محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826579492
طالبان همانی هست که بود!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - یاپ دوهوپ شفر دبیر کل ناتو هفت سال از زمانی که نظامیان افغانستان به یاری آمریکایی ها موفق به شکست طالبان و القاعده شدند، می گذرد. از آن هنگام تا کنون افغانستان تغییرات بسیاری را شاهد بوده است، تغییراتی اساسی و روشن که افغانستان را از آنچه که بود جدا کرد. برگزاری انتخابات های آزاد، آزادی بیشتر زنان برای حضور در اماکن عمومی و ارتقای امکانات بهداشتی و آموزشی از مواردی است که افغانستان را این روزها به شدت تحت تاثیر قرار داده است. اما با همه پیشرفت ها و دستاوردهایی که گفتم ما هنوز به آن مکانی که باید نرسیده ایم. جایگاه ما در افغانستان آنچه که انتظار و آرزوی آن را داشتیم نیست . درحالی که شمال و غرب افغانستان در آرامش و ثباتی کامل قرار دارد، نواحی جنوبی و شرق افغانستان گرفتار شورش، قاچاق مواد مخدر و حکومتی ناکارآمد است. افغان ها به صورت فزاینده ای در ورطه فقدان روندی جدی برای بازسازی و احیای دوباره کشورشان بازمانده اند. در این میان مردمان کشورهای مختلف که هر یک نظامیان خود را تحت لوای ناتو به افغانستان اعزام گسیل کرده اند در حیرتند که در نهایت تا چه زمانی عملیات ناتو در افغانستان ادامه خواهد داشت و تا کی باید مردان و زنان بی گناه همچنان قربانی مصاف شورشیان افغان با ناتو باشند. در ماه آوریل آینده در شصتمین سالگرد تشکیل ناتو سران و مقامات عالی رتبه اعضای ناتو در استراسبورگ فرانسه و کهل آلمان گرد هم می آیند. این نشست که همزمان با نخستین سفر باراک اوباما به اروپا در مقام چهل وچهارمین رییس جمهوری آمریکاست به طور حتم فرصتی برای بحث و تبادل نظر پیرامون مسائل آینده را در اختیار سران ناتو قرار خواهد داد. در شرایط کنونی 5 درس مهم از پیشینه حضور ناتو در افغانستان می تواند آنها را در تعیین خط مشی آینده شان یاری دهد: 1- دولت افغانستان آن چنان که باید کارآمد و جدی نیست. این دقیقا همان مساله ای است که ما باید در اسرع وقت به آن بپردازیم. مساله اساسی در افغانستان طالبان نیست بلکه دولت ضعیف و منفعل آن است. افغانستان به حکومتی نیاز دارد که مورد اعتماد و اطمینان همه باشد. تنها در این صورت است که می توان از شر شورش های هر روزه در گوشه و کنار افغانستان نفس راحتی کشید. در این راستا جامعه بین المللی باید از دولت منتخب در آینده حمایت کند. ما که به اندازه کافی برای دولت افغانستان و تمرکز آن برای ریشه کنی فساد داخلی در میان خودشان تلاش کرده و بهای سنگینی هم پرداخته ایم! 2- ناتو به شیوه عملیاتی جدید و پیوسته ای نیاز دارد. هنوز همه اقدامات ما از هم گسیخته و پراکنده است چنان که هر کدام از کشورهای عضو ناتو در افغانستان به صورت جدا وارد عمل می شوند و حوزه ای خاص از کشور را در دست دارند. شاید در ظاهر این روش سبب شود تا هر یک از گروه های نظامی اعضای ناتو به جهت آشنایی با منطقه ای که در اختیار دارند به صورتی بهتر و جامع تر با نیروهای شورشی ظاهر شوند اما اشکال کار این است که در این صورت میزان اتحاد و یکپارچگی نیروهای ناتو به میزان مشخصی کاسته شده و در پی آن نیز کارآیی عملیات نظامی آن گونه که از ناتو انتظار می رود کم می شود. ما باید در عملیات های نظامی خودمان وحدت و همسویی بیشتری داشته باشیم. مرزبندی های جغرافیایی نمی تواند برای ما چندان رضایت بخش باشد. 3- مشکلات افغانستان صرفا مختص به داخل مرزهای آن نیست. چالش هایی که این روزها افغانستان با آن روبه روست دقیقا همان مسایلی است که افغانستان هم با آن به نوعی دست و پنجه نرم می کند که مساله هند و پاکستان یکی از آنهاست. در واقع همه کشورهای همسایه افغانستان به هر نحوی در مناقشات درونی آن نقش دارند. به این ترتیب جامعه بین المللی باید که رویکردی منطقه ای داشته باشد چنان که همه کشورهای همسایه افغانستان در جریان چالش های درونی این کشور قرار بگیرند. در این صورت حتی در زمان عدم حضور و هدایت ناتو، این کشورهای مجاور افغانستان هستند که می توانند با حضور موثر خود کنترل اوضاع را در دست داشته باشند. 4- ما بارها گفته ایم که استفاده از نیروی نظامی نمی تواند به تنهایی راهگشای مشکلات افغانستان باشد. ما فقط باید از این پس برای تامین امنیت و در همسویی با همه نیروهای غیر نظامی راه عملیات نظامی را در پیش بگیریم. در این راستا باید از نیروهای پلیس و سازمان های فعال سازمان ملل در افغانستان حمایت کنیم. 5- ارتباطات در افغانستان میدان نبرد استراتژیک است. کاری که سخنگوها می توانند انجام دهند هیچ جایگزینی ندارد. هم اکنون در میان کشورهای غربی شایع شده است که افغان ها از حضور نیروهای نظامی خارجی در کشورشان ناراضی اند. اما بنا به نظرسنجی ها بیش از 70 درصد مردم از عملیات های ناتو حمایت می کنند. توجه جهانیان این روزها به شمار غیرنظامیانی است که سهوا در حین عملیات های نظامی به دست سربازان ناتو کشته شده اند اما همین عده به افرادی که طالبان آنها را از روی عمد قربانی کرد، توجهی ندارند. جامعه بین المللی باید اولویت هایش را بر ارتباط های استراتژیک خود قرار دهد. ما باید نشان دهیم که روندی ثابت و کارآمد را برای رسیدن به اهدافمان در پیش داریم. ما باید به جهان نشان دهیم که طالبان همان قوم ظالمی هست که بود! ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]
-
گوناگون
پربازدیدترینها