محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831186010
پول توجيبي الفباي استقلال
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: رفتارها- صابر محمدي: پول تو جيبي بچهها، از مواردي است كه اغلب در خانواده مشكلآفرين ميشود. ريشه اصلي اين مشكلات نگرش اشتباه ما نسبت به آن است. ما گمان مي‌كنيم «پول تو جيبي»، پاداشي براي رفتار خوب يا حق‌الزحمه‌اي براي كارهاي روزانه بچه‌هاست. به همين خاطر، از آن به عنوان وسيله‌اي براي فشار آوردن بر كودك و واداشتن او به اطاعت استفاده مي‌كنيم. آنچه كه بايد به آن توجه كرد اين است كه «پول تو جيبي» يك وسيله آموزشي و تربيتي است كه هدف و غايتي مشخص دارد: ما مي‌خواهيم از طريق «حق انتخاب» و «مسئوليت»، به فرزند خود ياد بدهيم كه چگونه از پولش استفاده كند و او را در اندوختن تجربه در اين راه ياري كنيم. به همين جهت نظارت و تجسس بيش از اندازه بر «پول تو جيبي» و طريقه خرج كردن آن و نيز استفاده از آن به عنوان وسيله‌اي براي تنظيم پاداش و تنبيه كودك، هدف اصلي اين وسيله تربيتي را خنثي مي‌كند. يكي از راه‌هاي مهمي كه والدين مي‌توانند فرزندان خود را از نظر جنبه‌هاي پولي و اقتصادي آموزش دهند، يكي از نكات مهم در تربيت اقتصادي فرزندان، درست خرج كردن و فراگيري آينده‌نگري اقتصادي فرزندان است. عده زيادي از كودكان و نوجوانان از ميزان پولي كه به عنوان پول تو جيبي از والدين خود دريافت مي‌كنند، ناراضي هستند و معتقدند اين مبلغ فقط براي مخارجشان كافي است. در مقابل، والدين نيز معتقدند كه ميزان پول دريافتي فرزندانشان زياد است. البته مبلغ و ميزان پول تو جيبي بچهها ارتباط مستقيم با شناخت والدين از نيازهاي فرزندانشان و شناخت مناسب فرزندان از وضع مالي والدينشان دارد. اينكه پول تو جيبي چه‌قدر باشد، خيلي مهم نيست؛ مهم اين است كه بچهها استفاده درست را بلد باشند. مطالعات نشان داده كه پول هفتگي يا ماهيانه بستگي به سن اطفال دارد. كودكاني كه سن كمتري دارند ظرفيت و توانايي نگهداري پول خود را تا آخر ماه نداشته و تمام پول را يكجا خرج مي‌كنند. بنابراين بهتر است كودكان 7 تا 9 ساله به‌طور هفتگي و كودكان بالاي 10 سال به‌طور ماهيانه پول تو جيبي‌شان را دريافت كنند. همچنين روان‌شناسان معتقدند پرداخت پول تو جيبي بايد از قاعده منظم و خاصي برخوردار باشد كه مي‌توان در زمان‌هاي مختلفي چون روزانه، هفتگي و يا ماهيانه باشد تا كودك يا نوجوان بتواند براساس آن نظم، براي پول ثابتي كه به او پرداخته ميشود، برنامه‌ريزي كند. اطلاعات موجود نشان مي‌دهد خانواده‌هاي با درآمد متوسط به مستمري هفتگي يا ماهانه كودكان خود اهميت بيشتري مي‌دهند. عامل ديگر، جنسيت فرزندان است. گاهي خانواده‌ها به دلايل فرهنگي نيازهاي فرزندان دختر را ناديده مي‌گيرند و به فرزندان پسر پول بيشتري مي‌دهند. تحقيقات به عمل آمده نشان مي‌دهد كه پسرها بيشتر از دخترها پول دريافت مي‌كنند. به‌طور كلي پول دريافتي بچهها نبايد آنقدر زياد باشد كه ارزش خود را از دست بدهد و نه آنقدر كم كه كودك يا نوجوان براي رفع خواسته‌هاي خود به اعمال نادرست دست بزنند. رابطه پول تو جيبي و اعتياد «مطالعات محققان نشان مي‌دهد دادن پول توجيبي‌هاي زيادي به دانش‌آموزان و عدم نظارت بر مصرف آن، خطر اعتياد آنان به مواد مخدر را افزايش مي‌دهد.» به نقل از پايگاه خبري اكسپرس اينديا، مطالعات نشان مي‌دهد عدم نظارت والدين به نحوه مصرف پول تو جيبي كودكان و دانش‌آموزان، خطر معتاد شدن آنان به مواد مخدر و مشروبات الكلي را در پي دارد. براساس اين گزارش مسئله عدم نظارت بر نحوه مصرف پول تو جيبي دانش‌آموزان در ميان والديني كه هر دو شاغل هستند، شايع‌تر است و اين افراد نظارت كمتري به ريخت و پاش‌هاي فرزندان خود دارند. بنا بر همين گزارش، هر چه پول توجيبي دانش‌آموزان بيشتر شود، آنان ميل بيشتري به ريخت و پاش پيدا مي‌كنند و احتمال اينكه آنان از اين مبالغ براي خريد مواد مخدر و مشروبات الكلي استفاده نمايند، افزايش مي‌يابد. محققان به والدين توصيه مي‌كنند ميزان پول توجيبي دانش‌آموزان را طوري تنظيم كنند كه آنان نه با كمبود پول مواجه شوند و نه آنقدر با پول اضافي روبه‌رو گردند كه وسوسه خلاف به سر آنان بزند. رويا زارع متخصص علوم تربيتي، در اين رابطه مي‌گويد: «خانواده‌ها موظفند با آشنا كردن وضعيت اقتصادي و شغلي خود، به فرزندان خود در اوايل نوجواني بياموزند كه در چارچوب امكانات مالي خانواده قدم بردارند. بسيار ديده شده كه خانواده‌هاي متوسط براي همساني فرزندانشان با همسالاني كه وضع مالي بهتري دارند، پول توجيبي زيادي در اختيارشان قرار مي‌دهند! كه در اين صورت كودك يا نوجوان با عدم درك صحيح از وضعيت مالي و امكانات اقتصادي خانواده خود، در آينده توقع بيشتري از والدين داشته و زياده‌خواه ميشود كه در سنين بالاتر مشكل‌دار خواهد شد. پول توجيبي بايد به اندازه نياز كودك و در حد امكانات مالي خانواده پرداخت شود. اگر كودك ناچار است در خارج از منزل غذا بخورد، اگر براي اياب و ذهاب خود احتياج به پول دارد و اگر دوست دارد گاهي همكلاس‌هاي خود را مهمان كند، والدين مي‌توانند متوسط مخارج فرزندانشان را برآورد كرده و به همان مقدار او را تأمين سازند. در برخي موارد ديده ميشود كه ميان خانواده‌هايي كه از رفاه نسبي نيز برخوردارند، كودكان براي تأمين نيازهايشان دست به كارهاي نادرست مي‌زنند كه بيانگر ناكافي‌بودن يا بي‌توجهي والدين به نيازهاي آنهاست. توصيه كاربردي روان‌شناسان و آگاهان امور تربيتي اين است كه به اطفال مقرري مختصري داده شود تا حس اعتماد والدين و امنيت مالي، در كودكان ارضا شود و چنانچه فرزندشان نياز به پول بيشتري داشت، اين مبلغ را در مقابل كار اضافي مثل شستن اتومبيل، كمك به مادر، خوب درس خواندن و نگهداري از خواهر يا برادر كوچكتر دريافت كند. به اين ترتيب كودكان و نوجوانان علاوه بر كسب توانايي عملي، به ارزش پول نيز پي مي‌برند. در حقيقت فرزندان با دريافت مبلغي مشخص، برحسب سن، شخصيت و شرايط اقتصادي خانواده خود با مسائل مالي پيرامون آشنا شده و ياد مي‌گيرند كه چگونه از پولي كه در اختيارشان گذاشته ميشود، مي‌توانند بيشترين و مناسب‌ترين استفاده را ببرند. از طرفي پول توجيبي مي‌تواند زمينه‌سازي مناسب براي ورود كودكان و نوجوانان به دنياي بزرگسالان باشد. بنابراين دقت در تعيين مقرري مناسب براي فرزندان، با توجه به شرايط و امكانات اقتصادي خانواده، وضعيت روحي و شخصي، همچنين در نظر گرفتن سن آنها از عوامل مهم و زيربنايي براي رشد شخصيتي- اجتماعي فرزندانمان مبدل كند. رابطه پول توجيبي و اقتصاد در بررسي اين موضوع، استيسي نتيجه مي‌گيرد كه: «در دهه اول زندگي به نظر نمي‌رسد زمينه‌هاي اجتماعي زندگي كودكان در اجتماعي‌كردن اقتصادي آنان، به جز كودكان بسيار ثروتمند و يا بسيار فقير، تأثير زيادي داشته باشد. اما در دهه دوم زندگي به نظر مي‌رسد، تأثير تفاوت‌هاي اجتماعي در روند رشد آنان مشخص‌تر باشد.» در انگلستان بردزآي والس درباره پول توجيبي پژوهش پيمايشي منظمي انجام داد. اين بررسي نشان مي‌داد كه ميانگين پول توجيبي كودكان در 1989، مبلغ 40/1 پوند در هفته است كه با توجه به سن كودك افزايش مي‌يابد، همچنين پسران كمي بيش از دختران پول توجيبي دريافت مي‌كنند. بالاترين ميزان پرداخت پول توجيبي در اسكاتلند است كه ميانگين اين پرداخت‌ها تقريباً 50درصد بيشتر از جنوب غربي انگليس است. سال‌هاست كه ميزان پول توجيبي كمتر از ميزان تورم افزايش يافته است، ولي در ساليان بعد اين ميزان، در مقايسه با افزايشي كه از سال 1975 همپاي ميزان تورم مي‌توانست داشته باشد، در سال 1989، به ميزان 25درصد بيشتر بود. بررسي‌هاي فرانسوي‌ها نيز نتايج مشابهي را نشان مي‌دهد و همچنين حاكي است مبلغ پول توجيبي والدين به فرزندانشان كمتر از مقداري بوده است كه فرزندان آنها در گزارش خود اظهار داشته‌اند؛ كه شايد بدين علت باشد كه والدين فقط پول توجيبي را مدنظر دارند، در حالي كه فرزندان تمام پول‌هاي دريافتي را محسوب مي‌كنند. اين امر نشان مي‌دهد كه در چه سني پول توجيبي عامل مهم اجتماعي كردن كودكان قلمداد ميشود. اوايل قرن جاري، والدين به خاطر دادن پول در قبال كار به فرزندان خود تشويق مي‌شدند، در حالي كه ديدگاه امروزي، از دادن مقرري منظمي كه ملزم به كاركردن كودك نباشد، حمايت مي‌كند. به نظر مي‌رسد كه در طول سال‌هاي 1903 تا1940 تب بررسي‌ها و مقاله‌هاي پژوهشي در مورد آموزش نحوه استفاده از پول به كودكان همه جا را فراگرفته بود. از اين رو، پري‌وي، 100خانواده آمريكايي را كه به نوجوانان خود درباره پول آموزش مي‌دادند، مورد مطالعه قرار داد. آنان به اين نتيجه رسيدند كه به هنگام استفاده از پول پسران بيش از دختران از تجربه‌هاي آموزشي خود استفاده مي‌كنند. اين امر به خصوص در تشويق والدين به كسب تجربه هنگام گفت‌وگو با كودكان خود درباره وضعيت مالي خانواده، مشكلات، مخارج و اهداف بسيار مؤثر واقع شد. آنان پي‌بردند كه آموزش والدين درباره پول به فرزندان، با توانايي آتي كودكان در استفاده سودمند از منابع مالي در اوايل بزرگسالي (سال‌هاي اوليه دبيرستان) ارتباط مثبتي دارد. رفتارهاي پولي اين نوجوانان در آينده، آشكارا با تجربه‌اي مرتبط بود كه از والدين خود در تشويق به كسب درآمد، و گفت‌وگو درباره مسائل مالي خانواده و يا هزينه‌ها به دست مي‌آورند. در مجموع، رابطه بين تجربه‌هاي دوران كودكي در نحوه استفاده از پول و توانايي بعدي آنان در مديريت پول، بر اهميت برنامه‌ريزي والدين به عنوان تجربه‌هايي بسيار ارزشمند براي كودكان مي‌افزايد. آشنا كردن نوجوانان دبيرستاني با تجربه كسب درآمد و در كل با مسائل مالي خانواده، اهميت بسياري دارد. به نظر مي‌رسد بررسي‌هاي مارشال و مگرو در نخستين پژوهش درباره ارتباط بين آموزش والدين به كودكان در خصوص پول و دانش استفاده كودكان از آن باشد. همان‌طور كه پيش‌بيني مي‌شد، آنان به اين نتيجه دست يافتند كه اطلاعات كودك درباره پول با ميزان تجربه‌هاي او از پول ارتباط مستقيمي دارد. همچنين با نگرش والدين نسبت به پول و عادت‌هاي مصرفي آنان نيز مرتبط است. از اين‌رو آموزش و اجتماعي كردن كودك، آثار مهمي در درك آنان از امور اقتصادي بر جاي مي‌گذارد. چنين به نظر مي‌رسد كه والدين براي اجتماعي كردن كودكان خود از همه توانشان استفاده نمي‌كنند. سونوگا - برك و وبلي در خصوص اينكه والدين پول توجيبي را به منظور آموزش پس‌انداز به كودكان مي‌دهند، پژوهشي انجام دادند و نتيجه گرفتند كه اغلب والدين پول توجيبي را براي خرج كردن مي‌دهند نه براي پس‌انداز كردن. با وجود اين، تلاش‌هاي ناتمامي براي آموزش پس‌انداز كردن انجام گرفت (براي مثال والديني كه با فرزند خود براي پس‌انداز مسابقه مي‌گذارند) اما اين فرصت‌ها به ندرت وجود داشت. فرنهام و توماس در تخصص و استفاده از پول توجيبي، تفاوت‌هاي طبقاتي، جنسي و سني را تعيين‌كننده مي‌دانند. آنان از 400 كودك 7 تا 12 ساله انگليسي آزموني به عمل آوردند، نتيجه نشان داد كه كودكان بزرگتر پول بيشتري دريافت مي‌كردند و در فعاليت‌هاي اقتصادي از قبيل پس‌انداز، وام دادن يا وام گرفتن بيشتر شركت داشتند. تفاوت‌هاي طبقاتي نيز ميان آنان وجود داشت: براي مثال كودكان خانواده‌هاي كارگري پول بيشتري مي‌گرفتند ولي كمتر از كودكان طبقه متوسط پس‌انداز مي‌كردند. همچنين كودكان طبقه‌هاي متوسط بيشتر از كودكان متعلق به اقشار كارگري گزارش مي‌كردند كه براي گرفتن پول توجيبي در خانه مجبور به كاركردن بودند، و آن را پس از پس‌انداز براي نگهداري به والدين خود مي‌سپردند. در مجموع، ميزان تفاوت‌هاي طبقاتي به نحو شگفت‌آوري پايين بود. اجتماعي شدن كودكان فرنهام و توماس استنباط والدين از اجتماعي كردن كودكان خود را با اطلاع از نظر آنان درباره دادن پول توجيبي ارزيابي كردند، نتايج نشان داد كه مادرها بيشتر از پدرها به مواد زير تمايل داشتند: اينكه با كودكان خود درباره نوع كالايي كه با پول توجيبي تهيه ميشود، به توافق برسند، به كودكان بزرگتر پول توجيبي ماهيانه پرداخت شود؛ در مقدار پول توجيبي كودك هر سال تجديد نظر شود. از اين‌رو، همه اين تفاوت‌ها نشان مي‌دهد كه زنان بيشتر مايلند تا فرزندان خود را افراد مسئولي بارآورند كه علت آن مي‌تواند به دليل ويژگي زن بودن آنان باشد، كه تماس بيشتري با كودكان در خانه يا محل كار دارند. بنابراين درك بهتري نيز از توانايي‌هاي آنان خواهند داشت. همان‌گونه كه انتظار مي‌رفت تفاوت‌هاي سني نشان داد كه والدين مسن‌تر بيشتر از والدين جوان، اصرار داشتند كه فرزندانشان پول توجيبي خود را بيشتر صرف خريد كتاب كنند و كمتر به تفريحات بپردازند. آنان، هم چنين بيشتر موافق بودند كه پول توجيبي بيشتري به پسرانشان بدهند. در عوض اغلب والدين جوان‌تر، پول توجيبي، را در ازاي انجام دادن كارهاي منزل به فرزندانشان مي‌دادند. بنابراين آنان پول توجيبي را بيشتر نوعي قرارداد توافق شده ميان كودك و والدين مي‌دانستند. استنباط نوجوانان از پول توجيبي ميلر و يونگ استنباط نوجوانان آمريكايي از «پول توجيبي» را مورد بررسي قرار دادند. برخلاف باورهاي والدين، آنان نتيجه گرفتند كه نوجوانان پول توجيبي را فرصتي آموزشي براي كسب بيشتر اعتماد به خويشتن در تصميم‌گيري‌هاي مالي و مديريت پول نمي‌دانند. اكثر نوجوانان، پول توجيبي را براي برخوردار شدن از مواهب ضروري زندگي مي‌دانستند، يا آن را نوعي درآمد قلمداد مي‌كردند. صاحبنظران بر اين باورند كه اهميت پول توجيبي براي نوجوانان، گرفتن خود پول نيست، بلكه ارزيابي شرايط دريافت آن، ميزان وظايف در قبال آن، محدوديت در مبلغ آن و خرج يا نگهداري آن است. در ميان خانواده‌ها، مقرري يا پول توجيبي در ارتباط تنگاتنگ با همه زمينه‌هاي اجتماعي كردن است. خودپنداره نوجوان و تأخير انداختن ازدواج، مساوات‌طلبي از نظر جنسي و غيره با روابط اجتماعي، شركت در مراتب مختلف تصميم‌گيري و تجربه‌هاي پول توجيبي مرتبط است. مؤلفان خاطرنشان مي‌كنند: «دادن پول توجيبي به فرزندان را نمي‌توان بد يا خوب دانست؛ بلكه روش اداره آن مي‌تواند منجر به پيدايش ارزش‌ها و ميزان‌ها و غيره شود... آنچه مي‌توان گفت اين است كه زماني كه مقرري باعث خود رهبري و مساوات‌طلبي در كنش‌هاي متقابل ميشود، مي‌تواند توسعه و پيشرفت‌هاي بعدي را در پي داشته باشد.» تمامي اين پژوهش‌ها درباره پول توجيبي اين نتيجه را دربردارد كه هر چند اجتماعي كردن كودكان از نظر اقتصادي مهم است، اما به تنهايي قابل توجه نيست. همچنين والدين، پول براي نيازهاي ديگر (تعطيلات، سرگرمي‌ها، و غيره) را نيز تأمين مي‌كنند كه «همه موارد تأمين مالي» را بايد در كل در نظر گرفت. پول تو جيبي هفتگي يا ماهيانه، بدون قيد و شرط در ازاي انجام دادن كار است كه آمريكايي‌ها آن را «مقرري» و انگليسي‌ها «پول تو جيبي» مي‌نامند. نكته قابل توجه اين كه تا اين اواخر، پژوهش‌هاي علمي كمي در اين زمينه وجود داشت و بيشتر اطلاعات، از مطالعات بازاريابي تهيه مي‌شد. يكي از نكات مهم در تربيت اقتصادي فرزندان، درست خرج كردن و فراگيري آينده‌نگري اقتصادي فرزندان است. عده زيادي از كودكان و نوجوانان از ميزان پولي كه به عنوان پول تو جيبي از والدين خود دريافت مي‌كنند، ناراضي هستند و معتقدند اين مبلغ فقط براي مخارجشان كافي است. در مقابل، والدين نيز معتقدند كه ميزان پول دريافتي فرزندانشان زياد است. البته مبلغ و ميزان پول تو جيبي بچهها ارتباط مستقيم با شناخت والدين از نيازهاي فرزندانشان و شناخت مناسب فرزندان از وضع مالي والدينشان دارد. اينكه پول تو جيبي چه‌قدر باشد، خيلي مهم نيست؛ مهم اين است كه بچهها استفاده درست را بلد باشند. مطالعات نشان داده كه پول هفتگي يا ماهيانه بستگي به سن اطفال دارد. كودكاني كه سن كمتري دارند ظرفيت و توانايي نگهداري پول خود را تا آخر ماه نداشته و تمام پول را يكجا خرج مي‌كنند. بنابراين بهتر است كودكان 7 تا 9 ساله به‌طور هفتگي و كودكان بالاي 10 سال به‌طور ماهيانه پول تو جيبي‌شان را دريافت كنند. همچنين روان‌شناسان معتقدند پرداخت پول تو جيبي بايد از قاعده منظم و خاصي برخوردار باشد كه مي‌توان در زمان‌هاي مختلفي چون روزانه، هفتگي و يا ماهيانه باشد تا كودك يا نوجوان بتواند براساس آن نظم، براي پول ثابتي كه به او پرداخته ميشود، برنامه‌ريزي كند. اطلاعات موجود نشان مي‌دهد خانواده‌هاي با درآمد متوسط به مستمري هفتگي يا ماهانه كودكان خود اهميت بيشتري مي‌دهند. عامل ديگر، جنسيت فرزندان است. گاهي خانواده‌ها به دلايل فرهنگي نيازهاي فرزندان دختر را ناديده مي‌گيرند و به فرزندان پسر پول بيشتري مي‌دهند. تحقيقات به عمل آمده نشان مي‌دهد كه پسرها بيشتر از دخترها پول دريافت مي‌كنند. به‌طور كلي پول دريافتي بچهها نبايد آنقدر زياد باشد كه ارزش خود را از دست بدهد و نه آنقدر كم كه كودك يا نوجوان براي رفع خواسته‌هاي خود به اعمال نادرست دست بزنند. رابطه پول تو جيبي و اعتياد «مطالعات محققان نشان مي‌دهد دادن پول توجيبي‌هاي زيادي به دانش‌آموزان و عدم نظارت بر مصرف آن، خطر اعتياد آنان به مواد مخدر را افزايش مي‌دهد.» به نقل از پايگاه خبري اكسپرس اينديا، مطالعات نشان مي‌دهد عدم نظارت والدين به نحوه مصرف پول تو جيبي كودكان و دانش‌آموزان، خطر معتاد شدن آنان به مواد مخدر و مشروبات الكلي را در پي دارد. براساس اين گزارش مسئله عدم نظارت بر نحوه مصرف پول تو جيبي دانش‌آموزان در ميان والديني كه هر دو شاغل هستند، شايع‌تر است و اين افراد نظارت كمتري به ريخت و پاش‌هاي فرزندان خود دارند. بنا بر همين گزارش، هر چه پول توجيبي دانش‌آموزان بيشتر شود، آنان ميل بيشتري به ريخت و پاش پيدا مي‌كنند و احتمال اينكه آنان از اين مبالغ براي خريد مواد مخدر و مشروبات الكلي استفاده نمايند، افزايش مي‌يابد. محققان به والدين توصيه مي‌كنند ميزان پول توجيبي دانش‌آموزان را طوري تنظيم كنند كه آنان نه با كمبود پول مواجه شوند و نه آنقدر با پول اضافي روبه‌رو گردند كه وسوسه خلاف به سر آنان بزند. رويا زارع متخصص علوم تربيتي، در اين رابطه مي‌گويد: «خانواده‌ها موظفند با آشنا كردن وضعيت اقتصادي و شغلي خود، به فرزندان خود در اوايل نوجواني بياموزند كه در چارچوب امكانات مالي خانواده قدم بردارند. بسيار ديده شده كه خانواده‌هاي متوسط براي همساني فرزندانشان با همسالاني كه وضع مالي بهتري دارند، پول توجيبي زيادي در اختيارشان قرار مي‌دهند! كه در اين صورت كودك يا نوجوان با عدم درك صحيح از وضعيت مالي و امكانات اقتصادي خانواده خود، در آينده توقع بيشتري از والدين داشته و زياده‌خواه ميشود كه در سنين بالاتر مشكل‌دار خواهد شد. پول توجيبي بايد به اندازه نياز كودك و در حد امكانات مالي خانواده پرداخت شود. اگر كودك ناچار است در خارج از منزل غذا بخورد، اگر براي اياب و ذهاب خود احتياج به پول دارد و اگر دوست دارد گاهي همكلاس‌هاي خود را مهمان كند، والدين مي‌توانند متوسط مخارج فرزندانشان را برآورد كرده و به همان مقدار او را تأمين سازند. در برخي موارد ديده ميشود كه ميان خانواده‌هايي كه از رفاه نسبي نيز برخوردارند، كودكان براي تأمين نيازهايشان دست به كارهاي نادرست مي‌زنند كه بيانگر ناكافي‌بودن يا بي‌توجهي والدين به نيازهاي آنهاست. توصيه كاربردي روان‌شناسان و آگاهان امور تربيتي اين است كه به اطفال مقرري مختصري داده شود تا حس اعتماد والدين و امنيت مالي، در كودكان ارضا شود و چنانچه فرزندشان نياز به پول بيشتري داشت، اين مبلغ را در مقابل كار اضافي مثل شستن اتومبيل، كمك به مادر، خوب درس خواندن و نگهداري از خواهر يا برادر كوچكتر دريافت كند. به اين ترتيب كودكان و نوجوانان علاوه بر كسب توانايي عملي، به ارزش پول نيز پي مي‌برند. در حقيقت فرزندان با دريافت مبلغي مشخص، برحسب سن، شخصيت و شرايط اقتصادي خانواده خود با مسائل مالي پيرامون آشنا شده و ياد مي‌گيرند كه چگونه از پولي كه در اختيارشان گذاشته ميشود، مي‌توانند بيشترين و مناسب‌ترين استفاده را ببرند. از طرفي پول توجيبي مي‌تواند زمينه‌سازي مناسب براي ورود كودكان و نوجوانان به دنياي بزرگسالان باشد. بنابراين دقت در تعيين مقرري مناسب براي فرزندان، با توجه به شرايط و امكانات اقتصادي خانواده، وضعيت روحي و شخصي، همچنين در نظر گرفتن سن آنها از عوامل مهم و زيربنايي براي رشد شخصيتي- اجتماعي فرزندانمان مبدل كند. رابطه پول توجيبي و اقتصاد در بررسي اين موضوع، استيسي نتيجه مي‌گيرد كه: «در دهه اول زندگي به نظر نمي‌رسد زمينه‌هاي اجتماعي زندگي كودكان در اجتماعي‌كردن اقتصادي آنان، به جز كودكان بسيار ثروتمند و يا بسيار فقير، تأثير زيادي داشته باشد. اما در دهه دوم زندگي به نظر مي‌رسد، تأثير تفاوت‌هاي اجتماعي در روند رشد آنان مشخص‌تر باشد.» در انگلستان بردزآي والس درباره پول توجيبي پژوهش پيمايشي منظمي انجام داد. اين بررسي نشان مي‌داد كه ميانگين پول توجيبي كودكان در 1989، مبلغ 40/1 پوند در هفته است كه با توجه به سن كودك افزايش مي‌يابد، همچنين پسران كمي بيش از دختران پول توجيبي دريافت مي‌كنند. بالاترين ميزان پرداخت پول توجيبي در اسكاتلند است كه ميانگين اين پرداخت‌ها تقريباً 50درصد بيشتر از جنوب غربي انگليس است. سال‌هاست كه ميزان پول توجيبي كمتر از ميزان تورم افزايش يافته است، ولي در ساليان بعد اين ميزان، در مقايسه با افزايشي كه از سال 1975 همپاي ميزان تورم مي‌توانست داشته باشد، در سال 1989، به ميزان 25درصد بيشتر بود. بررسي‌هاي فرانسوي‌ها نيز نتايج مشابهي را نشان مي‌دهد و همچنين حاكي است مبلغ پول توجيبي والدين به فرزندانشان كمتر از مقداري بوده است كه فرزندان آنها در گزارش خود اظهار داشته‌اند؛ كه شايد بدين علت باشد كه والدين فقط پول توجيبي را مدنظر دارند، در حالي كه فرزندان تمام پول‌هاي دريافتي را محسوب مي‌كنند. اين امر نشان مي‌دهد كه در چه سني پول توجيبي عامل مهم اجتماعي كردن كودكان قلمداد ميشود. اوايل قرن جاري، والدين به خاطر دادن پول در قبال كار به فرزندان خود تشويق مي‌شدند، در حالي كه ديدگاه امروزي، از دادن مقرري منظمي كه ملزم به كاركردن كودك نباشد، حمايت مي‌كند. به نظر مي‌رسد كه در طول سال‌هاي 1903 تا1940 تب بررسي‌ها و مقاله‌هاي پژوهشي در مورد آموزش نحوه استفاده از پول به كودكان همه جا را فراگرفته بود. از اين رو، پري‌وي، 100خانواده آمريكايي را كه به نوجوانان خود درباره پول آموزش مي‌دادند، مورد مطالعه قرار داد. آنان به اين نتيجه رسيدند كه به هنگام استفاده از پول پسران بيش از دختران از تجربه‌هاي آموزشي خود استفاده مي‌كنند. اين امر به خصوص در تشويق والدين به كسب تجربه هنگام گفت‌وگو با كودكان خود درباره وضعيت مالي خانواده، مشكلات، مخارج و اهداف بسيار مؤثر واقع شد. آنان پي‌بردند كه آموزش والدين درباره پول به فرزندان، با توانايي آتي كودكان در استفاده سودمند از منابع مالي در اوايل بزرگسالي (سال‌هاي اوليه دبيرستان) ارتباط مثبتي دارد. رفتارهاي پولي اين نوجوانان در آينده، آشكارا با تجربه‌اي مرتبط بود كه از والدين خود در تشويق به كسب درآمد، و گفت‌وگو درباره مسائل مالي خانواده و يا هزينه‌ها به دست مي‌آورند. در مجموع، رابطه بين تجربه‌هاي دوران كودكي در نحوه استفاده از پول و توانايي بعدي آنان در مديريت پول، بر اهميت برنامه‌ريزي والدين به عنوان تجربه‌هايي بسيار ارزشمند براي كودكان مي‌افزايد. آشنا كردن نوجوانان دبيرستاني با تجربه كسب درآمد و در كل با مسائل مالي خانواده، اهميت بسياري دارد. به نظر مي‌رسد بررسي‌هاي مارشال و مگرو در نخستين پژوهش درباره ارتباط بين آموزش والدين به كودكان در خصوص پول و دانش استفاده كودكان از آن باشد. همان‌طور كه پيش‌بيني مي‌شد، آنان به اين نتيجه دست يافتند كه اطلاعات كودك درباره پول با ميزان تجربه‌هاي او از پول ارتباط مستقيمي دارد. همچنين با نگرش والدين نسبت به پول و عادت‌هاي مصرفي آنان نيز مرتبط است. از اين‌رو آموزش و اجتماعي كردن كودك، آثار مهمي در درك آنان از امور اقتصادي بر جاي مي‌گذارد. چنين به نظر مي‌رسد كه والدين براي اجتماعي كردن كودكان خود از همه توانشان استفاده نمي‌كنند. سونوگا - برك و وبلي در خصوص اينكه والدين پول توجيبي را به منظور آموزش پس‌انداز به كودكان مي‌دهند، پژوهشي انجام دادند و نتيجه گرفتند كه اغلب والدين پول توجيبي را براي خرج كردن مي‌دهند نه براي پس‌انداز كردن. با وجود اين، تلاش‌هاي ناتمامي براي آموزش پس‌انداز كردن انجام گرفت (براي مثال والديني كه با فرزند خود براي پس‌انداز مسابقه مي‌گذارند) اما اين فرصت‌ها به ندرت وجود داشت. فرنهام و توماس در تخصص و استفاده از پول توجيبي، تفاوت‌هاي طبقاتي، جنسي و سني را تعيين‌كننده مي‌دانند. آنان از 400 كودك 7 تا 12 ساله انگليسي آزموني به عمل آوردند، نتيجه نشان داد كه كودكان بزرگتر پول بيشتري دريافت مي‌كردند و در فعاليت‌هاي اقتصادي از قبيل پس‌انداز، وام دادن يا وام گرفتن بيشتر شركت داشتند. تفاوت‌هاي طبقاتي نيز ميان آنان وجود داشت: براي مثال كودكان خانواده‌هاي كارگري پول بيشتري مي‌گرفتند ولي كمتر از كودكان طبقه متوسط پس‌انداز مي‌كردند. همچنين كودكان طبقه‌هاي متوسط بيشتر از كودكان متعلق به اقشار كارگري گزارش مي‌كردند كه براي گرفتن پول توجيبي در خانه مجبور به كاركردن بودند، و آن را پس از پس‌انداز براي نگهداري به والدين خود مي‌سپردند. در مجموع، ميزان تفاوت‌هاي طبقاتي به نحو شگفت‌آوري پايين بود. اجتماعي شدن كودكان فرنهام و توماس استنباط والدين از اجتماعي كردن كودكان خود را با اطلاع از نظر آنان درباره دادن پول توجيبي ارزيابي كردند، نتايج نشان داد كه مادرها بيشتر از پدرها به مواد زير تمايل داشتند: اينكه با كودكان خود درباره نوع كالايي كه با پول توجيبي تهيه ميشود، به توافق برسند، به كودكان بزرگتر پول توجيبي ماهيانه پرداخت شود؛ در مقدار پول توجيبي كودك هر سال تجديد نظر شود. از اين‌رو، همه اين تفاوت‌ها نشان مي‌دهد كه زنان بيشتر مايلند تا فرزندان خود را افراد مسئولي بارآورند كه علت آن مي‌تواند به دليل ويژگي زن بودن آنان باشد، كه تماس بيشتري با كودكان در خانه يا محل كار دارند. بنابراين درك بهتري نيز از توانايي‌هاي آنان خواهند داشت. همان‌گونه كه انتظار مي‌رفت تفاوت‌هاي سني نشان داد كه والدين مسن‌تر بيشتر از والدين جوان، اصرار داشتند كه فرزندانشان پول توجيبي خود را بيشتر صرف خريد كتاب كنند و كمتر به تفريحات بپردازند. آنان، هم چنين بيشتر موافق بودند كه پول توجيبي بيشتري به پسرانشان بدهند. در عوض اغلب والدين جوان‌تر، پول توجيبي، را در ازاي انجام دادن كارهاي منزل به فرزندانشان مي‌دادند. بنابراين آنان پول توجيبي را بيشتر نوعي قرارداد توافق شده ميان كودك و والدين مي‌دانستند. استنباط نوجوانان از پول توجيبي ميلر و يونگ استنباط نوجوانان آمريكايي از «پول توجيبي» را مورد بررسي قرار دادند. برخلاف باورهاي والدين، آنان نتيجه گرفتند كه نوجوانان پول توجيبي را فرصتي آموزشي براي كسب بيشتر اعتماد به خويشتن در تصميم‌گيري‌هاي مالي و مديريت پول نمي‌دانند. اكثر نوجوانان، پول توجيبي را براي برخوردار شدن از مواهب ضروري زندگي مي‌دانستند، يا آن را نوعي درآمد قلمداد مي‌كردند. صاحبنظران بر اين باورند كه اهميت پول توجيبي براي نوجوانان، گرفتن خود پول نيست، بلكه ارزيابي شرايط دريافت آن، ميزان وظايف در قبال آن، محدوديت در مبلغ آن و خرج يا نگهداري آن است. در ميان خانواده‌ها، مقرري يا پول توجيبي در ارتباط تنگاتنگ با همه زمينه‌هاي اجتماعي كردن است. خودپنداره نوجوان و تأخير انداختن ازدواج، مساوات‌طلبي از نظر جنسي و غيره با روابط اجتماعي، شركت در مراتب مختلف تصميم‌گيري و تجربه‌هاي پول توجيبي مرتبط است. مؤلفان خاطرنشان مي‌كنند: «دادن پول توجيبي به فرزندان را نمي‌توان بد يا خوب دانست؛ بلكه روش اداره آن مي‌تواند منجر به پيدايش ارزش‌ها و ميزان‌ها و غيره شود... آنچه مي‌توان گفت اين است كه زماني كه مقرري باعث خود رهبري و مساوات‌طلبي در كنش‌هاي متقابل ميشود، مي‌تواند توسعه و پيشرفت‌هاي بعدي را در پي داشته باشد.» تمامي اين پژوهش‌ها درباره پول توجيبي اين نتيجه را دربردارد كه هر چند اجتماعي كردن كودكان از نظر اقتصادي مهم است، اما به تنهايي قابل توجه نيست. همچنين والدين، پول براي نيازهاي ديگر (تعطيلات، سرگرمي‌ها، و غيره) را نيز تأمين مي‌كنند كه «همه موارد تأمين مالي» را بايد در كل در نظر گرفت. پول توجيبي در كشورهاي مختلف بررسي‌هاي اخير در كشورهاي مختلف پول توجيبي را مورد مطالعه دقيق قرار داده اند. در استراليا، فدر، روابط ميان ارزش‌ها و منطق والدين و ميزان تخصيص پول توجيبي به فرزندان آنان را مورد مطالعه قرار داد. او پي‌برد كه مبلغ پول توجيبي معمولاً با سن كودك و همچنين با باور والدين در حفظ خانواده‌اي هماهنگ و قوي مرتبط است. همچنين پول توجيبي با ساير ارزش‌ها و عادات والدين بستگي دارد. در كانادا، پلينر و همكارانش به بررسي سيستم تخصيص پول توجيبي در خانواده‌ها پرداختند. آنها معتقدند اغلب خانواده‌ها در كشورهاي غربي اين سيستم را ترجيح مي‌دهند ولي پژوهش‌هاي اندكي در زمينه مكانيسم آموزشي آن انجام شده است. آنان براي مقايسه كودكاني كه پول توجيبي مي‌گرفتند و آناني كه نمي‌گرفتند، آزمون‌هاي مختلفي انجام دادند. كودكاني كه پول توجيبي مي‌گرفتند در قيمت‌گذاري كالا و استفاده از كارت اعتباري توانايي بيشتري داشتند. تأمين مهارت‌ها همراه با سن كودك افزايش مي‌يافت و به نظر مي‌رسيد كه برخوردار شدن از سيستم پول توجيبي، مهارت‌هاي مصرف كردن را نيز درپي‌داشته باشد. پلينر و همكارانش معتقدند كه سيستم پول توجيبي از اين‌رو مفيد است كه باعث نوعي اعتماد و انتظار در كودك ميشود كه مستلزم «با سواد» شدن كودك از نظر مالي و مجرب شدن اوست. لارساس در فرانسه مشاهده كرد بهترين شيوه تخصيص پول توجيبي، اين است كه با گفت‌وگو درباره بودجه خانواده همراه باشد. عواملي كه باعث كارآيي سيستم پول توجيبي ميشود، امكان تبادل‌نظر در خصوص امور مالي خانواده است. لارساس خاطر نشان مي‌كند دلايل مختلفي براي تغيير مقدار پول توجيبي به هنگام بزرگ شدن كودك وجود دارد. پول توجيبي كوششي براي كنترل تقاضاهاي روبه افزايش كودك است. از اين‌رو پول توجيبي اولين گام پنداشته ميشود، كه بعدها به تدريج به سيستم كاملي تبديل ميشود كه وظايف متنوعي براي دو طرف دربردارد. روشن است كه برقراري سيستم پول توجيبي يا مقرري فرصت عالي براي والدين پديد مي‌آورد تا كودكان خود را با پول و عملكرد آن آشنا كنند. نتايج حاكي است كه تفاوت‌هاي طبقاتي بسياري وجود دارد و اين بحث كه پول چگونه به دست مي‌آيد و خرج ميشود به اندازه معرفي سيستم پول توجيبي و مبلغ آن اهميت دارد. منابع آموزش امور پولي به دليل درك اهميت آموزش امور اقتصادي به كودكان و نوجوانان، شماري از كتاب‌ها و مقاله‌ها با هدف آموزش نوجوانان و والدين آنان نوشته شده است. در كتابي به نام «راهنماي كودكان زرنگ براي پس‌انداز و مصرف» ، يات و هيندن ادعا مي‌كنند كه «جزوه كاملي در مديريت پول» تهيه كرده‌اند كه به ويژه براي كودكان قشرهاي متوسط و مادي‌گراي آمريكاي نوشته شده است و براي تسهيل در يادگيري قلكي كه به شكل كتاب درآمده پيوست كتاب شده است. در اين كتاب كودكان به گفت‌وگو درباره پول توجيبي خود با والدين تشويق مي‌شوند. سؤال‌هاي پيشنهادي نيز مطرح ميشود مانند: من چقدر درآمد خواهم داشت؟ انتظار مي‌رود با پول خود چه چيزهايي بخرم؟ كتابهاي جالبي نيز درباره موضوع پول براي والدين وجود دارد. دويويس و تيلور كه هر دو كارگزار بورس هستند كتابي به نام «كودكان و پول» خطاب به والدين نوشتند، «والديني كه... در قبال دادن پول توجيبي از فرزندانشان پاسخ مي‌خواهند... مايلند فرزندشان درآمد خود را پس‌انداز كند... معتقدند كار كردن مسئوليت مي‌آورد.... آنان علاقه‌مند هستند كه كودكان خود را براي ورود به دنياي بزرگسالان آماده كنند.» مؤلفين معتقدند والدين با دو مسئله دشوار روبرو هستند: نخست چگونه وضعيت مالي خانواده را اداره كنند و فرزندان را در امور مربوط به آن شركت بدهند و به آنان آگاهي دهند تا منطقي و عادلانه بينديشند؛ دوم، چگونه تضمين كنند كه كودكان نگرش و مهارت‌هاي اصلي در امور پولي را كسب مي‌كنند كه براي تبديل شدن به انساني مولد و مسئول به آن نيازمندند. آنان معتقدند همه كودكان نيازمند درك واقعيت‌هاي اقتصادي هستند و داشتن شغل مي‌تواند تجربه اجتماعي و تربيتي مورد نياز را فراهم كند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 272]
-
گوناگون
پربازدیدترینها