«كلام امام» امام خميني:دعا بين خودتان و خداست؛اين فريادهاى شما نمى‏گذارد مردم استراحت كنند

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: «كلام امام» امام خميني:دعا بين خودتان و خداست؛اين فريادهاى شما نمى‏گذارد مردم استراحت كنند
خبرگزاري انتخاب : مثل اينكه نصف شبها شروع مى‏كنند به فرياد و شعار دادن و دعا خواندن و تكبير گفتن، در صورتى كه همسايه‏ها هستند و ناراحت مى‏شوند، مريضها هستند، معلولين هستند، بيمارستانها هست و اينها رنج مى‏برند، و شما يك چيزى را كه مى‏خواهيد عبادت باشد، معصيت كبيره مى‏شود. اگر در سحر- فرض بكنيد- يك عده‏اى بخواهند دعاى وحدت بخوانند، خوب، مى‏شود در داخل منزل خودشان، در داخل آن محلى كه هستند، در آن داخل، خودشان بخوانند. براى خدا مى‏خواهند بخوانند و بلندگو اگر دارند، بلندگو را در داخل بگذارند كه صدا بيرون نيايد ..

مشروح سخنان امام خميني "ره" در جمع ناطق نورى، على اكبر (وزير كشور)- كوچك زاده، على (فرمانده ژاندارمرى)- استانداران سراسر كشور- مسئولان و پرسنل دواير سياسى ايدئولوژيك ژاندارمرى با موضوعيت "حفظ شئونات اسلامى" در حسينيه جماران به تاريخ 17 مرداد 1361؛

بسم اللَّه الرحمن الرحيم.

تمام عالم محضر حق تعالى است.
از اينكه آقايان استاندارها و پرسنل ژاندارمرى در اينجا حاضرند و من مواجه با اين چهره‏هاى مصمم هستم، قدردانى مى‏كنم. من از زحمات همه آقايان ژاندارمرى در همه جا كه الآن براى اسلام فداكارى مى‏كنند و همين‏طور استاندارها كه در محلى هستند خدمت مى‏كنند، تشكر و تقدير مى‏كنم و براى همه آنها دعا مى‏كنم. من امروز بنا دارم كه موعظه كنم شما آقايان را و همه ارگانهايى كه در ايران هستند، بلكه همه ملت را. ما همه، تمام افرادى كه در كشور مشغول يك خدمت هستند و همين‏طور ملت، كه آن هم بحمداللَّه، مشغول خدمت به اين جمهورى اسلامى هستند، ما همه مسئول هستيم: كُلُّكُمْ راعٍ وَكُلُّكُمْ مَسْئُولْ (بحارالانوار، ج 72، ص 38: «هر يك از شما شبان (سرپرست) و هر يك از شما مسئوليد.») ما در همه امور، در همه كارهايى كه انجام مى‏دهيم، در امورى كه در افكار ما مى‏گذرد، در محضر حق تعالى هستيم؛ تمام عالم محضر اوست، خَلَجانهايى كه در قلوب همه مى‏گذرد، در محضر اوست.

و ما همه در هر امرى كه در دست ماست و در هر مسئوليتى كه در اين كشور به عهده داريم، مسئوليت بزرگى پيش خداى تبارك و تعالى داريم. تمام افرادى كه در جبهه‏ها به جنگ مشغولند و تمام كسانى كه جان خودشان را فداى اسلام مى‏كنند، همه اينها در محضر خداى تبارك و تعالى هستند و اجر هيچ يك از افراد ضايع نخواهد شد. چيزى كه براى خداست، باقى است: ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَاللَّه باقٍ. (سوره نحل آيه 96: «آنچه نزد شماست (از مال و جاه دنيا) همه نابود خواهد شد، و آنچه نزد خداست تا ابد باقى خواهد ماند.») هر چيزى كه از ماست، اينها از بين مى‏رود و آن چيزى كه براى خداست و تقديم به محضر خداست او باقى مى‏ماند ..

بستگى آبروى نظام به آبروى متصديان امر.
من به همه كسانى كه در اين كشور الآن مشغول يك خدمت هستند، عرض مى‏كنم كه توجه داشته باشيد كه آبروى جمهورى اسلامى كه آبروى اسلام است، حفظ كنيد.

جمهورى اسلامى امروز آبرويش بسته است به آبروى متصديان امر، و هركس در هر مقامى كه هست مسئوليت به اندازه حجم آن مقام دارد. حجم مسئوليت به اندازه حجم مقامى است كه شخصيتها دارند يا گروهها دارند. و توجه كنيد كه مبادا- خداى نخواسته- كارهايى از شما، از گروههايى كه در اين كشور خدمت مى‏كنند، سر بزند كه با جمهورى اسلامى سازش نداشته باشد. بايد كارها را تطبيق بدهيد با اسلام و با جمهورى اسلامى.

اگر- فى المَثَل- شما در هر مقامى كه هستيد، از مقام رياست جمهور تا بيايد به آنجايى كه به مردم عادى منتهى مى‏شود و افرادى كه در اين دستگاهها مشغول خدمت هستند، از آن كارمند كوچك و آن كسى كه دَمِ در براى پذيرش اشخاص گماشته شده‏اند تا آن مقام بالايى كه بايد رسيدگى به امور مسلمين بكند، همه آنها مسئول هستند. كجرويها در محضر خداست و راست رويها هم در محضر اوست. ما بايد [در] فكر اين باشيم كه اين كارهايى كه به عهده ما قرار داده شده است، اين كارها را طورى انجام بدهيم كه مرضى خداى تبارك و تعالى باشد. و ما اگر اينجا بتوانيم از مسئوليت مقامات اينجا يك وقت شانه تهى كنيم يا كارى بكنيم كه آنها توجه نكنند، ملائكة اللَّه هستند و ثبت مى‏كنند و يك روزى سؤال مى‏شود از ما ..

معصيت بودن بعضى از كارهاى به ظاهر اسلامى.
گاهى مى‏شود كه كارهاى به ظاهر اسلامى، لكن با بى‏توجهى و خلاف اسلام واقع‏ مى‏شود. فى المَثَل، اشخاصى مى‏خواهند خدمت بكنند، پاسدارها مى‏خواهند خدمت بكنند، پليس مى‏خواهد خدمت بكند و قصدش هم خدمت است، لكن گاهى در كيفيت عمل طورى مى‏شود كه معصيت مى‏شود؛ مثلًا، من از اين كارهاى جزئى، خرده كارى‏ها شروع مى‏كنم؛ مثلًا، مى‏خواهند در كميته‏ها، در جاهايى كه براى بسيج مهيا هستند، مى‏خواهند اينها خدمت بكنند، لكن گاهى همينهايى كه مى‏خواهند خدمت بكنند، يك كارهايى انجام مى‏دهند كه با موازين اسلامى درست در نمى‏آيد؛ مثل اينكه نصف شبها شروع مى‏كنند به فرياد و شعار دادن و دعا خواندن و تكبير گفتن، در صورتى كه همسايه‏ها هستند و ناراحت مى‏شوند، مريضها هستند، معلولين هستند، بيمارستانها هست و اينها رنج مى‏برند، و شما يك چيزى را كه مى‏خواهيد عبادت باشد، معصيت كبيره مى‏شود. اگر در سحر- فرض بكنيد- يك عده‏اى بخواهند دعاى وحدت بخوانند، خوب، مى‏شود در داخل منزل خودشان، در داخل آن محلى كه هستند، در آن داخل، خودشان بخوانند. براى خدا مى‏خواهند بخوانند و بلندگو اگر دارند، بلندگو را در داخل بگذارند كه صدا بيرون نيايد ..

گاهى پيش من اشخاصى مى‏آيند و شكايت مى‏كنند كه تمام آرامش ما را بعضى از اين گروهها به هم مى‏زنند و حتى ما خواب نداريم. شما مى‏خواهيد يك كار عبادى بكنيد، مى‏خواهيد تظاهرات كنيد، مى‏خواهيد چه بكنيد، تبليغ كنيد، دعا بخوانيد شما، دعا بين خودتان و خداست. فرضاً بخواهيد يك اجتماعى باشد كه در آن اجتماع، دعا خوانده بشود، اينجا نبايد بلندگوهاى بزرگ را؛ پر قوّه را بيرون بگذارند و تمام افرادى كه در اين محله هستند يا محله‏هاى دور هستند، رنج ببرند از اين كار. اينها معصيت كبيره است كه الآن كه متوجه شديد، ديگر عذر نداريد. اذيت مسلم و آزار مؤمنين از بزرگترين گناهان كبيره است. شما مى‏خواهيد تبليغ كنيد، در بين خودتان مى‏خواهيد بكنيد، بكنيد؛ مانعى ندارد. در مراكز خودتان هرچه مى‏خواهيد دعا بكنيد، هرچه مى‏خواهيد تبليغ كنيد، هرچه مى‏خواهيد شعار بدهيد، لكن ملاحظه مردم ضعيف را، مردمى كه روز كار كردند و حالا مى‏خواهند استراحت كنند، اين مرضايى كه در بيمارستانها هستند، اين‏ معلولينى كه از خود شما هستند و در جنگها معلول شده‏اند و حالا مى‏خواهند استراحت كنند، [بكنيد؛] اين فريادهاى شما نمى‏گذارد آنها استراحت كنند. اين يك امر پايينى است كه من عرض كردم كه از اينجا بايد رتبه رتبه بالا برود؛ مثلًا، فرض كنيد كه شما مى‏خواهيد، پاسدارهاى عزيز و ساير اشخاصى كه متصدى اين امور هستند، مى‏خواهند يك خانه‏اى را كه فهميده‏اند كه خانه تيمى است، آنجا را قبضه كنند- البته بايد هم بكنند لكن قبلًا بايد آنطور بررسى بشود كه صد درصد اين خانه، خانه تيمى است كه- خداى نخواسته- يك وقت در يك خانه‏اى به خيال خانه تيمى وارد بشوند به يك عده زن و بچه مردم و تا آمده‏اند بفهمند چى است چند تا از بچه هايشان يا- خداى نخواسته- تلف شده‏اند يا زخمى شده‏اند. شما كار اسلامى مى‏خواهيد بكنيد، لكن يك وقت سر از يك كار بسيار، جنايت بزرگى سر در مى‏آورد ..

عدم سازگارى تشريفات با جمهورى اسلامى.
بايد تمام امورى كه انجام مى‏دهيد متوجه باشيد كه در محضر خداست و مسئوليت شما داريد. مسئوليت اينجا هم دارند، لكن آن مهمش مسئوليت الهى است. يا در فرض بفرماييد كه هر يك از اين ادارات دولتى كه هست كه مى‏خواهند خدمت كنند به مردم، از آن كسى كه دم در هست، پيشخدمت هست تا آنجايى كه- مثلًا- جاى رئيس هست، بايد توجه داشته باشند كه همه خدمتگزار اين مردم هستند، همه اجير اين مردم هستند، اجرت از اينها دارند مى‏گيرند براى خدمت و بايد با مردم رفتارشان رفتار انسانى، اسلامى باشد؛ اينطور نباشد كه يك كسى حالا احتياج پيدا كرده كه پيش اين- فرض كنيد- رئيس برود، از دم در ناملايم ببيند. خوب، در رژيم سابق اين مسائل بود و همه ما مناقشه مى‏كرديم.

اگر حالا هم بنا باشد كه يك همچو مسائلى باشد، اين به آبروى اسلام ضرر مى‏زند. آن وقت مى‏گفتند: رژيم شاهنشاهى، حالا شما يك كار نكرده را در تبليغاتى كه در خارج مى‏شود، بوق مى‏زنند برايش؛ فرضاً از اينكه يك كارى انجام بدهيد، يك كارى- خداى نخواسته- برخلاف موازين انجام بدهيد. يا فرض كنيد در جبهه‏ها كه بحمداللَّه، همه‏ شماها منسجم و مشغول خدمت هستيد، وقتى كه اسرا را مى‏گيريد، اسراى مجروح را مى‏گيريد يا اسراى سالم را مى‏گيريد، توجه بكنيد كه اينها اسير شما هستند، اينها امروز تحت سلطه شما هستند و شما با اسرا بايد رفتارتان رفتار بسيار اسلامى و انسانى باشد، كه وقتى كه اين اسرا يك وقتى در محالّ خودشان رفتند، همه براى شما تبليغ كنند، نه اينكه- خداى نخواسته- براى يك كار جزئى، اينها دشمن بشوند و وقتى رفتند در محالّ خودشان، تبليغ سوء بكنند. اينها مسائلى است كه بايد تمام جهاتش را ملاحظه كرد ..

استانداريها موظفند به اينكه تمام افرادى كه در حيطه فرمان آنهاست، تحت نظر داشته باشند. تمام اين افراد خدمت بايد بكنند، خدمتگزار هستند. استاندارها خدمتگزار هستند. خدمت اينها بالاتر است، مسئوليت اينها هم بالاتر است. بايد اينها خدمت به مردم بكنند و توجه كنند كه مبادا يك وقت يك كسى احتياج به استاندار داشته باشد، نتواند او را ببيند. اين همان طاغوت است كه نمى‏گذارد اينطور بشود. اگر بنا باشد كه حالا هم باز اين تشريفاتى كه در آن زمان بود باشد، نمى‏شود كه ما جمهورى را اسلامى حساب كنيم.

البته نظام، لازم است و هرج و مرج نيست، لكن زياده روى كردن و مردم را تحت فشار گذاشتن، اين يك مسئله غير اسلامى است. همه استاندارها موظفند كه در آن محلى كه مى‏روند، نسبت به همه كسانى كه زير دست او هستند، توجه داشته باشند كه مبادا يك وقت برخلاف موازين اسلامى [كارى‏] واقع بشود ..

بر شفير جهنم بودن قاضى.
و از اينها بالاتر قضات هستند؛ قاضيهايى كه جان و مال و ناموس مردم در قبضه آنها و تحت نظر آنهاست. آنها بايد توجه بكنند، دقت بكنند و ملاحظه بكنند كه مبادا يك وقت يك مظلومى را آنها به اسم ظالم به حبس بيندازند يا- خداى نخواسته- به اعدام. اينها در اين دنيا مسئوليت دارند، اگر از زير بار مسئوليت اين دنيا فرار كنيد، از زيربار مسئوليت خدا فرار نمى‏توانيد بكنيد. قاضى بر شفير جهنم است؛ عَلى‏ شَفير النَّارِ ( مجمع الزوائد، ج 4، ص 193: «برلب آتش است.») او لب جهنم نشسته‏ است. همه چيز مردم دست اين قضات است، چه قضات دادگاههاى انقلاب و چه قضات دادسراها و دادگستريها. بايد توجه بكنند اين قضات به اينكه اينها هم خدمتگزار هستند و كارشان بسيار حساس [است‏] و مسئوليتشان بسيار بزرگ و اگر- خداى نخواسته- لغزشى بكنند و جان يك مسلم، مال يك مسلم، ناموس يك مسلم به واسطه خطاى آنها، به واسطه- خداى نخواسته- تعمد آنها آسيب ببيند، در اين دنيا بايد محاكمه بشوند و اگر اينجا فرار از محاكمه كردند، در بارگاه حق تعالى هيچ نمى‏توانند فرار كنند. همه كسانى كه در اين كشور به خدمت مشغول هستند، اينها بايد همه توجه داشته باشند كه آبروى اسلام كه مظهر بزرگش الآن جمهورى اسلامى است و ايرانيها بحمداللَّه، اين اسلام را در اينجا، اين رژيم اسلامى را در اينجا پياده كردند، بايد حفظ كنند، آبروى جمهورى اسلامى را حفظ كنند، بهانه دست بهانه جوها كه بدون بهانه هم به ما تاخت و تاز مى‏كنند، بهانه ديگر دست آنها ندهند ..

دفاع از جمهورى اسلامى، وظيفه همه.
و بايد شما آقايان، تمام قواى نظامى و انتظامى بدانند كه ما الآن هم در حال جنگ هستيم. جنگ ما تمام نشده است، جنگ ما هست. هميشه بين اسلام و غير اسلام جنگ است. و ما بايد توجه بكنيم به اينكه اين كارى را كه همه‏مان الآن قيام برايش كرديم و آن جمهورى اسلامى است و ابقاى جمهورى اسلامى، بايد دفاع از آن بكنيم. همه مردم موظفند در دفاع از اين جمهورى اسلامى. امروز كه در سرحدات ما جنگ است و آنها مى‏گويند ما خارج شديم از كشور اسلامى بكلى و گاهى هم از باب نفهمى، اقرار مى‏كنند كه نه، ما وارد هستيم در آنجا، به‏طور كنايه اقرار مى‏كنند، ما الآن در آنجا به دفاع مشغوليم و مشغول دفاع از اسلام، دفاع از حيثيت مسلمين، دفاع از نواميس مسلمين هستيم. و مادامى كه در آنجا احتياج است بر افراد؛ تمام افراد؛ تمام، بى استثنا، آنهايى كه مى‏توانند، قدرت دارند، براى آنها لازم است كه احتياج سرحدات را از حيث افراد و از حيث چيزهايى كه احتياج دارد آنجا، بر او تأمين كنند. البته يك واجب عينى نيست، يك‏ واجب كفايى است. مادامى كه احتياج هست، بر همه واجب است. اگر يك دسته‏اى رفتند و كار را انجام دادند؛ يعنى، محتاج ديگر نبودند، از ديگران ساقط است، ولى مادامى كه احتياج است، به تمام افراد عيناً واجب است، لكن يك دسته‏اى اگر كار را انجام دادند، از ديگران ساقط مى‏شود. امروز هم باز احتياج هست. باز كشور ما محتاج به افراد جانباز، افراد سلحشور، افراد فداكار براى اسلام است ..

و ما الآن در همان مرزى كه هستيم و در همان مقدارى كه وارد در خاك عراق شده‏ايم براى دفاع از اسلام و دفاع از مملكت اسلامى، بايد ما اين كار را به اتمام برسانيم.

و مادامى كه آنها به شرايط ما عمل نكرده‏اند، جنگ ما باقى است. به مجرد اينكه بگويند ما خارج شديم، پذيرش ندارد. ما بايد خودمان بفهميم كه آنها خارج شده‏اند. و ما مى‏دانيم كه آنها الآن هم در كشور ما هستند و الآن هم در بسيارى از جاها ساكن هستند و سنگر دارند و از خارج هم هر روز تقريباً، همه روز تقريباً آبادان را و بعضى شهرهاى ديگر را بمباران مى‏كنند. مادامى كه وضع اينطورى است و مادامى كه آنها به شرايطى كه قرار داده شده است و شرايط، همه شرايط عقلايى است؛ شرايطى است كه همه عقلاى عالم اين شرايط را مى‏پسندند و ما هيچ زورگويى نداريم و نمى‏خواهيم تحميل بكنيم، ما با شرايطمان؛ شرايطى كه از اول گفته شده است و تا حالا هم همان شرايط هست، در آن شرايط پايبند هستيم و مادامى كه اين شرايط حاصل نشده است ما در حال جنگ هستيم و ما با كسانى كه اشرار هستند نمى‏توانيم صلح كنيم ..

تذكر به ائمه جمعه و ساير روحانيون.
من ان شاء اللَّه، اميدوارم كه شما، خود آقايان و كسانى كه، روحانيونى كه، روحانيون محترمى كه سروكار با آقايان دارند، در اين امورى كه پيش مى‏آيد، هدايت كنند كه مبادا- خداى نخواسته- يك جوانى توجه به مسائل نداشته باشد و يك كارى انجام بدهد كه با جمهورى اسلامى مناسب نيست؛ بايد روحانيون آنها را تذكر بدهند. و يك تذكر هم به روحانيون هست، به ائمه جمعه و جماعات و روحانيون ديگرى كه با مردم سرو كار دارند؛ آنها هم توجه بكنند به اينكه اين جمهورى اسلامى ربطش به آنها بيشتر از ديگران است و اين جمهورى اسلامى اگر از- خداى نخواسته- يك نفر روحانى صدمه ببيند، بيشتر از ديگران مؤاخذه دارد. بايد آقايان توجه بكنند، در رفتارشان، در كردارشان، در گفتارشان؛ چيزهايى كه مضر به حال جمهورى اسلامى [است‏] نزنند.

مسائلى كه با جمهورى اسلامى مخالف است و آنها گمان مى‏كنند كه نبايد هر مسئله‏اى را گفت، نگويند. و بايد ما مسائل اسلامى را با طريق اسلام و شكايات را به طريق اسلامى رسيدگى كنيم؛ يعنى، قضات رسيدگى كنند و علماى اعلام هم در همه جا كه هستند و خصوصاً ائمه جمعه‏ها كه با گروههاى زيادى سروكار دارند، بايد توجه بكنند كه در گفتارشان، در رفتارشان، همه چيز اسلامى باشد و- خداى نخواسته- يك مطلبى كه- فرض كنيد- كه يك استاندار را در محل خودش تضعيف مى‏كند، يك قوّه قضائيه را در محل خودش تضعيف مى‏كند، از اينها احتراز كنند كه ما الآن محتاج به اين هستيم كه در كشورمان آرامش باشد. و البته قضات بايد رسيدگى كنند به همه امور ..

و من اميدوارم كه همه ما موفق باشيم به خدمت كردن به اين ملتهاى مظلومى كه در تحت فشار ستمكاران الآن دارند دست و پا مى‏زنند و ملت مظلوم لبنان كه الآن در زير پاى صهيونيست دارد دست و پا مى‏زند و مع الأسف دادرسى براى آنها نيست و حكومتها غفلت دارند از مسائل يا هواهاى نفسانى نمى‏گذارد كه آنها به درد اين مردم، به داد اين مردم برسند. از خداى تبارك و تعالى، سلامت و سعادت همه مسلمين دنيا را خواستارم و از خدا مى‏خواهم كه قدرت نظامى و انتظامى ما را هرچه بيشتر قوى كند كه در خدمت به اسلام و خدمت به مسلمانان كوشا باشند. ان شاء اللَّه، همه شما و همه ملت سعادتمند باشند ..

- والسلام عليكم و رحمة اللَّه.

* صحيفه امام ؛ جلد 16؛ صفحه 409 تا 417
سه شنبه 25 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]