جدیدی را ملاقات کند، کارهای هیجان انگیزی انجام دهد، به اکتشاف جهان بپردازد، اظهارنظر کند و خود را توانا ببیند و... که تمام این ها تنها با یک رایانه و در یک اتاق انجام می گیرد.
۳) آزادی مطلق:
بر خلاف تصور عمومی، نوجوانان فقط با رایانه چت نمی کنند؛ آنان عطش سیری ناپذیری به دانستن و کاوش دارند. اینترنت به آنان این امکان را می دهد که بدون محدودیت، به اطلاعات گسترده ای دسترسی داشته باشند. حتی برخی نوجوانان عقاید، نقطه نظرات و افکاری که شاید در دنیای واقعی، زیاد جدی تلقی نشود را با تأسیس وبلاگ و... منتشر می کنند که حتی ممکن است روزانه بیش از صد نفر، آن ها را ببینند. او در این فضا دیده می شود، افکارش را عرضه می کند، استقلال و اعتماد به نفس کسب می نماید و با افکاری بسیار راحت و آزاد به مسائل واقعی زندگی خود می پردازد.
درست همانند دیگر وسایل و ابزاری که برای کمک به انسان، اختراع می شوند و ممکن است استفاده های منفی و مضر نیز در پی داشته باشند، اینترنت هم دارای کارکردها و استفاده های غیر مفید و حتی ضد اخلاقی می تواند باشد که باید تحت کنترل دقیق و مثبت قرارگیرد.
البته اشتباهی که برخی والدین می کنند، بسیار زیان بار تر از کمک نکردن شان است؛ آنان به جای نظارت، دخالت می کنند، درحالی که باید هدف از نظارت، حمایت باشد چراکه خطرات وسیعی در این راه وجود دارد، مانند شکارچیان انسان؛ برای نمونه امکان دارد فردی خود را یک دختر ۱۷ ساله معرفی کند اما در اصل، مرد ۴۰ساله ای باشد که به علت جرائم رایانه ای، تازه از زندان آزاد شده و به دنبال طعمه می گردد! اگر این فرد، خود را یک نوجوان معرفی نکند، خود را به عنوان یک دوست، محرم اسرار، همدرد و حمایت کننده جلوه می دهد اما والدین، چگونه می توانند عزیزان خود را از گزند این آسیب ها مصون نگه دارند؟
متأسفانه برخی از والدین اظهار می کنند که ما به فرزند خود آزادی و استقلال می دهیم، حال تشخیص با اوست؛ به هر جهتی که می خواهد، برود. او نیز باید مانند دیگر هم سالان خود پشت میز رایانه بنشیند، آن را یاد بگیرد و اگر توانست تایپ کند، حتماً رشد کرده و راه را از بی راه تشخیص می دهد.
والدین باید کارکردن با رایانه را یاد بگیرند و با فرزندان خود همراه شوند. در زیر، راه هایی به این منظور پیشنهاد شده است:
▪ با آنان صحبت کنید:
سعی کنید بدون این که لحن اتهام آمیزی داشته باشید، برنامه ی کاری او را در اینترنت جویا شوید، از او بخواهید شما را به این دنیای جدید معرفی کند، از فعالیت های لذت بخش اش در این محیط سؤال کنید و کنجکاوی نشان دهید:
«در اینترنت چه می کنند؟ چه کسانی وجود دارند؟ چه می گویند؟» از مزایا و معایب اینترنت از او سؤال کنید، نشان دهید که آن را قبول دارید اما نسبت به خطرات احتمالی آن نیز حساس هستید. سعی کنید رایانه را در اتاق خصوصی قرار ندهید. برای نمونه در پذیرایی خانه باشد. با این کار، هم نظارت را آسان کرده اید و هم استفاده از رایانه را معطوف به خانواده نیز نموده اید.
▪ تعیین قوانین منطقی:
قوانین برای جهت دهی به رشد اجتماعی و فرهنگ پذیری فرزندان لازم است. مسلماً دوست ندارید فرزندتان تا دیروقت بیرون از منزل باشد، هر فیلمی ببیند و دست به هر کاری بزند. حتماً محدودیت هایی برای زمان یا مدت معاشرت در اینترنت قائل شوید؛ قوانینی که به روشنی نشان دهد چه اعمالی را نمی توان انجام داد.
▪ تعادل برقرار سازید:
درست است که دنیای مجازی، فوق العاده جذاب و مفید می باشد اما زندگی واقعی نیز وجود دارد. نوجوان را تشویق کنید که به فعالیت های زندگی روزمره بیش تر بپردازد. متأسفانه بازی هایی مانند «دزد و پلیس، بالابلندی و...» به «بازی های کشت و کشتار، قتل، خون ریزی و انتقام» تبدیل شده که روحیه ی لطیف و خیرخواهانه ی کودک را به شخصیتی خشن، مضطرب و روان پریش تبدیل می کند. از استفاده ی بیش از اندازه ی فعالیت های رایانه ای جلوگیری کنید.
▪ کنترل نرم افزاری:
خوشبختانه برخی از نرم افزارهای تجاری وجود دارند که به کمک آن ها می توان نظارت و کنترل فعالیت نوجوانان در فضای مجازی را امکان پذیر کرد. به کمک این برنامه ها می توانید وب سایت هایی که او از آن ها استفاده کرده را ثبت شده، مشاهده نمایید. می توانید برای استفاده ی او از اینترنت، محدودیت زمانی قائل شوید؛ فقط کافی ست با یک متخصص رایانه مشورت کنید تا نرم افزار مورد نظر شما را معرفی نماید. البته خیلی مفیدتر خواهد بود که این امر را با دادن بینش به نوجوان اعمال کنید و به او بگویید که صلاح اش را خواستارید و این کار، صرفاً به سود خود اوست، نه خصومت و دشمنی با او.
▪ هرگز سعی نکنید نوجوان را از دسترسی به رایانه محروم نمایید؛
این استراتژی، شعله ی آتش را در او شعله ورتر خواهد ساخت. سعی کنید اعتمادبه نفس او را افزایش داده و نشان دهید که متوجه و نگرانش هستید. هیچ راهی بهتر از دوستی و هم سویی با نوجوان نیست، پس او را درک کنید و هم گام با او قدم بردارید.

[تصویر: break.gif]