علی اکبریان:دوست دارم برایم یک دست گرمکن استقلال بیاورند

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > چهره‌ها - خیلی از نامردها را شناختم.همان هایی که تلفن هایم را جواب نمی دهند.حیف که آن موقع دو رو برم شلوغ بود و نمی تواننستم مرد را از نامرد تشخیص بدهم. استاد ابراهیم افشار روزنامه نگار پیشکسوت ورزشی در شماره نوروزی هفته نامه تماشاگر،گفت و گوی ویژه ای را با علی اکبریان ستاره سال های نه چندان دور،استقلال،پرسپولیس و البته تیم ملی انجام داده است.مصاحبه ای که در زندان قزل حصار گرفته شده و در آن اکبریان از تمام زیر و بم زندگی اش حرف زده است.از سقف فعلی آرزوهایش که داشتن یک دست گرمکن آبی استقلال است. *** توی سلولی که سایه های مان،ترحم لازم داشتند،وقتی اشک های «علی روماریو»،قطره،قطره،قطره از چشم های ویرانش ریخت و زیر کفش های غمگین ما می رقصید و نمی دانم پای کدام سرو خشکیده قزل حصار چکید،نه چشم های سیاه نوزادی سیاه نوزادی به یادم آ»د که قهرمان وقتی در حبس بوده به دنیا آمده و هنوز نمی داند اسم سهرابش چیست و نه گیس های نقره ای مادری در جغرافیای کبود«نعمت آباد»،چشم هایم را سوگوار کرد؛مادری که از وقتی فهمیده بچه اش در حریقی عظیم،تمام شناسنامه قهرمانی اش را سوزانده هنوز در کوچه های قدیمی آفتابی نمی شود.بله نمی شود.چون آدم هایی که تا دیروز او را با انگشت نشان می دادند و می گفتند که این مادر قهرمان است حالا پچپچه های ممنهدم کننده دارند.مادر بزرگ از روزی که شنیده نوه قهرمانش تا پای اعدام فقط یک جفت دمپایی و یک وصیتنامه لازم دارد قلب فندقی اش را گرفت و بع قبرستان رفت.زندگی آتشفشانی شد پر از مذاب«دل گداز»مورفین و کرک و شیشه و بدبختی.روزنامه ها تیترهایشان را فروختند و جوانی بی رویا و بی معلم،شب ها همه اش کابوس نارفیقی ها و کله شقی ها را دید.و حالا چشم روشنی تمام مدیرانی که دلبندانشان سوز زمستان قزل حصار را ندیده اند و به پا گشایی تمام معلم های مفقودالاثر ورزش،نه کلاهی دارم که از سر بردارم و نه سیبی گندیده که شب عیدی بر هفت سین علی روماریو بگذارم. فکر می کنم متعلق به جغرافیایی جنوب تهران باشی؟بله.پاسگاه نعمت آباد.15 دی 1350-تهران. وقتی وارد زندان شدی،کسی تو را شناخت؟کسی زل زد به چشم هایت با تعجب بگوید:این علی اکبریان،روماریوی ایران است؟آره،چند نفری که زندانی یا مامور بودند وخاطرات فوتبالی داشتند،شناختند. هیچ وقت توی این هشت ماه حبس،توی تنهایی،زیباترین گلی که در دوران فوتبالت زده ای را مجسم کرده ای؟آره.بازی استقلال-کشاورز در جام حذفی سال 74 ما یک بر صفر باخته بودیم که دقیقه 94 با یک حرکت آکروباتیک گل زدم.امیر (قلعه)سانتر کرد،ادموند اختر پاس داد و من زدم.هیچ وقت یادم نمی رود 20 دقیقه قبلش تماشاگران داشتند منصور خان(پورحیدری)را فحش می دادند.با همان گلی که زدم منصور خان در تیم ماندگار شد.آن سال در لیگ،ششم شدیم اما در جام حذفی بعد از پیروزی مقابل کشاورز،رفتیم فینال،برق شیراز را هم زدیم و قهرمان شدیم. خب،وقتی تنها می شوی بیشتر یاد چه صحنه هایی می افتی؟تنهایی معمولا خاطرات قدیمی را به یاد می آورد.یاد رفقای قدیم و خانواده و فامیل. خواب آن روزهای فوتبالت را هم می بینی در زندان؟آره،بعضی وقت ها هم که در زندان بازی می کنیم،بعضی حرکت ها را می کنم که یاد گذشته می افتم. از همدوره ای هایت چه کسانی یادت می کنند؟ستار همدانی،محمد نوازی،محسن گروسی،علی شوری،میرشاد ماجدی،هاشم حیدریو...آمدند دیدنم.از طرف پرسپولیسی ها هم رضا شاهرودی آمده بود.حاج مجید قدوسی و حاج آقا کریمی هم یادمان کردند. دیدن کدام یک خیلی حال داد بهت؟هر دو سری که بچه ها آمدند تاثیر خاصی داشت.سری دوم فکر نمی کردم15-10 نفری بیایند.سری آخر هم که رضا شاهرودی آ»د و کلی روحیه داد.صحبت هایی از قدیم کرد که جالب بود. دوست داری وقتی شب می خوابی و صبح از خواب بیدار می شوی کدام صحنه از زندگی ات پاک شود؟دوست دارم اتفاقی نیفتد.همه این اتفاقات خواب باشد. یعنی هرگز بیدار نشوی؟دوست دارم همه اتفاقات در خواب افتاده باشد. اولین قراردادت یادت هست؟چقدر گرفتی؟پولی نگرفتم.من عاشق استقلال بودم.ماشین زیر پایم را فروختم و با پول خودم از پارس خودرو رضایت نامه ام را گرفتم.رضایت نامه ام را گرفتم بردم دادم استقلال.دادم به علی جباری.هیچ پولی هم نگرفتم.جباری گفت یک روز جبران می کنم محبت تو را.آن سال هم استقلال فوروارد خوب نداشت.یادم نیست حدود های 20 هزار تومان شاید بعد ها دادند. پس بهترین پولی که در عمرت از فوتبال در آوردی چقدر و کی بود؟آخرین سال فوتبالم که در پرسپولیس بازی کردم.قرار بود 10 میلیون بدهند که 5 میلیونش را هم ندادند. پروین بود؟آره پروین بود.ناصر ابراهیم و محمد خانی کمک هایش بودند.اگر یادتان باشد آن سال پرسپولیس مشکل مدیریتی داشت. امیر چرا نیامده پیشت؟زنگ هم نزده حالت را بپرسد؟نه.شاید در روزنامه ها چیزی گفته،نمی دانم. آخرین بازی ات یادت هست؟بازی جام در جام باشگاه های آسیا بود.با پرسپولیس رفتیم قطر،الوکره را 2-4 بردیم و یک گل هم من زدم با کریمی و استیلی. قبلش می دانستی که آخرین بازی توست؟نه.بعد که آمدیم تهران برای بازی برگشت پایم آسیب دید و بازی نکردم. حالا باید جای فوتبال را با چیز دیگری پر می کردی.آن چیز چه بود؟من سه-چهار بار به فدراسیون رفتم برای کار مربیگری.روسا را که مستقیم نمی شد دید.گفتند باید بروی از باشگاهت نامه بیاوری.کی به کی بود.پس برای کلاس مربیگری به نتیجه نرسیدم. خب زندگی خرج داشت.پول از کجا می آمد.وقتی فوتبال قهرمان تمام می شودمگر نانوا و بقال و کاسب حاضرند برای اسم آدم دو تا تافتون و پفک مجانی بدهند؟مغازه نانوایی پدرم را اجاره داده بودیم و زندگی را از همان جا تامین می کردیم. تو توی فوتبال ما مرد زیاد دیدی یا نامرد؟از جفت اش هم بود.ولی مردهایش خیلی انگشت شمار بودند.به هر حال در آن زمان ها نمی توانستم حس کنم مرد کیست و نامرد کیست.آن زمان ها سرمان شلوغ بود.ولی الان می فهمم تفاوت مردها و نامرد ها را.چرا بعضی ها جواب تلفن آدم را نمی دهند؟همان ها که روزی دو رو برم بودند. الان چند وقت هست که قزل حصار هستی؟8 ماه. اگر آقای رییس قوه قضاییه الان از در وارد شوند چه درخواستی می کنی؟خواهش می کنم اشتباهاتم را ببخشند. اگر قرار باشد یک نفر،فقط یک نفر را در زندگی ات نفرین کنی قیافه چه کسی جلوی چشمهایت می آید.فکر نمی کنم کسی را نفرین کنم. یکی داشت می پرسید علی آقا چرا دنبال کارت نرفته؟شنیدم علی آقا دنبال کارم بوده.دادگاه هم رفته. من دلم می خواست در این مطلب،یک کمی هم در مورد عفو و بخشش صحبت کنیم.وقتی کلمه عفو را می شنوی چشمانت پر نمی شود؟اولش این را بگویم که راستش حضورم در این زندان خیلی به من کمک کرد.حالا فکر می کنم چرا می گویند زندان چشم آدم را باز می کند.شرایطی را دیده ام که حس می کنم کسی که جرمی را مرتکب نشده بهتر است بیاید و زندگی در زندان را هم تجربه کند تا بعد ها در زندگی اش موفق باشد.تا دقت کند که دیگر بلایی سرش نیاید.من هم از این زندگی تجربیاتی به دست آوردم.انشاالله اگر قسمت شد و آزاد شدم باید بروم دنبال زندگی از جنس دیگری.باید کمکم کنند که بروم توی ورزش.توی مربیگری.دنیای خودم. رفقای تو ورزشی نبودند؟شاید از طرفدارهای فوتبال بودند ولی مورد خوبی برای رفاقت نبودند.توی رشته من و دنیای من نبودند که بیایند برویم همه اش توی فوتبال باشیم.بیشتر برای خوشگذرانی من را انتخاب کرده بودند.پ دست هایت چرا سوخته؟اثر داروی بیهوشی است روی پوست. وقتی وارد اینجا شدی چه حسی داشتی؟قبلا به قزل حصار نیامده بودی؟وقتی وارد خیلی دلتنگ شدم.تا حالا حبس نکشیده بودم.البته سال 75 با بچه های تیم ملی آمدیم اینجا برای فوتبال بازی کردن با زندانی ها.وقتی وارد بند شدم خاطرات آن روزها یادم آمد.به خودم گفتم خدایا چه روزهای خوبی بود.بازی های روزگار را از سر گذراندم که یک روز این جا آمدم به عنوان قهرمان و همه زندانی ها برایم هورا کشیدند و حالا خودم در انتظار ملی پوشان هستم که برای تشویق زندانی ها به اینجا بیایند.وقتی وارد بند شدم به خودم گفتم خدایا ممکن است الان زمان برگردد و من چشم هایم را باز کنم و فکر کنم که برای بازی دوستانه آمده ام و بعد از بازی به خانه مان بر می گردم.به زندگی دوباره.اما همه این ها وهم و خیال است و باز به دیوارها و میله ها و زمستان 89 و دادگاهم که شنبه آینده است فکر می کنم. اگر صمیمی ترین رفیقت به ملاقاتت بیاید،دوست داری چه برایت سوغاتی بیاورد؟یک خبر خوش راجع به عفو من را شما دادی،اگر خبر خوش تکمیلی اش را هم او بدهد دیگر همه چیز کامل است. منظورم یک چیزی دنیوی است.مثلا یک توپ،یک گرمکن یا سیگار یا سیب یا مجله و...نمی دانم والله.ولی اگر یک دست لباس استقلال برایم بیاورد شادم می کند. پس پرسپولیس چی؟این جا پرسپولیسی زیاد است،آبی کم است. روزی که خبر دستگیری ات پیچید همه کپ کردند.مطبوعات هر کدام چیزی نوشتند.یک روزنامه تیتر زد«ملی پوش سابق در یک قدمی اعدام.»هر کس چیزی نوشت.یک کلاغ را کردند چهل کلاغ.حالا خودت دوست نداری ماجرا را واقعی تر و شفاف تر بگویی؟ نوشتند 40 گرم «کرک» داشتم و موتورم دزدی.البته 40 گرم بوده کلا ولی 20 گرم کرک بوده و 20 گرم داروی ترک اعتیاد که برای دوستانم گرفته بودم.قرار بود یکی بیاید بهش بدهم.دوستم زنگ زد پرسید آماده است؟گفتم آره.وقتی رسید گرفتنش.آگاهی شک کرد بهش و می بیند موتورسیکلتش دزدی بوده.من هم که آمدم گرفتنم.ایم چیزها چیه که می نویسند.فلانی لابراتور کرک داشته.این ها چیه.لابراتور چیه.من در خانه پدری ام زندگی می کردم و 50 نفر آدم بودیم.آنجا مگر می شود لابراتور راه انداخت. آن پسره چی؟او را هم گرفتند؟بله،اما با فیش حقوقی اش آزاد شد.چون جرمش فقط موتور دزدی بود. اگر یک روز این در باز شود و بیرون بیایی واقعا چه افقی را برای خودت ترسیم می کنی؟سعی می کنم محبتی که در حقم شده را جبران کنم.سعی می کنم شرایطی را به وجود بیاورم که آنهایی که دنبال کارم بودند خوشحال شوند و از امداد خود پشیمان نشوند.به آنها ثابت می کنم که کار درستی در دستگیری از یک دردمند داشته اند.پسرت چند سال دارد؟من اینجا بودم به دنیا آمد. اسمش؟نمی دانم. عجب،عجب،نمی دانی اسمش را؟«ابرش»می گذاریم. ابرش؟فکر می کنم اسم یکی از سرداران ایرانی باشد. بچه دیگری هم داری؟دخترم سه سال و نیم اش است.نیوشا. سرگرمی ات اینجا چیه؟هفته ای سه جلسه فوتبال.مسابقات دهه فجر خیلی خوب گذشت.8 تیم داشتیم.یکی از تیم ها مال افغانی هاست.خب تفریحات مان فقط فوتبال است.مامورهایشان هم اهل فوتبالند.خوشبختانه از شانس من در واحد ما اکثریت شان فوتبالی هستند.گل کوچک باز های خوبی هستند. روماریوی ایران.این لقب چه حس و حالی به تو می دهد.مگر می شود از یاد آدم برود.همین جا هم بچه های فوتبالی زندان می گفتند. 151 40

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 560]

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب

صفحات پیشنهادی

علی اکبریان:دوست دارم برایم یک دست گرمکن استقلال بیاورند
علی اکبریان:دوست دارم برایم یک دست گرمکن استقلال بیاورند.

پيكر مرحومه «مهري وداديان» پنجشنبه تشييع ميشود
پيكر مرحومه «مهري وداديان» پنجشنبه تشييع ميشود · احتمال ابتلا به ديابت نوع يك در كودكان · علی اکبریان:دوست دارم برایم یک دست گرمکن استقلال بیاورند . ...

گوناگون

نوین قفسه انتخابی هوشمندانه برای مدیریت انبارها و فروشگاه‌...

قبل از خرید دستگاه لیبلینگ یا دستگاه لیبل چسبان چه چیزهایی...

اعتیاد کودکان و نوجوانان به فضای مجازی + راهکارهای جلوگیری...

تجهیزات لازم برای ساخت جکوزی

نصب آسانسور

مواد نانو کارواش : انتخابی هوشمندانه برای مراکز شستشوی خود...

آشنایی با آیکاس (IQOS): یک جایگزین نوین برای دخانیات سنتی

لوازم جانبی اپل

معرفی انواع مزوژل

ترخیص کالا چیست؟

مراکز خرید مدرن و سنتی شیراز؛ از بازار وکیل تا مجتمع‌های خ...