عليرضا دبير: - يك سال زجر كشيدم تا قهرمان شدم

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: عليرضا دبير: - يك سال زجر كشيدم تا قهرمان شدم
مهرى رنجبرMehri Ranjbarعليرضا دبير كشتى گير ۲۰ ساله ستاره كشتى آزاد ايران در المپيك ۲۰۰۰ سيدنى بود. او كه يكسال قبل در مسابقه قهرمانى جهان سهميه المپيك را گرفته بود با كنار زدن حريفانش در آسمان سيدنى درخشيد.در حالى كه همه چهره هاى آزادكار ايران در سيدنى حاضر بودند اما پسر ۲۰ ساله جور همه ناكامى ها را كشيد. وقتى بهنام طيبى به خاطر وزن كشتى، طلايى به دليل مشكلش در اجراى فن كمر در كمر، بى انگيزگى حيدرى، ناداورى در حق امير خادم، قرعه بد توكليان حسرت به دل مدال ماندند، عليرضا ناجى ايران شد. او جور همه را كشيد تا با همان يك مدال طلا كشتى آزاد ايران بعد از روسيه تيم دوم المپيك شود.معمولا كشتى گيران در جام تختى سهميه المپيك مى گيرند، شما هم در اين مسابقه ها در سال ۲۰۰۰ المپيكى شديد نه، من سهميه المپيك ۲۰۰۰ سيدنى را يك سال قبل از آن در مسابقه هاى جهانى ۱۹۹۹ آنكارا گرفتم.يعنى از قبل خودتان را آماده كرده بوديد تا در آنكارا با گرفتن سهميه كار را يكسره كنيد.نه، من اصلا دنبال سهميه المپيك نبودم. قهرمانى جهان را مى خواستم. در كشتى سختى كه داشتم به دوغان باختم. خيلى ناراحت شدم.با اينكه قهرمان نشديد اما در عوض به المپيك كه رسيديد من براى گرفتن سهميه المپيك مشكل نداشتم. آن موقع همه دنبال مدال جهانى بودند نه سهميه، فدراسيون هم با مدال هاى ما پز مى داد. مثل حالا كه فدراسيون دنبال سهميه كشتى گيران است.يعنى مدال جهانى برايتان اهميت بيشترى داشت نه تنها من كه حتى خادم، طيبى، توكليان، حيدرى و جديدى هم دنبال مدال بودند.فقط مدال جهانى مى خواستيد -براى ما مدال جهانى چيز ديگرى بود و سهميه المپيك در حد آن نبود.بعد از اينكه قهرمانى جهان را در آنكارا از دست داديد، براى المپيك تلاشتان را بيشتر كرديد يك سال بعد از مسابقه هاى جهانى روز و شب نداشتم. يك سال به تمام معنا زجر كشيدم.چطور من در اين مدت هم تمرين مى كردم، هم دردكشيدم، جراحى هم كردم. حرف و حديث هاى زياى هم بود. اما من با وجود همه اين مسائل آبديده شدم.قهرمانى المپيك نتيجه همه تحمل و صبرتان بود طلايى كه گرفتم همه تلخى ها را برايم شيرين كرد. آن همه صبر به اين مدال مى ارزيد.اما يكسال خيلى اذيت شديد بله، آن يكسال خيلى اذيتم كرد. اما اول شدم.چطور با اين وضعيت تمرين كرديد و قهرمان شديد همه اش لطف خدا بود. خدا محبت كرد شك نداشته باشيد.واقعا بله، اگر لطف او نباشد. من اصلا نمى توانم راه بروم. حتى يك برگ هم بدون اذن خدا نمى افتد.در سيدنى سخت ترين مسابقه ات با كدام كشتى گير بود همه حريفانم قدر بودند. من بدترين و مشكل ترين گروه را داشتم به جزو دور آخر در همه دورها با همه قهرمانان دنيا مسابقه دادم.حضور در المپيك حالا راحت تر شده آنهايى كه اين حرف را مى زنند، ورزش را نمى شناسند. توقع بيشترى هم نبايد داشته باشيم. برداشت آنها از حضور ورزشكاران در المپيك به اندازه درك شان است. آنها فكر مى كنند رفتن به المپيك مثل رفتن سر خيابان است. در صورتى كه اين دو با هم فرق دارد. خيلى زياد.براى اينكه آماده المپيك شويد، چطور تمرين مى كرديد من فقط براى تمرينات كشتى باتيم هماهنگ كار مى كردم. البته من و آقاى درستكار بقيه تمرينات را هم خودمان انجام مى داديم.چطور ما تمرينات بدنسازى را خودمان انجام مى داديم. چون بدنسازى آنها باب ملى ما نبود. با مربى صحبت كرده بوديم. خودمان كار مى كرديم.مسابقه تداركاتى هم داشتيد من به خاطر جراحى كه كرده بودم. نتوانستم در مسابقه هاى برون مرزى شركت كنم و تنها در المپياد دانشجويان ايران كشتى گرفتم.همه حريفانت در مسابقه هاى جهانى به المپيك هم آمده بودند همه شان بودند.دوست داشتى باكشتى گيرى كه در فينال جهانى به او باختى دوباره سرشاخ مى شدى كه انتقام باخت قبلى ات را بگيرى او هم بود اما خيلى زود اوت شد. من با بوسلوويچ اوكراينى كشتى گرفتم و ۳-صفر او را بردم و قهرمان شدم.آن موقع رسم بود به مدال آوران المپيكى پاداش بدهند بله، ۱۰ ميليون تومان پاداش گرفتم.آن پاداش راضى تان كرد چى خوب بود.پاداش ۱۰۰ ميليونى كه ورزشكاران حالا مى گيرند چى خوب است نه، حالا هم ۱۰۰ ميليون خيلى كم است. آن هم براى كسى مدال طلا مى گيرد. قدر زر زرگر شناسد، نه آنهايى كه درباره المپيك همين طور اظهار نظر مى كنند.
يکشنبه 16 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 261]