واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: اولین مرحله گفتاری کودکان از تولد تا سه ماهگی توسط گریه های کودک بروز می کند . اگر گریه های کودک از ابتدای تولد تا سه ماهگی ضبط شود، مشخص می شود که گریه های اول تولد با گریه های سه ماهگی متفاوت است. این موضوع همان رشد گفتاری کودک است که در این مدت انجام گرفته است. بهترین زمان برای درمان گفتاری کودک در ماههای ابتدایی تولد است که مادران بایستی به آن توجه خاص داشته باشند. علل اختلالات گفتاری: لکنت زبان یکی از اختلالات گفتاری در کودکان است. از دیگر اختلالات گفتاری تلفظ نادرست کلمات توسط کودک است. البته عواملی مثل کم شنوایی ، وراثت ، فلج مغزی هم در مشکل گفتاری کودکان مؤثر است. شکاف کام و لب هم از دیگر موارد اختلال گفتاریست. دکتر مهدی برائتی "گفتاردرمان گر " در این باره معتقد است تاخیر در تکلم یکی از اختلالات گفتاری در کودکان است که مهمترین علت آن را میتوان فقر تکلم محیطی عنوان کرد، به این معنا که کودک در محیطی قرار داشته است که والدین و اطرافیان با او صحبت نکردند تا او بتواند صحبت کردن را بیاموزد. علاوه بر محیط نامناسب و به عبارتی فقر تکلم محیطی به عنوان یکی از عوامل تاخیر در تکلم، عوامل دوران بارداری همچون اضطراب، استرس و ناراحتیهای روحی مادر، همچنین مشکلات جسمی وی میتواند بر روند رشد و به ویژه روند شروع تکلم کودک تاثیرگذار باشد. وی می گوید: صدمات حین زایمان همچون نرسیدن اکسیژن به مغز یا کم شدن اکسیژن، تشنج نوزاد موقع تولد، زردی بالا و … نیز میتواند عاملی برای بروز تاخیر در تکلم کودکان باشد. این گفتاردرمان همچنین در توصیهای به خانوادههایی که با چنین مشکلات گفتاری با کودکان خود روبهرو هستند، گفت: خانوادههایی که علائمی از مشکلات گفتاری را در فرزندان خود که بالای ? تا ? سال هستند، مشاهده میکنند باید هر چه زودتر به متخصص مراجعه کنند و در این خصوص سهل انگاری نکنند، چرا که هیچ تضمینی برای برطرف شدن خود به خودی این بیماری در کودکان وجود ندارد و عدم توجه نیز میتواند عوارضی همچون پرخاشگری، عصبی شدن و … را برای کودکان به دنبال داشته باشد. ازتصحیح اشتباهات گفتاری کودک با گفتن " نه" و گفتن اینکه اشتباه کرده است، اجتناب کنید. کودکانی که به دلایل مختلف در کسب زبان گفتاری ناموفق می مانند نیازمند کمک ویژه ای در امر برقراری ارتباط با محیط خودشان هستند .موارد زیر راهنمایی است در جهت برقراری بهتر ارتباط با این کودکان : نام اشیایی که در محیط هست را برای کودک بگوئید . با تقلید صداها بازی های جالبی انجام دهید. هر صدایی را که کودک تقلید می کند به عنوان گفتار بپذیرید اما هرگز از صحبت بچگانه جلوی کودک استفاده نکنید . سعی کنید بفهمید کودک چه می خواهد بگوید به این ترتیب او مجبور نخواهد شد آنرا تکرار کند . سعی کنید او را تشویق کنید از بهترین کلماتی که می تواند استفاده کند . کودک را تشویق کنید در حین بازی صداهای مختلفی تولید کند . صداهای درستی که کودک تولید می کند تقلید کنید و سایر صداها را نیز تقلید کنید . برای کودک داستان بخوانید اگر احساس می کنید تحمل آنرا دارد روی کلمات و اعمال مختلف تاکید کنید . برای بازیهای گروهی اسباب بازیهای صدادار تهیه کنید . کودک بازی های گروهی را که مستلزم استفاده از کلمات و صداها است تشویق کنید . کلمات وصداهایی که گفتن آن می تواند جالب باشد را مطرح کنید . با عکسهایی برای تماشا کردن یا گوش دادن به داستان ، صحبت کردن را لذت بخش کنید . صحبت کردن ارادی کودک را تشویق کنید . سعی کنید فکری را که کودک می خواهد بیان کند کشف کنید با اینکه در گفته های او اشتباهات زیادی ممکن است باشد . موقعیتهای را جور کنید که کودک در انجام اعمال کوچکی به شما کمک کند و هر کاری را که می کند توضیح دهید . کارهای را کودک به طور روزمره انجام می دهد در غالب کلمات ساده برایش توضیح دهید . از کلماتی که نقش مرکزی در فعالیتهای او دارند استفاده کنید . اسباب بازیهای بادی تهیه کنید بازیهایی انجام دهد که مستلزم استفاده از اندام گویای باشد . وقتی عملی را انجام می دهد آن را با کلمات ساده توضیح دهید . وقتی کودک نزدیک شماست از هر فرصتی برای صحبت کردن استفاده کنید . فرصت دهید تا گفته های شما را تقلید کند . گفته های کودک را بسط دهید یک قاعده کلی این است که کلماتی که خود کودک بکار می برد را نگه داشته و کلماتی که حذف شده را به آن بیافزائید . مثال کودک می گوید : نشسته دیوار مادر می گوید : او روی دیوار نشسته در انجام خواسته های کودک پیش دستی نکنید اجازه دهید کودک به گونه ای خواسته ی خود را ابراز کند . ادای چهره باعث انگیزش کودک می شود . از قرار دادن کودک در موقعیتی که در حد توانش نیست و ممکن است تلاش او را برای صحبت کردن با شکست مواجه کند، بپرهیزید. برای کودک شعر و سرودهای کودکانه بخوانید و همراه با ترانه ها کف بزنید . کاری کنید که در ساعت بیداری کودک در حوزه شنوایی چیزهای بیشتری بشنود . کارهایی که باید از آن اجتناب شود: تصحیح اشتباهات گفتاری کودک با گفتن " نه" و گفتن اینکه اشتباه کرده است. صحبت در مورد اشکالات گفتاری کودک در حضور دیگران. با حالات چهره یا بصورت کلامی نشان دادن اینکه گفته های کودک غلط است. محروم کردن کودک از غذا یا مجازات کردن کودک بخاطر گفتار غلطی که دارد، گرفتن اسباب بازی و چیزهای دیگر برای اینکه او را وادار به صحبت کردن کنید. قرار دادن کودک در موقعیتی که در حد توانش نیست و ممکن است تلاش او را برای صحبت کردن با شکست مواجه کند. عصبانی شدن در مقابل گفتار غلط او. اصرار کردن به کودک که صحبت کند و به وجود آوردن این احساس در او که چون صحبت نمی کند کمتر مورد قبول شماست. صحبت كردن بدون انجام كاری ( بدون عمل ) زیاد صحبت کردن – چون باعث می شود که کودک فرصتی برای صحبت کردن پیدا نکند . زیاد سوال کردن – به این ترتیب شما چیزی در اختیار کودک نمی گذارید از پرسیدن این چیه ؟ آن چیه ؟ کودک چیزی نمی آموزد . استفاده از گفتار پیچیده – گفتار والدین باید کوتاه ، ساده ، عینی ( کلماتی استفاده شود که قابل دیدن باشد ) باشد . بازیها را خیلی زود رها نکنید کودک باید به بازی عادت کند . سایت تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 556]