انواع فرسایش در ایران

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : انواع فرسایش در ایران majids19-11-2008, 07:44 PMسلام دوستان خسته نباشید یه مطلب میخوام در مورد انواع فرسایش در ایران اگه تصویری و یا پاور پوینت باشه عالیه ممنون میشم اگه بتونید کمکم کنید vahide08-01-2009, 03:33 PMفرسايش كه به آلماني Abtrag وبه فرانسه وانگليسي Erosion گفته مي‌‌شود، از كلمه لاتين Erodere گرفته شده وعبارت است از فرسودگي و از بين رفتگي مداوم خاك سطح زمين (انتقال يا حركت آن از نقطه اي به نقطه ديگر در سطح زمين) توسط آب يا باد. خاك يكي از مهمترين منابع طبيعي هر كشور است. امروزه فرسايش خاك به عنوان خطري براي رفاه انسان و حتي براي حيات او به شمار مي‌رود. در مناطقي كه فرسايش كنترل نمي‌شود، خاك ها به تدريج فرسايش يافته، حاصلخيزي خود را از دست مي دهند. فرسايش نه تنها سبب فقير شدن خاك و متروك شدن مزارع مي گردد و از اين راه خسارات زياد و جبران ناپذيري را به جا مي گذارد، بلكه با رسوب مواد در آبراهه ها، مخازن سدها، بنادر و كاهش ظرفيت آبگيري آنها نيز زيانهاي فراواني را سبب مي‌گردد. بنابر اين نبايد مساله حفاظت و حراست خاك را كوچك و كم اهميت شمرد. اگر استفاده خاك بر اساس شناسايي استعداد و قدرت توليدي آن ومبتني بر رعايت اصول صحيح و علمي باشد، خاك از بين نمي رود. فقط در سايه حمايت پوشش نباتي(درختان يا ساير گياهان) بوده كه فرسايش خاك بسيار كند شده و تعادلي در تشكيل و فرسايش خاك ايجاد گرديده است. اين تعادل مساعد كه تحت تاثيرشرايط طبيعي حكمروا شده بود،از زماني كه بشر زمين را به منظور تهيه محصول وبدست آوردن غذا و ديگر مايحتاج خود ،موردكشت و زرع قرار داد تا از آن به عنوان مرتع استفاده كرد، بر هم خورد و زمين ها در معرض فرسايش شديد و وسيع قرار گرفت . بنابراين فرسايش قبل از آنكه مورد بهره برداري انسان قرارگيرد نيز اتفاق مي‌افتاده(فرسايش طبيعي) ولي از وقتي‌كه انسان در آن به كشت و زرع پرداخت باعث فرسايش بيش از حد(فرسايش سريع وشديد) خاك شده است. مبارزه با فرسايش آبي معمولا براي حفظ خاك و مبارزه با فرسايش دو راه وجود دارد: مبارزه مستقيم و مبارزه غير مستقيم. اين دو روش مبارزه نميتوانند جايگزين يكديگر شوند، بلكه بصورت مكمل ميباشند. استفاده از فعاليتهاي مديريتي (Best Management Practices)، در قالب مديريت جامع حوزههاي آبخيز، روشي مناسب در كنترل و كاهش ميزان فرسايش و رسوب است. 1- مبارزه غير مستقيم در مبارزه غير مستقيم هدف ايجاد پوشش گياهي يا بيشتر كردن آن است. براي نتيجه گيري بهتر، بايستي روش بهرهبرداري از زمين با حفظ خاك متناسب باشد و به جهت ايجاد تعادل بين خاك و گياه و زمينهاي مرتعي و جنگلي و زراعتي مشخص گردد تا نقاطي كه استعداد جنگل را دارد، جنگلكاري، و قسمتهايي كه براي مرتعداري مناسب است، در آنجا پوشش مرتعي ايجاد يا توسعه داده شود و خلاصه سطحهايي كه براي كشاورزي مستعد است، گياهان زراعتي مناسب با آن محل بويژه از خانواده لگومينوز كاشته بشود. هر چند گياهان زراعتي خاك را به خوبي مرتع و جنگل در برابر عوامل فرسايشي حفظ نميكنند، اما چون خاك استعداد كشاورزي دارد، چنانچه از روي اصول صحيح كشت و زرع گردد، هم از لحاظ اقتصادي مقرون به صرفه است و هم خاك حفظ خواهد شد. در بهرهبرداري صحيح از خاك در نقاط كوهستاني معمولا بايد نكات ذيل مراعات بشود: زمينهايي كه شيب آنها زياد و صخرهاي است و همچنين سطحهايي كه خاكش كم است، مانند قله كوهها را بايد به احداث جنگل اختصاص داد تا حساسيت خاك در مقابل فرسايش كم شود و زمينهايي كه داراي خاك نرم و مرطوب و كوهپايهاي است و نسبت به زمينهاي جنگلي شيب كمتري دارد در آنها مرتع بوجود آورد و خلاصه اراضي كه خاكش خوب و شيب آن كم است و دسترسي به آب آبياري لازم هم هست، با احتياط و از روي اسلوب صحيح كشاورزي بشود. در اينجا قابل ذكر است كه بسياري از كارشناسان كه برنامه آبخيزداري را اجرا ميكنند معتقدند در نقاطي كه منظور حفظ خاك است،‌ به هيچ وجه نبايد زراعت بشود، كمااينكه در ايران در كليه حوزههاي آبخيزداري بكلي مانع بهرهبرداري از زمين بصورت كشاورزي و براي دامداري ميشوند، زيرا شخم زدن زمين و همچنين بدون پوشش گياهي ماندن آن براي مدتي از سال به فرسايش خاك كمك ميكند. 2- مبارزه مستقيم مبارزه غير مستقيم يعني ايجاد پوشش گياهي يا تقويت پوشش زنده خاك بيشتر به منظور پيشگيري صورت ميگيرد، در صورتيكه مبارزه مستقيم هنگامي شروع ميشود كه خاك فرسايش يافته باشد و بايد اقداماتي انجام داد كه خاك بيش از اين فرسايش نيابد و امكاناتي فراهم كرد تا سطوح فرسايش يافته ترميم گردد. بنابراين در مبارزه مستقيم وضع خاك از نظر فرسايش از مرحله پيشگيري به مرحله استعلاجي ميرسد كه انجام اين امر مستلزم صرف هزينه زياد است و اصل اقتصادي آن بايستي مراعات گردد. فرسايش آبي موقعي اتفاق ميافتد كه سرعت آبهاي جاري از سرعت آستانه فرسايش تجاوز كند. سرعت آستانه فرسايش، حداقل سرعتي است كه آب بتواند ذرات خاك را با خود حمل كند. در مبارزه مستقيم با فرسايش آبي، هدف نفوذ دادن آب بيشتر در زمين، يا هدايت آبهاي اضافي به طرف مجاري خروجي و خلاصه جلوگيري از سرعت آبهاي جاري در سطح زمين است تا به سرعت آستانه فرسايش نرسد كه موجب فرسايش خاك گردد. مبارزه مستقيم با فرسايش را معمولا از طريق ايجاد بانكتهاي افقي در امتداد خطوط تراز و ايجاد سكوهاي محافظ و حايل و ديگر اقداماتي كه بعدا به آنها اشاره خواهد شد، انجام ميدهند. مبارزه با فرسايش خاك همانطور كه قبلا شرح داده شد، خاك توسط آب و باد فرسايش مييابد. پوشش گياهي و هوموس در جلوگيري از هر دو نوع فرسايش (آبي و بادي) بسيار موثر است. براي جلوگيري از فرسايش خاك در درجه اول بايد هدف ايجاد پوشش گياهي باشد. اما بديهي است كه در بعضي نقاط، شرايط طبيعي طوري است كه امكان روييدن گياه نيست ولي در هر حال بايد اقداماتي در زمينه جلوگيري از فرسايش خاك صورت گيرد. در اين شرايط بايستي از فكر ايجاد پوشش گياهي در آن منطقه منصرف شد و روشهاي ديگري را براي نفوذ دادن آب در زمين (در فرسايش آبي) و تثبيت خاك در فرسايش آبي و بادي در پيش گرفت. به عنوان مثال حفر جويها يا بانكتها در دامنه كوهها در جلوگيري از فرسايش آبي و استعمال مالچ نفتي در تثبيت ماسههاي روان و ديگر اقدامات كه ذيلا به شرح آنها خواهيم پرداخت. لازم به ذكر است كه اقدامات لازم درباره جلوگيري از فرسايش خاك و انتخاب روش و بكار بردن وسيله صحيح براي مبارزه با آن بايد با مطالعات و بررسيهاي دقيق و توجه به وضع اقليمي و جغرافيايي و حتي اجتماعي منطقه مربوطه صورت گيرد نه آنكه يك فرمول و يك دستورالعمل براي مبارزه با فرسايش بادي براي كليه نقاط بكار برده شود. اثر فرسايش در ايجاد سيلابهاي خطرناك در مناطقي كه زمين پوشش گياهي كم دارد يا بكلي فاقد آن است، در موقع بارندگيهاي شديد يا ذوب شدن برفها، آب زيادي در دامنه كوهها جاري ميشود كه اغلب تشكيل سيلهاي خطرناكي را ميدهد. با فرسايش خاك و گلآلود شدن آب و وجود مواد ديگري از قبيل ريگ و قلوهسنگ و سنگ در سيلابها، قدرت خراب كننده آب فرسايش مييابد و با نيروي زيادتري باعث كنده شدن بستر رودخانهها و كنارههاي مسيل ميگردد و حتي خانههاي مجاور رودخانهها و مسيلها را نيز ويران ميكند و از اين راه خسارات زيادي وارد ميسازد. اثر فرسايش در پر شدن سريع سدها در حفظ خاكهاي حوزه آبريز رودهايي كه بر روي آنها سد بسته شده است، نسبت به رودهايي كه بر روي آنها سد بسته نشده است بايد بيشتر دقت بشود و عمليات حفاظتي به منظور جلوگيري از فرسايش خاك سريعتر و جديتر و موثرتر باشد، زيرا وجود سد خود در واقع در حكم يك صافي است كه مانع عبور مواد محموله آب ميشود. هرچه خاكهاي حوزه آبريز رود مربوط بيشتر فرسايش يابد، به همان نسبت مواد بيشتري در پشت سدها جمع و روي هم انباشته ميشود و در نتيجه عمر سد يعني مدت بهرهبرداري از آن كوتاهتر ميگردد. اثر فرسايش بر روي كاهش آبهاي زيرزميني پوشش گياهي نه تنها خاك را حفظ ميكند و مانع از فرسايش آن ميشود، بلكه در حفظ آب نيز بسيار موثر است. در نقاطي كه زمين پوشش گياهي دارد (كه اين پوشش مانع از فرسايش آن ميشود)، به هنگام بارندگي قطرات آب به هنگام فرود آمدن ابتدا به اندام گياه برخورد ميكند و بصورت ذرات ريز در ميآيد كه بهتر جذب زمين ميگردد. از طرف ديگر ريشههاي گياه و هوموس موجود در خاك، آبي را كه به زمين ميرسد جذب ميكند و به اين طريق مانع از جاري شدن آن در سطح زمين ميگردد. آبي كه به طريق مذكور در خاك حفظ ميشود بعدها بصورت آب چشمهسار از كف درهها بيرون ميآيد و آبهاي دائمي را تشكيل ميدهد يا به عنوان آب زيرزميني در آن محل يا نقاط دورتر از آنها بهرهبرداري ميشود. بعكس، كوهها يا زمينهاي شيبداري كه پوشش گياهي ندارد و فرسايش يافته است، قادر نيست آبهاي برف و باران را در خود نگه دارد. چون به همين علت منابع آبهاي زيرزميني تغذيه كافي نميشود، در فصول خشكي قناتها دچار كم آبي و در شرايط فوقالعاده حتي خشك ميگردد. اثر فرسايش در كاهش حاصلخيزي خاك بر اثر فرسايش، خاك رو كه از نظر كشاورزي فعالترين و بارخيزترين قسمت پوسته جامد زمين است، فرسوده ميشود و از بين ميرود و در نتيجه حاصلخيزي آن كاهش مييابد. فرسايش چنانچه شديد باشد، بكلي بارخيزي خاك را از بين ميبرد. چنانچه قابليت نفوذ آب يا هوا در خاك، بر اثر كم شدن يا از بين رفتن ماده آلي و تاثير ساير عوامل كاهش يابد، خاكدانهها متلاشي و از هم جدا ميشود، در نتيجه، ساختمان خاك متراكم ميگردد. در چنين حالتي در فصل مرطوب، محيط نامساعد و خفهكنندهاي در خاك بوجود ميآيد. چون در اين صورت هوا و آب نميتواند در خاك نفوذ كند و همچنين خاك قادر نيست آّب را براي فصل خشكي در خود ذخيره نمايد، از نظر شيميايي و بيولوژيكي شرايط در خاك بسيار نامساعد ميگردد. در چنين محيطي بتدريج موجودات كوچك خاكزي (ميكروارگانيزمها) از بين ميروند و هوموس خاك تلف ميشود. بر اثر از بين رفتن مواد آلي (هوموس)، كمبود مواد ازتي خاك نيز ظاهر ميگردد. با از بين رفتن هوموس و موجودات زنده، خاك حاصلخيزي خود را بكلي از دست ميدهد. چنانچه فرسايش بسيار شديد و عميق باشد، ترميم خرابيها مستلزم صرف وقت و هزينه زياد است و در شرايط فوقالعاده حتي بعيد به نظر ميرسد. حاصلخيزي خاك نه تنها بر اثر فرسايش كاهش مييابد،بلكه بر اثر تجمع آبرفتهاي نامرغوب و بادرفتهاي شور در سطح زمينهاي داير نيز در معرض خطر قرار ميگيرد. اغلب مشاهده شده است كه زمين بسيار حاصلخيز بوده ولي بر اثر جاري شدن سيلاب يا سيلابهاي شور يا بادرفتهاي شور در سطح آن، حاصلخيزي خود را از دست داده است. فرسايش تونلي يكي از جالبترين و نادرترين اي فرسايشها، فرسايش تونلي مي باشد. اين فرسايش در اين ناهمواري اشكالي را شبيه به لانه روباه بوجود آورده است كه به نام اشكال فرسايش تونلي معروف هستند. اشكال فرسايش تونلي مطالعه شده در منطقه ساختاري ساده داشته و شامل تعدادي حفره يا گودالهاي قيفي شكل با ابعاد گوناگون و يك شبكه زهكشي زيرزميني بوده كه اين شبكه توسط خروجي هايي به شكبه زهكشي سطحي متصل است. عليرغم ساختمان فيزيكي ساده اين اشكال، مكانيسم تشكيل آنها بسيار پيچيده مي باشد فرسايش توده اي اين نوع فرسايش در روي زمين اغلب به شكل عوارض زمين كه معرف حركات خاك در گذشته است ظاهر ميگردد. اين حركات عبارتست از تورم و بالا آمدن خاك، سرخوردگي، خزيدن زمين و ريزش خاك (حركت يخچالها). در فرسايش تودهاي قسمتي از خاك دامنه كوهها به حركت در ميآيد كه يا ممكن است بر اثر اشباع شدن خاك طبقه رويي از آب و نفوذپذيري خاك طبقه زيري، خاك رويي به حركت در آيد، يا ممكن است بر اثر لغزش اين عمل اتفاق افتد، به اين معني كه تودهاي از كوه از محل اوليه خود جدا ميشود و در محل ديگري قرار ميگيرد، يا ممكن است در نتيجه ريزش باشد كه در اين حالت قسمتي از كوه ريزش ميكند و در سطحهاي پايينتر روي هم انباشته ميشود. فرسايش سيلابي فرسايش سيلابي يك تخريب ساده نيست. در مناطق كوهستاني و حتي در زمينهاي سست جلگهاي فرسايش شياري و خندقي ممكن است به فرسايش سيلابي تبديل گردد. در اين فرسايش جريان آب بويژه آبهاي گلآلود، حامل ريگ و شن و غيره، موجب شسته شدن اطراف آن و حمل مواد بيشتر با خود ميگردد. با اين عمل، زمينهاي ديواره بستر، استحكام و قدرت خود را از دست ميدهد و بتدريج و در مواقع جاري شدن سيلابهاي شديد حتي به طور ناگهاني ريزش ميكند و امكان دارد كه موجب تخريب و ويراني مزارع و دهاتي كه در جوار اين مسيلها واقع شدهاند، بشود. با افزايش مواد خاكي در آب، وزن مخصوص آن بيشتر و قدرت و نيروي درهم كوبنده آن زيادتر ميگردد. فرسايش خندقي منشا اين فرسايش، آب است. در اين فرسايش عمق و عرض زمينهاي فرسايش يافته بيشتر از فرسايش شياري است. اين شكل فرسايش، بر اثر پيشرفت فرسايش شياري بوجود مييد، به اين نحو كه شيارها به هم ميپيوندند، در نتيجه زمين بيشتر شسته ميشود و نهرها يا خندقهايي در سطح زمين تشكيل ميگردد. در اين تخريب، سنگ مادر ظاهر ميشود و آنقدر عميق و عريض است كه گاوآهن قادر به عبور از آنها نيست. اين خندقها يا نهرها تدريجا عميقتر ميشوند. عمق خندقها به يك متر يا بيشتر ميرسد و بتدريج شكل آنها تغيير ميكند. اين عمل در صخرههاي سست، خاكهاي رسي و رسي آهكي بيشتر ديده ميشود. اين فرسايش اغلب در محدوده آب و هواي خشك و در نواحي كه تغييرات درجه حرارت در فصول مختلف در آنجا شديد است ظاهر ميگردد. البته اين شكل تخريب در زمينهاي جنگلكاري شده نيز ديده ميشود و ساختمان زمينشناسي خاك هم در اين فرسايش بيتاثير نيست. با توسعه خندقها و عريضتر شدن آنها، آب علاوه بر خاك سطحالارضي، خاك زيري و خاك تحتالارضي را نيز از جا ميكند و با خود ميبرد. فرسايش خندقي علاوه بر ويراني خاك زراعتي، سبب وارد آمدن خسارات زيادي به راهها،‌ جادهها، خطوط ارتباطي و مجاري آبها و همچنين موجب افزايش هزينه نگهداري تاسيسات مزبور نيز ميشود. شخم زدن شيبهاي تند و چراي بيش از حد و لگدكوب شدن خاك مراتع طبيعي توسط احشام، باعث از بين رفتن پوشش نباتي و كنده شدن خاك و در نتيجه پيدايش آبراهاها و خندقها ميگردد. فرسايش چاله ي اين شكل فرسايش بيشتر منشا بادي دارد. چاله ها در نتيجه توسعه فرسايش سطحي و بزرگتر شدن چاله هاي كوچك نخستين، بوجود مي آيد. در بسياري از نقاط دشت لوط و حواشي دشت كوير سطحهاي وسيعي از زمين ديده ميشود كه بر اثر باد بصورت چاله چاله در آمده است. اين چاله ها نشانه فرسايش بادي شديد در اين نواحي است. بادهاي شديد موادي را كه از كندن اين چالهها بدست مي آورد، كيلومترها با خود ميبرد. فرسايش شياري يا آبراهه اي منشا اين تخريب اغلب باران است و در پيدايش آن عامل، شيب بسيار موثر مي باشد. فرسايش شياري يا آبراهه اي، در دامنه كوهها و حتي در سطح زمينهاي كم شيب نيز به سهولت ديده ميشود. اين شكل فرسايش، پيشرفته تر از فرسايش سفرهاي بوده و ممكن است به صورت خطوط موازي نيز ظاهر شود كه ابتدا كم عمق است ولي به سرعت عميق تر ميشود. اين شكل فرسايش، تا زماني كه سنگ مادر ظاهر نشده است، بنام فرسايش شياري خوانده ميشود. فرسايش سطحي يا سفره اي عمل عامل فرسايشي در اين فرسايش، در تمام سطح زمين است. اين شكل فرسايش بيشتر منشا بادي دارد، ولي طبيعي است كه فرسايش آبي نيز ابتدا به طور سطحي اتفاق مي افتدكه به علت فرسايش يكنواخت در تمام سطح كمتر محسوس مي گردد. اين نوع تخريب با ظهور لكه هاي سفيد و روشن در سطح نمودار ميشود و نشان دهنده تخريب و از بين رفتن سطحيترين قسمت زمين، آن هم به صورت لكه لكه است. اختلاف رنگ بين قسمتهاي فرسايش يافته و فرسايش نيافته علامت اين تخريب است، زيرا قسمت رويي به علت دارا بودن مواد آلي، غالبا تيره رنگ ميباشد. علامت ديگر اين فرسايش وجود ريگ و سنگريزه هاي آزاد در سطح زمين است. در اين نقاط باد ذرات ريز را با خود برده و ريگ و سنگريزه در سطح زمين باقي مانده است. مراحل مختلف فرسايش فرسايش چه توسط باد صورت گيرد چه توسط آب، خواه عادي باشد خواه سريع، داراي سه مرحله است: مرحله كنده شدن خاك، مرحله انتقال خاك و مرحله انباشته شدن و تجمع خاك. 1- مرحله كنده شدن خاك از جاي خود در اين مرحله، ابتدا خاكدانهها بر اثر از بين رفتن هوموس و كلوئيدهاي خاك، چسبندگي خود را از دست ميدهند و از هم ميپاشند. در نتيجه خاك آماده فرسايش ميشود. در چنين وضعي، خاك سطحالارض كه حاصلخيزترين قسمت خاك است، به طور ناگهاني يا بتدريج بوسيله آب يا باد از جاي خود كنده ميشود. 2- مرحله حمل يا انتقال خاك بوسيله آب يا باد چون ذرات خاك چسبندگي خود را از دست دادهاند، نميتوانند در مقابل جريانهاي شديد آبها يا بادهاي تند مقاومت كنند، در نتيجه از جاي خود كنده ميشوند و به نقطه ديگر منتقل ميگردند. در مورد فرسايش آبي معمولا مواد از منطقه مرتفعتر به محل پستتر منتقل ميگردند. مسافتي را كه آب يا باد مواد را با خود ميبرد به عوامل مختلفي بستگي دارد، از آن جمله ميتوان در مورد آب، شدت آب، شيب زمين، ريز و درشتي آبرفتها( شن، رس و غيره)، و در مورد فرسايش بادي شدت باد، قطر بادرفتها و همچنين مسطح و وسيع بودن جلگهها و دشتها را نام برد. 3- مرحله تجمع و انباشته شدن مواد بادرفتها (موادي كه توسط باد حمل ميگردند) هر جا به مانعي (گياه، ديوار، سنگ و غيره) برخورد كند فورا بر روي زمين ميافتد و درآنجا رويهم انباشته ميشوند. اين مواد در شرايط فوقالعاده تشكيل تپههاي بزرگ و حتي تودههاي عظيم شني يا ماسهاي شبيه كوه را ميدهد. آبرفتها بتدريج كه از شدت جريان آب و شيب زمين كاسته ميشود از حركت بازميماند و در سطح زمين رسوب ميكند (ابتدا ذرات درشتتر و بعد ذرات ريزتر). در بعضي موارد تجمع مواد آبرفتي بقدري زياد است كه يك طبقه رسوبي قابل توجهي را تشكيل ميدهد. انواع فرسايش 1- بر اساس انواع عوامل فرسايشي در طبيعت دو نيرو، يا دو عامل وجود دارد كه باعث جابجايي خاك يا به عبارت ديگر فرسايش خاك مي‌شود: آب و باد. يكي از مهمترين فرايندهاي طبيعي در مناطق خشك و نيمه‌خشك و فرا خشك فرسايش بادي است.اين فرايند در شرايطي رخ مي‌دهد كه علاوه بر وجود خاك حساس، باد داراي حاكميت و سرعت قابل توجه باشد. انتقال ذرات خاك به صورت‌هاي مختلف معلق، جهشي و خزشي انجام مي‌گيرد وباعث خسارت‌هاي جدي به محيط زيست مي‌شود 2- بر اساس تاثير طبيعت و دخالت انسان فرسايش طبيعي يا بطئي كه فرسايش عادي هم ناميده مي‌شود پيوسته در طبيعت بوسيله آب يا باد صورت گرفته و مي‌گيرد و نتيجه قوه ثقل، سرازيري دامنه ها، جريان آب سطحي روي زمين،وجود نهرها و رودها و يخچال‌ها وغيره است. عمل اين نوع فرسايش كند و هماهنگ با توليد خاك است بدين معني كه از يك طرف خاك تشكيل مي‌شود و از طرف ديگر امكان دارد فرسايش يابد.عوامل طبيعي مؤثر در فرسايش سبب فرسايش يافتن قلل مرتفع وكاهش ارتفاع آنها و همچنين پر كردن دره‌ها و چاله‌ها مي‌شود كه نتيجه آن صاف و هموار شدن سطح زمين است. در اين نقل وانتقال خاك، در صورتي كه عمل خاكسازي بيش از فرسايش باشد، موجب افزوده شدن وگسترش خاكها مي‌شود، اگر متعادل باشد،يك هماهنگي بين فرسايش و خاكسازي بوجود مي‌آيد ولي چنانچه تخريب سريع و شديد وعمل خاكسازي ضعيف باشد، تعادل طبيعي بر هم مي‌خورد. در چنين وضعي كه زمين بشدت فرسايش مي‌يابد سنگهاي مادر ظاهر مي‌گردد وچهره زمين به صورت لخت و باير درمي‌آيد. مبارزه بااين فرسايش بسيار مشكل و در بسياري از موارد غير ممكن است. فرسايش سريع يا مخرب همانطور كه ذكر شد نتيجه تاثير اعمال بشر است. اهميت فرسايش درست است كه از خاك هايي كه در نتيجه‌ فرسايش آبي شديد ازنقاط مرتفع‌تربه نقاط پست‌تر يا چاله‌ها وپشت سد‌ها منتقل مي‌شود، باز زمين به وجود ميآيد واين گونه زمين‌ها اغلب امكان دارد زمين‌هاي رسوبي يا آبرفتي حاصلخيزي باشد(كما‌‌‌ اينكه زمين‌هاي حاصلخيز را در اكثر موارد همين زمين‌هاي رسوبي يا آبرفتي تشكيل مي‌دهد) ولي از آنجا كه مقدار زميني‌كه بر اثر رسوب و تجمع مواد بوجود مي‌آيد در مقابل سطح‌هايي‌كه خاك آن فرسايش يافته است، ويران مي‌شود، تا اين رسوبات را بوجود آورد،آنقدر ناچيز و بي‌ارزش است،كه به منظور جلوگيري از تخريب و زيان‌هاي بيشتر و همچنين حفظ تعادل طبيعت بايد با اقدامات سريع وجدي تا آنجا كه ممكن است مانع از فرسايش خاك شد. طبق محاسباتي كه صورت گرفته است، بطوركلي براي تشكيل يك سانتي‌متر‌خاك 500 تا 800 سال زمان لازم است، و‌ اگر حساب كنيم كه خاك زراعتي 25 سانتي‌متر عمق داشته باشد پس اين ضخامت خاك، طي 20 هزار سال‌كارمداوم طبيعت بوجود آمده است. ------------ فرزين نجفي پور - !!!! برای مشاهده محتوا ، لطفا ثبت نام کنید / وارد شوید !!!! vahide08-01-2009, 03:40 PMيكي ازعواملی که درکشاورزی بسیارمورد توجه قرارمی گیرد وعامل اصلی نابودی بسیاری اززمین های خاصلخیزکشاورزی وتبدیل آن به مکان های غیرقابل کشت می باشد پدیده فرسایش خاح است.متاسفانه درکشورما به دلیل توجه بیشتر مسئولان کشوری به بخش صنعت وعدم توجه آنان به بخش کشاورزی ونادیده گرفتن مشکلات آن،باعث شده که این،مسیر قهقرایی،سرعت بیشتری بگیرد.فرسایش خاک ازجمله نگرانی های عمده زیست محیطی قرن حاضراست. برپایه برآوردهای انجام شده براثرفرسایش خاک سالیانه چندین میلیون هکتارازاراضی کشاورزی جهان به کام نابودی کشیده می شود. برپایه همین برآوردپیش بینی می شودکه تاسال 2010 میلادی یک سوم تا یک پنجم اراضی کشاورزی براثرفرسایش خاک عقیم وغیراستفاده شوند.فعل وانفعالات فرسایش خاک وجایگزینی تپه های شنی به جای بسترهای حاصلخیزخاک تاسف انگیزاست واین فرآیند باعث مهاجرت هزاران نفرازروستائیان به سمت شهرها می گردد.یکی ازاساسی ترین مسائلی که باعث فر� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3285]