امريكا در خزر، ايران درامريكاى لاتين

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: امريكا در خزر، ايران درامريكاى لاتين
مايكل روبيندر حالى كه ايالات متحده امريكا توجه خود را معطوف فعاليت هاى ايران در بخش عمده خاورميانه كرده است، ايران با پشتكارى قابل ملاحظه در حال گسترش نفوذ خود در امريكاى لاتين و آفريقا است. معاضدت رئيس جمهور ايران در هر دو منطقه با سنجيدگى و دست و دلبازى پايه گذارى شده است. وى با تشويق بلوك ضد امريكائى ونزوئلا، بوليوى و نيكاراگوئه ، پيشرفتهاى چشمگيرى در امريكاى لاتين داشته است. در آفريقا نيزدر حال ساختن روابط محكم است. امريكا با ناديده گرفتن اين رويدادها خود را به خطر مى اندازد و نياز به سعى و كوشش است تا دستاوردهاى اخير ايران خنثى شود . چالش دكترين مونرو در آمريكاى لاتين دولت ايران با سعى و كوشش مداوم در صدد دسترسى به كشورهاى امريكاى لاتين بوده است. محمود احمدى نژاد با صرف صدها ميليون دلار بعنوان كمك، در پى بوجود آوردن يك بلوك ضدامريكايى متشكل از كشورهاى ونزوئلا، بوليوى و نيكاراگوئه است. در حالى كه حمايت سياسى كشورهاى جهان براى احمدى نژاد اولويت دارد، اما رفتار وى و متعاقبا متحدينش در امريكاى لاتين در مقابل واشنگتن ، بيانگر آن است كه احمدى نژاد خواهان حضور پيوسته ايران در مجاورت امريكاست. اساس سياست هاى احمدى نژاد در امريكاى لاتين، ايجاد يك اتحاد ضد امريكائى با ونزوئلا است، هدفى كه خواسته رئيس جمهور ونزوئلا، هوگو چاوز نيز است. كمك هاى اقتصادى ايران به كشورهاى فقير مشروط به تغيير مواضع اين كشورها نسبت به امريكاست و از آنجا كه ايران و ونزوئلا هر دو از نظر ثروت نفتى غنى هستند، بنابراين رابطه شان نيز بر پايه همكارى متقابل است. مطمئنا تهران از پادر ميانى سياستمدارانه چاوزقدردانى مى كند. هر دو رهبر از رابطه فيمابين كشورشان براى غلبه بر تحريم و انزواى بين المللى استقبال مى كنند. افزايش معادلات تجارى، همبستگى و مشاركت سياسى را نيز بيشتر كرده است. همزمان با ملى كردن تاسيسات نفت غرب توسط چاوز، شركت نفت دولتى ونزوئلا (پى دى وى اس اى) پروژه ۴ ميليارد دلارى توليد مشترك نفت ايران- ونزوئلا را در شرق مركزى ونزوئلا اعلام كرد. كوبا نيز مسلما بخشى از مشاركت ايران- ونزوئلا بوده، و به دنبال ايجاد يك خط حمل و نقل مشترك دريايى است. اين اقدام به منزله يك راه فرار- با در نظر گرفتن بى سروسامانى و بى نظمى برنامه تحريم هاى امريكا و اروپا بر عليه اين كشورها- محسوب مى شود. هم اكنون گزارشهاى رسيده حاكى از آنست كه ونزوئلا زمينه كار دانشمندان ايرانى بر روى برنامه اتمى را در خاك امريكاى جنوبى فراهم كرده است. تهران و كاراكاس ، هر دو، ثروتهاى نفتى را صرف كشورهاى امريكاى جنوبى و آفريقا كرده و مواضع ضد آمريكايى آنان را تشويق و ترغيب مى كنند. سود اصلى اين سياست ها نصيب نيكاراگوئه و بوليوى شده است. بوليوى نيز متحد مهمى براى ايران شده است. تحت رهبرى ايوو مورالس، لاپاز از اتحاد با تهران استقبال كرده است. بوليوى نيز همانند نيكاراگوئه، بيش از ۱‎/۱ ميليارد دلار بابت مشاركتهاى صنعتى از ايران كمك اقتصادى دريافت كرده و در ازاء آن ايران نيز متحد ديپلماتيك جديدى به دست آورده است. اين به خودى خود هيچ اشكالى ندارد كه كشور ها با يكديگر روابط سياسى برقرار كنند. استدلال تهران مى تواند بر اين اصل استوار باشد كه همانطور كه امريكا مايل به ايجاد روابط محكم با امارات حوزه خليج فارس يا كشورهاى تازه به استقلال رسيده آسياى مركزى است، ايران نيز خواهان داشتن روابط با امريكاى لاتين است. اما پنداشتن اينكه اين روابط و همكارى ها بر چه اساسى است، بسيار مشكل است. ديپلماسى ايرانى
دوشنبه 3 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 200]