واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: «مرگ تدريجي يك رويا» از زبان «دانيال حكيمي»; تضاد مدرنيته و سنت پيشبرنده داستان است
فرهنگ و هنر-«دانيال حكيمي»، بازيگري را از تئاتر آغاز و پله پله مراحل پيشرفت را طي كرد. طي سال ها بازي در مجموعه هاي مختلف تلويزيوني، تجربه بازي در نقش ها و تيپ هاي مختلف را تجربه كرد. از او هم اكنون دو مجموعه «ترانه مادري» به كارگرداني «حسين سهيلي زاده» و «مرگ تدريجي يك رويا» به كارگرداني «فريدون جيراني» در حال پخش است. «دانيال حكيمي» در اين دو مجموعه دو بازي كاملا متفاوت را از خود ارائه داده است. در مجموعه اول، نقشي منفي را برعهده دارد ولي در دومي نقشي مثبت و درون گرا را برعهده دارد. به اين بهانه ايراسان پاي حرف هاي او نشسته كه در پي مي آيد:
-شما كار خود را از تئاتر آغاز كرديد. چقدر تجربه ساليان حضورتان در عرصه تئاتر به بازي هايتان در تصوير كمك كرده است؟
يكي از نكاتي كه هميشه به آن افتخار مي كنم و به آن مي بالم شروع فعاليتم بعنوان بازيگر از تئاتر است. وقتي شما بعنوان بازيگر كارتان را از تئاتر شروع مي كنيد، مدام درحال تغيير و تحول و كار بر روي خود هستيد. بازيگر تئاتر علاوه بر ارتباط زنده با مخاطب، بايد هميشه از آمادگي كافي براي اجراها برخوردار باشد. اين تمرين و ممارست مداوم براي بازيگري كه حالا مي خواهد در عرصه تصوير فعاليت كند، بسيار مثمر ثمر است. كلنجار رفتن با آثار فاخر دنيا، از بازيگر تئاتر شخصي را مي سازد كه در برخورد با فيلمنامه هاي رئاليستي مي تواند، تحليل جامع و درستي از شخصيت ارائه دهد.
-يعني اعتقاد داريد بازيگري كه پيشنيه تئاتري ندارد، در نقش آفريني اش دچار مشكل بيشتري نسبت به بازيگري با پيشنيه تئاتري مي شود؟
ببينيد، منظورم اين نيست. من اعتقاد دارم، اين وادي مي تواند به بازيگر كمك بيشتري به بازيگر بكند. حال آنكه ما الان هم بازيگراني را داريم كه سابقه تئاتري ندارند اما خيلي خوب و مسلط به ايفاي نقش هايشان مي پردازند.
-اگر موافق باشيد برويم سراغ مجموعه «مرگ تدريجي يك رويا» و نقش شما در اين سريال، چه شد كه بازي در نقش «حامد» (استاد دانشگاه) را پذيرفتيد؟
وقتي فيلمنامه را به من دادند و آن را خواندم. اولين چيزي كه از شخصيت حامد من را جذب كرد اين دوگانه بودن و مردد بودن اين شخصيت بود. حامد استاد دانشگاهي ست كه بسيار منطقي و روشن با جرياني به نام مدرنيته برخورد مي كند، اما چون در يك خانواده سنتي بزرگ شده، نگاهش گاهي دچار تشتت و تضاد مي شود. او حتي در برخورد با همسرش هم دچار اين نوسان است. اتفاقا همين عامل يكي از عوامل اصلي پيشبرنده داستان است، چون حامد مي داند كه موفقيت همسرش و رفتن او به خارج يك واقعيت است، اما نمي داند چگونه با اين پديده برخورد كند. اگر هم به زعم خود برخورد مي كند، برخوردش سنتي است.
-براي رسيدن به نقش حامد به نظر مي رسد بيشتر از داشته هاي قبلي تان استفاده كرده ايد تا به سراغ پديده هاي بيروني برويد؟
تا حدي با صحبت تان موافقم. اما نكاتي درباره شخصيت حامد بود كه نياز به ديدن و تحقيق داشت. مثلا يكي از اين نكات روش تدريس يك استاد دانشگاه و گفته هايي بود كه حامد درباره آنها صحبت مي كرد. چون حامد شخصيتي است كه به ادبيات داستاني ايران تسلط خوبي دارد، بايد بعنوان بازيگر اطلاعات خود را در اين زمينه افزايش مي دادم. در طول پيش توليد و هنگام فيلمبرداري تعداد زيادي داستان كوتاه و بلند را كه فكر مي كردم به بازيم كمك مي كند، مي خواندم. حال اينكه چقدر در القاي شخصيت يك استاد دانشگاه موفق بوده ام، نمي دانم.
-آيا هم اكنون كه مجموعه درحال پخش است از بازي تان خودتان رضايت داريد؟
من هيچگاه درباره خوب يا بد بودن بازي خودم نظر نمي دهم. بيشتر خودم را نقد مي كنم و مثلا مي گويم اگر اين صحنه را اين جوري بازي مي كردم، بهتر بود. ولي در برخوردي كه با مردم در كوچه و خيابان دارم، فكر مي كنم تا حدي در ايفاي نقش حامد موفق بوده ام.
-از شما درحال حاضر مجموعه «ترانه مادري» هم در حال پخش است. آيا اين تفاوت در انتخاب نقش ها را دوست داريد و يا اين امر كاملا اتفاقي است؟
اتفاقي نيست، زيرا يكي از نكاتي كه هميشه برايم جذاب بوده، ايفاي نقش هايي است كه تا به حال بازي نكرده ام. وقتي كه آقاي سهيلي زاده فيلمنامه را به من دادند، نقش مهندس حسيني آنقدر برايم متفاوت بود كه بازي درآن را بپذيرم. اصولا من عاشق تجربه كردن هستم.
شنبه 12 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابتکار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 223]