خستگي شهر ، كلافگي مردم ، نبود اتوبوس و تاكسي

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: خستگي شهر ، كلافگي مردم ، نبود اتوبوس و تاكسي
شهري به عظمت و وسعت پايتخت ايران زمين؛ تهران، ديگر نبايد- كه نمي شود- ناوگان هاي عمومي اش با دوران كالسكه و ديگر وسايل نقليه كند رو مقايسه شود. جابه جايي روزانه در حدود 4ميليون نفر مسافر شهري تنها توسط ناوگان اتوبوسراني، مسلما به وسايل حمل و نقل كارا و سالم، رعايت دقيق زمان ارائه خدمات، مسئوليت جدي و نظارت بر ثبات نظام مندي مناسب و مديريت راهبردي كلان، نياز دارد. اما متأسفانه اين الزامات و تداركات جانبي مورد نياز مردمي و شهري سالهاست كه در نيمه راه هاي برنامه ها و اجراهايي در قالب ساماندهي بهينه مديريت چندگانه حمل و نقل و... مي چرخيده و اكنون نيز همچنان دست به دست مي شود. اوضاع تكراري نامطلوب در آستانه آغاز سال نو تحصيلي ميليون ها دانش آموز و دانشجو را همچون ساليان پيشين نگراني ها و اگر و مگرهاي موقعيت زماني مهرماه برانگيخته تا دست اندركاران مرتبط با حمل و نقل و ترافيك نيز چون سال هاي قبل از آن به عنوان بحران ياد كنند!
مرد در بلنداي بالكن محل استقرار مشرف به گستره شهر نشسته است. فارغ از هر ازدحام و حرف و پرسش و پاسخي. نرمه نسيمي گيسوان سبز و بعضا ارغواني و زرد درختان كهنسال را شانه مي زند... به آسمان مي نگرد. فوجي پرنده كوچك و بزرگ گاه كند و برخي پرشتاب درگردشند... آه!... فراموش مي كند قهوه اش را بنوشد. كسي را صدا مي زند. نوجواني همبازي فرزندش ميهمان است. او مي آيد: «اين فنجان قهوه را بردار كمي آب گرم درونش بريز يا نيمه اش را خالي كن شير داغ اضافه كن.»
اتوبوس نو
جايگزين كهنه
انتهاي خيابان فردوسي جنوبي چند دستگاه اتوبوس خالي توقف كرده اند. در اتوبوس جلويي چند مسافر نشسته است. داخل اتوبوس مي شوم. از اولين مسافر درباره وضعيت كمي و كيفي اتوبوس هاي درون شهري مي پرسم. مي گويد حرفي براي گفتن ندارد. زير لب زمزمه مي كند: «همينه كه هست! همه مي دانند.» براي مسافر ديگري به نام «لطفي» سؤالم را تكرار مي كنم. با اشاره به اين كه اين تعداد اتوبوس نسبت به نياز مردم مسافر، كم است. مي گويد: «لازم است اتوبوس هاي مفيد و مرتب به كار گرفته و جايگزين اتوبوس هاي فرسوده شوند. يك مشكل ديگر كه سبب تاخير در تردد اتوبوس ها مي شود، ترافيك سنگين است كه نيز باعث اتلاف وقت مردم مي شود...» او در حال صحبت است. اتوبوس حركت مي كند. به همكار عكاس مي گويم ايستگاه بعدي پياده مي شويم. آن مسافر همچنان مي گويد كه در وضعيت فعلي حمل و نقل مردم مجبورند در گرما و سرما در صف ايستگاه هاي اتوبوس بايستند تا زماني نامعلوم كه يك اتوبوس بيايد. «اين قبيل وسايل نقليه بيشتر مخصوص استفاده اقشار كم درآمد و كارگران است. آنان كه درآمد خوبي دارند سوار ماشين هاي شخصي يا تاكسي مي شوند و برخي دربستي به مقصدشان مي روند بدون معطلي و با آسودگي خاطر.»
چشم انتظار اتوبوس
«مرادلو» مسافر ديگري، مي گويد: «آنچه شما مي خواهيد من بگويم، خود مسئولان باخبرند. دوبرابر ظرفيت اتوبوس مسافر سوار مي شود به سختي جابه جا مي شوند. اين واقعه امروز و ديروز نيست. اتوبوس هاي فرسوده، صندلي هاي لغزنده، شيشه هاي كثيف و فضاي نفس گير داخل اين ماشين ها چه آسودگي و راحتي براي مسافران دارد؟!... چه بسا وسط راه در گرما و سرما دچار نقص فني هم مي شوند. شما حال مسافران را كه ميان راه مي مانند و سرگردان مي شوند تجسم كنيد.» او صحبت هاي خود را با اين جمله تمام مي كند. پارسال اعلام كردند كه صدها اتوبوس نو وارد ناوگان شهري شد. آن تعداد چه شدند؟ در همين خط كه من همه روز رفت و آمد مي كنم حتي يكي از آن اتوبوس ها را نديدم در حالي كه مي بينيد همين اتوبوس حداقل 15-10 سال از عمر مفيدش گذشته است...» او در ايستگاه پياده مي شود. سه ايستگاه با مسافران اين اتوبوس همسفر بوديم. پياده مي شويم. كمي به سمت جنوب مي رويم. يك اتوبوس از راه مي رسد. آنقدر مسافر دارد كه حتي روي ركاب جلويش هم چند نفري ايستاده اند. از در عقب سوار مي شويم. از لابلاي جمعيت سرپا ايستاده قدري جلو مي روم. به اولين صندلي آخرين مسافران مي رسم: «اربابي» همراه با فرزند خردسالش نشسته اند. از اين پدر هم درباره سرويس دهي اتوبوسراني سؤال مي كنم. او نيز ديدگاه مشتركي دارد.
- «تعداد اتوبوس كم است.» مي گويد: «ازنظر كيفي قدري بهتر شده اند مخصوصاً اتوبوس هاي بخش خصوصي كه مي توانند بهتر از وضعيت فعلي شان باشند. اما همين اتوبوس هاي ريالي در اوايل فعاليت شان در مسير ايستگاه امام خميني- آرژانتين كولر داشتند كه باعث راحتي سفر در فصل گرما مي شد اما پس از مدتي كولرهايشان را روشن نكردند و ديگر از آن وسيله رفاهي خبري نيست.»
بازگشايي مدارس
افزايش چند لايه مشكلات
«اصغر اميني» برقكار ساختماني است. وي مي گويد: آنها راه سهولت تردد ناوگان شهري چه اتوبوس و ميني بوس و تاكسي، افزايش اين وسايل نقليه و نظارت دائمي به عملكردها از نظر زمانبندي و تجهيزات داخلي اتوبوس ها و نظارت بر كار تاكسي ها است. اينها اگر مهيا شوند، مردم از وسيله نقليه شخصي شان به ندرت استفاده مي كنند و ترافيك كم و سرعت ناوگان ها مناسبتر مي شود. با اين وضعيت ناكافي و كهنه اتوبوس ها و ترافيك هميشگي، با باز شدن مدرسه ها و دانشگاه ها مشكلات جابه جايي مسافران مضاعف و چند لايه مي شود. بايد آقايان مسئول مربوطه يك فكر اساسي براي نظم و كميت وسايل نقليه عمومي كنند. اين يكي از لازم ترين كمك به مردم است.»
كمبود جايگاه سوختگيري
بحران حمل و نقل مهرماه
معاون حمل ونقل و ترافيك شهرداري تهران، در اواسط مردادماه پيرامون موقعيت ناوگان اتوبوسراني، درباره علل برخي از مشكلات سر راه سرويس دهي مناسب و چگونگي وضعيت حمل ونقل همزمان با آغاز سال تحصيلي جديد- مهرماه- نكاتي را مطرح كرده است.
«مهندس هاشمي تشكري» از ورودي اولين سري اتوبوس هاي خريداري شده- وارداتي- به تعداد 70دستگاه براي حضور در ناوگان شهري خبر داده و تأكيد كرده است كه اتوبوس هاي زيادي داريم كه به دلايل مختلف قادر به استفاده از آن ها نيستيم. عمده ترين مشكل، سوختگيري- گاز- است كه بخش قابل توجهي استفاده از ناوگان اتوبوسراني در اين بخش را از دست داده ايم به دليل آن كه نمي توانند روزانه سوختگيري كنند. وي در همين ارتباط هشدار داده است چنانچه اين مشكل قبل از آغاز سال تحصيلي جديد برطرف نشود با بحران- در حمل ونقل- روبرو مي شويم.» به گفته وي، براي حمل ونقل در مهرماه اتوبوس هايي براي تعمير اعزام شده اند كه به هيچ عنوان صرفه اقتصادي ندارند و تنها براي جبران كمبودها فعال مي شوند. اين شرايط درحال حاضر چندان ديده نمي شود ليكن در ابتداي شروع سال تحصيلي جديد با مشكلي بزرگ مواجه خواهيم بود چراكه به طور قطع در مهرماه حجم مسافران نسبت به زمان كنوني به مراتب افزايش مي يابد. با اين شرايط كنوني نمي توان به مصاف موقعيت مهرماه رفت.»
ميليون ها مسافر
بدون زمان سرويس دهي
با «رضايي» در اتوبوس چند دقيقه اي همسفر مي شوم. او با تأكيد مي گويد: «تعداد اتوبوس هاي فعلي شهر تهران جوابگوي نقل و انتقال ميليون ها مسافر نيست. از طرفي زمان حركت مشخص از مبادي ايستگاه هاي مسير هم مشخص نيست. وقت و روان مردم از صبح تا شب به دليل تأخير آمدن اتوبوس ها، صدمه مي بيند.
اين وضعيت در تمام ساعات سرويس دهي درون شهري در بيشتر طول سال كاملاً مشهود است. به عنوان مسافر دائمي اتوبوس هاي بليتي و بسيار مردم ديگر امثال من كه نه ماشين شخصي داريم و نه ثروتمنديم، از متوليان اتوبوسراني انتظار حمايت و آسودگي خاطر در استفاده از سرويس دهي منظم و در حداقل زمان داريم.» به زعم او از زماني كه سرويس دهي بخشي از اتوبوس ها به بخش خصوصي واگذار شده است، برخي از راننده هاي اتوبوس بليتي گويا با مقايسه وجه كاركرد و حقوقي- درآمدشان- با همكاران در اتوبوس هاي خصوصي- ريالي-، چندان روي خوش به مسافر نشان نمي دهند. بخش ديگر صحبت هاي اين شهروند، شامل اين موضوع است كه تا حدود 2 ماه پيش مسير اتوبوس هاي انقلاب تا تجريش يكسره و ايستگاه به مقصد تجريش بود اما از آن زمان تاكنون سرويس دهي اين مسير- رفت و برگشت- دو مرحله اي شده است بدين صورت كه يك خط، از پايانه تجريش تا چهارراه شهيد چمران (پارك وي سابق) و يك خط ديگر از همين چهارراه تا انقلاب ايجاد شده است. براي هر يك از اين دو مسير يك بليت داده مي شود. اين شرايط باعث اتلاف وقت بيشتر كساني كه پيشتر يكسره از تجريش به انقلاب و يا بالعكس تنها با يك بليت مي رفتند، شده است.
بليت ها در دست مسافران ماند
ساعت 3.30 بعدازظهر سه شنبه 22 مردادماه- خيابان ناصرخسرو، عده زيادي مسافر مرد و زن و جوان و سالخورده در حاشيه خيابان پرترافيك، زير تابش آفتاب تند و كلافه كننده و عده اي هم در باريكه سايه- آفتاب كنار ديوار در پياده رو در انتظار آمدن اتوبوس هستند. چهره ها گداخته و چشمان از هرم شديد آفتاب، به سرخي مي زنند. مردي كلافه از انتظار بليت اتوبوس را دور انگشت اشاره دست چپش حلقه كرده است. در همين اثنا يك اتوبوس از راه مي رسد. اتوبوس ريالي است. مردم به شتاب به طرف درهاي اتوبوس مي روند. خيلي ها ناچار بليت شان را در جيب پيراهن شان مي گذارند. حدود يك سوم از جمعيت سوار اين اتوبوس نمي شوند. اتوبوس به رغم پرشدن ظرفيت صندلي ها و چند نفري هم وسط راهرو، همچنان در ايستگاه متوقف است!
اتوبوس فوق العاده
«علي آبادي» كارمند، در پاسخ سؤالم در خصوص وضعيت حمل و نقل عمومي، تعريفي ديگر دارد: «حدود 40-30 روز پيش در پايانه مترو علم و صنعت، در ايستگاه خط قنات كوثر حدود 20دقيقه همراه با تعداد زيادي مسافر در انتظار ايستاده بوديم. برخي به تأخير و كمبود اتوبوس اعتراض مي كردند خيلي طول كشيد تا يك اتوبوس كه روي تابلويش «فوق العاده» نوشته شده بود آمد. مردم سوار شدند اما همه از وضعيت مبلمان و لق بودن برخي صندلي ها و كثيف بودن شيشه ها متعجب شدند. بهرحال اتوبوس از ايستگاه حركت كرد. هنوز چندان نرفته بود كه تكان شديد و غافلگيرانه اتوبوس مسافران را نگران كرد. اتوبوس طوري بود كه انگار راننده اختياري در هدايت آن نداشت. ناگهان خاموش مي شد. چند تا استارت زده مي شد ناگهان از جا كنده مي شد و سرعت مي گرفت. پشت ترافيك توانش تحليل مي رفت و حركت نمي كرد. خلاصه تا اواخر مسير افتان و خيزان حركت كرد اما...
راننده مي گفت: «ناچاري مرا گفتند سرويس بدهم چون اتوبوس كم است.» اين شهروند مي افزايد:« فكر مي كنم با اين وضعيت در زمان عادي، در آينده و بخصوص در مهرماه با تعمير همين اتوبوس ها سرويس دهي مي كنند!.»
نگران از حوادث تلخ
من نگران آن هستم ترمز نگيرد. هر لحظه ممكن است با 80 مسافر حادثه اي پيش بيايد. اين دغدغه ها به خاطر فرسودگي اتوبوس است.
در يك اتوبوس از راننده در مورد وضعيت كميت و كيفيت ناوگان و كاستي هاي شغلي اش سؤال مي كنم. آنچه در بالا اشاره شد بخشي از حرف هاي اوست كه نخواست اسمش را بگويد:
«نياز به افزايش اتوبوس داريم. ماشين نو وارد خط نمي كنند. هرچه هست- عمدتاً- به خطوط بخش خصوصي مي دهند. اتوبوس هاي خوب واحد به T.R. B (بي.آر.تي) داده مي شود. براي ساماندهي بايد اتوبوس هاي فرسوده كلا از رده خارج شوند، اتوبوس هاي نو و مجهز به جاي آن ها كار كنند و نيروهاي جوان هم استخدام كنند تا بتوانند روي اتوبوس كار كنند. يك مشكل ديگر مسئله سوختگيري گاز است. در حال حاضر اكثر دستگاه هاي جايگاه هاي سوختگيري گاز اتوبوس ها، خراب هستند. اين مشكل باعث مي شود خيلي از اتوبوس ها در نوبت سوختگيري، غيرفعال مي مانند.
از طرف ديگر بيشتر يا نيمي از ناوگان فرسوده است. نواقص فني مثل سيستم ترمز، كمپرسور هوا و... دارند. من شخصا نگران اين هستم- شايد- ترمزم نگيرد. هر لحظه ممكن است با 80 مسافر حادثه اي پيش بيايد. براي رفع معايب فني به تعميرگاه مراجعه مي كنيم مي گويند لوازم نداريم. همين اتوبوس من 12 سال عمر كرده و هنوز هم از آن كار مي كشيم. اما با همين وضع 2ماه به خاطر نبود روغن موتور در تعميرگاه خوابيده بود.»
سه شنبه 29 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 177]