قدس از شهريه هاي بالا گزارش مي دهد؛ اوقات فراغت؛ يكه تازي بخش خصوصي در غياب نظارت

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: قدس از شهريه هاي بالا گزارش مي دهد؛ اوقات فراغت؛ يكه تازي بخش خصوصي در غياب نظارت
* مريم زنگنه داستان اوقات فراغت هم از آن دسته قصه هايي است كه كلاغش هيچ وقت به خانه نمي رسد. تابستان كه مي شود پدرها و مادرها فكر مي كنند كاري كنند كه هم فرزندشان در كوچه ها هرز نرود و هم خودشان خيالشان راحت باشد كه فرزندشان در ظهرهاي داغ تابستان در كوچه ها سرگردان نيست. و درست ماجرا از همان روزي آغاز مي شود كه بچه ها آخرين امتحانها را مي دهند و با خوشحالي به خانه بر مي گردند تا 4 ماه تعطيلات تابستان را پشت سر بگذرانند. كلاسهاي ورزشي و آموزشي عمده ترين وسيله پر كردن اوقات فراغت بچه هاست بخصوص پسر بچه ها عمده ترين مشتريان كلاسهاي ورزشي هستند البته دكتر عصارنيا، معاون فرهنگي اجتماعي سازمان ملي جوانان نظر ديگري دارد. وي مي گويد: دختران بيشتر از پسران از طرحهاي اوقات فراغت استقبال مي كنند. اما آنچه در اين ميان اهميت دارد شيوع گسترده و استقبال بخش خصوصي از برگزاري برنامه هاي اوقات فراغت است. به خودي خود استقبال بخش خصوصي براي غني كردن اوقات فراغت خوب است. اينكه اين بخش براي ياري كردن بخش دولتي كه هميشه پول ندارند وهميشه امكاناتشان كم است، فرصت مغتنمي است اما تجربه در كشور ما ثابت كرده است واگذاري به بخش خصوصي در موارد متعدد چندان خاطره خوشايندي براي مردم نداشته است.شايد گراني خدمات در اين بخش به خصوص با وضعيت نامناسب اقتصادي بيش از 80 درصد خانواده هاي ايراني عمده ترين دغدغه اين قشر باشد. اما باز هم خانواده ها حاضرند از نان شب خود بزنند تا بتوانند شهريه كلاس پسر و دخترشان را فراهم كنند و صد البته در حالتي كه اين خانواده از غناي فرهنگي مناسب برخوردار باشند در غير اين صورت توپ پلاستيكي و ظهر داغ تابستان تنها وسيله هاي سرگرمي بچه ها به خصوص پسر بچه ها و تلويزيون و برنامه هاي مختلفش از سريالهاي خانوادگي تا كارتون سرگرمي دختر بچه هاست. ولي اتفاقي كه هر سال تكرار مي شود و كسي هم به آن توجه نمي كند قيمت بالاي كلاسها وبرنامه هايي است كه توسط بخش خصوصي اجرا مي شود. اين بخش به آساني قيمتهاي مختلفي براي خدمات خود ارائه مي دهد. وقتي از او سؤال مي شود، مي گويد: اگر اين خدمات براي بخش خصوصي سود نداشته باشد، اين بخش نمي تواند فعاليت كند. آنها امكانات مختلف، مربي ها، مكان و آب و برق و تلفن و گران بودن آنها را از عمده ترين دلايل گران بودن كلاسها مي دانند. وقتي از بخش دولتي و عدم امكاناتش سؤال مي شود، مي گويند: دولت هيچ امكاناتي به ما نمي دهد. ما چگونه مي توانيم دوباره مجري باشيم. به عنوان مثال در برخي شهرستانها كلاسهاي مختلف آموزش شنا، خياطي و... در برخي كانونها برگزار مي شود كه به گفته يكي از مسؤولان اين مراكز هنوز نتوانستيم حق الزحمه مربيان را در سال گذشته بپردازيم چطور مي توانيم يك بار ديگر از آنها بخواهيم كه بيايند كلاس داير كنند. مسلم است وقتي در بخش دولتي اين اتفاق مي افتد بخش خصوصي بيشترين بهره را از اين آشفته بازار دولتي مي برد. به عنوان مثال يك آموزشگاه زبان انگليسي و فرانسه و آلماني كه در بخش خصوصي فعاليت مي كند شهريه هايش را اينگونه عنوان مي كند: براي كلاسهاي زبان فرانسه فشرده براي سطوح اوليه هر جلسه 5 هزار تومان و يك ترم شامل 10 جلسه است. زبان انگليسي در سطوح اوليه هر سطح شامل يك كتاب است و سه ترم را شامل مي شود در طول زمان 2 ماه و 2 هفته اين سطح به پايان مي رسد و شهريه آن 140 هزار تومان است. كلاسهاي زبان انگليسي در يك مركز دولتي براي يك ترم يك و نيم ماهه 27 هزار و 500 تومان است. آموزش كامپيوتر يك هفته براي تايپ 15 هزار تومان، يك هفته براي «ورد» نيز 19 هزار تومان است. آموزش كاشت ناخن براي دختر خانمهاي جوان 60 هزار تومان، آموزش قاليبافي و گليم براي سه ماه، 118هزار تومان است. آموزش خصوصي موسيقي ساعتي 4 هزار تومان، آموزش پيانو در كلاس براي دوره سه ماهه 86 هزار تومان، ويولون 102 هزار تومان و ساير سازها 110 هزار تومان است و البته اين قيمتها گاه بر اساس شهرت استادان يا گراني وسايل و... خيلي بالاتر هم مي شود. آموزش شنا در شناي گروهي هر فرد در 12 جلسه 80 هزار تومان و كلاسهاي فوتبال؛ تكواندو و... هم با همين حدود قيمتهاست. دكتر عصارنيا، معاون فرهنگي اجتماعي سازمان ملي جوانان مي گويد: خانواده ها سه برابر دولت براي اوقات فراغت هزينه مي كنند. اما آيا دولت تا به حال به درآمد خانواده ها فكر كرده است كه مي خواهد باز هم خودشان وارد عمل شوند چون آنها پول ندارند؟ عصارنيا مي گويد: 24 ميليون و 446 هزار و 774 جوان و نوجوان در محدوده سني 11 تا 25 سال در كشور هستند كه بايد براي اوقات فراغت آنها برنامه اي تدوين شود. وي مي افزايد: ميانگين ساعت فراغت جوانان در جهان 5 ساعت در روز است و در ايران دو روز در هفته، هشت هفته در تابستان و پنج ساعت و 23 دقيقه در يك روز است. وي مي گويد: بحث اوقات فراغت بسيار گسترده است و بخش دولتي، سازمانها و نهادهاي عمومي و بخش خصوصي هر يك به طور جداگانه برنامه هايي براي اوقات فراغت دارند و اصلاً امكان نظارت نيست زيرا تنوع و گستردگي بسيار زياد است. وي مي افزايد: از بودجه 28 ميليارد توماني سال جاري 9 ميليارد تومان به امر اوقات فراغت اختصاص يافت كه با توجه به 30 استان كشور هر سال 300 ميليون تومان به استانها اختصاص يافت. پايان به نظر مي رسد با تشكيل ستاد ساماندهي اوقات فراغت، باز هم نشود براي بخش خصوصي تعيين تكليف كرد كه منصف باشند زيرا نه نظارتي وجود دارد و نه تنبيه و توبيخي. آنها مي گويند مردم ناچارند از امكانات ما استفاده كنند و ما بايد سود مناسب داشته باشيم همين!
پنجشنبه 13 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]