واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: دانش - مهمترین عامل در جلوگیری از فرسایش کرانههای ساحلی، نوع خاک ساحلی است، نه نوع پوشش گیاهی. محبوبه عمیدی: کارشناسان معتقدند پوشش گیاهی زمینهای مرطوب ساحلی میتوانست جلوی فرسایش حاصل از توفان کاترینا در سال 1384 / 2005، سونامی اقیانوس هند در سال 1383 / 2004 و گردباد برمه در سال پیش را که ویرانیهای بسیاری برجا گذاشت، بگیرد. اما تازهترین پژوهش دانشمندان نشان میدهد برخلاف تصور عمومی، مهمترین عامل طبیعی حفظ زمینهای مرطوب ساحلی در برابر توفان و امواج خروشان دریا استفاده از پوشش گیاهی در کرانهها نیست. به گزارش نیچر، راستی فیگن از دانشگاه «ای اند ام» و همکارانش تصمیم گرفتند کاهش روند فرسایش را با استفاده از پوشش گیاهی و تأثیر آنرا در زمین مرطوب کرانههای ساحلی با انجام آزمایشهایی تجربه کنند؛ اما از نتیجه کار غافلگیرشدند، چرا که اصلا تأثیر معنیداری وجود نداشت. در مقابل، نوع خاک در فرایند فرسایش اهمیت بهسزایی داشت و وجود یا عدم وجود پوشش گیاهی چندان تعیینکننده نبود. بررسیها نشان میدهند پوشش گیاهی مانع از ورود رسوبهای منطقه ساحلی به دریا میشود و فیگن، احتمال میدهد همین باعث شده دانشمندان نقش اصلی را به پوشش گیاهی این نواحی نسبت بدهند. او میگوید: «من فکر میکنم زمینهای مرطوب ساحلی میتوانند خودشان را مقاوم کنند و همین باعث شده ما زود نتیجهگیری کنیم و این توانایی را به حساب پوشش گیاهی این مناطق بگذاریم؛ در حالیکه پوشش گیاهی میتواند شدت برخورد امواج خروشان دریا را با زمین ساحلی کاهش دهد و امواج را به دل دریا بازگرداند». جابهجایی شنها فیگن از تعدادی مخزن که میتوانستند حرکت امواج را شبیهسازی کنند، برای انجام آزمایشهایش استفاده کرد. او قطعاتی از زمین مرطوب ساحلی را به ابعاد تقریبی 6/0 متر مربع از خلیج ساحلی تگزاس جدا کرد و کاریز مورد نظرش را در مخزن آماده کرد. نتایج حیرتآور بود. هیچ تفاوت معنیداری بین میزان فرسایش زمینهای مرطوب پوشیدهشده با گیاهان و زمینهایی که مستقیما در معرض امواج دریا بودند، وجود نداشت. این تأثیر یکسان در آزمایشهای انجامشده در نواحی ساحلی نیز تأیید شد. تنها یک تفاوت وجود داشت. روند فرسایش زمینهای مرطوب و دستنخورده خلیج ساحلی تگزاس بسیار کندتر از زمینهای مرطوب حاصل از پروژه استقرار مجدد در جزیره استیت پارک بود. فیگن میگوید: «اگر دستتان را درون ماسههای ساحلی خلیج تگزاس فرو کنید، با بافتی سبک و چسبنده برخورد خواهید کرد که بسیار تیره و بدبوست و در ساختار آن، مواد آلی نیز بهچشم میخورد. اما در جزیره استیت پارک، با خاکی برخورد میکنید که ده سال پیش توسط بشر ساخته شده، کاملا شنی و سنگین است و ماده آلی بسیار کمی در ساختار آن وجود دارد. این خاک با کوچکترین ضربه موجها پراکنده میشود». هیچ چیزی بهتر از روند تبدیل شن نمیتواند روند فرسایش را پیشبینی کند. فیگن در این باره میگوید: «زمانی که ساحل کاملا شنی است و از ترکیبات آلی خبری نیست، اجزا با کوچکترین ضربه امواج از هم جدا میشوند؛ در حالیکه سواحل رستی که خاک آنها تراکم کمتری دارد و همراه مواد آلی است، مقاومت بسیار بهتری نسبت به ضربات امواج دارند. در واقع خاک ساحلی با چگالی بالای 9 /0 گرم بر سانتیمتر مکعب، خاکی است که نسبت به ضربات امواج مقاومت چندانی ندارد». اثرات طوفانجفرس ویلیامز، زمینشناس ساحلی تحقیقات زمینشناسی ایالات متحده میگوید: «یافتههای تازه فیگن همه ما را به تأمل وا داشته. گزارش او درست بر خلاف تفکری است که 50 سال گذشته یا بیشتر در علم زمینشناسی وجود داشته است». ویلیامز میخواهد صحت تحقیقات فیگن را با بررسی تأثیر انواع پوشش گیاهی بر فرسایش ساحلی بررسی کند. او برای شروع گیاه مانگرو (شاهپسند قرمز ساحلی) را انتخاب کرده و توضیح میدهد: «اگر نتایج اختلاف معنیداری نداشته باشند، تفکرم را در مورد عوامل فرسایش و موانع آن تغییر خواهم داد. نتایج ابتدایی به دست آمده و ما نیاز به تحقیقات آکادمیک و آزمایشهای ساحلی بیشتری برای درک بهتر این موضوع داریم». اما کارشناسان در دفتر ساحلی حمایت و استقرار مجدد لوئیزیانا کمتر به این مطمئن هستند که نتایج این تحقیق بتواند همه چیز را عوض کند. اینجا پوشش گیاهی بهکار میآید، چرا که لوئیزیانا دارد غرق میشود و رسوبات ساحلی منطقه به وسیله طوفان و امواج خروشان دائما به دریا ریخته میشوند. فرسایش تدریجی در برابر اتفاقی که اینجا رخ میدهد، نگرانی بسیار کوچکی است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 368]