:.:انواع دوربیــــــن و طرز کار آن:.:

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: bidastar15-11-2008, 08:41 PMتاریخچه دوربین عکاسی در قرنهای 11 تا 16 بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) بعنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده می‌کرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی‌یافت، آماده می‌کردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلیمتر ایجاد می‌کردند، بدین ترتیب تصاویر صحنه‌های خارج از اتاق را روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس می‌نمودند. البته این عمل بیشتر برای نمایش و سرگرمی بود و هرگز کار عکاسی را انجام نمی‌داد. سالها قبل از اینکه عکاسی اختراع شود اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری / یازدم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود.اتاقک تاریک، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود. این وسیله، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده است. هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا (Camera Obscura) و روزنه ریز آن را نیز پین هول (Pine Hole) نامید. این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره ها و ملاحضه دورنمایی صحیح استفاده می کردند، به این ترتیب که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می کردند. این تصاویر بسیار واقعی و از پرسپکتیو صحیحی برخوردار بود. در حدود سال ۱۵۰۵ میلادی نیز ژرم کاردان (Jerome Cardan) ریاضی دان ایتالیایی یک عدسی محدب بر روزنه اتاقک تاریک نصب کرد، این کار باعث شد تا تصویر وضوح بیشتری پیدا کند. اما سیاه شدن املاح نقره در اثر تابش نور به وسیله شیمیدان آلمانی ، شولتز(Schulze) وبه طور اتفاقی کشف شد. ماجرا از این قرار بود که روزی وقتی شولتز وارد آزمایشگاه شد، متوجه شد برگ درختی بر روی کاغذی که به نیترات نقره و آهک آغشته بود افتاده، بعد از اینکه برگ را از روی کاغذ برداشت متوجه شد که قسمتی که برگ روی آن بوده مثل سایر بخش های کاغذ سیاه نشده است. این پدیده باعث آغاز فعالیتهای جدیدی برای شناسایی مواد حساس به نور شد. و اینکه در سال ۱۸۱۹ سرجان هرشل(Sir John Fedric William Herschel) انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد. ماده ای که هرشل به عنوان ماده ثابت کننده تصویر معرفی کرد هیپوسولفیت دوسود نام داشت. کار مهم دیگری که هرشل انجام داد به کاربردن الفاظ منفی (Negative) و مثبت (Positive) درمورد تصاویر بود. تا اینکه سرانجام بین سالهای ۱۸۲۲ و ۱۸۲۶ یک مخترع فرانسوی به نام نیسفور نی یپس (Joseph Nicephore Niepce) توانست اولین عکس دنیا را ثبت کند. وی این عکس را در املاک شخصی خود واقغ در دهکده ای به نام سن لودووارن در چند کیلومتری شالن سورسن تهیه کرد. نی یپس در واقع برای اولین بار مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد. عکسی که وی تهیه کرد حدود ۸ ساعت بوسیله خورشید نور دیده بود. وی این روش را هلیوگرافی (Heliography) یا ترسیم بوسیله خورشید نامید. نی یپس در سال ۱۸۲۹ با یک فرانسوی دیگر به نام لویی ژاک مانده داگر (Louis Jacques Mande Daguerre) آشنا شد. اگر نقاش مرفه و صاحب گالری در پاریس بود و ضمنا تجربه های با ارزشی نیز در زمینه عدسیها و جعبه تاریک داشت. پس از مرگ نی ئپس ، داگر کار وی را ادامه داد و او پس از چند سال روشی را ابداع کرد که آن را (داگرئوتیپ) نامید. داگر و نی پپس: سالها بعد کلمه فتوگرافی که بوسیله سرجان هرشل و از ترکیب دو کلمه یونانی فتوس (Photo) به معنی نور و گرافوس (graphein) به معنای رسم کردن ابداع شده بود جای آن را گرفت. در آن زمان عکاسی برای مردم سحر و جادو تلقی می شد تا جایی که تصاویر به دست آمده را آینه حافظه دار نامیده بودند. در سال 1838 شیمیدان انگلیسی به نام ویلیام هنری فوکس تالبوت (William Henry Fox Talbot) با تهیه تصویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر ، بزرگسازی تصویر و به دست آوردن تصویر پوزتیو یا مثبت دو مرحله اصلی را در ظهور عکس تکمیل کرد. قبل از این عکاسان مجبور بودند سطح حساس را به اندازه شی مورد نظر بسازند. ( فرض کنید اگر قرار بود از یک فیل عکس بگیرند چه دوربینی با چه اندازه ای می خواستند!!) در آن زمان برای گرفتن عکس مدت و هزینه زیادی صرف میشد .لابراتوارها سیار بودند و حمل و نقل شیشه ها (که عکس ها روی آنها ظهور میشد) بسیار سخت بود. از طرفی سوزه باید در طول زمان گرفته شدن عکس بدون حرکت میماند! که برای سوژه های جاندار مثل انسان از آپولو (وسیله ای برای شکنجه انسان) استفاده میکردند. با اختراع امولسیون تر یا کلودیون این زمان به ۲-۳ ثانیه تقلیل یافت. بعدها با اختراع امولسیون ژلاتین دار یا امولسیون خشک توسط ریچارد مادوکس (Richard Maddox) این زمان به ۱/۲۵ ثانیه کاهش پیدا کرد. و اما اشخاص زیادی برای ارتقاء عکاسی تلاش کردند که یکی از معروفترین این افراد جرج ایستمن (George Eastman) بود که تلاش کرد تا عکاسی را در اختیار همگان قرار دهد وی هم چنین بنیانگذار موسسه کداک است. bidastar15-11-2008, 08:41 PMنحوه کار دوربینهای اولیه : در سال 1568 دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می‌توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال 1802 توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می‌گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می‌داد و به کلی سیاه می‌شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می‌دادند، قسمتهایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می‌ماند و اما سایر قسمتهای کاغذ سیاه می‌شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می‌شد. با این روش تصویری بدست می‌آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن ، رنگ خود را از دست می‌داد و کاغذ یکپارچه سیاه می‌شد. bidastar15-11-2008, 08:43 PMطرز کار دوربین عکاسی در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب می‌بریم تا آنکه در منظره یاب تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس می‌تواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز می‌شود و نور در مدت مشخص به فیلم می‌رسد و تصویر جسم را روی آن بوجود می‌آورد. فیلم عکاسی فیلم عکاسی به گونه خاصی تهیه شده است یعنی آنکه مواد شیمیایی خاصی در بر دارد که نور می‌تواند بر آنها اثر بگذارد و تصویر خارجی بر آن نقش ببندد. یکی از بهترین روشهای عکسبرداری (نورنگاری) ، آشکارسازی تابش بوسیله دانه‌های املاح هالوژنی نقره است. چرا که برای حساس کردن یک بلور هالوژنی نقره تنها چند فوتون کافی است. پس از آنکه یک فیلم نور دهی شد، مقدار تیرگی حاصل در یک خاص به عوامل زیر بستگی دارد: تابندگی به منظور نور دهی طول موج تابش مدت زمان نور دهی شرایط ظهور فیلم مکانیزم ضبط تصویر روی فیلم انرژی لازم برای تبدیل برومور نقره یا یدور نقره به نقره عنصری از ماده شیمیایی مورد استفاده در فرآیند ظهور فراهم می‌شود. پیش از ظهور اطلاعات بصورت یک تصویر نهان به شکل دانه‌های حساس شده روی شیشه یا فیلم ذخیره شده است. از ظاهر کردن فیلم یک تصویر منفی( نگاتیو) بدست می‌آید. نگاتیو یعنی خلاف آنچه در صاحب تصویر دیده می‌شود. پس بنابراین قسمتهای روشن صاحب تصویر بر روی فیلم تیره می‌افتد و برعکس قسمتهای تیره آن بصورت روشن نقش می‌بندد. چون دانه‌های املاح هالوژنی نقره به تنهایی فقط به نور آبی و نور فرا بنفش نزدیک حساسند، باید مواد رنگی یا رنگیزه‌هایی به آنها افزوده شود تا تابش بخشهای دیگر بیناب را جذب کنند و برای حساس کردن دانه‌ها ، مسیر فراهم آورند. فیلمهای فرو سرخ هم موجودند، ولی باید با مراقبت ویژه نگهداری شوند. چون به سبب حساسیت به گرما خیلی زود آسیب می‌بینند. چاپ عکس در مرحله چاپ فیلم ، عکس مثبت ( پوزیتیو) بدست می‌آید. پوزیتیو یعنی تصویری که درست مانند خود صاحب تصویر است. برای تهیه عکس مثبت ، فیلم را بر روی کاغذ مخصوصی قرار داده ، سپس از روی آن نوری را عبور می‌دهند. در نتیجه قسمتهای تیره فیلم بر روی کاغذ ، روشن و قسمتهای روشن آن نیز تیره چاپ می‌شود. چنین تصویری درست مطابق همان شخص یا چیزی است که قبلا با دوربین عکس آنها را بصورت نگاتیو برداشته بودیم. bidastar15-11-2008, 08:45 PMانواع دوربین عکاسی آنالوگ دیجیتال دوربین آنالوگ دوربینی است که بوسیله ی دست و یا دستگاه‌های مکانیکی خودش تنظیم میشود و دارای فیلم است.قابل ذکر است که این دوربین‌ها کیفیت بهتری نسبت به دوربین‌های دیجیتال دارند. دوربین دیجیتال دوربینی است که اطلاعات تصویر را بصورت ارقام عددی در نوعی ازحافظه کامپیوتری ذخیره مینماید. نحوه-ی کار دوربین‌های عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کا دوربین‌های فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحه-ی حساس به نور می‌تابد. در دوربین‌های دیجیتال این صفحه-ی حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتون‌های تابیده شده را به صورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل می‌فرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم به نوبه-ی خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین ۰-۲۲۵ (میزان روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره سازی ارسال می‌کند. اطلاعات مربوط به تمام پیکسلهای یک سنسور که حتی به ۱۶ میلیون هم در برخی دوربینهای تخصصی-تر می‌رسد، در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را می‌سازند. bidastar15-11-2008, 08:50 PMطرز کار کردن دوربين ديجيتال در دوربينهای ديجيتال يک سنسور حساس به نور به نام CCD وجود دارد که کار فيلم را انجام می دهد. اين سنسور از فتو سل های بسيار ريز حساس به نور تشکيل شده است، زمانی که عکس می گيريد هر کدام از اين فتو سل ها به تناسب مقدار نوری که دريافت می کنند، دارای بار الکتريکی می شوند. اندازه مساوی سه رنگ قرمز، سبز و آبی باعث بوجود آمدن نور سفيد می شود. هرگاه اين تعادل بين رنگها به هم بخورد، باعث بوجود آمدن نور رنگی می شود. اکثر سنسورهای عکس طوری طراحی شده اند که هر کدام از فتوسلها فقط يک رنگ اصلی را ثبت کنند. دو سوم اطلاعات مربوطه به رنگ عکس در دوربين بر پايه حدس زدن دوربين قرار داد. مگاپيکسل فتوسلهای سنسور عکس را پيکسل هم می گويند. اکثر دوربينهای ديجيتال دارای سنسورهايی به اندازه 2/3 تا 2/10 مگاپيکسل هستند. هر چه تعداد پيکسلها بيشتر باشد، عکس دارای جزئيات بيشتری خواهد بود و از اين رو می توان آنرا با کيفيت خوب در اندازه بزرگتری چاپ کرد. سنسورهای عکس در دو مدل (Charge -Coupled Device) CCD و يا (Complementary Metal Oxide Semiconductor) CMOS هستند. bidastar15-11-2008, 08:51 PMاز سنسور نوری به کارت حافظه در يک دوربين که با فيلم کار می کند، عکس بر روی همان وسيله ای ثبت می شود که بعدا" نگهداری خواهد شد، يعنی فيلم نگاتيو يا اسلايد. دوربين ديجيتال با کمک گيرنده نوری خود يا سنسور، عکس را ثبت می کند. بعد از آن عکس يه يک وسيله ذخيره حقيقی تر انتقال پيدا می کند، يعنی يک کارت حافظه و پس از آن گيرنده CCD از محتوی خود تخليه می شود. زمانيکه اطلاعات مربوط به عکس به کارت حافظه انتقال پيدا می کند، اندازه های آنالوگ ولتاژ سلولهای نوری تبديل به اعداد ديجيتال می شوند. کلمه ديجيتال از کلمه لاتينی digitus به معنی انگشت می آيد. اين بدين معنی است که با انگشتان اعداد را حساب کنيم تا اينکه عدد را به شکل رقم آن بيان کنيم. انواع مختلف دوربينها دستگاه های چند منظوره دوربينهای ديجيتالی وجود دارند که هم تلفن همراه هستند و هم می توانند موزيک در فرمت MP3 را پخش کنند و هم يک دوربين ويديويی هستند و به وسيله آنها شما می توانيد در اينترنت داخل شويد و يا با آنها يک e-mail بفرستيد، و چه کار ديگری از آنها توقع داريد؟ اشکال مختلف دستگاه های کوچک با دوربينهای ديجيتال امروزه در حال گسترش هستند. دوربينهای اتوماتيک يا کمپکت اصطلاح کمپکت Compact در مورد دوربينها زمانی مورد استفاده واقع می شود که لنز و بدنه دوربين در يک واحد پيوسته قرار داشته باشند. اين نوع دوربينها انواع و اقسام مدلها از کوچک " ببينيد و عکس بگيريد" تا مدلهای بزرگ تر که مانند دوربينهای بزرگ با امکانات اتوماتيک و قابليت های تنظيم دستی هستند، وجود دارند. bidastar15-11-2008, 08:52 PMدوربينهای پيشرفته اين نوع دوربينها از قطعات جدا از هم تشکيل شده اند که اغلب عبارت از يک بدنه دوربين به همراه تعدادی لنز است. دوربينهای پيشرفته ديجيتال تا کنون از گران ترين دوربينها بوده اند. اين امر بستگی دارد به پيشرفته بودن و قابليت کار کردن سريع و اتوماتيک آنها و همچنين اين نکته که دوربينهای پيشرفته، دارای سنسور يا گيرنده نوری قوی هستند که درجه وضوح بالاتر و کيفيت بهتری از عکس را در مقايسه با دوربين کمپکت، عرضه می کنند. اغلب خريداران اين نوع دوربينها عکاسان حرفه ای هستند که با سرمايه گذاری روی اين دوربين ها می توانند از امکانات ساده تصحيح و رتوش عکس استفاده کنند ، مثل عکاسان مطبوعات. دوربينهای ديجيتال و آنالوگ معمولا" می توانند از لنزها و لوازم جانبی يکديگر استفاده کنند. استفاده از دوربين عکاسی کردن با دوربين ديجيتال ، در لحظه ای که تکمه شاتر دوربين را فشار می دهيد، تفاوت چندانی با لحظه ای که شاتر دوربين آنالوگ را فشار می دهيد، ندارد. بزرگ ترين اختلاف در قبل از انداختن عکس است که در دوربينهای ديجيتال می توانيد کنترل و تنظيم کنيد که عکس چگونه بيفتد و بعد از گرفتن عکس بتوانيد مستقيما" عکس را ببينيد، روی آن کار کنيد و تغييراتی اعمال کنيد و يا آنها را چاپ کنيد. توضيحاتی که در ادامه می آيند، در مورد اکثر دوربينها صدق می کنند. bidastar15-11-2008, 08:53 PMقسمتهای مختلف دوربين بزرگ يا کوچک ،ارزان يا گران، ساده يا پيشرفته ، در همه حالات يک دوربين از اين قسمتها تشکيل شده است: چشمي، شاتر، ديافراگم، لنز، نورسنج و در مورد خيلی از دوربينها فلاش . برنامه های آماده ای که در دوربين هستند تا تصميم بگيرند که قسمتهای مختلف دوربين چگونه با يکديگر به طور اتوماتيک کار کنند، يک امری عادی در دوربينهای امروزی هستند. توانايی انجام تغييرات دستی در دوربينها، امروزه تبديل به نکته ای مهم و مثبت شده که قيمت بيشتری را به قيمت اصلی دوربين اضافه می کند. چشمی يا منظره ياب خيلی از دوربينهای کمپکت ديجيتال و آنالوگ دارای پنجره کوچکی هستند که فرد عکاس می تواند با ديدن از ميان آن کادر و اجزا درون آن ، عکس خود را مشخص نمايد. اين پنجره کوچک که به چشمی يا منظره ياب دوربين معروف است معمولا" در کنار لنز قرار دارد. چيزی که به عنوان تصوير از درون چشمی دوربين مشاهده می کنيد ، تصويری تقريبی از نظر کادر يا عکس نهايی است. اختلاف در تصوير چشمی و تصوير نهايی به خطای پارالکس معروف است. زمانيکه مسئله کادر دقيق سوژه مهم باشد، مثل عکاسی کلوزآپ، صفحه LCD دوربين ديجيتال کمک بزرگی در اين مسئله است ، چرا که گيرنده نوری دقيقا" آن چيزی را که می بينيد، عکس خواهد گرفت. شما می توانيد منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربين به طرف سوژه طوری انجام دهيد که مستطيل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهيد فوکوس را روی آن انجام دهيد. تکمه شاتر را مقدار کمی به پايين فشار دهيد ، دوربين در اين حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گيرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتيکه تکمه شاتر کماکان تا نيمه به پايين فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنيد. صفحه LCD فقط در دوربينهای عکاسی ديجيتال وجود دارد. اين نوع چشمی با همکاری لنز دوربين، کادری که در عکس ظاهر خواهد شد را نشان می دهد. با استفاده از صفحه LCD می توان نه تنها متدی را که در بالا در مورد آن شرح داديم (يعنی فوکوس کردن) را انجام دهيد ، بلکه می توانيد ببينيد که عکس چگونه خواهد افتاد و مثلا" عکس چقدر روشن و يا تيره ظاهر خواهد شد. روی صفحه LCD معمولا" اطلاعات مربوط به تنظيماتی که در هنگام گرفته شدن عکس استفاده خواهند شد، مثل شاتر و اندازه ديافراگم هم نمايش داده می شوند. در يک دوربين تک لنزی انعکاسی تصويری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و يک سری آينه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربين می رسد. از اين رو چشمی اين گونه دوربينها ، کادر عکس را دقيقا" نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات ديگر ، مثل سرعت شاتر و ديافراگم را در آن می توان مشاهده کرد. شاتر اندازه سرعت بر حسب ثانيه يا کسری از ثانيه بيان می شود. اين اندازه معمولا" همراه با درجه باز بودن ديافراگم بيان می شود تا مقدار مشخص نوری که گيرنده نوری بايد دريافت کند را مشخص کند. اما از اين اندازه برای تاثير حرکت در عکس هم استفاده می شود. برای سرعتهای شاتر طولانی تر از ثانيه و جهت احتراز از لرزش دست، بايد از سه پايه و يا ساير وسايل ثابت نگهداشتن دوربين استفاده کنيد. حتی اگر همه کارها به طور اتوماتيک در دوربين شما انجام می شود، باز هم بهتر است که قبل از گرفتن عکس کنترلی در مورد سرعت شاتر بکنيد تا بدانيد که عکس شما با چه سرعتی گرفته می شود. ديافراگم ديافراگم اغلب در لنز جای دارد. اندازه باز بودن ديافراگم همراه با سرعت شاتر، مقدار نوری که به گيرنده نوری می رسد را تنظيم می کنند. رقم پايين تر در ديافراگم به معنی بازتر بودن ديافراگم است. برای هر پله يا گامی که ديافراگم کاهش پيدا می کند ( يعنی رقم ها افزايش پيدا می کنند) مقدار نوری که به داخل دوربين راه پيدا می کند، نصف می شود. ديافراگم 8/2 دو برابر ديافراگم 4 نور به داخل دوربين وارد می کند. اندازه ديافراگم بازتر (رقمهای کوچک تر) همچنين باعث می شود تا عمق ميدان عکس کاهش پيدا کند. اين بدين معنی است که تصوير فقط در محدوده کمی به صورت واضح ديده خواهد شد و قبل و بعد از اين منطقه، تصوير سوژه تار خواهد بود. عمق ميدان کمتر را می توان در موارد مشخصی به کار برد ، مثلا" زمانی که عکس شخصی را می خواهيم از پس زمينه متحرک آن جدا کنيم. لنز در يک دوربين قطع کوچک که از فيلم mm 36×24 استفاده می کند، يک لنز mm 50 لنزی نرمال به حساب می آيد. اين لنز نه تصوير را بزرگتر و نه کوچکتر می کند. لنزی که باعث می شود موضوع عکس بزرگتر شود به لنز تله مشهور است که فاصله کانونی آن بيشتر از mm 50 است و اگر موضوع عکس کوچکتر از اندازه طبيعی آن شود، آن لنز ، لنزی وايد است. لنزهای با فاصله کانونی متغير به لنز زوم مشهور هستند. در لنز نرمال، فاصله کانونی برابر اندازه قطر کادر نگاتيو است. دوربين ديجيتال دارای گيرنده نوری يا سنسوری است که اندازه آن خيلی کوچکتر از قطع يک فيلم است. از اين رو لنز نرمال در دوربين ديجيتال کوچکتر از لنز نرمال در دوربينهای سنتی قطع کوچک است. فاصله کانونی لنز، معمولا" در دوربينهای ديجيتال معادل فاصله کانونی لنزهای دوربينهای قطع کوچک در نظر گرفته می شود. زوم ديجيتال : دوربينهای ديجيتال دارای هر دو نوع زوم اپتيک و ديجيتال هستند. زوم ديجيتال به معنی اين است که دوربين به طريق الکترونيکی و ديجيتالی يک تصوير را بزرگ می کند. اما در اين حالت عکس نمی تواند دارای اطلاعاتی بيشتر از آن چيزی که زوم اپتيک عرضه می کند ، باشد. از اين رو کيفيت زوم ديجيتال بسيار پايين تر از زوم معادل اپتيک است. جهت بزرگ کردن يک عکس می توانيد از يک نرم افزار تصويری ، بعد از برداشتن عکس استفاده کنيد. فلاش حتی دوربينهای کوچک و ساده هم، امروزه مجهز به فلاش هستند. ميدان روشن کردن فلاشهای ثابت روی دوربينها محدود است ( بين 5/0 تا 3 متر ، جهت اطلاع دقيق به دفترچه دوربين خود مراجعه کنيد) اما اين فلاش برای فاصله های کم و کوتاه در يک محيط سربسته کفايت می کند. کاهش خطر قرمزی چشم: فلاش ها معمولا" روی يک دوربين کوچک در کنار لنز قرار گرفته اند. اگر کسی که عکس او گرفته می شود، مستقيما" به دوربين نگاه کند، نور فلاش منعکس شده از برخورد به سرخرگهای شبکيه چشم باعث قرمز شدن چشم فرد در عکس خواهد شد که پديده چشم قرمز مشهور است. برای مقابله با بروز اين پديده ، فلاش می تواند قبل از گرفتن عکس، نوری از خود بيرون بدهد ، در اين هنگام به دليل نور بيشتر، مردمک چشم خود را جمع می کند و سپس فلاش زده می شود. از اين رو يک فاصله و وقفه ای بين هنگاميکه شاتر فشارداده می شود و زمانيکه عکس گرفته می شود، بوجود می آيد. در اين فاصله ، ممکن است مدل عکاسی شما خسته شود و قيافه ديگری به خود بگيرد که در عکس ظاهر شود. از آنجايی که اکثر نرم افزار های تصحيح عکس دارای ابزارهايی برای تصحيح قرمزی چشم هستند، پس فلاشهای تاخيری شايد دارای امتياز منفی بيشتری باشند و مشکلات بيشتری توليد کنند. bidastar15-11-2008, 08:54 PMفلاش حذف سايه ها: از فلاش می تواند حتی در زير نور شديد خورشيد، برای از بين بردن سايه ها و کم کردن کنتراست استفاده کرد. اگر شما بخواهيد از فلاش جهت پر کردن سايه ها استفاده کنيد، بايد آنرا برای اين کار تنظيم کنيد. در اين حالت هر بار که عکسی بگيريد، به طور اتوماتيک يک بار فلاش زده می شود. نور سنجی برای گرفتن عکس دقيق و درست ، بايد مقدار مشخص و درستی نور به گيرنده نوری برسد. مقدار نور لازم، يا از طريق دوربين و يا به طور دستی تنظيم می شود که در اين حالت شما خودتان اندازه شاتر و ديافراگم را تنظيم می کنيد. خيلی از دوربينها اين امکان را به شما می دهند که نورسنجی را خودتان انجام دهيد. نورسنجی ماتريسی در اکثر عکسها نورسنجی بر مبنای کل عکس صورت می گيرد و نور تمام سطح عکس اندازه گيری می شود و نوردهی برای عکس بر مبنای ميانگين نور دريافتی انجام می شود. اين نوع نورسن سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2316]