كاتب، داستان جديدش را چگونه مي‌نويسد؟ وقتي همه از تو خاطره دارند

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: كاتب، داستان جديدش را چگونه مي‌نويسد؟ وقتي همه از تو خاطره دارند
جام جم آنلاين: قرعه‌كشي مرحله نهايي انتخابي جام جهاني را با خوش‌بيني مي‌بينيد يا نگاهي بدبينانه به آن داريد؟ احتمالا از همين الان داريد به روزهايي فكر مي‌كنيد كه قرار است به ورزشگاه برويد يا پاي صفحه تلويزيون بنشينيد و خيره شويد به لحظات حساسي كه براي صعود به جام‌جهاني رقم مي‌خورد.استرس، بخشي لاينفك از وجود اين دوره از مسابقه‌هاست و البته هر پيروزي‌اي مثل رسمي نانوشته با جشن ملي و خياباني همراه مي‌شود و هر ناكامي‌اي روزهايي سرشار از اندوه را به ارمغان خواهد آورد!

تب جام جهاني با دلهره‌اش زيباست، با وسوسه‌ همان جشن‌هاي ملي و با اندوهي كه ناگهان با شنيدن يك سوت شايد مثل ابري تمام اين سرزمين را در بر مي‌گيرد.

داستان صعود را اين‌بار چه كساني مي‌نويسند؟ قلم، به دست كاتبي افتاده است كه سال‌ها در فوتبال ايران به عنوان فرد اول خط حمله آقايي مي‌كرد. ناطق امروز نيمكت تيم ملي علي دايي است كه وقتي به گذشته باشكوه او لااقل در بعد بازيگري‌اش نگاهي مي‌اندازيم، با عناوين تكرار نشدني‌اش مواجه خواهيم شد.

مايه فخر و مباهاتي كه جسورانه آبروي يك عمر بازيگري‌اش را در فوتبال ملي بر كف دست گرفته و اين بار در قامت يك مربي، زندگي تازه‌اي را همراه تيم ملي آغاز كرده است حتي امروز در نگاه يك منتقد دائمي و هميشگي دايي، باز هم نمي‌توان به انتظار روزهاي ناكامي‌اش نشست! اما بزرگترين سوال اين است كه آيا فاتح دروازه‌هاي حريفان ايران مي‌تواند در لباس سرمربيگري تيم ملي هم به اسطوره بدل شود؟ دايي شايد خودش را هم با اين پرسش روبه‌رو كند.

با وجود تمام جاه‌طلبي بي‌حد و مرز و پايان‌ناپذيرش، باز هم آنقدر باتجربه هست كه بداند دنياي بازيگري و مربيگري دو عالم متمايز از هم بوده و هست.

با دايي و جملاتش همراه مي‌شويم. او در گوشه‌اي از گفتگوهاي دوستانه خود مي‌گويد: «من هر شب، در هر شرايطي كه باشم، بايد نامه‌هايي را كه برايم مي‌رسد بخوانم. نامه‌هايي كه بيشتر از من طلب كمك‌هاي مالي مي‌كنند!» دوستان نزديك‌تر به او از نوشتن گاه‌گاهي خاطراتش در برگه‌هايي مي‌گويند كه نه حكم دفترچه خاطرات كه بيشتر نقش يك دوست براي شنيدن خاطراتش را دارد.

برگه‌ها گاهي گم مي‌شوند و بعضي مواقع دور انداخته مي‌شوند. ولي احتمالا اگر دايي خواسته باشد بازهم بعد از خواندن نامه‌اي از يك هموطن و فهميدن دردي از دردهاي جامعه‌اش، دست به قلم ببرد و چند كلمه‌اي بنگارد، همان جملاتي را خواهد نگاشت كه پيش از اين در كنفرانس مطبوعاتي بعد از قرعه‌كشي گفته بود: «من به بزرگ‌ترين آرزوي كنوني زندگي ورزشي‌ام فكر مي‌كنم و آن هم صعود به جام جهاني است!»

دايي در آستانه بزرگترين آرزوي خود با حريفاني روبه‌رو مي‌شود كه پيش از اين زخم خورده خود او بودند. عربستاني‌ها هرگز خاطرات گلزني‌هاي پياپي دايي برابر تيم ملي خود را از ياد نمي‌برند. به شكلي كه رئيس فدراسيون فوتبال عربستان قبل از هر مراسم قرعه‌كشي در آسيا رسما از تمايل خود براي همگروه نشدن با تيم‌هاي ايراني حرف مي‌زند.

2 عامل براي عربستاني‌ها همواره مايه وحشت بود: يكي نام دايي و يكي بازي در ورزشگاه آزادي! و حالا دايي از روي نيمكت بايد مقابل تيمي بايستد كه بارها در قامت يك ملي‌پوش هم در مقدماتي جام جهاني و هم در جام ملت‌هاي آسيا دروازه‌اش را باز كرده است!

گلزني برابر محمد الدعايه در جام ملت‌هاي 96 امارات تا دو گلي كه در تهران و تك‌گلي كه در رياض برابر اين تيم به ثمر رساند نمونه‌هايي از دلايل ترس هميشگي عربستاني‌ها از نام اوست... و دايي اين بار هم بازگشته! مطمئنا عربستاني‌ها بيش از آنچه ما فكرش را بكنيم از اين قرعه ناراضي هستند.

كره جنوبي شما را به ياد چه چيزي مي‌اندازد؟ احتمالا يكراست سراغ جام ملت‌هاي 96 امارات مي‌رويد. جامي كه اگر در خاطره تاريخي ما مانده باشد، هرگز نمي‌گوييم دايي با گلزني مقابل لائوس و مالديو آقاي گل جهان شده است. كره جنوبي بر اساس يك رسم تكراري در يك‌چهارم نهايي مقابل ايران قرار گرفت تا نتيجه‌اي رويايي رقم بخورد. پيروزي رشك‌برانگيز 2 - 6 مقابل كره با چهار‌گلي كه دايي به شكلي استثنايي و غيرقابل وصف وارد دروازه كره كرد را هرگز از ياد نمي‌بريم.

دايي مبدل به گريه سياه كره‌اي‌ها شد به شكلي كه سال‌ها از او به عنوان قاتل كره جنوبي نام مي‌بردند.

امارات حريفي نيست كه بخواهيم درباره گلزني‌هاي پياپي دايي برابرش بباليم. در بازي دوستانه، مقدماتي جام جهاني 2002 و انتخابي جام ملت‌هاي آسيا بارها دروازه امارات با ضربات دايي فرو ريخته است. اماراتي‌ها البته سابقه شكست خوردن مقابل نام دايي در همين رقابت‌هاي مقدماتي جام جهاني، وقتي او در قامت يك مربي براي ايران مي‌جنگيد، را هم دارند.

كره شمالي ديگر حريفي است كه با وجود تعداد بازي‌هاي اندكي كه مقابل تيم ملي ايران طي سال‌هاي اخير انجام داده هم طعم گلزني دايي را برابر خود چشيده است؛ بازي نهايي انتخابي جام ملت‌هاي آسيا در تهران و همان بازي ناتمامي كه با گل دايي به برتري رسيديم.

اما اين فقط سير كردن در گذشته‌ها بود. روزهايي كه پشت سر گذاشتيم و به جز خاطراتي باشكوه يا غم‌انگيز چيزي باقي نمانده است. وقتي به آينده نگاه مي‌كنيم، بازهم به ياد مي‌آوريم دايي امروز و فردا برعكس ديروز بايد در لباس سرمربيگري روي نيمكت بنشيند.

او از چه زمان شروع مي‌كند؟ تيمي كه دايي جوان كرده است هم به زمان نداشته‌اش نياز دارد، هم به بازي‌هايي كه مثل شلاقي بر پيكره اش اين تيم را بسازد. دايي است و آناليز جزء به جزء تك‌تك بازي‌هاي حريفان ايران. دايي است و فرصتي كوتاه براي شناختن تركيب جديد با بازگشت مهدوي‌كيا و كريمي.

دايي است و دنيايي از آرزوهاي ايرانيان براي شناختن او به عنوان يك اسطوره مربيگري. دايي كاتب تازه فوتبال ايران است. او داستان صعود را چگونه مي‌نويسد؟ سرشار از اميد يا آميخته با بيم و نگراني؟!

پيام يونسي‌پور
پنجشنبه 20 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]