به این رابطه ادامه بدم یا نه؟؟؟؟؟؟ : روانشناسی و مشاوره

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: با سلام من 23 سالمه و دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق هستم الان تقریبا 3 ساله با یکی از همکلاسی هام اشنا شدم و از همه نظر هم با هم تفاهم داریم ولی الان اون بعد از اتمام دوره لیسانس علیرغم تلاشایی که کرد نتونست برای ارشد قبول بشه و حتی نتونسته سر کار بره و یه چند نفری مدام بهش وعده کار میدم ولی نمیشه این در حالیه که من خودم شاغلم اگرچه در امد زیادی ندارم .با این اوصاف نمیدونم چیکار کنم رابطمو قطع کنم و دنبال کیسای مناسبتری باشم یا بهش فرصت بدم ؟اخه از لحاظ اخلاقی و خانواده و رفتار و ظاهر مورد تایید همه است و منم میترسم با رها کردنش دیگه کیس اینجوری پیدا نکنم.شما راهنماییم کنید لطفا...............

دوست من این عکسی که ضمیمه کردی هم مربوط به مشکلتون میشه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!

Nooshin نوشته است:
دوست من این عکسی که ضمیمه کردی هم مربوط به مشکلتون میشه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!

خیلی جالب بود نوشین جان

وای نوشین جون....خیلی خندیدم..چون منم دقیقا همینو میخواستم بگم...
موج عزیز نمیدونمواقعا اینقدر این مساله مهم هست یا نه؟؟
شما هنوز 23 سالته و بای ازدواج خیلی وقت داری..چرا به این بنده خدا فرصت بیشتری نمیدی؟؟
خوب هر کس توی زندگی موقعیتهائی براش پیش میاد...برای شما پیش اومده اما برای این آقا هنوز نه..اگر معیار ازدواجت فقط موقعیت کاری و تحصیلات باشه..خوب پس پیشنهاد میدم رهاش کن...اگر هم نه با توجه به تفاهمهائی که داری به نظرم کمی صبر مشکلی پیش نمیاره
موفق باشی

سلام...

چشم...رو چشمم.شما دوست مایی،من تا اونجا که میدونم و میفهمم راهنمایی میکنم،تصمیم با خودته عزیزم.

اول اینکه،بستگی داره شما به چه دیدی به این آقا نگاه کنی....
مثلا اگر شما این آقا رو به عنوان یک دوست پسر صرف نگاه کنی،از لحاظ تحصیلات و اشتغال ،شباهتی به هم ندارین.
اما نمیشه اینطوری به قضیه نگاه کرد.شما الان 3 ساله با هم دوستین،اگرچه من خودم واقعا با دوستی دختر و پسر موافق نیستم،خلاصه داشتم میگفتم که شما الان 3 ساله باهاش دوستی و فکر میکنم بعد از این 3 سال شما تعهد اخلاقی نسبت به همدیگه دارین....و فکر میکنم شما به تازگی دانشجوی کارشناسی ارشد شدی(البته واقعا فقط حدس میزنم،چون اطلاعاتی در موردش ندادی)و احتمالا اون آقا هم میتونه بخونه و قبول بشه.
مشکل روابط دوستانه بین دختر و پسر همینه که هیچ ضمانتی توش نیست و احساسات آدم ممکنه به همین راحتی به بازی گرفته بشه...
کاش خودتو جای اون آقا میذاشتی و فکر میکردی که اگه اون ارشد قبول شده بود و کار داشت و تو (به عنوان یک مرد)این دوتا عنصر رو نداشتی و طرف مقابلت میذاشت و میرفت چه حسی پیدا میکردی...

پس اگه تنها به دید دوستی به این قضیه نگاه کنی و هیچ قول و قراری برای ازدواج و تا آخر راه با هم بودن و ... با هم نذاشته باشین،خب قابل قبوله که شما هیچ تعهدی نداری به این آقا! و میتونی رابطه رو کم کم تموم کنی...
اما!!! اگه ازین قول و قرارا با هم داشتین و حرفایی رد و بدل کردین که باعث شده همدیگه رو دوست داشته باشین،پس یک زن باش!بهش کمک کن که درس بخونه و پیشرفت کنه،در کنار تو پیشرفت کنه و بعدها بهت افتخار کنه...کارشناسی ارشد قبول شدن با یکی دو سال خوندن میسر میشه...و کسی که کارشناسی ارشد حقوق داره،حتی اگه کار هم نداشته باشه،پتانسیل کار خوبی داره یعنی در آینده کار خوبی گیرش میاد.
مطمئن باش هیچ وقت کمکی که بهش کردی رو فراموش نمیکنه.
به هر حال بازم تصمیم با خودته...بستگی به وجدان خودت داره عزیزم...
و یک چیز دیگه...مدت خیلی زیادیه که با هم دوستین...فکر کنم اینقدر زمان واسه آشناییتون بس بوده دختر خوب.
سعی کن این دوستی رو به ازدواج برسونی،اگر دیدی طرف مقابلت قبول نمیکنه زودتر تمومش کن...چون! اون موقع تو دیگه واقعا هیچ تعهدی بهش نداری و هر تصمیمی که بخوای میتونی بگیری...

اگر جایی از صحبت هام مبهم بود بگو ،که توضیح بدم ...

اون عکس رو هم اگه بتونی برش داری خیلی بهتره...وقتی این عکس هست کسی حرفتو و سوالتو جدی نمیگیره...

لیمو نوشته است:
سلام...

چشم...رو چشمم.شما دوست مایی،من تا اونجا که میدونم و میفهمم راهنمایی میکنم،تصمیم با خودته عزیزم.

اول اینکه،بستگی داره شما به چه دیدی به این آقا نگاه کنی....
مثلا اگر شما این آقا رو به عنوان یک دوست پسر صرف نگاه کنی،از لحاظ تحصیلات و اشتغال ،شباهتی به هم ندارین.
اما نمیشه اینطوری به قضیه نگاه کرد.شما الان 3 ساله با هم دوستین،اگرچه من خودم واقعا با دوستی دختر و پسر موافق نیستم،خلاصه داشتم میگفتم که شما الان 3 ساله باهاش دوستی و فکر میکنم بعد از این 3 سال شما تعهد اخلاقی نسبت به همدیگه دارین....و فکر میکنم شما به تازگی دانشجوی کارشناسی ارشد شدی(البته واقعا فقط حدس میزنم،چون اطلاعاتی در موردش ندادی)و احتمالا اون آقا هم میتونه بخونه و قبول بشه.
مشکل روابط دوستانه بین دختر و پسر همینه که هیچ ضمانتی توش نیست و احساسات آدم ممکنه به همین راحتی به بازی گرفته بشه...
کاش خودتو جای اون آقا میذاشتی و فکر میکردی که اگه اون ارشد قبول شده بود و کار داشت و تو (به عنوان یک مرد)این دوتا عنصر رو نداشتی و طرف مقابلت میذاشت و میرفت چه حسی پیدا میکردی...

پس اگه تنها به دید دوستی به این قضیه نگاه کنی و هیچ قول و قراری برای ازدواج و تا آخر راه با هم بودن و ... با هم نذاشته باشین،خب قابل قبوله که شما هیچ تعهدی نداری به این آقا! و میتونی رابطه رو کم کم تموم کنی...
اما!!! اگه ازین قول و قرارا با هم داشتین و حرفایی رد و بدل کردین که باعث شده همدیگه رو دوست داشته باشین،پس یک زن باش!بهش کمک کن که درس بخونه و پیشرفت کنه،در کنار تو پیشرفت کنه و بعدها بهت افتخار کنه...کارشناسی ارشد قبول شدن با یکی دو سال خوندن میسر میشه...و کسی که کارشناسی ارشد حقوق داره،حتی اگه کار هم نداشته باشه،پتانسیل کار خوبی داره یعنی در آینده کار خوبی گیرش میاد.
مطمئن باش هیچ وقت کمکی که بهش کردی رو فراموش نمیکنه.
به هر حال بازم تصمیم با خودته...بستگی به وجدان خودت داره عزیزم...
و یک چیز دیگه...مدت خیلی زیادیه که با هم دوستین...فکر کنم اینقدر زمان واسه آشناییتون بس بوده دختر خوب.
سعی کن این دوستی رو به ازدواج برسونی،اگر دیدی طرف مقابلت قبول نمیکنه زودتر تمومش کن...چون! اون موقع تو دیگه واقعا هیچ تعهدی بهش نداری و هر تصمیمی که بخوای میتونی بگیری...

اگر جایی از صحبت هام مبهم بود بگو ،که توضیح بدم ...

اون عکس رو هم اگه بتونی برش داری خیلی بهتره...وقتی این عکس هست کسی حرفتو و سوالتو جدی نمیگیره...

سلام منم با حرفای لیمو موافقم مخصوصا اون عکس که سنخیتی با حرفات نداره بهتره برداری.موفق باشی

من هم شوهرم که قبل از ازدواج با هم دوست بودیم با اینکه تحصیلات و اخلاقش عالیه اما هیچ وقت نتونست کار دولتی پیدا کنه . با اینکه نفر 4 کنکور دکتری بود هرجا می رفت وعده سر خرمن می دادن یا رشوه های کلان می خواستن ازش! کسی نمی خواست اون تو اداره شون باشه چون سوادش از سواد خیلیاز مدیران ادارات دولتی بالاتر بود.پدرم هم شرط کرده بود اول بایدکار پیدا کنی. آخرش زد تو کار آزاد. الان در آمدش بد نیست اما همیشه غصه میخوره که چرا اینهمه درس خونده. میگه کار منو یک دیپلمه هم می تونست انجام بده...... خلاصه.... دوست عزیزم. به این آقا پسر گل بگو اگه کار تو شرکتا پیدا نمیشه بره سراغ کار آزاد . اگه اونجا هم نتونست از جاش بلند شه یعنی جنم خیلی کارا رو نداره. پس اول فرصت بده اگه نشد ولش کن.باید بهش مهلت بدی تا خودشو نشون بده. بعد هم تفاوت لیسانس و فوق لیسانس اونقدر نیست که بخواد بینتون تفاوت فرهنگی و طبقاتی ایجاد کنه.

دوستای عزیزم از همتون ممنونم
اول در مورد عکس حق با شماست. ولی من این عکسو از اول حذفش کردم و الانم روی صفحه خودم نمیبینمش نمیدونم چه جوری باید از صفحه برش دارم.
بعدم اینکه من تحصیلاتمو گفتم به این خاطر نبوده که بگم تحصیلات برام حرف اولو میزنه در واقع به این خاطر بوده که میخواستم دقیقا بگم تو چه وضعییتی هستم .اینقدر که تحصیلات واسه طرف مقابلم مهمه واسه من مهم نیست و به این خاطر چون فکر میکنه یه کم از من عقب تره نسبت به دانشگاه رفتن ودرس خوندنم حالت تدافعی داره و از این نظر یه کم دارم اذیت میشم.حتی وقتی که سر کار میرم اینقدر حساسیت نشون میده به محیط کارم که کلافه میشم.میگه تو سر کار نرو تا من یه کاری پیدا کنم و اونوقت با هم کار کنیم. اخه من چه جوری با این استدلالش کنار بیام .حتی برای کارشناسی ارشدکم هر وقت خواستم کمکش کنم نذاشته میگه من خودم از پسش بر میام
بابت کار خیلی پسر زرنگیه حتی با اینکه کار مشخصی نداره ولی با کارای حقوقی پراکنده ای که انجام میده در امد خوبی داره. ولی خیلی بلند پروازه و حاضر نیست به کم قانع بشه .حتی خانواده من با این شرایط قبولش کردن ولی خودش میگه صبر کن تا با دست پر بیام .
ولی من نمیخوام احساساتی تصمیم بگیرم میترسم که پشیمون شم.بازم بهم راه حل بدید لطفا

گلم اینطور که من فهمیدم دوست شما دچار نوعی غرور است و به شرایط شما حسادت می کند. پس حواست را جمع کن. چون من زوجی رو می شناسم که همیشه دعوا دارن چون آقا لیسانس هست و خانم دکتری قبول شده و همسرش شدیدا به این موضوع حساس شده و حسادت می کند. و یک جورایی آقا مانع پیشرفت خانمش میشه. تو جمع هم زنشو کوچیک می کنه تا نشون بده خودش بالاتره..... به نظر من در این مورد باید خیلی عقلانی تصمیم بگیری.

سلام دوستان منم مشکلم مینوسم توروخدا راهنماییم کنین
من 24 سال دارم وحدود یک سال ونیمه برخلافه این که موافق این کارها نبودم با یه پسر اشنا شدم .با اینکه اون دیپلم ومن لیسانس بودم به هم وابسته شدیم وچون دختر یکی یدونه و از یک خانواده مرفه هستم شرط گذاشتم که باید خونه داشته باشی بعد با هم ازدواج کنیم. الان که وقت ازدواجمون رسیده زده زیر قولش .نمیدونم چیکار کنم میخوام ترکش کنم ولی اون گریه میکنه التماسم میکنه که ترکش نکنم . لطفا نظرتون بهم بگین و اینکه تصمیم درست چیه

عزیزم بهتر نبود اول شرایطشو بسنجی بعد براش شرط بذاری یا به رابطه ات ادامه بدی؟ اینطوری با احساس هیچ کدومتون هم بازی نمی شد.

leila4520 نوشته است:
سلام دوستان منم مشکلم مینوسم توروخدا راهنماییم کنین
من 24 سال دارم وحدود یک سال ونیمه برخلافه این که موافق این کارها نبودم با یه پسر اشنا شدم .با اینکه اون دیپلم ومن لیسانس بودم به هم وابسته شدیم وچون دختر یکی یدونه و از یک خانواده مرفه هستم شرط گذاشتم که باید خونه داشته باشی بعد با هم ازدواج کنیم. الان که وقت ازدواجمون رسیده زده زیر قولش .نمیدونم چیکار کنم میخوام ترکش کنم ولی اون گریه میکنه التماسم میکنه که ترکش نکنم . لطفا نظرتون بهم بگین و اینکه تصمیم درست چیه

عزيزم . به هيچ عنوان گول اين التماس و گريه ها رو نخور . به نظرم بايد دو طرف از لحاظ تحصيلات يكي باشند .اون كه زير قولش زده مطمئن باش تو زندگي باز هم از اين كار ها ميكنه . اگرم با هم ازدواج كنيد و تكرار كنه ميگه تو كه ميدونستي من اينجوريم . تو كه از همه شرايط من با خبر بودي ميخواستي با من ازدواج نكني .خودت خواستي .از خانوادهات كسي ميدونه ؟
بهترين مشاور مادرته . با اون صحبت كن

اصلا روی احساسات تصمیم نگیر
اصلـــــا

ليلا جون اون خانواده اش در چه سطحيه ؟ با وجود ديپلم فكر نميكني شرط بزرگي واسش گذاشتي ؟ اگر خانواده اش ميتونن كمكش كنن كه هيچ اما اگر دست تنهاست بنده خدا با اين گروني چه جوري فراهم كنه . شما ميگي خانواده مرفهي داري خانواده ات نميتونن كمكتون كنن ؟ فقط زير اين يكي قولش زده يا هميشه زير قولش ميزنه ؟ شرايط سخته عزيزم . به اخلاقش توجه كن به اينكه ميتوني بهش در آينده اعتماد كني ميتونه خوشبختت كنه ؟ اگر كسي در زندگيت بيات بهترين زندگي رو واست فراهم كنه خونه ماشين همه چي اما اخلاقش بد باشه خانواده اش آدماي از خود راضي باشن كه هميشه اذيتت كنن اين ارزش داره واست ؟

تو دوره ای که پول حرف اول رو میزنه و دخترا همه چیز رو به پول ترجیح میدن و بعد شاکی می شن که پسر ها عاطفه ندارن و درکشون نمی کنن و با مقایسه هایی که شما کردین 100% این پسر بیچاره رو رها کنین و با احساساتش بیشتر از این بازی نکنین چون ارزش ومعیار شما در زندگی موقعیت مادی و شغلی هست ، و این انسان معیار معنویش به گفته خودتون زیاده پس کات کن و دنبال یه پسر پولدار باش.....................ولی فراموش نکن که هیچ انسانی کامل نیست ،یکی زیباست ، یکی پولدار ، یکی بامحبت ، یکی با فرهنگ و.....پس ببین کی به معیار هات نزدیکتره و به عنوان یه برادر بهت می گم فکر نکن کسی که موقعیت مادی و تحصیلی خوبی داره حتما با اون خوشبخت می شی و می تونی بقیه موارد اون جوری که دوست داری و می پسندی تغییر بدی

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1463]