واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: Mohammad Hosseyn07-10-2007, 05:38 PMمسابقهي لاكپشت و سفينهي فضايي- قسمت اول فرض كنيد ميخواهيد با اتومبيل به مسافرتي طولاني برويد و در طول سفر امكان توقفي نداريد. چه ميكنيد؟ اولين چيزي كه به ذهن ميرسد، همراه داشتن مقدار زيادي آذوقه است. اتومبيل شما هم به سوخت كافي احتياج دارد. حالا فرض كنيد به دلايلي اصلا قرار نيست خودتان سوار اتومبيل بشويد و ميخواهيد آن را بدون راننده به يك سفر طولاني مدت بفرستيد. اولين مشكل، كنترل آن است. اتومبيل بايد خود به خود حركت كند و مسيرش را بيابد و با مشكلات غير عادي مثل يك درخت شكسته در وسط جاده مواجه بشود! از طرفي سوخت آن محدود باشد و سفر ناتمام بماند. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag001.JPG حالا اگر اين مسافت، بسيار بسيار طولاني باشد (طولانيترين مسيري را كه ميتوانيد تصور كنيد) نميتوانيد كه صدها تانكر سوخت به آن ببنديد چون كه ديگر نميتواند حركت كند! پس چه كار بايد كرد؟ از طرفي سرعت حركت هم بايد متناسب با مسافتي باشد كه قرار است پيموده شود. در غير اين صورت مثل لاك پشتي است كه بخواهد دور دنيا سفر كند. احتمالا قبل از رسيدن به مقصد ميميرد. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag002.gif بنابراين سرعت اتومبيل بايد تا حد امكان زياد باشد. به همهي اين مشكلات اين را هم اضافه كنيد كه اصلا جاده را نمي شناسيد و از پيچ و خم آن و حوادث احتمالي موجود در مسير، اطلاع درستي نداريد. شايد عدهاي از شما بگوييد كه اصلا چنين سفر پر خطري را انجام نميدهيد. ولي آيا چيزي ميتواند مانع ميل فراوان ما انسانها به درك ناشناختهها بشود؟ http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag003.jpg تلسكوپ فضايي هابل، يكي از مشهورتريين سفينههاي فضايي كه به رشد علم بشري خدمت فراواني كرده است. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag004.gifكشتيهاي فضايي و يا همان سفينهها كه بشر براي كشف فضاي ناشناخته، به خارج از جو زمين ميفرستد، هميشه با چنين مشكلاتي مواجه بودهاند. مهمترين موضوع آن است كه سفينههاي فضايي، مانند هر سيستمي، براي ادامهي كار خود به منبع دائمي انرژي نياز دارند. نبودن انرژي، حتي براي يك ثانيه، به قطع شدن فعاليتها و حتي نابودي آنها منجر ميشود. بشر، از زمانهاي بسيار دور ميدانست كه خورشيد منبع تمام انرژيهاي روي زمين است و در فضا هم ميتوان از آن استفاده كرد، ولي مشكل اساسي، تبديل اين انرژي به نوعي قابل استفاده، براي سفينهها بود، كه آن هم با ساخت باتريهاي خورشيدي رفع شد. اين فكر، در ابتدا ساده ميآيد، ولي بايد بدانيد كه تكنولوژي ساخت اين باتريها بسيار پيچيده است. آنها بايد از موادي ساخته شوند كه در مقابل شرايط سخت دمايي (بسيار گرم و بسيار سرد) مقاومت كنند. در ضمن سبك هم باشند، در اين حد كه اگر وزن سفينه به اندازهي مشت شما باشد، صفحههاي خورشيدي مثل ورق كاغذي باشد كه روي آن را ميپوشاند. مسالهي بعدي، راه كنترل سفينه است تا كه بتواند مسير و مكانش را به درستي پيدا كند. در ضمن هميشه بايد نوع قرار گفتن سفينه بررسي بشود. تصور كنيد كه اگر صفحههاي خورشيدي آن به سمت زمين و آنتنهاي فرستندهاش به سمت خورشيد باشد، چه اتفاقي رخ ميدهد؟ http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag005.JPG يكي ديگر از مشكلات، مادهاي است كه سفينه از آن ساخته ميشود. فرض كنيد ميخواهيد باري را با يك كيف دستي نايلوني حمل كنيد. اگر بار از يك حدي سنگينتر بشود، كيف پاره ميشود. براي وزنهاي بيشتر ميتوان از كيفي نايلوني و كلفتتر استفاده كرد، ولي هيچ نايلوني در برابر يك بار 100 كيلويي مقاوم نيست. البته براي اين كار ميشود از مواد بهتري استفاده كرد، مثل يك كيف پارچهاي ضخيم، چوبي و يا حتي جعبه اي فلزي، ولي اگر باري داشته باشيد كه هيچ يك از اين مواد نتواند وزن آن را تحمل كند، چه ميكنيد؟ http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag006.jpg سفينهي فضايي روسي سايوز، سنگينترين سفينهي ساخته شده علاوه بر اين، بدنهي سفينه در معرض تغييرات شديد دما قرار دارد و ممكن است پي در پي بسيار گرم و يا بسيار سرد شود. ساختن چنين مادهي سختي مانند درست كردن يك لباس بسيار مقاوم است كه بتواند شما را در زمستان، گرم و در تابستان، خنك نگه دارد! حتي اگر بتوانيم تا اين مرحله پيش برويم و سفينهاي بسيار مقاوم، با قابليت كنترل كافي و منبع انرژي مطمئن بسازيم، نكتهي بعدي آن است كه سفينه را به مدار زمين يا به موقعيت خاصي در فضا و يا حتي بر روي سيارهاي بفرستيم. هيچ ميدانيد كه آن را چه گونه ميتوانيد پرتاب كنيد، چه وقت، به كجا، در چه جهتي و با چه سرعتي؟ پرتاب سفينههاي فضايي به سمت سيارههاي مختلف، مانند شوت كردن توپ به سمت دروازه است، با اين تفاوت كه هم شما و هم دروازه با سرعت سرسامآوري به دور خود ميچرخيد. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/imag007.JPG منبع : /www.spacekids.ir Mohammad Hosseyn08-10-2007, 01:35 PMمسابقهي لاكپشت و سفينهي فضايي- قسمت دوم سرعت سفينهها ابعاد سفرهاي فضايي با سفرهاي زميني ما بسيار فرق ميكند است. سفر به نزديكترين جرم فضايي (يعني ماه) با سريعترين هواپيماهاي زميني هم ممكن است روزها طول بكشد. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/001.jpg سريع ترين سفينهي فضايي هليوس (Helios ) در حال نزديك شدن به ماه سرعت سفينه ديپ اسپيس 1 (Deep Space 1) يكي از سريعترين سفينههاي ساخته شده، به حدي است كه چهار روز پس از پرتاب، فقط ميتواند حدود 1،000،000 كيلومتر از زمين فاصله بگيرد. ميدانيد 1،000،000 كيلومتر چهقدر است؟ اگر بخواهيد اين مسير را پياده برويد، بايد در تمام روزهاي هفتهي ماههاي همهي عمرتان، 8 ساعت در روز راه برويد. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/002.gif و اگر بخواهيد در يك سال و با ماشين اين مسير را طي كنيد، چنانچه تمام روزهاي سال را 24 ساعته، با سرعت مجاز و در اتوبانهاي ايران رانندگي كنيد و توقفي براي خواب، غذا، حمام و... نداشته باشيد، يك ماه وقت كم ميآوريد تا به مقصد برسيد. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/003.gif سريعترين هواپيماي جت هم، براي طي اين مسير بايد شش هفتهي تمام، بدون توقف پرواز كند. با چنين سرعت بالايي هم، ما نميتوانيم از كهكشان راه شيري خارج شويم. پس چه كار كنيم؟ آينده ! ؟ ... تصور تكنولوژي و پيشرفت هاي آينده، براي ما كار دشواري است؛ به همان اندازه كه تصور داشتن خانهاي در ماه، براي انسانهاي غارنشين مشكل بود. دانشمندها سعي ميكنند، سفينههايي روي كرههاي مختلف فرود بياورند تا شايد بتوانند بر روي آنها امكان زندگي دايمي زا فراهم كنند. در ضمن قصد دارند با افزايش سرعت سفينهها به نقاط دوردست در فضا دست يابند. طبق نظريهي انيشتين دستيابي به سرعت نور غير ممكن است چونكه با نزديك شدن به آن، جرم زياد ميشود. بنا بر نظريههاي موجود، اگر جسمي با سرعت نور حركت كند جرم آن بينهايت ميشود و اين عملا غير ممكن است. با آن كه تصور حركت با سرعتي بيش از سرعت نور ممكن است، ولي براي رسيدن به آن، چهگونه ميتوانيم از اين مرز عبوركنيم؟ شايد بشود روزي سفينههاي تاشويي ساخت كه با وزش بادهاي بين ستارهاي، با سرعتي بالاتر از سرعت نور، از كهكشاني به كهكشان ديگر سفر كنند. تجربههاي گذشته نشان داده كه چيزي غيرممكن نيست. http://www.spacekids.ir/fa/Contents/Tortoise/004.JPG جهانگردهاي بزرگي كه در قرنهاي پانزدهم و شانزدهم ميلادي، قدم به دنياهاي ناشناخته و جديد گذاشتند و سرزمينهاي تازهاي را روي كرهي زمين كشف كردند، بر قايقهاي سنگين بادباني سوار بودند. آنها به سختي پارو ميزدند ولي طي سالها و ماهها مسافتها را طي ميكردند. در آن زمان هنوز موتور بخار اختراع نشده بود، با اين حال جستجوي بشر متوقف نشد و به جاي انتظار براي اختراعهاي بهتر و جديدتر از نيروي قوي باد براي حركت در ميان آبهاي ناشناخته استفاده كردند. تكنولوژي پيشرفت كرده و ما به فضا دست پيدا كردهايم، اما در مقايسه با ناشناختههاي جديد، مانند قايق سوارهايي بر اقيانوسيم. منبع : www.spacekids.ir (http://www.spacekids.ir/) سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 313]