محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826057949
چگونه مى توانیم براى نوجوانان انگیزه ایجاد كنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چگونه مى توانیم براى نوجوانان انگیزه ایجاد كنیم؟
دلایل زیادى براى انگیزه نداشتن نوجوانان وجود دارد، البته نوجوانان براى انجام كارهایى كه والدین شان از آنان مى خواهند، انگیزه ندارند اما براى كارهایى كه خودشان دوست دارند (مثل گفت و گوى تلفنى با دوستانشان، مهمانى دوستانه، بازى با دوستان) با انگیزه عمل مى كنند.در اینجا به بعضى از دلایل بى رغبتى نوجوانان به پیروى از دستورات والدین اشاره مى كنیم :1 - پدر و مادرها وقتى كارى را از نوجوان خود مى خواهند عجول و عصبى رفتار مى كنند، در نتیجه فرزند خود را دعوت به مقاومت مى كنند.2 - نوجوانان احساس مى كنند عشق والدینشان به آنان عشقى مشروط است (اگر مطابق خواسته هاى آنان عمل كنم مرا دوست دارند). این حس آسیب زننده است و نوجوان را دچار سرخوردگى و مقاومت بیشتر مى كند.3 - پدر و مادر اجازه نمى دهند فرزندشان چیزهایى را كه به خودش مربوط مى شود و برایش اهمیت دارد كشف كند.4 - والدین به فرزندان خود اجازه نمى دهند از شكست خود درس بگیرند. یكى از راه هاى آموزش مسئولیت پذیرى به نوجوانان، بى مسئولیتى آگاهانه است. به آنان اجازه دهید كارى را شروع كنند، در آن شكست بخورند، سپس با آنان همدردى نشان دهید، به آنان كمك كنید بفهمند چه اتفاقى افتاده، اشكال كار در كجاست، چه درسى از آن گرفته اند و در آینده چه باید بكنند كه در چنین موقعیتى موفق شوند.5 - والدین در اكثر موارد به جاى آنكه از فرزند خود بخواهند با منطق و استدلال صحیح، راه حل مسئله را پیدا كند، به فرزند خود «مى گویند» چه باید بكند. نوجوانان بیشتر دوست دارند برنامه اى را كه در طراحى آن كمك كرده اند دنبال كنند.6 - والدین انتظار دارند فرزند نوجوانشان فراموش نكند كارها و وظایف شخصى خود را در منزل انجام دهد، گویى این كار نشان دهنده مسئولیت پذیرى اوست. نوجوانان حتى وقتى خودشان در طراحى برنامه اى همكارى كرده اند بازهم فراموش مى كنند برنامه را به طور منظم و مستمر دنبال كنند، چون این كارها در فهرست اولویت هاى آنان مقام اول را ندارند. این به معنى بى مسئولیتى آنان نیست. بلكه به این معناست كه آنان نوجوان هستند. یك یادآورى دوستانه مشكل بزرگى ایجاد نمى كند.از حس شوخ طبعى خود براى این كار استفاده كنید و سعى كنید زیاد بحث نكنید. مثلاً یادداشتى بنویسید. اگر مجبور شدید حرف بزنید مى توانید فقط از او بپرسید : «چه قرارى باهم داشتیم؟»7 - لازم است والدین در عین قاطعیت، مهربان باشند. در فضایى به دور از عصبانیت و ایجاد تنش، همه بهتر و راحت تر كار مى كنند.
8 - والدین معمولاً «مهارت هاى حل مسئله» را به فرزندان خود آموزش نمى دهند. این مهارت ها را مى توان در حین ملاقات هاى خانوادگى و صحبت هاى فردى با نوجوان به وى انتقال داد.9 - مهارت هاى « مدیریت زمان » را با انجام كارها و فعالیت هاى روزانه به كودكان و نوجوانان یاد دهید. كلید موفقیت شما در «مشاركت» نهفته است.10 - وظایفى بیش از حد توان به فرزند خود واگذار نكنید. حواستان به تعداد وظایف محوله و سنگینى آنها براى نوجوانتان باشد.11 - اكثر والدین نمى دانند چگونه به فرزند نوجوان خود بگویند: «دوستت دارم اما با این خواسته ات موافق نیستم.»12 - والدین بیشتر به دنبال نتایج كوتاه مدت و سریع هستند تا نتایج درازمدت و ماندنى. مثلاً نوجوان را وادار مى كنند در همان لحظه تكالیف خود را حتى با بى دقتى و عجولانه انجام دهد. به جاى این كه به او فرصت دهند پس از استراحتى كوتاه، با دقت و علاقه بیشتر به انجام كارها یا تكالیف مدرسه خود بپردازد.چرا بچه ها با والدین خود همكارى نمى كنند؟ اكثر والدین فكر مى كنند که نوجوانانشان حس همكارى ندارند. اگر این والدین به جاى راهنمایى كردن فرزندشان به استفاده مفید از قدرت خود، الگویى خشن و عصبى براى آنان طراحى كرده اند، پس حق دارند؛ فرزندشان حس همكارى ندارد! «همان كارى را بكن كه من مى گم!» این حرف جایى براى همكارى باقى نمى گذارد؛ برعكس، نوجوان را دعوت به شورش مى كند.وقتى بچه ها نمى خواهند همكارى كنند به این معنى است كه والدین یا معلمان محیط همكارى براى مشاركت حقیقى آنان در برنامه ریزى ، راهكارها و ایده هاى خلاق فراهم نكرده اند. بسیارى از نوجوانان به جاى استفاده از حس خویشتندارى و همكارى با بزرگترها ، با مقاومت و شورش در برابر كنترل والدین ، انرژى زیادى صرف محافظت از «حس اعتماد به نفس » خود مى كنند.تا وقتى به جاى فرزند خود تصمیم مى گیرید ، برنامه ریزى مى كنید و مسئولیت كارهاى او را قبول مى كنید، نوجوانتان انگیزه اى براى همكارى و مسئولیت پذیرى ندارد. شاید پرسش واقعى این باشد: «چگونه مى توانیم براى والدین انگیزه استفاده از روش هاى ایجاد انگیزه براى نوجوانان ایجاد كنیم؟»نوشته: جین نلسون- ترجمه: فرح شیلاندرىچگونه با فرزند نوجوانمان صحبت کنیم ( قسمت اول ) ، ( قسمت دوم ) ، ( قسمت سوم ) پول توجیبی و تجربه های شیرین مستقل شدن نوجوانان چگونگی انتقاد از نوجوانان دوست نوجوان خود باشیم دغدغه های والدین و انتظارات فرزندان ویژگی های دوران نوجوانی الگوی نوجوان شما چه كسی است؟ کتاب های « خانواده » ، « کودکان » ، « روان شناسی » و « متفرقه » در فروشگاه اینترنتی تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 501]
-
گوناگون
پربازدیدترینها