راز اقتدار مقاومت

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: راز اقتدار مقاومت
جام جم آنلاين: "انيس النقاش" تحليلگر مسائل بين الملل از لبنان و هماهنگ كننده مركز تحقيقات استراتژيك الامان از تحليلگران برجسته اي است كه اوضاع منطقه و جهان را با واقع گرايي و در عين حال منطقي ارزيابي و تحليل مي كند.

وي متولد بيروت است . دوره دبيرستان را در مدرسه المقاصد الاسلاميه پشت سرگذاشت و پس از آن در رشته هنرهاي تجسمي فارغ التحصيل شد. شانزده سال بيشتر نداشت كه عضو جنبش فتح شد و سالهاي متعددي به همراه فلسطيني ها بر ضد اشغالگران قدس به مبارزه پرداخت. انيس از دوستان نزديك شهيد عماد مغنيه فرمانده بزرگ نظامي حزب الله است كه آغاز دوستي آنها به دهه هفتاد برمي گردد.

به مناسبت 14 آگوست(24 مرداد) دومين سالگرد پيروزي بزرگ حزب الله بر رژيم صهيونيستي در جنگ 33 روزه 2006 ، خبرگزاري مهر گفتگويي در باره مسائل منطقه با انيس نقاش انجام داده است:

اوضاع فعلي منطقه خاورميانه را چگونه ارزيابي مي كنيد؟

اولا بايد بدانيم كه اوضاع اقتصادي بين المللي و به ويژه اوضاع اقتصادي آمريكا، سبب توجه بيش از پيش اين قدرت به منطقه خاورميانه و به ويژه نفت آن، براي تامين نيازهاي خود شده است،بنابراين از دهه نود، شاهد تلاش آمريكا براي سلطه مجدد بر منطقه از راه جنگ عراق بر ضد كويت و حمله آمريكا به آن تا اشغال كويت و اشغال مستقيم عراق و ادامه مسئله فلسطين بوده ايم .

ويژگي اين مرحله اين است كه ايالات متحده آمريكا تصميم گرفته است پس از آنكه دولتهاي عربي در اعمال سياستهاي مورد نظر اين كشور شكست خوردند و پس از شكست اسرائيل در سلطه بر منطقه و تحميل شروط خود و به ويژه در مسئله فلسطين، خود به تنهايي براي سلطه بر خاورميانه به اين منطقه بيايد .

اين دخالت مستقيم آمريكا، دليل ضعف است نه دليل قدرت؛ و اين دخالت در اشغال عراق نمايان شد؛ اشغال مستقيم و غير مستقيم سبب تضعيف ايالات متحده شده و شيوه نظامي گري آن با شكست روبرو شده است و به همين علت، اين كشور شروع به جستجوي راه حلهايي چند جانبه كرده است.

يكي از اين راهها، تحريك مناقشات طايفه اي و مذهبي و تلاش براي به وجود آوردن درگيري داخلي در عراق و همكاري با كشورهاي منطقه براي نجات خود از عراق بوده است كه اين راهها سبب تضعيف اين كشور و تضعيف برنامه ها و اهدافش شده است .

آمريكا همچنين تلاش كرد از طريق اسرائيل در سال 2006، وارد جنگ بر ضد لبنان شود تا شايد به واشنگتن كمك كند با نابودي مقاومت در لبنان و فلسطين،سلطه خود را در منطقه بازيابد كه كاندوليزا رايس وزير امور خارجه آمريكا گفته بود خاورميانه جديد شكل خواهد گرفت، اما پيروزي مقاومت، به جاي اينكه نتايج مثبتي براي ايالات متحده و اسرائيل به همراه داشته باشد نتايج منفي براي آن دو به دنبال داشت.

اوضاع امروز منطقه نسبت به گذشته بسيار منحصر به فرد است،زيرا نيروهاي صهيونيستي و آمريكا از برنامه هاي خود عقب نشيني كرده اند و مجبور شده اند با سوريه و ايران گفتگو كنند؛ آنها از مقاومت در جنوب لبنان مي هراسند و در فلسطين دچار آشفتگي و سراسيمگي شده اند نمي توانند راه حلي پيدا كنند و انتفاضه و مبارزه مسلحانه در آنجا ادامه دارد در نتيجه امروز منطقه طوري شده است كه توان مقاومت و بازدارندگي در برابر آمريكا را پيدا كرده است و طرحهاي آمريكايي ديگر نمي تواند به اجرا درآيد.

البته اين اوضاع به معناي پيروزي كامل بر ايالات متحده آمريكا نيست؛ آن را نصف پيروزي مي دانم و براي حمايت از اين پيروزي به تثبيت آن و ايجاد مجموعه قدرتمندي در منطقه نياز داريم ؛اين پيروزي است كه تصوير جديدي به منطقه مي بخشد كه ما آن را مي سازيم به جاي اينكه فقط در واكنش به ايالات متحده باشد.

تا كنون من معتقد نيستم كه اين تصوير روشن است،زيرا قدرتهايي كه طرح آمريكا را ناكام گذاشتند؛ بايد طرحي براي منطقه ترسيم كنند تا مخاطرات جنگهاي مذهبي و نژادي را از آن دور كرده و طرح وحدت ميان نيروها براي آزادي،توسعه،امنيت و رفاه بيشتر در منطقه را پايه ريزي كنند تا ملتهاي منطقه بر آن نظارت داشته باشند، نه قدرتهاي خارجي.

متاسفانه برخي كشورهاي منطقه اعتقادي ندارند كه مي توانند استراتژي خاصي براي آن به وجود آورند يا نظام منطقه اي خاص داشته باشند؛ آنها پيوسته اعتقاد دارند كه بايد مجري طرحهاي قدرتهاي بزرگ و دنبال رو آن باشند.

ايران و سوريه اعقتاد دارند منطقه بايد برنامه و نقشه سياسي جديد و برنامه هاي توسعه خاص خود را داشته باشد، بنابراين ما در مرحله انتقالي ميان شكست تهاجم خارجي و خارج نشدن كامل طرحهاي آن از منطقه هستيم .

اوضاع سياسي و امنيتي و نظامي در لبنان پس از تحولات اخير به ويژه تشكيل دولت وحدت ملي و پيروزي بزرگ حزب الله در تبادل اسيران با اسرائيل چگونه است؟

لبنان مراحل دشواري را پشت سرگذاشت، زيرا مورد هدف قرار داشت، مقاومت آن در سال 2000 بر اسرائيل پيروز شد، آمريكا و فرانسه و برخي كشورها تصميم گرفتند مقاومت را تضعيف كنند و قطعنامه 1559 را تصويب كردند اين قطعنامه خواهان دو نكته اساسي شد عقب نشيني سوريه از لبنان و خلع سلاح مقاومت .
معتقد بودند عقب نشيني سوريه از لبنان، مقاومت را تضعيف مي كند در حالي كه چنين عقب نشيني، آزادي بيشتر را به مقاومت براي فعاليت داد و قوي تر شد. آنها در راه شكست مقاومت از طريق ايجاد شكاف در صفوف لبناني ها شكست خوردند.

اما حلقه زدن مردم در اطراف مقاومت؛ آنها را شكست داد،بنابراين اسرائيل تصميم گرفت تا اين ماموريت را با جنگ 2006 انجام دهد كه در آن شكست خورد و اين شكست اول و شكست دوم،سبب قوي تر شدن مقاومت و نيروهاي حامي آن در لبنان شد و اين نيروها توانستند دولت وحدت ملي را تحميل كنند و در تصميمات داخل دولت مشاركت كنند كه تصويب بيانيه كاري و اعتراف دولت به مقاومت از دستاوردهاي آن بود كه اين موضوع اسرائيل و ايالات متحده را عصباني كرد و با عمليات تبادل اسيران به اوج خود رسيد كه البته اين عمليات، عادي نبود، زيرا پس از جنگي صورت گرفت كه عنوان آن مخالفت اسرائيل با عمليات تبادل اسيران بود، بنابراين هنگامي كه عمليات تبادل انجام شد، معنايش تسليم اسرائيل بود، بنابراين اين رژيم دو بار شكست خورد يك بار در جنگ 2006 و بار ديگر در عمليات تبادل اسيران.

برخي صداها براي خلع سلاح مقاومت در لبنان و خارج آن شنيده مي شود با وجودي كه رهبران لبنان به ويژه ميشل سليمان رئيس جمهوري و نبيه بري رئيس مجلس بر ضرورت مقاومت براي آزادي مزارع شبعا و ضرورت اتخاذ استراتژي دفاعي تاكيد مي كنند جايگاه سلاح حزب الله در اين استراتژي كجاست؟

حزب الله در جريان تجربه خود دو ماموريت را انجام داد، ماموريت اول آن، ماموريت آزادي بود كه در سال 2000 به دست آمد كه هنوز به پايان نرسيده است زيرا هنوز مزارع شبعا و تپه هاي كفرشوبا در اشغال است . سپس در سال 2006 ثابت كرد كه قدرت دفاعي قوي دارد تا جايي كه اسرائيل وقتي به لبنان حمله و تلاش كرد شروط خود را براي لبنان تحميل كند، مقاومت از لبنان دفاع كرد و پيروز شد و به يك قدرت دفاعي تبديل شد، بنابراين دو استراتژي وجود دارد استراتژي آزادي و استراتژي دفاعي .

اين استراتژي دفاعي پيش از جنگ، يك استراتژي نظري بود و مردم معناي آن را نمي دانستند، اما پس از جنگ 2006، حزب الله ثابت كرد كه قدرت بالايي براي دفاع دارد ؛ در نتيجه امروز دولت لبنان نياز دارند اين طرح را ثبت و به يك طرح ملي تبديل كند تا دولت در آن مشاركت كند و مقاومت بخش اساسي آن باشد، زيرا مقاومت، قدرت بالايي براي دفاع از لبنان دارد در نتيجه منطق ديگران كه خواستار خلع سلاح مقاومت شده و مخالفت آنها با اينكه مقاومت، مسئوليت دفاع را برعهده داشته باشد، منطق شكست خورده است، زيرا لبنان با ارتش آن در برابر اسرائيل، بسيار ضعيف است و در نتيجه به مقاومت به عنوان شيوه جايگزين ارتش نظام نياز دارد؛ به ويژه اينكه اين مقاومت در جنگ 2006 ثابت كرد قادر به دفاع از لبنان است، امروز دشمن اعتراف مي كند؛مقاومت امروز بسيار قدرتمندتر شده است و به موازنه قواي برابر با اسرائيل نزديك شده و موازنه قواي خوبي ايجاد كرده است و اسرائيل آن را خطري براي خود قلمداد مي كند. اين از نظر ما چيز خوبي است،زيرا ايجاد موازنه قواي جديد و قدرت بازدارنده در لبنان به اين معناست كه اسرائيل خواهد ترسيد و پيش از حمله به لبنان، دهها بار درباره عواقب آن خواهند انديشيد.

مولفه ها و عناصر قدرت مقاومت و راز اقتدار آن چيست؟

راز قدرت مقاومت اين است كه اولا فرزندان آن، فرزندان سرزمين اشغال شده هستند؛ آنها از سرزمين خود دفاع مي كنند؛ اشغالگري، مقاومت را به وجود آورده است . مقاومت سرزمين خود را مي شناسد و ملت در گرداگرد آن حلقه زده اند،زيرا فرزندان اين ملت كساني هستند كه مقاومت مي كنند. ثانيا، مقاومت به عنوان يك ايده سياسي ايماني و نه صرفا يك فكر سياسي،انتخاب شد؛ سياست و ايمان با هم تركيب شد و نوعي از مبارزان مومن بسيار قدرتمند را تربيت كرد كه اطمينان و يقين به پيروزي، نظم و سازماندهي بزرگ، روحيه بالا براي شهادت و فداكاري از ويژگي هاي شاخص آنهاست. ثالثا، استفاده آنها از تجارب مقاومتهاي گذشته و تجارب خود در 18 سال پيش،سبب بهبود تجارب آنها شد، بنابراين هرگاه وارد نبرد جديدي شوند، كارايي به مراتب بهتري از نبردهاي قبلي خواهند داشت، بنابراين مقاومت پيوسته در حال پيشرفت و دگرگوني است و اين همان چيزي بود كه دشمن را در جنگ جولاي 2006 غافلگير كرد، زيرا دشمن با تاكتيكها وسلاحهاي جديد و روحيه هاي بالا غافلگير شد. نكته مهم در اين مسئله، به وجود آمدن نوع جديدي از انواع جنگها بود كه ضعيف مي تواند بر قوي پيروز شود كه ايمان، تاكتيك جنگهاي پارتيزاني و حمايت كامل مردمي از عناصر و عوامل مهم اين پيروزي است كه با وجود حملات ويرانگر اسرائيل، مقاومت را رها نكرد و هرگز عليه مقاومت عمل نكرد.

فشارهاي زيادي بر مقاومت در لبنان و منطقه و خارج آن از سوي قدرتهاي بزرگ با وجود پيروزيهاي درخشان آن اعمال مي شود. مقاومت تا چه حد توانسته است بر منطقه تاثير بگذارد و موازنه هاي قدرت را تحت تاثير قرار دهد؟

جنگ 2006 همانگونه كه كاندوليزا رايس گفته بود مي خواست خاورميانه جديد را تشكيل دهد، شكست خورد، يعني خاورميانه جديد به وجود آمد، اما به نفع مقاومت و نه به نفع ايالات متحده آمريكا. اين سبب شد تا ايالات متحده از مواضع خود و جنگ در قبال ايران عقب نشيني كند . قدرت فشار بر سوريه كاهش يافت و مي بينيم كه اين كشور امروز مواضع سياسي منطقه اي و بين المللي بزرگي دارد، و احتمال جنگ از سوي اسرائيل عليه لبنان و نوار غزه كاهش يافت و معنايش اين است كه موازنه قواي جديد، سبب كاهش قدرت طرحهاي نظامي شده است كه آمريكا و اسرائيل تصميم دارند از طريق آن، شروط خود را بر منطقه تحميل كنند تا جايي كه سبب شده است آنها در موضع دفاعي قرار گرفته و نيروهاي مقاومت و بازدارنده در موضع تهاجمي قرار گيرند و اين معادله راهبردي جديد بسيار مهمي است.

به عنوان مثال، نظام سوريه كه مورد تهديد قرار داشت به خاطر اينكه يا از آمريكا تبعيت كند يا ساكت باشد، ديگر در معرض تهديد نيست؛ ديگر كسي نمي تواند به راحتي، لبنان را تهديد كند، زيرا اين كشور از قدرت بزرگي برخوردار است؛ حتي مي بينيم كه حماس در غزه و مقاومت در فلسطين بسيار قدرتمند از گذشته است و از احتمال درگيري قدرتمند با اسرائيل و احتمال آزادي فلسطين سخن مي گويد و مهمتر از همه اينها اين است كه امروز صداهايي در فلسطين اشغالي از اسرائيلي ها مي شنويم كه از امكان و احتمال زوال رژيم صهيونيستي و خطر زوال اين رژيم و خطرات شكست آمريكا در منطقه سخن مي گويند كه بر امنيت اسرائيل و آينده آن تاثير خواهد گذاشت.

روابط داخلي و خارجي حزب الله چگونه است؛ همه حزب الله را به عنوان يك حزب مقاومت و داراي فعاليتهاي نظامي مي شناسند، آيا حزب الله روابطي فراتر از اينها با خارج دارد؟

حزب الله روابط خارجي بسيار قدرتمندي با احزاب و نيروهاي سياسي و گروههاي مردمي دارد و از حمايتهاي معنوي بي نظيري حتي از داخل آمريكا و اروپا و آمريكاي لاتين و دولتهاي اسلامي برخوردار است، اما حزب الله نيازي به كمك مبارزان و حمايت خارجي ندارد،زيرا شمار زيادي رزمنده و امكانات گسترده اي در اختيار دارد؛ حمايت سياسي جمهوري اسلامي ايران و سوريه، پشتيبان مهمي براي آن است و تكميل استراتژي منطقه تكامل يافته مهترين مسئله را تشكيل مي دهد، بنابراين حزب الله در چارچوب استراتژي فردي و جداگانه يا ضعيف، حركت نمي كند، بلكه در چارچوب استراتژي منطقه اي بين المللي حركت مي كند و بر اوضاع منطقه اي و بين المللي تاثير مي گذارد.

در دومين سالگرد پيروزي حزب الله در جنگ جولاي 2006 در برابر رژيم صهيونيستي قرار داريم؛آيا احتمال تغيير استراتژي دفاعي، سياسي حزب الله وجود دارد؟

حزب الله همواره استراتژي دفاعي و نظامي را تغيير مي دهد و با استراتژي جديد خود، اسرائيل را غافلگير مي كند؛ آنچه مي توانم بگويم اينكه اگر جنگ جديدي رخ دهد، اسرائيل غافلگير خواهد شد،زيرا تاكتيكها، شيوه ها و سلاحها هرگز مانند جنگ جولاي 2006 نخواهد بود و در نتيجه، دشمن با غافلگيركننده هاي جديدي غافلگير خواهد شد.

مهمترين تهديدها و چالشهايي كه لبنان و منطقه با آن روبرو هستند؟

مهمترين تهديدها و چالشهايي كه لبنان و منطقه با آن روبرو هستند به اعتقاد من مناقشه مذهبي و طايفه اي است،يعني امروز دشمن تنها با بمب و موشكها و هواپيماها حمله نمي كند، بلكه با توطئه هايي كه نام آن جنگهاي داخلي است، مي خواهد جهان اسلام را قوميتهاي عرب و كرد،شيعه و سني متفرق و از هم جدا كند با تهاجم رسانه اي گسترده اي به اين ادعا كه ايران فارس است، براي اختلاف افكني و ايجاد دشمني ميان اعراب و اين كشور تلاش مي كند ؛در حالي كه ايران فقط فارسي نيست، بلكه تمام قوميتها مانند عرب و كرد و تركمان و فارسي و ترك در اين كشور در كنار هم زندگي مي كنند ؛ تلاش مي كنند كه ميان شيعه و سني بحران ايجاد كنند، تلاش مي كند تا ميان اعراب بحران به وجود آورند و به ويژه اينكه سوريه و لبنان از هم جدا و با هم دشمن باشند و بنابراين مهمترين خطرات، اين توطئه هايي است كه خواهان فروپاشي منطقه و ورود آن در جنگهاي كوچك است تا اسرائيل به ع نوان تنها دولت قدرتمند باقي بماند.

براي مقابله با اين توطئه ها، اولا بايد خطر صهيونيستي آمريكايي را براي همه روشن كرد كه آنها دشمن اول همه مردم منطقه هستند؛ ثانيا بازگشت به وحدت اسلامي و خطاب توحيدي ميان همه كه علما، مبلغان و سياستمداران بايد اين ماموريت را انجام دهند؛ثالثا، برنامه كاملي براي توسعه منطقه تببين كرد، زيرا نمي توان بدون برنامه از وحدت سخن گفت، بايد براي دستيابي به اهداف مشترك، توسعه و امنيت مشترك، وحدت و يكپارچگي و تلاش مشترك داشته باشيم .

برخي رسانه هاي عربي و برخي اشخاص سياسي، از احتمال ورود دولت لبنان به مذاكرات غير مستقيم و يا مستقيم با رژيم صهيونيستي سخن مي گويند؛ آيا ممكن است روزي چنين اتفاقي بيفتد؟

در حال حاضر چنين موضوعي بسيار بعيد است و اعتقادي به وقوع آن ندارم،زيرا مجموعه اي از قطعنامه هاي بين المللي درباره لبنان و اسرائيل وجود دارد كه اين رژيم را به عقب نشيني از مناطق اشغالي لبنان ملزم كرده است، بنابراين لبنان مجبور نيست؛ براي بازپس گيري حقوقش وارد مذاكره شود، اسرائيل بايد اين قطعنامه هاي بين المللي را اجرا كند.

اين از بعد نظري، اما از بعد عملي، من اعتقادم اين است كه ميان ما و اسرائيل،چالش بزرگي وجود دارد كه ممكن است حداقل آن، جنگهاي جديدي باشد كه اسرائيل تلاش مي كند تصوير بازدارندگي مخصوص خود را بازيابد، اما شكست خواهد خورد و اين چيزي است كه ما را از مذاكره مجدد با اسرائيل دور خواهد كرد و وقتي اسرائيل در چنين وضعيت متزلزلي قرار دارد؛ ما حتي ملزم به مذكره با اين رژيم نيستيم .

در مراحل تشكيل دولت وحدت ملي، شاهد دخالتهاي فراوان خارجي در تشكيل دولت بوديم، مهمترين دخالتها به ويژه مي خواهم به نقش برخي كشورهاي عربي مانند مصر و عربستان و مانع تراشي آنها اشاره كنيد؟

پيش از تشكيل دولت روشن بود كه دولت وحدت ملي به معناي آن است كه براي مخالفان و حزب الله نقش اساسي در تصميم گيري ها خواهد داشت، بنابراين ايالات متحده آمريكا،فرانسه و برخي كشورهاي عربي به ويژه عربستان و مصر با اين مسئله مخالف بودند، زيرا آنها خواهان دور شدن حزب الله از تصميم گيري هاي سياسي بودند، اما اشتباهي كه دولت سنيوره با دو تصميم غلط و حمله به مقاومت و شبكه ارتباطي آن مرتكب شد؛ منجر به درگيري جزئي در لبنان شد كه در موازنه هاي قوا منعكس شد و نشان داد كه دولت نمي تواند به اين سياست ادامه دهد.

كنفرانس دوحه آنها را مجبور كرد با تشكيل دولت وحدت ملي كه خواسته مقاومت و مخالفان بود موافقت كنند، فرانسه به سبب تغيير موازنه هاي قوا و كشورهاي عربي كه به آن راضي نبودند، اما تسليم شدند. قطر از آن استفاده كرد زيرا ناظر آن بود، اما كشورهاي عربي ديگر مخالف آن بودند و شكست خوردند؛ شكست آنها تنها در لبنان نبود، اين شكست سبب تضعيف آنها در منطقه شد.

مزارع شبعا و تپه هاي كفرشوبا همچنان در اشغال رژيم صهيونيستي است؛ آيا احتمال وقوع جنگ براي بازپس گيري آن همانطور كه ميشل سليمان رئيس جمهوري لبنان به آن اشاره كرده بود،وجود دارد؟

اين احتمال وجود دارد همانگونه كه رئيس جمهوري لبنان در فرانسه گفت كه فرصت چند ماه محدود براي سازمان ملل متحد وجود دارد كه براي آزادي مزارع شبعا از طريق فعاليت سياسي عمل كند؛ و اگر اين مسئله از راه سياست محقق نشود؛ راه حل نظامي آماده است و ممكن است از اين راه صورت گيرد. امروز آمريكا و اسرائيل و اروپا بايد براي سازمان ملل متحد انتخاب كنند به اينكه آيا خواهان راه حل از طريق اجراي قطعنامه هاي بين المللي يا اينكه خواهان راه حل از طريق جنگ هستند. در ماههاي آينده خواهيم ديد، اما در لبنان تقريبا اين اجماع درباره حق لبنان براي بازپس گيري اين اراضي با تمام شيوه ها وجود دارد
شنبه 26 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]