محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825999483
امیدوار رضایی: بسیاری از حامیان دولت در مجلس، ضددولت کار می کنند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > مجلس - گفت وگو با امیدوار رضایی 4 ساعت بعد از پایان استیضاح وزیر نیرو، در دفتر کار او انجام شد. محمود عزیزی: دفتری که به گفته خودش دفتر کار قبلی حمیدرضاحاجی بابایی وزیر کنونی آموزش و پرورش بوده است. یک قاب عکس از مقام معظم رهبری در گوشه اتاق کار رضایی موضوعی است که بعد از پایان مصاحبه، او درباره آن این گونه توضیح می دهد که «مربوط به زمان تبعید ایشان به ایرانشهراست» و بعد اضافه می کند که زمانی که آقای حاجی بابایی راهی پاستور شده است اجازه نداده این قاب عکس را با خود ببرد. موضوع تعامل مجلس با دولت در میانه گفت و گو بحث را به موضوع نمایندگان حامی دولت و منتقدان می رساند. موضوعی که رضایی درباره آن تاکید می کند که «بسیاری از منتقدان دولت را داریم که با انتقاد به موقع - نه کار تبلیغاتی- و انتقادهای به جا، حامی واقعی دولت هستند.» در این گفت و گو رضایی منتقد سیاست خارجی دولت است و گفت در موضوع تعامل با دنیا ضعفهایی بوده و نیاز به کار بیشتر وجود دارد. پایان گفت وگو به موضوع وزارت ورزش و جوانان باز می گردد. مساله ای که رئیس فراکسیون ورزش مجلس پیش بینی کرد دولت وزارت ورزش را نپذیرد و با ارائه لایحه ای در صدد بازگرداندن آن به موضوع سازمان باشد. بخش دوم گفت و گو با امیداور رضایی درباره اصولگرایان، انتخابات مجلس نهم، عوامل شناسایی اصولگرایان انحرافی و فعالیت های برادرش -محسن رضایی- برای مجلس نهم را در ویژه نامه نوروزی خبرآنلاین خواهید خواند. در تمام طول مصاحبه شباهت صدای رضایی با برادر ارشدش محسن رضایی بارها به ذهن خطور می کرد. شباهتی که در ادبیات پاسخ دادن به سوالات هم دیده می شود. اگر محسن رضایی کم حرف است، برادرش هم با تفاوت هایی در انتخاب کلمات سختگیری خاصی دارد. *** در دوره مجلس هفتم، رابطه دولت و مجلس «گرم تر» بود، اما در دوره هشتم مشی مجلس بر مدار «قانون» قرار گرفت و با دولت هم بر همین اساس مواجه می شود، ولی دولت بر همان مدار سابق می چرخد. دلیل افزایش اختلافات دولت و مجلس را چه می دانید؟ اگر بخواهید با نگاه آسیب شناسی این موضوع را بررسی کنید چه می گویید؟حتما نمی توان نقطه عطف مجلس را دوره هفتم دانست. مبنای مقایسه نحوه تعامل مجلس با دولت نهم و دهم است.در مجالس گذشته هم اختلاف نظر بوده است. در مجلس سوم، چالش های عجیب و غریبی بین دولت و مجلس بود؛ مجلس چهارم همین گونه بود. در مجلس پنجم، مقداری تعادل وجود داشت و با اینکه دوم خردادی ها سرکار آمده بودند، اما مجلس با دولت اصلاحات تعامل کرد. در مجلس ششم علی رغم اینکه دولت و مجلس اصلاح طلب بودند ولی در عین حال چالش های زیادی وجود داشت. در مجلس هفتم، اصولگرایان حاکم بر مجلس بودند اما به چند دلیل این اختلافات وجود داشت. واقعیتش این است که در مجلس هفتم در زیر چتر بزرگ اصولگرایی، گروه های متععد اصولگرا با «ذهنیت خاص خودشان» وجود داشتند. همین موضوع عاملی بود تا یکپارچگی جدی بین همه نقاط اصولگرایی تحقق پیدا نکند. یک سری دوستان به جد دنبال این بودند که هر چه دولت می گوید، درست است. یک سری بعد از چند ماه به این سمت رفتند که انتقادات جدی تری به دولت داشته باشند. یک گروه در میان اصولگرایان، به عنوان مستقل پیدا شدند. به این ترتیب، سه چهار گروه در میان اصولگرایان مجلس ظهور یافت. به طوری که این اختلافات به خود هیات رئیسه مجلس هفتم هم رسید و تظاهر به اختلاف بین هیات رئیسه و دولتمردان وجود داشت. اختلافات در آن زمان چه بود؟یکی از بحث ها همین برداشت های مجلس از قانون بود. برداشت هایی که مجلس از مصوبات خود داشت با برداشت دولت درباره نحوه اجرای قانون، تفاوت داشت. موضوع دوم، نگاه اقتصادی دولت و نگاهی که اکثر اقتصاد دانان مجلس هفتم به طرح های اقتصادی دولت داشتند، بود. موارد دیگری هم در حاشیه بود. بالاخره از چند منظر می شد این موارد را آسیب شناسی کرد اما چون اکثریت مجلس اصولگرا بودند در نهایت، در موارد حساس به هم می رسیدند؛ مثل بحث هسته ای یا نگاهشان به مبارزه با آمریکا و رژیم صهوینیستی. معمولا در مجالس پیشین سیاست خارجی محل توافق دولت و مجلس بوده است.بله، درست است اما وقتی موضوع به حوزه های دیگر می رسید، تفاوت نگاه ها شروع می شد؛ مثلا وقتی به بحث چگونگی هزینه کردن حساب ذخیره ارزی می رسیدند، اختلاف می شد. مثل اینکه بودجه انقباظی باشد یا انبساطی. اینکه مثلا از کنار اجرای 100 درصدی بودجه بگذریم یا نه؟ اینکه برویم به سمت آنکه پول نقد به مردم بدهیم یا تامین اجتماعی را تقویت کنیم؟ زیربناها را بیشتر بیینم یا اینکه بودجه جاری را افزایش دهیم. این موضوعات، مواردی بود که دولت و مجلس به اختلاف برمی خوردند. می توان گفت در مجلس هفتم مدیریت آقای حداد عادل به گونه ای «کدخدامنشانه» بود و تلاش می کردند مسائل اختلافی، رسانه ای نشود، اما همین شیوه در نهایت با اعتراض نمایندگان مواجه شد و در سال آخر مجلس هفتم حتی خود آقای حداد عادل یکی دو نامه اعتراضی به آقای رئیس جمهور نوشتند. شما بعد از سه سال از گذشت عمر مجلس هشتم از رویه مدیریتی مجلس راضی هستید؟واقعا نمی شود یک مدیریت را 100 درصد مثبت یا منفی دانست ولی در مجموع مثبت بوده است. اینکه به این سمت که مبنا را «قانون» بگذاریم و به این سمت برویم که نظارتمان را بیشتر کنیم و از دولت اجرای درست قانون را بخواهیم، اینها نکات مثبتی بوده است. ولی در این مسیر، در مواردی زیاده روی کرده ایم یا مواردی کند روی در کار مجلس رخ داد. مشخصا مصداق« کند روی» مجلس هشتم چه بوده است؟نمونه اش وزارت ورزش و جوانان که چند ماهی است مصوب شده است، اما هنوز اجرایی نشده است. یا در بحث اصل 44 ما بیشتر می توانستیم به دولت فشار بیاوریم تا وزارتخانه ها به این موضوع تن بدهند چون این موضوع یک اصل بود و تاکید مکرر مقام معظم رهبری این بود که سیاست ها و قانون اصل 44 به خوبی و درست اجرا شود. یا در بحث چشم انداز کوتاه آمدیم و کم به آن پرداختیم. در حالی که چشم انداز حاکم بر قوانین ما است، اما شما می توانید بگوید الان در فضای کشور این موضوع قابل رصد است یا خیر؟ به نظر می رسد این موضوع را خیلی خوب پیگیری نمی کنیم. از صحبت های رئیس مجلس تا اظهارات نمایندگان، کم رنگی توجه به چشم انداز کاملا به چشم می خورد. شما به بحث حامیان دولت در مجلس اشاره کردید. استدلال این دسته از نمایندگان برای حمایتشان از دولت این است که دولت «بار اجرایی کشور» را بر دوش دارد. رهبری هم در دیدارهای خود از مجلس خواسته اند به دولت کمک کند. این دسته از نمایندگان هم بر اساس همین رهنمود ها، معتقدند این رویه ای که مجلس در مقابل دولت پیش گرفته، در جهت تعامل و کمک کردن به دولت نیست. نتیجه این رویه هم این است که آقای رئیس جمهور در بحث برنامه پنجم واکنش نشان دهند و تا مرحله ای پیش برود که تصمیم به استرداد برنامه پنجم بگیرند.ببینید! ما اگر اصل و فرع را خوب تشخیص دهیم، کارمان راحت تر می شود. بسیاری از نمایندگانی که ظاهرا به حامیان دولت معروف اند، خیلی از اوقات خودشان ضد دولت کار می کنند؛ چون نتیجه کار مهم است. اگر محتوای یک قانون، لایحه، استیضاح، یا هر موضوع رای آوردنی بخواهد به نفع دولت تمام شود یا نشود، اگر صحبت نماینده ای حتی با پرچم دفاع از دولت به ضرر دولت باشد، معنی اش حمایت از دولت نیست. بسیاری از منتقدان دولت را داریم که با انتقاد به موقع - نه کار تبلیغاتی- و انتقادهای به جا، حامی واقعی دولت هستند. مصداقی می گویید؟مثلا خیلی از منتقدان دولت گاهی با یک هشدار به موضع و یا تذکر محترمانه از یک ضرر جدی به دولت جلوگیری می کنند. از استیضاح وزیر جلوگیری می کنند. در مقابل، نمایندگان حامی دولت که با روش تبلیغی مستقیم و تند و با برداشت های که دیگران نسبت به آنها دارند، وارد صحنه دفاع از دولت می شوند، از این طریق خیلی از اوقات، بسیاری از رای ها که می تواند به نفع دولت باشد با دفاع بد این نمایندگان از بین می برند. ما می توانیم نمایندگان را به حامیان ظاهری دولت و حامیان واقعی دولت تقسیم کنیم. معتقدم برخی ها در میان اصولگرایان منتقد دولت، جزو حامیان واقعی دولت هستند، چرا که دولت در عرصه اجرا در معرض اشتباه است. اصولا هر کس در میدان اجرا باشد، احتمال اشتباهش نسبت به کسی که از بیرون صحنه بازی، در حال تماشای مسابقه یا اجرا است، بیشتر است. باید قبول کنیم کسی که در یک تشک کشتی در حال رقابت است امکان اشتباهش بیشتر است. با این فرض، که هم دولت قبول کند و هم منتقد، می توان گفت منتقد می تواند خیلی واقعی‌تر طرفدار دولت باشد؛ دولتی که نه به عنوان یک شخص بلکه دولت برآمده از رای مردم است. دولتی که پرچمدار اسلام است و می خواهد در منطقه، الهام بخش باشد. طبیعتا اصولگرایی که با حفظ احترام و آبروی افراد و نقد سازنده می آید، با توجه به حمایتی که رهبری از دولت به عنون میاندار کار اجرایی دارند، می تواند موثرتر باشد و این در زمینه موارد مختلفی رخ داده است. نگفتید که مشخصا در چه مواردی منتقدان به دولت بیشتر کمک کردند مثلا در رای اعتمادها. در مواردی نمایندگانی که خیلی جایگاهی در رای نمایندگان نداشته اند آمدند از دولت دفاع کنند، این تاثیرش در رای نمایندگان مشخص است. خیلی موارد باید سعی کنیم که این چهره حامی دولت از یک لایحه دفاع نکند، چون تاثیر عکس دارد. باید کار را به کسی بسپاریم که در میان نمایندگان یک جایگاهی دارد و حرفش تخصصی تر است، حتی اگر منتقد دولت باشد. موارد این موضوع در تصویب لوایح کم نبوده است. طبیعتا دولت باید از نگاه اصولگرایی که هم نقد سازنده به او می کند و هم دفاع، حمایت کند. پیش بینی تان از آینده روابط دولت و مجلس در دو سال آینده چیست؟من فکر می کنم یک مقدار نگاه ما از سطح ملی به سطح بخشی «نزول» کرده است. این نزول نگاه هم در دولت هست و هم در بخش هایی از مجلس. طبیعتا اگر ما بخواهیم یک نگاه واقعی داشته باشیم باید بخشی از این اختلافات را کنار بگذاریم. ببینید! ما قسمتی از حاکمیت دین در نظام جمهوری اسلامی ایران هستیم که به دنبال الهام بخشی حاکمیت دین است. با این برداشت و نگاه، بسیاری از این اختلافات را می توانیم کنار بگذاریم، حتی اگر حق باشد که حق هم هست. از یک طرف دولت احساس حق می کند که اگر مجلس این گونه به من فرصت می داد، خدمت بیشتری می کردم یا مجلس می گوید اگر دولت قانون را کامل اجرا می کرد بهتر بود. اینها می تواند حق های کوچک بسیاری باشد که در مقابل یک حق بزرگتری که مردم و نظام اسلامی و خون شهدا برگردن ما دارند، ناچیز باشد. چون همه ما که الان در این جایگاه ها هستیم بر اساس همان سرمایه گذاری اولیه است. برای همین است که اگر درست نگاه کنیم می بینیم این اختلافات را باید کنار بگذاریم و به این باشیم که نظامی را به دنیا معرفی کنیم که در عین اینکه به هم احترام می گذاریم و گذشت داریم، نسبت به ارزشهایمان متحد هستیم. دنیایی که در حال جنبش و انقلاب نو است و تازه دارد میوه هایش می رسد اگر پیامی که از ایران به دنیا صادر می کنیم برادری، گذشت و فداکاری باشد در آن صورت آن قدر منافع برای ما وجود دارد به راحتی از کنار این اختلافات می گذریم. به نظر می رسد دیدگاه شما زیادی خوش بینانه است؛ چون طبق اظهارنظر برخی نمایندگان، کمیسیون تلفیق تغییرات زیادی در بودجه 90 ایجاد می کند. اقدامی که احتمالا با اعتراض دولت مواجه می شود. اکنون برآوردی از تغییرات بودجه سال بعد دارید؟وظیفه مجلس این است که قانون بودجه را با برنامه پنجم توسعه، سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری و چشم انداز تطبیق دهد. طبیعتا این تطبیق دادن ها جزو وظایف مجلس است. برداشتی که من از بودجه سال 90 دارم این است که ردیف هایی که باید جابجا شود، کم نیست و ممکن است منابع و مصارفی در خیلی از موارد، جابجا شود. قاعدتا این تغیرات با نگاه دولت حتما تفاوت های خواهد داشت. البته معلوم نیست مجلس بتواند به همه تکالف خودش برسد چون در گذشته هم درصدی از این کار را انجام می داد و با همان درصد کم تغییرات هم باز دولت به مصوبات مجلس اعتراض می کرد. پیش بینی می کنید چند درصد تغییرات رخ دهد؟هدف مجلس باید این باشد که در یک روند تعاملی و گفت و گو، خود دوستانی که در دولت هستند را پای کار بیاورد تا دولت کمترین مقاومت را بکند؛ در برنامه پنجم هم که یک مقدار کار مجلس طول کشید به همین دلیل بود که مجلس تلاش کرد با دولت به حداکثر تعامل رفتار کند. البته طبیعی است در نقاطی هم به تفاهم نرسند. فکر می کنم در برخی موضوعات اختلافات جدی است، یکی از این موارد، هدفمند کردن یارانه ها است که دولت 60 هزار میلیارد تومان پیش بینی کرده، در حالی که ما سال قبل 20 هزار میلیارد تومان پیش بینی کردیم. در مواردی، احکامی صریح در برنامه پنجم درباره سلامت داریم که 10 درصد هدفمندی برای سلامت باشد اما دولت این گونه که مجلس خواسته، قانون را ندیده است. بحث حساب ذخیره ارزی احتمالا جزو بحث های جدی و چالشی خواهد بود. بحث صندوق توسعه ملی و قیمت نفت و دلار و... مواردی است که بحث های چالشی هستند. همه این اختلافات را با دولت می توان کمتر کرد. مهم انجام تکلیف درباره آن هدف اصلی است. چون اشاره ای به چشم انداز در صحبت هایتان کردید، بودجه را با این سند بالا دستی هم تطبیق داده اید؟معمولا ما برنامه را با چشم انداز تطبیق می دهیم و بودجه را با برنامه پنجم می بینیم. یک نکته ای شما گفتید که ما در سیاست خارجی به چشم انداز رسیدیم، واقعا این طوری نیست. درست است که ما در سند چشم انداز در برخی بخش ها مثل فناوری و علم پیشرفت هایی داشتیم اما یک پسرفت هایی هم در برخی حوزه ها داشتیم. این که واقعیت است که ما در هیچ حوزه ای به اهداف سند نرسیدیم. وقتی در حوزه سیاست خارجی می گوید الهام بخشی در کنارش تصریح می کند تعامل سازنده با جهان داشته باشید. ما چقدر تعامل سازنده به معنای واقعی داریم؟ وقتی می گوییم الهام بخش یعنی الهام بخش در همه زمینه ها؛ یعنی الهام بخش از نظر اخلاقی، رفتاری، پایبندی به احکام اسلام، نه فقط در سیاست و مبارزه با استکبار. الهام بخشی ابعاد مختلفی دارد چون جمهوری اسلامی نظامی چند بعدی است. یعنی شما معتقدید ما در حوزه «تعامل با دنیا» مشکل داریم؟یک مقدار باید در حوزه تعامل سازنده با دولت بیشتر کار کنیم. به نظرم می رسد در دیپلماسی ضعیف هستیم. سبک سیاست خارجی دولت نهم و دهم «تهاجمی» به نظام حاکم بین الملل است. به همین دلیل است که وقتی آقای رئیس جمهور به کشور های اسلامی می رود، با استقبال شایان توجه آنها مردم در آن کشورها مواجه می شود. بر این اساس اتفاقا سیاست خارجی حوزه موفق دولت بوده است. اینکه از مسئولان در کشورهای دیگر استقبال می شود، مال یک شخص خاص نیست. این پتانسیل نظام جمهوری اسلامی است. اتفاقا معتقدم این استقبال، از مدل سیاست خارجی این دولت بیرون آمده و قابل انکار هم نیست.می دانم! من هم قبول دارم، اما می خواهم بگوییم این یک بعد کار است. ببینید! اینکه مسئولان ما با هم خوب حرف بزنند، قانون گراتر شوند. به احکام اسلام پایبندتر باشند، اینها الهام بخشی است. اعتماد سازنده بین مردم و مسئولان می تواند یکی از الهام بخشی های جمهوری اسلامی باشد. اوائل انقلاب، مردم با مسئولان احساس جدایی نمی کردند. این الهام بخشی باید ارزیابی شود. ضمن اینکه دیپلماسی فقط ربطی به دولت ندارد. درست است که دولت در این زمینه پیش تاز است اما همه ارکان در این حوزه دخالت دارند. بالاخره ما هنوز به اهداف چشم انداز نرسیدم البته پیشرفت های خوبی داشتیم. در بحث های سیاسی و الگو شدن انقلاب اسلامی خیلی پیشرفت خوبی داشتیم. این کاملا روشن است که هر رئیس جمهور ما به کشورهای همسایه برود، مورد استقبال قرار می گیرد. وقتی مقام معظم رهبری رئیس جمهور بودند و به پاکستان سفر کردند، شما می دانید که چه استقبال چشمگیری از ایشان شد. برخی می گویند آقای امیدوار رضایی به عنوان رئیس فراکسیون ورزش محتمل ترین گزینه برای وزارت ورزش است. همچنان اصرار دارید که اعلام کنید از دولت با شما برای تصدی این وزارتخانه صحبت نکردند؟ واقعا همین طور است. یعنی علاقه ندارید؟نه، من با اینکه منتقد دولت هستم به شدت از این دیدگاه که دولت باید حمایت شود، دفاع می کنم. چون دولت را دولت جمهوری اسلامی و تقویت دولت را قوی شدن نظام می دانم. بر این اساس، هر کاری از دستم بیاید انجام می دهم. بله، دوستانی در دولت با من صحبت کردند ولی آقای رئیس جمهور در این زمینه با من صحبت نکردند. چه کسانی با شما صحبت کردند؟حالا بماند (با خنده) وی این طور که شنیدم ظاهرا دولت تشکیل وزارت ورزش را قبول ندارد و می خواهد لایحه ای بیاورد و این قانون را اصلاح کند. برداشت من این است که دولت می خواهد ورزش همچنان سازمان بماند. برای همین دنبال راه حلی قانونی است، چون طبق قانون برنامه پنجم، دولت باید وزارتخانه ها را به 17 وزارتخانه تبدیل کند. اگر مجلس به این رای بدهد لایحه وزارتخانه های جدید می تواند وزارت ورزش نباشد. ولی شما مصوبه قانونی داشتیدبله، از زمانی که مصوبه ابلاغ شده اگر دولت اجرا نکند، خلاف قانون است. اما دولت می تواند لایحه بیاورد و در دل این لایحه می تواند اختیارات وزارتخانه را به شکلی قرار دهد که وزارت ورزش نباشد. البته مجلس می تواند به حرف اول خود پایبند باشد و وزارت ورزش را در دل این 17 وزارتخانه قرار دهد و می تواند از حق خود هم بگذرد. پیش بینی شما در این زمینه چیست؟من فکر می کنم اگر دولت یک لایحه جامع بیاورد و ورزش را حذف کند چون مسائل مهم تر مثل نفت، انرژی و نیرو وجود دارد در مقام مقایسه ممکن است مجلس بپذیرد که وزارت ورزش حذف شود؛ این احتمال وجود دارد. پس احتمال لایحه دولت برای حذف وزارت خانه ورزش و جوانان زیاد است؟ بله، حالا چه زمانی آن را به مجلس ارائه بدهد را نمی دانم اما معتقدم برای اینکه قانون زیر پا گذاشته نشود دولت بهتر است یک سر پرست برای این وزارتخانه قرار دهد و مقدمات اجرای قانون را فراهم کند. چون یک نظر هم این است که دولت به خاطر اهمیت ورزش، از رهبری در این زمینه نظر بخواهد. /3028
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 620]
-
گوناگون
پربازدیدترینها