تابستان تمام شد ولي ما هنوز اندر خم يك كوچه ايم غني سازي اوقات فراغت سخت تر از غني سازي اورانيوم!

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: تابستان تمام شد ولي ما هنوز اندر خم يك كوچه ايم غني سازي اوقات فراغت سخت تر از غني سازي اورانيوم!
ليلا باقري-اسم اوقات فراغت كه مي آيد ياد دوران ابتدايي مي افتم كه دست خواهرم را مي گرفتم (هر چه باشد ما از او بزرگتر بوديم!) و آرام آرام مي رفتيم مدرسه كنار دستي مدرسه ابتدايي خودمان كه كلي برنامه جالب(!) براي تعطيلات تابستانمان داشت. بعدا كه بزرگتر شدم فهميدم بهش مي گفتند برنامه اوقات فراغت... اسم اوقات فراغت كه مي آيد ياد راهروي مدرسه ابتدايي بغل دست مدرسه ابتداييمان(!) مي افتم كه سرتاسر موكت شده بود تا بچه ها( كه همه شان مانتوهاي خاكستري داشتند و با دمپايي هاي رنگارنگ و روسري هاي رنگارنگ تر) بنشينند رويش و منتظر پخش فيلم باشند. خانم ناظم مي پرسد كدام فيلم را برايتان پخش كنيم بچه ها جان اجاره نشين ها يا فيلم ( اسمش را يادم نمي آيد) قرعه با دستهاي بالاي بچه ها به نام آن فيلمي مي افتد كه اسمش را يادم نمي آيد. فقط يادم مي آيد كه نيم ساعت شايد هم سه ربع از فيلم گذشته بود كه هاي هاي دختر بچه ها با ديدن صحنه هاي دلخراش و خونين از دفاع مقدس بلند شد و هنوز هم حسش را با خودم دارم. قلبم از شدت فشار و تاثر روحي داشت از جا كنده مي شد و در دم آرزوي مرگ كردم، آنهم وقتي يك تانك عراقي داشت حركت مي كرد و مجروح ايراني توان كنار كشيدن خود را از سر راه تانك نداشت و تانك پايش را له كرد و من كه صد باره توي ذهنم متصور شدم پاي خودم رفت زير تانك و استخوانش ذره ذره شد چشم و دل بچه ها كه خون شد، تصميم گرفتند اجاره نشين ها را پخش كنند. فيلم شروع شد و قهقهه خنده كه به دنبالش آمد و صحنه شام خوردن در اجاره نشين ها كه براي هميشه در ذهنم ماندگار شد. مخصوصا زرده تخم مرغ روي ديس برنج و آن حركات محيرالعقول ميهمانان كارگر يا همان كارگران ميهمان. از كل فيلم فقط همينش يادم مانده و البته دعوا بر سر تعمير خانه. چيز ديگري يادم نمي آيد شايد براي اين كه فيلم براي يك مشت دختر بچه سر به هوا ساخته نشده بود چون فيلم گلنار را كه همان سال ديدم خيلي يادم مانده است. اسم اوقات فراغت كه مي آيد ياد كلاس هاي قرآن در ظل گرما، توي كلاس هاي مدرسه ابتدايي بغل دست مدرسه ابتداييمان مي افتم كه از اولش كه از خانه بيرون مي آمديم فكر قمقمه آب يخمان بوديم تا آخر كلاس و يادم نمي آيد چيزي از قرآن مي فهميديم يا نه اما بهشت و جهنمش را خوب به خاطر دارم. فصل تابستان كه مي شود شايد اثر گرما باشد كه بازار همه چيز از خوراك و پوشاك گرفته تا اوقات فراغت داغ مي شود. آنقدر كه مجبوري براي تكاپوي 90 روزه مسئولان جهت غني سازي اوقات فراغت خيل دانش آموز بيكار، از عبارت لقلقه دهان استفاده كني. اوقات فراغتي كه با برنامه ريزي هاي كوتاه مدت، بدون هدف، غير مفيد و بدون خروجي به نوعي سمبل مي شود. برگزاري كلاس هايي تكراري و بدون تناسب با نياز روز جامعه، نمي تواند راه چندان مناسبي براي پر كردن روزگاري باشد كه به واسطه نزديكي زمين در مدار خورشيد بلند و گرم شده است. در بين كلاس هايي كه از طرف بسيج محله، هلال احمر، مدرسه و برگزار مي شود به ندرت پيدا مي شود كلاسي كه با هدف خاصي چون آموزش هاي بومي و آماده سازي جهت كار خاصي(كه از قضا مفيد هم هست) انجام شود. اگر هم در اين بين فعاليت هاي ذره بيني مفيدي انجام شود آنقدر اطلاع رساني ضعيف است كه كمتر كسي از آن مطلع مي شود. از همه اين ها كه بگذريم مي ماند تعريف اوقات فراغت در كشور ما كه يا اشتباه تعريف شده و يا اصلا تعريفي ندارد كه با چالشي به عنوان اوقات فراغت مواجه شديم. اوقات فراغت در واقع زماني است، كوتاه يا بلند، كه فرد از انجام كارهاي روتين و اجبار روزانه معاف است و تمام لحظه متعلق به خودش است. بنا بر اين حتي در چله زمستان هم وقتي دانش آموزي از مدرسه تعطيل شده و كار ديگري ندارد، وقتي كارمندي اداره را به قصد خانه ترك مي كند و اجباري براي انجام كاري ندارد، و قتي بانوي محترمي تمام امور خانه داري اش را به اتمام رسانده است و... دارد اوقات فراغت خودش را مي گذراند ولو اينكه نه دانش آموز باشد نه در فصل گرم تابستان و تعطيلات رسمي و غير رسمي. لحظاتي كه به دليل زير ساخت هاي نه چندان قوي در امور مختلف تلف شده و به هدر مي رود و براي جبرانش تنها كاري كه مي كنند گذاشتن دوره هاي آبكي و مجاني است و البته پر كردن بيلان كاري. فقدان فضاهاي سبز مناسب، مكان هاي آموزشي كافي چون فرهنگسراها، مكان هاي ورزشي و همه مي تواند عاملي باشد براي غني نشدن اوقات فراغت مردم در طول 365 روز سال. عامل ديگري هم كه دامن مي زند به چالشي به عنوان اوقات فراغت و آن را به اوقات بطالت تبديل مي كند فرهنگسازي پديده اي به عنوان شادي و پر كردن لحظات جوانان در بيرون از خانه است. وجود اين مشكلات عديده است كه باعث مي شود عده اي بيان كنند كه در ايران تفريحي جز خوردن نداريم...و حتي بعد از همه جشن ها و برنامه ها و تعريف ها و تمجيدها و انتقادها، باز هم مي ماند اوقات فراغتي كه غني كردنش گويا از غني سازي اورانيوم هم سخت تر است. آن هم براي مسئولاني كه سالهاست عادت كرده اند برنامه هايشان را به شكل ثابت و بدون نظرسنجي و نيازسنجي برگزار كنند...و سالهاست كسي آنها را به خاطر برنامه هايشان زير ذره بين نقد قرار نداده و سالهاست...و چه خوب كه هر سال عده اي از جوانان حداقل براي دقايقي هم كه شده با رئيس جمهورشان سخن مي گويند و مي گويند كه اگر اين سازمان هاي عريض و طويل غني سازي اوقات فراغت كمي به بانك اطلاعات توجه مي كردند، امروز وضعيت اوقات فراغت مان خيلي بهتر از ايني بود كه هست...
چهارشنبه 23 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 234]