مزيت هاي اقتصادي توليد سوخت اتانول در خانه شكر در باك خودرو ، نه فنجان قهوه

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: مزيت هاي اقتصادي توليد سوخت اتانول در خانه شكر در باك خودرو ، نه فنجان قهوه
ترجمه؛ عبدالله مصطفايي

در خبرها آمده بود كه مدير تامين و توزيع شركت ملي پخش فرآورده هاي نفتي ايران از توليد روزانه دو ميليون ليتر بنزين با استفاده از اتانول خبر داده است. به همين مناسبت نگاهي داريم به فعاليت و تجربه ديگر كشورها در توليد سوخت هاي زيستي و به ويژه توليد اتانول به عنوان سوخت خودروها.

---

يك شركت خصوصي در امريكا با توجه به ناراحتي رانندگان از افزايش بي محاباي قيمت سوخت، سرمايه گذاري كرده و يك پالايشگاه خانگي براي توليد اتانول سوختي ساخته است. شركت E-FUEL دستگاهي با نام EFUEL100 ساخته است كه مي تواند ظرف يك هفته 132 ليتر (35 گالن) اتانول را به نحوي در اختيار مصرف كننده قرار دهد كه او قادر باشد به راحتي آن را به خودرو يا كاميون خود پمپ كند. در درون اين دستگاه هيچ گونه احتراقي انجام نمي شود و مي تواند با برق خانگي (110 يا 220 ولت) كار كند و مصرف برق آن روزانه 150 وات است. ضمناً براي تقطير محلول حاوي شكر، آب و مخمر از سيستم غشايي استفاده مي كند كه اين بيانگر مزيت سيستم نسبت به روش هاي تجاري است كه از گرمايش احتراقي براي تقطير استفاده مي كنند.

علاقه مندان به خريد اين سيستم مي توانند وارد سايت اينترنتي اين شركت شده و با پرداخت سه هزار دلار به عنوان پيش پرداخت، در پاييز امسال دستگاه خود را با قيمت 10 هزار دلار دريافت كنند. اين شركت داراي دو كارخانه در ايالت كاليفرنيا و يك كارخانه در هنگ كنگ است و در برنامه هاي بعدي خود كشورهاي برزيل، چين و انگلستان را مدنظر دارد.

در كنفرانس مطبوعاتي ماه مه، مسوولان شركت نمونه يي از اين دستگاه را در شهر نيويورك سيتي رونمايي كردند كه ارتفاع آن حدود 8/1 متر و عرض و طول آن نيز به ترتيب

1/1 و 8/1 متر بود، هر چند مسوولان شركت بيان داشتند كه شايد بتوانند اندازه ها را اندكي كاهش دهند.

آقاي تام كوئين موسس و رئيس هيات مديره اين شركت است. او در اين كنفرانس مطبوعاتي اشاره داشت كه سوخت اتانول حاصل تركيب آب، مخمر و مواد قندي است و فرآيند آن نيز بسيار ساده است. البته هر چند رانندگان به سوخت اتانول تمايل دارند ولي جايگاه هاي عرضه اتانول سوختي محدود است، چون در سراسر امريكا در مقابل 1200 جايگاه عرضه سوخت اتانول بيش از 176 هزار جايگاه عرضه بنزين وجود دارد و اين مي تواند يكي از دلايل ساخت اين دستگاه باشد.

براي توليد اتانول در دستگاه EFUEL100، خوراك شامل مواد قندي و مخمر (يا الكل هاي دورريز) وارد مخزن 757 ليتري (200 گالني) دستگاه مي شود. يك صفحه LCD نيز در نزديكي نازل سوخت قرار دارد كه با استفاده از آن مي توان عمليات تخمير و تقطير را مديريت كرد. در اين دستگاه محلي براي ورود آب تعبيه شده است كه همانند ماشين لباسشويي مي توان شلنگ ورود آب را به آن وصل كرد تا بتوان آب را به ميزان مورد نياز (براي توليد اتانول) وارد دستگاه كرد. زماني كه عمليات تخمير مواد اوليه انجام شد، دستگاه محلول را به قسمت تقطير انتقال مي دهد تا در يك برج استوانه يي عمودي، تبخير انجام شده و نهايتاً از يك غشا عبور كند و جداسازي آب و الكل انجام شود. در نهايت نيز بخار حاصل از تقطير به شكل مايع وارد يك مخزن 35 گالني مي شود تا بعداً بتوان اين سوخت را از طريق يك شلنگ جمع شونده 15 متري به خودرو پمپ كرد. فرآيند تبديل مواد قندي به اتانول حدود يك هفته به طول مي انجامد و اين در حالي است كه عمليات تقطير الكل در چند ساعت قابل انجام است. هزينه مديريت و تعمير و نگهداري اين دستگاه متغير است و به تخفيف هاي دولتي (در امريكا شامل يك معافيت مالياتي هزار دلاري) و نيز قيمت مواد قندي بستگي دارد. براي توليد هر گالن اتانول (78/3 ليتر) به 4/6 كيلوگرم (14 پوند) خوراك اوليه نياز است. اين شركت تسهيلاتي را با نام Carbon Credit Coupon program فراهم آورده است كه به مشتريان امكان خريد ارزان تر خوراك حاوي مواد قندي را با قيمت 30-15 سنت به ازاي هر پوند (66-33 سنت به ازاي هر كيلوگرم) مي دهد. يكي از اهداف اصلي اين شركت براي ترتيب دادن چنين تسهيلاتي توليد اتانول با هزينه كمتر از يك دلار به ازاي هر گالن است.

اين شركت ادعا كرده است خانواده ها با خريد اين دستگاه در بلندمدت سود سرشاري خواهند برد. برآورد آنها گوياي آن است كه هزينه سوخت هر خانواده سالانه حدود 4200 دلار كاهش خواهد يافت. اين برآورد با فرض دارا بودن دو خودرو براي هر خانوار و طي كردن 3/9 كيلومتر با هر ليتر سوخت و پيمايش سالانه 55 هزار و 500 كيلومتر است. خودروهايي كه نيازمند اتانول با خلوص صد درصد نباشند، مي توانند سودآوري بيشتري داشته باشند. در اين برآورد قيمت هر گالن بنزين 6/3 دلار و قيمت هر گالن اتانول يك دلار در نظر گرفته شده است.

همان طوري كه مي دانيد اتانول را مي توان از مواد مختلفي از قبيل مواد قندي (چغندرقند، نيشكر)، مواد سلولزي (سيب زميني و...) يا مواد سلولزي (چوب، علف، ضايعات كارخانجات چوب و كاغذ) توليد كرد. (علاقه مندان مي توانند به مقاله «روياي اقتصاد اتانولي» در روزنامه اعتماد مورخ 21/2/87 مراجعه كنند.)

اين شركت از مواد قندي به عنوان خوراك اين دستگاه استفاده مي كند چون علاوه بر فراواني، كاركردن با آن نيز ساده است. بايد توجه داشت اگر مواد اوليه به صورت ذرت يا مواد سلولزي باشند بايد ابتدائاً آنها را به مواد قندي تبديل كرده و سپس وارد فرآيند توليد اتانول كرد. البته مسوولان شركت EFUEL بيان داشته اند كه برنامه هايي براي ساخت دستگاه هاي منطبق بر ذرت و سلولز نيز دارند، ولي هيچ گونه چارچوب زماني براي آنها اعلام نشده است. البته آقاي كوئين اعلام كرده است دستگاه منطبق بر ذرت از اولويت پاييني برخوردار است و اين از آن جهت است كه ذرت برخلاف شكر، قوت غالب مردم جهان به شمار مي رود. در همين باره آقاي بروس پادلا معاون فروش و بازاريابي شركت مي گويد؛ «دكترها به شما نمي گويند كه قند بيشتر ميل بفرماييد.» البته بسياري از واحدهاي توليد اتانول در امريكا بر پايه ذرت طراحي و ساخته شده اند.

البته اين شركت مطالبي را در مورد مزاياي احتراق اين سوخت (صد درصد اتانول) مطرح كرده و مدعي شده است كه اين سوخت ارزان تر بوده و همخواني بيشتري با محيط زيست دارد چون انتشارات كربن آن كمتر از بنزين است ولي هنوز در اين باره مخالفت هايي نيز وجود دارد و در يكي از گزارش ها ذكر شده است كه هرچند احتراق اتانول توليد بنزين و بوتادين كمتري (نسبت به بنزين) مي كند ولي در مورد فرمالدهيد و استالدهيد آن ترديدهايي وجود دارد.

www.sciam.com
شنبه 12 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 262]