غرب موگابه را محكوم مي‌كند اما ديگر ديكتاتور‌هاي آفريقا را ناديده مي‌گيرد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: /تحليل-آسوشيتدپرس/ غرب موگابه را محكوم مي‌كند اما ديگر ديكتاتور‌هاي آفريقا را ناديده مي‌گيرد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: بين‌الملل - گزارش و تحليل"نيجريه، رواندا، اوگاندا، اتيوپي و گابون. رژيم رابرت موگابه در زيمبابوه رقيبان بسياري براي كسب عنوان "كشور آفريقايي كه كم‌ترين دموكراسي را دارد" در پيش روي خود مي‌بيند." به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) خبرگزاري آسوشيتدپرس در تحليلي خبري به بررسي بحران اخير زيمبابوه و اجراي دموكراسي در اين كشور به همراه مقايسه‌اي با ديگر كشورهاي آفريقايي منطقه پرداخته است. در اين تحليل مي‌خوانيم: "اگر چه او (رابرت موگابه، رييس جمهور 84 ساله‌ي زيمبابوه كه براي بار ششم به عنوان رييس جمهور سوگند ياد كرد!) توسط غرب محكوم شد اما رهبران ديگر كشورهاي اوتوكرات (ديكتاتور) آفريقا قادر بوده‌اند از تحريم و انزواي بين‌المللي خودداري كنند. بسياري از آن‌ها در پايتخت‌هاي كشورهاي غربي دوست دارند و يا در جنگ عليه گروه‌هاي تروريست نقشي استراتژيك بر عهده دارند و يا اينكه روي نفت نشسته‌اند. با وجود دولت‌هاي فاسد و خود مختار كه به اين هنجار (ديكتاتوري) در اين قاره نزديك هستند، شگفت انگيز نيست كه ببينيم رهبران آفريقايي به درخواست‌هاي غربي براي محكوم كردن رييس جمهور زيمبابوه در نشست سران كشورهاي اتحاديه‌ي آفريقا بي‌توجهي كردند و يا بعضي از آن‌ها حتي بسيار گرم موگابه را در آغوش خود گرفتند. همان‌طور كه خود موگابه پرسيده است: چند رهبر آفريقايي مي‌تواند با يك انگشت تميز به من اشاره كند؟ چند تن از آن‌ها انتخاباتي بهتر از دور دوم انتخابات يك كانديدايي رياست جمهوري خود او برگزار كرده‌اند كه عليه دشمنانش موجي از خشونت‌ را به راه انداخته‌ و باعث شد رهبر اپوزيسيون خود را از شركت در آن كنار بكشد؟ در حالي كه بعضي از رهبران آفريقايي موگابه را محكوم كرده‌اند، بسياري نيز او را به خاطر ايستادن در برابر غرب و اشاره كردن به رياكارهاي آن مانند اين كه دولت بوش درخواست حفظ حقوق بشر در زيمبابوه كرده است در حالي كه بر سر زندان گوانتانامو از وي انتقاد شده است، مي‌ستايند. يحيا جامه، رييس جمهور گامبيا، در ستايش انتخابات زيمبابوه و ششمين دوره‌ي رياست جمهوري متوالي‌اش گفت: "ما آفريقايي‌ها بايد از اين درس بياموزيم!" جامه كه كلنل سابق ارتش بوده و در كودتايي در سال 1994 قدرت را به دست گرفت، ادامه داد: آن‌ها (غرب) فكر مي‌كنند مي‌توانند به ما ديكته كنند اما اين قابل پذيرش نيست. آفريقايي‌ها بايد از زيمبابوه حمايت كنند و در آخر اين كه غرب براي آفريقا چه كاري انجام داد؟" اين تحليل مي‌افزايد: "تنها يك دهه پيش بيشتر آفريقا به موجي از دموكراسي كه سراسر اين قاره را در بر گرفت، اميدوار شد. هنگامي كه انتخابات در آفريقاي جنوبي با حاكميت اقليت در سال 1994 تمام شد، در كشورهاي مركزي و جنوب آفريقا حتي يك كشور كه تنها يك حزب در آن وجود داشته باشد وجود نداشت. كشورهاي غربي به برگزاري انتخابات آزاد كمك كردند و روابط خود را با ديكتاتورهايي كه به نام جنگ سرد با كمونيسم كار مي‌كردند، قطع كردند. اما اين خوش بيني با اعتقاد به اين كه باز كردن درهاي اقتصاد‌هاي سوسياليستي به اقتصاد بازار آزاد به بيرون كشاندن آفريقا از فقر كمك خواهد كرد، محو شده ‌ و جنبش دموكراسي متوقف شده است. امروزه تنها 21 كشور از جمله بوتسوانا و آفريقاي جنوبي انتخابات نسبتا آزاد برگزار مي كنند. بسياري از 31 كشور باقي مانده توسط ديكتاتور‌هايي اداره مي‌شوند كه بسياري از آن‌ها نشان مي‌دهند كه دموكراسي به سبك موگابه دارند. فعالان حقوق بشر مقصر بيشتر اين وضعيت را غرب مي‌دانند. كنث راث، مدير اجرايي ديده‌بان حقوق بشر مستقر در نيويورك، در گزارش اخير اين سازمان نوشته است: به نظر مي‌رسد واشنگتن و دولت‌هاي اروپايي حتي مشكوك‌ترين انتخابات را اگر آن "پيروز" هم پيمان استراتژيك و يا تجاري آن‌ها باشد، قبول مي‌كنند. در ميان كشورهايي كه او به عنوان دموكراسي‌هاي تقلبي ياد كرد كشورهاي ثروتمند نفتي مانند چاد، نيجريه و اوگاندا هستند كه دوستي يووري موسوني، رييس جمهور‌ اوگاندا با بوش او را از باد انتقادات مصون نگه داشته است و اتيوپي كه در جنگ عليه شبه نظاميان هم پيمان اصلي آمريكاست. ديگر توليد كنندگان نفت كه توانسته‌اند از محكوميت بين‌المللي جلوگيري كنند شامل آنگولا و گابون هستند. آنگولا از سال 1992 تاكنون انتخابات رياست جمهوري نداشته است و گابون نيز عمر بنگو، رييس جمهور آن در كودتاي سال 1967 قدرت را به دست گرفت و هم اكنون ديرپاترين رهبر آفريقا بر سر قدرت است. آكو آمسو، تحليل‌گر ارشد موسسه جامعه‌ي باز در واشنگتن گفت: به نظر مي‌رسد كشورهايي كه با روايت‌ها و سياست‌هاي آمريكا در ارتباط با تروريسم خود را بسيار مريض كرده‌اند، نه تنها از حمايت مالي و نظامي بهره برده‌اند بلكه به نظر مي‌رسد به طور موفقيت آميزي توجه خود را از حاكميت ضعيف داخلي خود و نقض حقوق بشر در كشورشان منحرف كرده‌اند." آسوشيتدپرس افزوده است: "بخش بزرگي از توجه غرب بر روي زيمبابوه مربوط به ناراحتي از اين مطلب است كه يكي از داستان‌هاي موفقيت بزرگ آفريقا (زيمبابوه) چنين به زمين خورده است. هنگامي كه موگابه در سال 1980 زيمبابوه را به استقلال رساند، اين كشور از قبل صنايع و پايگاه‌ كشاورزي خود را توسعه داده بود كه به دليل سال‌ها تحريم سازمان ملل عليه يك رژيم سفيد پوست برتري جو آن را تقريبا خودكفا كرده بود. موگابه سياست‌هاي جنبش چريكي خود موسوم به "سوسياليسم علمي" را كه خواستار ملي كردن صنايع و زمين بود رها كرد و در عوض از يك اقتصاد تقريبا آزاد كه رشد داشت و به وي اجازه داد تا در آموزش و مراقبت بهداشتي سرمايه‌گذاري كند، حمايت كرد. زيمبابوه شكوفا شد و گل سرسبد قاره‌ي آفريقا بود و به عنوان يك نمونه‌ي موفقيت اقتصادي و چند نژادي براي حاكميت بود اما اميد‌هاي بالاي جهاني ديري نپاييد. موگابه در سال 2000 وفاداران خود را فرستاد تا با خشونت‌ زمين‌هاي كشاورزان سياه پوست را در انتقام خودداري آن‌ها از حمايت از يك رفراندوم براي تقويت قدرتش پس بگيرند. اين به فروپاشي بخش كشاورزي تجاري در حال رشد زيمبابوه منجر شد كه به كشورهاي همسايه‌ي اين كشور مواد غذايي صادر مي‌كرد. وضعيت بحران اقتصادي، يك سوم مردم زيمبابوه را گرسنه باقي گذاشته است و باعث شده است تورم به آمار گيج كننده چهار ميليون درصدي برسد. گفته مي‌شود در حدود پنج ميليون شهروند زيمبابوه از كل جمعيت 12 ميليوني اين كشور به كشورهاي ديگر فرار كرده باشند. اگر چه موگابه مسوول اين فاجعه است، اما او هنوز بسياري از آفريقايي‌ها را مسحور كرده است. هزاران هوادار موگابه در هراره، پايتخت زيمبابوه، جمع شدند تا از وي به هنگام بازگشت از نشست سران كشورهاي اتحاديه‌ي آفريقا در شرم‌الشيخ مصر استقبال كنند." در پايان اين تحليل آمده است: "اسها-رز ميگيرو، وزير سابق امور خارجه‌ي تانزانيا و معاون بان كي مون، دبيركل سازمان ملل متحد مي‌گويد: زيمبابوه تنها چالش بزرگ در جنوب آفريقاست نه تنها به خاطر عواقب بد انساني‌اش بلكه به دليل سابقه‌ي خطرناك سياسي اين كشور." انتهاي پيام
دوشنبه 17 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]