ابوالفتح دعوتي، پژوهش‌گر قرآني:تفسير آيات قرآن بدون استفاده از روايات و احاديث امكان‌پذير نيست

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: ابوالفتح دعوتي، پژوهش‌گر قرآني:تفسير آيات قرآن بدون استفاده از روايات و احاديث امكان‌پذير نيست
گروه انديشه: تفسير آيات قرآن مجيد تنها با روش تفسير عقلي و صرفا تفسير قرآن به قرآن امكان‌پذير نيست بلكه بايد از روايات و احاديث نيز براي تفسير قرآن استفاده كرد.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا)، حجت‌الاسلام و المسلمين «سيدابوالفتح دعوتي»، محقق و پژوهش‌گر قرآني، در گفت‌وگو با سرويس انديشه ايكنا، ضمن بيان مطلب فوق گفت: اگر قرار باشد تفسير آيات قرآن مجيد تنها و تنها با روش تفسير عقلي و تفسير قرآن به قرآن باشد و روايات و احاديث رسيده در تفسير به كناري نهاده شود، در واقع ما بايد قبول كنيم كه در مدت دو قرن و اندي كه ائمه معصومين(ع) در ميان مردم بوده‌اند، هيچ اظهار نظري پيرامون قرآن نكرده‌اند و هيچ حديثي امروز از ائمه اهل‌البيت به دست ما نرسيده است.

نويسنده كتاب «جور فلك و غصب فدك» افزود: با اين فرض ما يك بخش عظيم از تفاسير و احاديث را از دست خواهيم داد، اين در حالي است كه روايات وارده در ذيل آيات قرآني گاهي اوقات مفاهيمي را بيان مي‌كنند كه اگر اين احاديث نبودند، آن‌ها براي هميشه مستور مي‌ماند و معناي نهايي آيات درك نمي‌شد.

وي در ارائه اعتقاد خود، به مثالي از قرآن پرداخت و گفت: براي نمونه قرآن كريم، در مورد بني‌اسراييل، مي‌فرمايد: «إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا: اگر بازگرديد، باز مى‏گرديم.» (بخشي از آيه 8 سوره 17). هم‌چنين در ذيل اين آيه، امام حسن عسگري(ع) در حديثي مي‌فرمايد: «ان عدتم بالسفياني عدنا بالقائم: هرگاه شما عود كنيد در چهره سفياني و به مدد سفيانيان روزگار، ما نيز مي‌آييم با جنود مهدي آل محمد(عج)»

نگارنده «قبسات عرفاني: برگرفته از نفحات قرآني» تأكيد كرد: واضح است كه ما در يك تفسير ظاهري و عقلي منفصل از وحي مي‌توانيم به اين معناي عميق برسيم و بخشي عظيم از مفاهيم قرآني همچنان در پرده ابهام باقي خواهد ماند.

دعوتي افزود: در تفسير «في ظلال‌القرآن» سيد‌ قطب به همين شيوه كه آقاي شريعتي مي‌گويد وارد بحث شد و بنابراين در سوره «هل اتي» اشاره‌اي به داستان نذر حضرت علي(ع) و حضرت فاطمه(س) به بيان نمي‌آورد و آيات را با بيان مفهوم كلي وفاي به نذر به پايان مي‌رساند.

مؤلف «گلستان نهج‌البلاغه» در ادامه سخنانش گفت: سيد‌قطب هم‌چنين در آيه ابلاغ ولايت «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ: اى پيامبر(ص) آن‌چه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ابلاغ كن و اگر نكنى پيامش را نرسانده‏اى و خدا تو را از [گزند] مردم نگاه مى‏دارد، آرى خدا گروه كافران را هدايت نمى‏كند.» (آيه 67 سوره 5) را به همان ابلاغ احكام شريعت تفسير مي‌كند و كمتر نشاني از داستان اعلام ولايت علي(ع) نمي‌آورد و آيات را به طريق بسيار عادي معني مي‌كند و مي‌گذرد.

اين محقق علوم قرآني خاطرنشان كرد: هم‌چنين مؤثر دانستن زمان و مكان در تدوين قرآن كريم كه سروش هم به آن استدلال مي‌كند، در واقع به نفي قدسيت و وحياني بودن قرآن مي‌انجامد و راه را براي كاستن جايگاه و قدر و قيمت قرآن باز مي‌كند.
يکشنبه 30 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 201]