تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820439115
آمریکایی ها به دنبال مذاکره با طالب ها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - تحلیلی بر شرایط تازه آمریکا در افغانستان محمد امین خرمی - بار دیگر مقامات ایالات متحده خواستار مذاکره با طالبان شده اند. زلمای خلیل زاد، نماینده ایالات متحده در سازمان ملل متحد اخیرا در مصاحبه با CNN گفته است، ایالات متحده و دولت افغانستان می توانند با برخی اعضای میانه روی طالبان مذاکره داشته باشند. هفت سال پس از حمله ایالات متحده و نیروهای ائتلاف به افغانستان اوضاع در این کشور به گونه ای رقم خورده است که اکنون نیروهای طالبان نیز جزئی از بازی قدرت در این کشور به حساب می آیند. طی چند ماه گذشته فرماندهان نظامی ایالات متحده و هم پیمانان آن در اتحاد ناتو به این نتیجه رسیده اند که بازگشت آرامش به افغانستان تنها از طریق مقابله نظامی امکان پذیر نخواهد بود. ژنرال کارل کارلتون اسمیت، فرمانده سابق نیروهای انگلیسی در افغانستان که اخیرا ماموریت خود را به پایان رسانده، معتقد است: «پیروزی نظامی در افغانستان نه امکان پذیر است و نه دوام می آورد.» ژنرال پترائوس، رئیس فرماندهی مرکزی ارتش ایالات متحده، نیز که تجربه سختی را طی سال های گذشته در عراق داشته، اکنون به این نتیجه رسیده است که «آمریکا باید آماده مذاکره با دشمنان خود هم باشد.» اما در سال 2001، به هنگام حمله نیروهای ائتلاف به افغانستان، لحن صحبت های مقامات آمریکایی با آنچه امروز از زبان آن ها شنیده می شود به کلی متفاوت بود. حمله نیروهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده به افغانستان پس از آن رخ داد که دولت بوش گروه القاعده را به دست داشتن در حوادث 11 سپتامبر محکوم کرد. بوش خواستار تسلیم نیروهای القاعده و سرکرده آن ها، اسامه بن لادن، به ایالات متحده شد اما رژیم طالبان با این درخواست مخالفت کرد. در 7 اکتبر 2001، طالبان اعلام کرد که حاضر است بن لادن را در افغانستان و در دادگاهی اسلامی مورد محاکمه قرار دهد اما این پیشنهاد مورد موافقت ایالات متحده قرار نگرفت و در همان روز حمله به این کشور آغاز شد. با گذشت هفت روز از آغاز حمله نیروهای ائتلاف، طالبان اعلام کرد در صورتی که حملات و بمباران خاتمه یابد و مدارکی مبنی بر مشارکت بن لادن در حوادث 11 سپتامبر ارائه شود حاضر است او را برای محاکمه به کشوری ثالث تحویل دهد. بوش در مقابل عنوان کرد «نیازی به بحث بر سر بی گناهی یا گناهکار بودن او نیست. از نظر ما او گناهکار است.» در این راستا هیچ گونه مذاکره ای نیز با رژیم طالبان صورت نگرفت و حملات و درگیری ها شدیدتر از قبل ادامه پیدا کرد. در اواخر ماه دسامبر، آخرین پایگاه ها و پناهگاه های نیروهای طالبان و القاعده در کوه های منطقه تورا بورا واقع در جنوب افغانستان با همکاری مبارزین محلی مورد هجوم نیروهای ائتلاف واقع شد و تعدای از نیروهای طالبان و القاعده کشته و دستگیر شدند. هرچند پیروزی در این منطقه، پیروزی ایالات متحده در جنگ افغانستان اعلام شد اما این پایان ماجرا نبود چرا که بسیاری از نیروهای طالبان و القاعده و فرماندهان اصلی آن ها از مناطق کوهستانی مرز افغانستان و پاکستان عبور کرده و وارد خاک پاکستان شده بودند. آن ها در مناطق قبایلی خودمختار شمال پاکستان متواری شدند تا در زمان مناسب بار دیگر گرد هم آیند. اسامه بن لادن نیز به همراه دیگر رهبران القاعده در این منطقه مستقر شد. با گذشت یک ماه از حملات ایالات متحده و پیروزی های اولیه، دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت این کشور، با رد احتمال مذاکره با رژیم طالبان اعلام کرد «پیروزی غیر قابل مذاکره است» و اطمینان داد که پیروزی در برابر نیروهای تروریسم جهانی اجتناب ناپذیر است. درگیری های نیروهای ائتلاف و بعد از سال 2002، نیروهای ناتو با نیروهای طالبان و القاعده که اکنون شمال پاکستان را برای ایجاد پایگاه های آموزشی و بازسازی نیروهای خود انتخاب کرده بودند، ادامه پیدا کرد. آن ها به جذب نیروهای جدید از میان پشتون های افغانستان و ساکنین مناطق قبایلی پاکستان همت گماردند تا به «جهاد» علیه ایالات متحده برخیزند. از اوایل سال 2003 اولین آثار بازسازی در نیروهای طالبان به چشم می خورد. پس از آن افغانستان و مناطق مرزی پاکستان دائما صحنه فعالیت این نیروها بوده است. با تغییر فاحش اوضاع، اکنون حتی فرماندهان نظامی ایالات متحده و ناتو نیز دیگر به تکیه بر گزینه نظامی اعتقادی ندارند. کمیته نظامی ناتو در آخرین جلسه خود در ماه پیش، پس از بررسی و گفتگوی بسیار بر سر مسائل مربوط به افغانستان اعلام نمود: «عملیات نظامی به تنهایی نمی تواند فراهم کننده امنیت پایدار در این کشور باشد.» پیروزی های اولیه نیروهای ائتلاف در افغانستان باعث عدم توجه آن ها به درخواست های مکرر طالبان برای مذاکره شد و اکنون با گذشت 7 سال، این آمریکا و متحدان آن هستند که رسما به دنبال مذاکره با نیروهای طالبان هستند. تفاوت در موضع گیری مقامات آمریکایی به نسبت سال 2001 کاملا مشهود بوده، و این به راستی نشان دهنده مستعصل شدن نیروهای آن ها در این کشور است. درخواست ایالات متحده برای مذاکره با عناصری از طالبان پیش از این هم مطرح شده بود. در 9 اکتبر سال جاری وزیر دفاع ایالات متحده، رابرت گیتس، اعلام کرد از مذاکره دولت افغانستان با طالبان حمایت می کند اما از مذاکره با القاعده نه. اظهارات گیتس با سخنان حامد کرزای همراه شد که خواستار «بازگشت ملاعمر» تحت حمایت امنیتی وی بود. این درخواست کرزای با مخالفت شدید سران طالبان روبرو شد و آن ها این درخواست را نشانه ضعف دولت کرزای و شکست نیروهای خارجی در این کشور دانستند. پس از آن با میانجیگری عربستان سعودی نمایندگان طالبان و دولت حامد کرزای در ماه رمضان در مکه دیدار کردند، اما این دیدار نتیجه ای در بر نداشت و طالبان بلافاصله برگزاری این مذاکرات را تکذیب کرده و اعلام نمود تا خروج نیروهای خارجی از افغانستان به هیچ وجه با دولت این کشور مذاکره نخواهد کرد. آنچه در مورد تمایل به انجام مذاکرات به نظر می رسد این نکته است که دولت ایالات متحده قصد دارد با جدا کردن نیروهای طالبان و القاعده از یکدیگر و با مذاکره با لایه های میانه روی طالبان، آن ها را در قدرت سهیم کند تا بتواند ضمن بازگرداندن آرامشی نسبی به افغانستان، القاعده را از حمایت طالبان محروم نماید و در مراحل بعدی برای از بین بردن نیروهای القاعده اقدام نماید. این گزینه با این هدف مطرح می شود که شاید در واپسین ماه های عمر دولت، شاهد پیشرفتی در وضعیت بحرانی افغانستان باشد. اما بسیار بعید به نظر می رسد که حتی در صورت انجام دوباره مذاکرات، در پایان نتیجه ای حاصل شود. بسیار دور از ذهن است که طالبان دست از حمایت از گروه القاعده بردارد چرا که طی این سال ها حمایت مالی القاعده و هدایت ایدئولوژیک آن باعث شده است که نیروهای طالبان که زمانی تنها به فکر نجات جان خود و گریز از دست نیروهای ائتلاف بودند، بار دیگر قدرت بگیرند و اکنون به جایی برسند که دولت افغانستان رسما به دنبال مذاکره با آن ها بر سر سهیم شدن در قدرت باشد. طی چند روز گذشته مایک مولن، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده اعلام کرده است این کشور قصد دارد به مرور تا تابستان سال آینده، 20 تا 30 هزار نیروی دیگر به افغانستان اعزام نماید. بیشتر این نیروها برای استقرار در قسمت های جنوبی این کشور و با هدف از بین بردن پایگاه های طالبان و القاعده به این مناطق فرستاده می شوند. خلیل زاد در بخش هایی از صحبت های خود ضمن اشاره به نیاز آمریکا به برقراری ارتباط با عناصر میانه رو طالبان گفته است: «من معتقدم برای موفقیت در این زمینه، دولت افغانستان و نیروهای ائتلاف بایستی در موقعیتی برتر از موقیت امروز قرار بگیرند.» به نظر می رسد اقدام ایالات متحده در افزایش تعداد نیروهای درگیر در افغانستان، در وهله اول با هدف از بین بردن نیروهای طالبان و القاعده باشد، اما در صورت ناتوانی در انجام این مهم، ایالات متحده قصد دارد با تحت فشار قرار دادن طالبان و به دست آوردن «موقعیتی برتر» راه دوم که همان مذاکره است را در پیش گیرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 397]
-
گوناگون
پربازدیدترینها