جهان - بازسازي افغانستان در بن‌بست

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: جهان - بازسازي افغانستان در بن‌بست
جهان - بازسازي افغانستان در بن‌بست

ديرك شنايدر/ ترجمه: محمدعلي فيروزآبادي:مدتهاست كه ديگر از به اصطلاح عراقيزه كردن هندوكش صحبتي به ميان نمي‌آيد. امروزه عراق در مقايسه با افغانستان از امنيت بيشتري برخوردار است. بر پايه يكي از آخرين آمارهاي ارائه شده توسط نهاد بريتانيايي «گروه اطلاعاتي امنيتي جين»، افغانستان سومين كشور خطرناك جهان است و از اين نظر بر عراق تقدم دارد. «كلاوس دون هاوپت» از سازمان كمك رسان آلماني «آگف» در تشريح موقعيت افغانستان مي‌گويد: «افغاني‌ها ملت مغروري هستند و اگر احساس بهبودي نكنند، خود به مقابله بر مي‌خيزند». بدين ترتيب شايد بتوان با ابزار نظامي براي كوتاه‌مدت امنيت برقرار كرد اما اين امنيت به هيچ عنوان پايدار نخواهد بود.
اتحاديه فراگير سازمان‌هاي كمك‌رسان در افغانستان موسوم به «آكبار» نيز به تازگي و در جريان نشست كمك دهندگان مالي به افغانستان در پاريس اعلام كرد كه از 25 ميليارد دلار وعده داده شده براي بازسازي افغانستان تنها 5/1 ميليارد دلار پرداخت شده و بخش عمده اين رقم هم صرف خريد اتومبيل‌ها و محافظان شخصي گرديده است. در همان حال كه آمريكا روزانه يك‌صد ميليون دلار براي يگان‌هايش در افغانستان هزينه مي‌كند، ديگر كشورها تنها هفت ميليون دلار براي بازسازي اين كشور سرمايه‌گذاري كرده‌اند. بدين ترتيب طي دو سال اول اشغال افغانستان براي هر افغاني تنها 57 دلار هزينه شده، در حالي كه اين رقم در تيمور شرقي 233 و در بوسني 679 دلار بود.
بان كي مون، دبير كل سازمان ملل نيز بزرگ‌ترين مشكل را خروج سازمان‌هاي كمك‌رسان از افغانستان مي‌داند. در گزارشي كه وي در بهار امسال به شوراي امنيت ارائه داد، آمده است كه خشونت‌ها در افغانستان طي سال 2007 گسترده‌ترين ابعاد را از زمان سقوط طالبان به خود گرفته و هر ماه 500 حمله مرگبار در اين كشور به وقوع پيوسته است. سازمان‌هاي كمك‌رسان خارجي نيز از جمله بزرگ‌ترين قربانيان اين حملات بوده‌اند. بيلان آن صلح ناكام در افغانستان، بيلاني به شدت تكان‌دهنده به شمار مي‌آيد: «نگراني ويژه سازمان ملل در مورد افزايش عددي حملات عليه سازمان‌هاي كمك‌رسان محلي و بين‌المللي است». شورشيان تا به امروز بيش از 40 نفر از كاركنان «برنامه جهاني غذا» را به قتل رسانده و 89 نفر از آنان را ربوده كه مرگ هفت نفر از آنان قطعي به نظر مي‌رسد. كمك‌رسانان بين‌المللي به دليل مسائل امنيتي تا به امروز 36 حوزه از 376 حوزه كاري خود را تعطيل كرده‌اند.
بازگشت آرام سازمان‌هاي كمك‌رسان از افغانستان در دوم جولاي 2004 آغاز شد. در آن روز پنج تن از پزشك‌هاي سازمان پزشكان بدون مرز در استان بادقيس واقع در شمال غربي افغانستان در كمين شورشيان افتاده و تيرباران شدند. اگرچه گروه طالبان مسووليت اين جنايت را بر عهده گرفت اما احتمالا قاتلان از فرماندهان محلي دستور مي‌گرفته‌اند. سازمان پزشكان بدون مرز از اين حادثه به عنوان تلخ‌ترين رويداد در طول بيش از 30 سال فعاليت در مناطق بحران‌زده ياد مي‌كند. اين حادثه همه اميدها براي پايان دوباره و سريع فعاليت‌هاي طالبان را نقش بر آب كرد.
سازمان پزشكان بدون مرز از 24 سال پيش فعاليت‌هاي خود را به مداواي بيماران مسلول و انجام درمان‌هاي اوليه پزشكي محدود كرده بود اما در بهار 2004 بار ديگر در ميان جبهه‌هاي جنگ و مناقشه‌هاي نظامي حضور پيدا كرد. نيروهاي ائتلاف بين‌المللي با پخش اعلاميه از مردم مي‌خواستند تا اطلاعات خود در مورد القاعده و طالبان را به نيروهاي ائتلاف ارائه كنند و در غير اين صورت هيچ تضميني براي دريافت كمك‌هاي انساني نخواهند داشت. كوتاه‌زماني پس از حادثه دوم جولاي، سازمان پزشكان بدون مرز 80 هزار نفر از همكاران خود را از افغانستان بيرون برد و پروژه‌هاي خود در 13 استان اين كشور را تعطيل كرد.
از آن زمان آيين‌نامه سختگيرانه‌تري در مورد كمك‌رسانان خارجي اعمال مي‌شود و گاه حتي وزارت كشور افغانستان نيز خروج از حوزه كابل را براي آنها ممنوع مي‌كند. در آغاز سال 2004 نزديك به دو هزار كمك‌رسان خارجي در تقريبا همه استان‌هاي اين كشور حضور داشتند اما امروز بسياري از آنها حتي از دفاتر خود در كابل هم كمكي دريافت نمي‌كنند. تقريبا همه مجريان طرح «مديكو اينترناسيونال» نيز از سراسر جنوب و شمال افغانستان خارج شده‌اند. سازمان‌هاي همكار هم يكي از خطرناك‌ترين كارها يعني مين‌روبي را بر عهده دارند و 8400 كمك‌رسان افغاني به اين كار مشغولند. هفتصد كيلومتر مربع از خاك افغانستان آكنده از مواد منفجره است و در سال 2007 تعداد 138 نفر كه نيمي از آنها را كودكان تشكيل مي‌دادند بر اثر انفجار مين جان خود را از دست دادند. زونكه ويدريش مدير پروژه مديكو اينترناسيونال توضيح مي‌دهد كه شورشيان در خيابان‌هاي منتهي به جلال‌آباد وبگرام به كمك‌رسانان حمله و آنها را به يك اردوگاه موقتي در قندهار منتقل كرده و پنج خودروي آنها را هم دزديده‌اند. پس از حمله و ربايش آن 18 كمك‌رسان در محور كابل و قندهار بود كه همه فعاليت‌هاي كمك‌رساني تعطيل شد. اما هنگام خروج آخرين خودروي كمك‌رسانان از منطقه هم بار ديگر به آنها حمله گرديد و اين حملات تنها بخشي از هفت حمله ديگر در ژوئن 2007 است.
اين روزها هيچ سازمان كمك‌رساني در افغانستان بدون پوشش حفاظتي نيروهاي ائتلاف امكان فعاليت ندارد و همين موضوع به اين سازمان‌ها چهره‌اي نظامي داده است. اين سازمان‌ها نگران اين هستند كه، چه بسا از سوي نيروهاي ائتلاف مورد استفاده ابزاري قرار بگيرند. برخي از اين سازمان‌ها نسبت به فعاليت‌هاي خود دچار ترديد و بي‌اطميناني شده‌اند؛ و به گفته «تئو ريدكه» هماهنگ كننده «طرح جهاني كمك‌هاي غذايي» كه يكي از بزرگ‌ترين نهادهاي غير دولتي مستقر در افغانستان به حساب مي‌آيد: «سازمان ما در فاز جهت‌گيري جديد استراتژيك قرار گرفته است». در بهار 2007 يكي از مهندسان آلماني اين سازمان در نزديك مزارشريف و در آوريل همان سال يكي از رانندگان افغاني آنها در كابل هدف گلوله قرار گرفت و جالب آنكه اين حادثه در دو محلي روي داد كه نسبتا امن به حساب مي‌آيند. اما مديريت اين سازمان تصميم به خروج از افغانستان نگرفت و تنها تعداد افراد خود را كاهش داد. افراد باقيمانده به كار حفر چاه، درختكاري و توليد دانه‌هاي روغني به عنوان جايگزيني براي كشت خشخاش ( كه منبع مالي اصلي طالبان به شمار مي‌آيد) مشغولند.
از نظر طالبان كمك‌رسانان بين‌المللي به عنوان دشمن آشكار به شمار مي‌آيند. در كتاب لايحه طالبان آمده است:«با آن دسته از ان‌جي‌او‌هايي كه تحت نظر دولت‌هاي كافر به اين كشور آمده‌اند بايد به مانند دولت‌هايشان رفتار شود. آنها تحت لواي كمك به انسان‌ها آمده‌اند اما در واقع بخشي ازدولت‌هايشان به شمار مي‌آيند.» بدين ترتيب سازمان‌هاي كمك‌رسان خارجي در افغانستان در عمل كار چنداني ندارند و بدون حمايت نيروهاي ائتلاف قادر به انجام همين وظايف محدود خود نيز نخواهند بود.
منبع: فرايتاگ
پنجشنبه 20 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]