5 ژوئن، روز جهانى مهاجرتآنها‌حق‌اقامت‌ و‌ بازگشت به‌ سرزمين‌خود‌ را‌ دارند

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: 5 ژوئن، روز جهانى مهاجرتآنها‌حق‌اقامت‌ و‌ بازگشت به‌ سرزمين‌خود‌ را‌ دارند
مژگان عياري-همايش روز جهانى «پناهنده» با اين پيام كه تمامى‌افراد از حق خود براى درخواست پناهندگى و جست‌وجوى پناه و مامن مطمئن در يك كشور ديگر، امكان برگشت داوطلبانه به كشور خود يا سكونت در يك كشور ديگر را دارند، برگزار شد.

نماينده ويژه كميسارياى عالى سازمان ملل متحد در امور پناهندگان‌ اهواز، روز پنجشنبه در ايلا‌م، با بيان اين مطلب افزود: حفظ و تامين حقوق و رفاه حال پناهندگان از مهم‌ترين اهداف اين كميساريا است.

غنيه عامرى پور، با تاكيد بر اينكه بايد با تشويق دولت‌ها و موسسات مربوطه و با ايجاد شرايطى كه منجر به حفظ حقوق بشر و يافتن راه‌حل‌هاى مسالمت‌آميز براى منازعات موجود، زمينه مهاجرت اجبارى مردم را كاهش داد.

روز جهانى پناهندگى (مهاجرت و پناهندگي)

روز جهانى پناهندگان 25 ژوئن است. دستاوردهاى چند سال اخير در زمينه پناهندگى و راه‌حل‌هاى به دست آمده براى آن تا به كنون موفقيت‌آميز نبوده است.

نهادهاى رسمى ‌و حمايت‌كننده از مهاجران نه تنها در سامان بخشيدن به امور آوارگان در دنيا ناتوان مانده‌اند، بلكه در برنامه‌ريزى و ايجاد يك خط مشى توسط كشورهاى پناهنده‌پذير به موفقيتى دست نيافته‌اند.

اگر چه براى هيچ يك از اين پناهجويان دعوتنامه پناهندگى به كشورى ارسال نگرديده، ولى بايد به ياد داشته باشيم كه مدعيان دموكراسى امروز در راستاى حقوق بين‌الملل امروزي، پاى عهدنامه‌هايى را امضا نموده‌اند، كه مى‌بايست به آن پايبندى نشان دهند.

سازمان پناهندگان ملل متحد بايد در برنامه‌ريزى اسكان به پناهجويانى كه بر اساس بندهاى 13، 14 و 15 از مواد حقوق بشر به تعريف پناهنده پرداخته است، به كشورهاى پناهنده‌پذير فشار آورده تا در اسرع وقت از آوارگى و دربدرى هزاران پناهنده در گوشه و كنار دنيا حمايت نموده و در اسكان آنان با حداقل حقوق انسانى كه در شان آن مى‌باشند، رفتار نمايند.

بر اساس ماده‌ 13، 14 و 15، هر شخصى حق دارد در داخل هر كشور آزادانه رفت وآمد كند و اقامتگاه خود را برگزيند.هر شخصى حق دارد هر كشوري، از جمله كشور خود را ترك كند يا به كشور خويش بازگردد.

در برابر شكنجه، تعقيب و آزار، هر شخصى حق درخواست پناهندگى و برخوردارى از پناهندگى در كشورهاى ديگر را دارد.در موردى كه تعقيب واقعا در اثر جرم عمومى‌ و غيرسياسى يا در اثر اعمالى مخالف با هدف‌ها و اصول ملل متحد باشد، نمى‌توان به اين حق استناد كرد.هر فردى حق دارد كه تابعيتى داشته باشد.هيچ كس را نبايد خودسرانه از تابعيت خويش، يا از حق تغيير تابعيت محروم كرد.

در حال حاضر هزاران نفر در كشورهاى تركيه و پاكستان... بدون داشتن هيچ برنامه خاصى در اردوگاه‌ها و مراكز نظامى‌و كمپ‌هاى فرسوده زندگى مى‌كنند. خطر جانى روزانه صدها كودك بى‌گناه آواره از جنگ و فقر اقتصادى را در كام مرگ مى‌كشد.هزاران نفر از زنان و مردان به جرم آزادى خواهى و فرار از اعمال متحجرانه حكومت‌هاى ديكتاتور و برده‌دارى قرن حاضر، به كشورهاى ديگر پناه آورده‌اند. فشارهاى مذهبي، اقتصادي، سياسى و اجتماعى باعث گرديده تا جلا‌ى وطن نموده و با تمام ناملا‌يمتى‌هاى آن سر سازگارى نشان دهند. عده‌اى از آنان دچار افسردگى‌هاى روحى و روانى گشته و زندگى را بر خانواده خود تلخ و سرد نموده‌اند.در اين شرايط اسفبار متاسفانه كشورهاى اروپايى روز به روز قوانين خود را بر عليه پناهجويان مشكل نموده و راه را بر سرنوشت مبهم آنان تنگ‌تر مى‌نمايند. پس از سقوط حكومت كمونيستى در شوروى سابق كه بنا به تفاسيري، سرمنشا پناهندگى در كشورهاى اروپايى آغاز شده و روز به روز بر ميزان آن افزوده شده، در سال‌هاى 1999 ميلا‌دى به اين سو، شاهد رشد روز افزون اين مقوله از كشورهاى تحت ستم و زير سلطه حكومت‌هاى فاسد و نالا‌يق نيز بوده‌ايم.با توجه به مقوله بنيادگرايى و ضديت آن با غرب كه اوج آن از حملا‌ت يازده سپتامبر به اين طرف شكل گرفت، هر روزه قوانين پناهندگى براى پناهجويان كه حالا‌ اكثرا از همين كشورهاى اسلا‌مى‌مى‌باشند، سخت‌تر گرديد. پناهجويان عراقي، فلسطيني، ايراني، افغان و كشورهاى آفريقايى هميشه در راس اين حرم ناميمون بدنام شده‌اند.پناهنده با مهاجر فرق دارد. به همين علت طرز رفتار با آنها به موجب قوانين بين‌المللى متفاوت است. مهاجران، بويژه مهاجران اقتصادي، به ميل خود جابه‌جا مى‌شوند تا دورنماى زندگى خود و خانواده خود را بهبود ببخشند. اما پناهندگان به خاطر نجات جان خود و حفظ آزاديشان ناچارند از جايى به جاى ديگر بروند. تفاوت در انگيزه است كه جايگاه آنها را در برابر قانون از هم متفاوت مى‌سازد. پناهندگانى كه از جنگ و آزار و شكنجه مى‌گريزند، در آسيب پذيرترين وضعيتى كه مى‌توان تصور كرد قرار دارند.آنها در برابر دولت خودشان بى پناهند. در واقع حكومت خود آنهاست كه به شكنجه و آزار تهديدشان مى‌كند. اگر حكومت‌هاى ديگر آنها را راه ندهند و نپذيرند و هنگامى‌كه بر آنها وارد شدند به آنها كمك نكنند، حالا‌ در واقع اين حكومت‌هاى ميزبان هستند كه آنها را به مرگ، يا تحمل يك زندگى غيرقابل تحمل در سايه، بدون بهره‌ورى از حقوق انسانى و منابع مالى محكوم مى‌كنند. حتى كسانى كه در اثر سيل، زلزله و بلا‌ياى طبيعى ديگر آواره مى‌شوند، در وضع مشابه‌اى نيستند. دولت‌ها معمولا‌ با آنها همدردى مى‌كنند و آنها را از خود نمى‌رانند. زيرا آنها هنوز از حقوق انسانى خود برخوردارند. آنها پناهنده نيستند. «پناهنده زيست محيطي» يا «پناهنده اقتصادي» وجود خارجى ندارد.علت اين امر آن است كه دو دسته متفاوت از آدم‌ها كه در حال جابه جايى‌اند، پناهندگان و مهاجران هستند و اغلب آنها را با هم اشتباه مى‌گيرند و با آنها يكسان برخورد مى‌كنند: برخوردى حاكى از بى‌اعتمادى و حتى بيزارى و طرد.

قوانين بين‌المللى كه براى حمايت از پناهندگان وضع شده، به شدت زير فشار قرار گرفته است.

كنترل‌هاى مرزى پيوسته سختگيرانه‌تر مى‌شود، با اين هدف كه از ورود مهاجران غيرقانونى جلوگيرى شود.البته كشور‌ها حق دارند كه تصميم بگيرند چه تعداد مهاجر را مى‌پذيرند و البته همه ما بر سر نياز به جلوگيرى از تروريسم داخلى و بين‌المللى اتفاق نظر داريم. كنترل‌هاى مرزى و محدوديت مهاجرت امورى ضرورى هستند.اما ما بايد با طرد همه خارجيان مقابله كنيم. به دليل اينكه، در شرايط فعلى هم پناهندگان دستيابى به يك وضعيت ايمن را بطور روزافزونى مشكل مى‌يابند. اصطلا‌ح سومى‌هم هست كه سردرگمى‌در مورد آن از دو مورد پيشين هم بيش‌تر است و آن اصطلا‌ح «پناهجو» است. در برخى كشورها اين اصطلا‌ح همچون دشنام به كار مى‌رود.سرانجام بعضى از «پناهجويان» به موقعيت «پناهندگي» دست پيدا مى‌كنند. برخى هم به اين موقعيت نمى‌رسند. كسانى كه به عنوان پناهنده پذيرفته نمى‌شوند، ممكن است به كشور خودشان برگردانده شوند. اگر رسيدگى به ادعاى پناهجويان سال‌ها طول بكشد، همه درها براى سوءاستفاده كسانى كه مى‌خواهند آنها را استثمار كنند باز خواهد بود.سازمان ملل متحد هشدار داده كه نگرانى بسيارى از كشورهاى جهان از نفوذ تروريسم باعث سختگيرى بيش‌تر در اعطاى پناهندگى سياسى شده است.

آنتونيو گوترس، كميسر عالى سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، گفته است كه برخى دولت‌ها از بيم ورودعوامل‌تروريستى‌به‌كشورهاى‌خودچنان محدوديت‌هايى را براى پذيرش مهاجر وضع كرده‌اند كه عملا‌ به خوددارى از دادن پناهندگى به پناهجويان واقعى انجاميده است.پس از حملا‌ت انتحارى يازدهم سپتامبر سال 2001 در آمريكا، برخى كشورهاى غربى نگران آن بوده‌اند كه اعضاى گروه‌هاى تروريستى براى عمليات خرابكارى در پوشش پناهجو و مهاجر در صدد ورود به اين كشورها برآيند و به اين دليل، از پذيرش پناهجويان اكراه داشته‌اند.

آقاى گوترس، كه به مناسبت روز جهانى پناهندگى در مصاحبه‌اى با بى‌بى‌سى شركت كرده بود، گفته است كه پناهجويان تروريست نيستند، بلكه قربانيان تروريسم محسوب مى‌شوند.سازمان ملل متحد تخمين مى‌زند كه در سال گذشته، حدود 44 ميليون نفر در سرتاسر جهان به دليل مواجهه با آزار يا خشونت ناگزير شده‌اند از محل سكونت خود بگريزند.برخى از اين افراد به كشورهاى ديگر پناه برده‌اند اما اكتر آنان در كشورهاى خود آواره شده‌اند.كميسر عالى سازمان ملل در امور پناهندگان جامعه جهانى را متهم كرده است كه به مشكلا‌ت پناهجويان و آوارگان توجه كافى نمى‌كند و حمايت لا‌زم را از آنان به عمل نمى‌آورد.با وجود شرايط دشوار پناهندگان و پناهجويان در سال گذشته، سازمان ملل متحد از نشانه‌هاى اميدواركننده‌اى نيز خبر داده است. براساس گزارش كميسارياى عالى پناهندگان، در سال گذشته ميليون‌ها تن از آوارگان كشورهايى مانند سودان، افغانستان و جمهورى دموكراتيك كنگو به محل سكونت خود بازگشتند.اما آقاى گوترس خود ناظر دشوارى‌هايى بوده كه پناهندگان پس از بازگشت از آوارگى چندين ساله با آنها دست به گريبان بوده‌اند.

در جنوب سودان، كه برقرارى صلح بين شورشيان و دولت مركزى پس از سال‌ها درگيرى باعث برقرارى آرامش شده است، هزاران نفر به محل سكونت خود بازمى‌گشته‌اند اما براى از سرگيرى زندگى عادى به كمك نياز دارند.اما در مورد پذيرش پناهجويان جديد، به گفته كميسر عالى سازمان ملل در امور پناهندگان، واكنش كشورهاى غربى متفاوت بوده است.در حالى‌كه برخى كشورها شرايط بسيار سختى را براى پذيرش پناهجو به كار برده‌اند، كشورهاى ديگرى نيز، به گفته آنتونيو گوترس، «روشى سخاوتمندانه در پذيرش و حمايت از پناهجويان عراقى در پيش گرفته‌اند.»سوئد و هلند از جمله كشورهايى هستند كه آقاى گوترس آنها را به خاطر روش سخاوتمندانه در قبال پناهجويان مورد ستايش قرار داده است.كميسر عالى سازمان ملل تاكيد دارد كه درگيرى نظامى‌ مهم‌ترين عامل آوارگى در جهان است و از جمله جنگ عراق به آوارگى حدود 2 ميليون نفر در داخل و مهاجرت دو ميليون نفر ديگر به كشورهاى ديگر منجر شده است.
جمعه 31 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 247]